Ανήκει στους «καλλωπισμούς» (βλ. στο για την έννοια των καλλωπισμών, στο σχετικό όρο στην εγκυκλοπαίδεια μουσικών όρων του ΜΗ)
Πρόκειται για το σύνολο 3 ή 4 φθόγγων που εκτελούνται πριν ή μετά τον κύριο φθόγγο, στον οποίο ανήκουν. Αλλοτε από το σύνολο των φθόγγων του γκρουπέττο εκτελείται πρώτα η οξύτερη και άλλοτε πρώτα η χαμηλότερη νότα. Αυτό εξαρτάται συνήθως από τη θέση στην οποία έχει γραφεί το σύμβολο που χρησιμοποιούμε για να αναπαραστήσουμε το γκρουπέττο. Πρόκεται για έναν σημείο που μοιάζει με S αλλά ξαπλωτό ( περίπου δηλαδή σε αυτή τη μορφή θέσης: ~). Όταν λοιπόν αυτό γράφεται ως ξαπλωμένο S που «κοιτά»προς τα πάνω, άρα που το πάνω άκρο του δείχνει προς τα πάνω, τότε συνήθως το γκρουπέττο αρχίζει με την οξύτερη νότα, όταν πάλι κοιτά προς τα κάτω, άρα το πάνω άκρο του δείχνει προς τα κάτω, τότε αρχίζει με την χαμηλότερη νότα.
Επίσης να σημειωθεί, ότι όταν το γκρουπέττο γράφεται πάνω από μία νότα, τότε σε αυτήν περίπτωση θα αποτελείται από 3 φθόγγους και θα εκτελείται πριν την κύρια νότα. Η αξία του τότε είναι το 1/3 της αξίας του κύριου φθόγγου. Όταν όμως γράφεται μεταξύ δύο διαφορετικών φθόγγων, τότε αποτελείται από 4 φθόγγους και εκτελείται πριν τη δεύτερη νότα. Η αξία του στην περίπτωση αυτή παίρνεται από την πρώτη νότα.
Επίσης όταν πρέπει να εκτελεστεί η οξύτερη νότα του γκρουπέττο με αλλοιώση, τότε το σημείο αλλοίωσης το γράφουμε πάνω από το σημείο του γκρουπέττο. Όταν πάλι πρέπει με αλλοίωση να εκτελεστεί η βαρύτερη νότα, τότε το σημείο αλλοιώσης γράφεται κάτω από το σύμβολο του γκρουπέττο.
Βιβλιογραφία: Γεωργίου Διαμαντή, «Η κλασική θεωρία της μουσικής», εκδ. Φ. Νάκα 2001,
Θεόδωρου Σακελλαρίου, «Εισαγωγή στη φιλολογία της μουσικής» εκδ. Παν/μιου Ιωαννίνων,
Διαμαντή Μαυραγάνη, «Μουσική ανθοδέσμη», εκδ1968.
επιστροφή
3518 |
