Ακομα  και  αν  εχω   χαθει   ,ειμαι  καπου  εδω  διπλα  ,κοντα  .Δεν   αλλαζει  ,δεν  αλλαξε ,δεν  θα  αλλαξει  .Ειναι   δυσκολα   ισως ,  αλλα  καλυτερα  να  ποναει   παρα  να  μου   χαμογελαει   ψευτικα  σε  καθε  μου   σκιρτημα.Καλυτερα   χωρις ,  παρα   ενας   δρομος   μακρυς  και  χωρις  σκοπο.Προτιμω   την  μοναξια   γιατι   αυτη  ειναι  αληθινη,  παρα  κοντα  σου  που  ολα  ειναι  τοσο  αμφιβολα  και  ανισχυρα   να  πεισουν    ακομα  και  τον  ιδιο  σου τον  εαυτο.Δεν   ξερεις   ποιος   εισαι  τι  εισαι  πως  εισαι .Παιζεις  με  λεξεις  με  αισθηματα  και  τα  λογια  σου  σκορπια  κυματα  μεσα  στο  μυαλο  σου ,στην  ψυχη  σου  τι  ?Τι  μενει  ?Τι  υπαρχει?Ακομα   δεν  ξερεις  ποιος  εισαι ,που  πας  ,πως  πονας  ?Παψε  να  πονας  τους  αλλους  και πονεσε  εσενα  αν  βεβαια  μπορεσεις  να  το  νιωσεις.Ακομα  και  ο πονος  ειναι  ειναι  μια  αναμνηση  πλεον  για  σενα....