Σχόλια

katerina: Το τραγούδι "ο προσκυνητής" από ότι μου έχουν πει ο Ιωαννίδης το έγραψε πέντε λεπτά πριν αρχίσει η συναυλία στο Θέατρο Λυκαβηττού, 4 Σεπτεμβρίου 2000 στη συναυλία δηλαδή όπου ηχογραφήθηκαν τα περισσότερα τραγούδια του live δίσκου του "Εκτός τόπου και χρόνου". Εκεί το άκουσε πρώτη φορά το κοινό και ήταν εκπληκτικό το τζαμάρισμα των μουσικών του που κι αυτοί δεν το είχαν ξανακούσει και προσπαθούσαν να μαντέψουν την μελωδία. Όλα αυτά τα διάβασα και δεν γνωρίζω αν είναι αληθινά.

Αυτό που ξέρω όμως καλά η ίδια είναι η αφορμή για να γραφτεί το τραγούδι μια που άκουσα τον ίδιο να το λέει σε μια συναυλία που είχα παρακολουθήσει το Μάρτιο του 2002 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν από εκείνες τις εμφανίσεις που έκανε μόνος με πρόγραμμα κιθάρα-φωνή. Είπε ότι διάβασε ένα βιβλίο που λεγόταν "οι περιπέτειες ενός προσκυνητού" και ήταν ένα θρησκευτικό βιβλίο από αυτά που δε συνηθίζει να διαβάζει. Το βιβλίο είναι ουσιαστικά το ημερολόγιο ενός καλόγερου που έμενε χρόνια σε ένα μοναστήρι, νομίζω στη Ρωσία, αν θυμάμαι καλά, και κάποια στιγμή έφυγε για να γνωρίσει τον κόσμο και να προσκυνήσει σε άλλα μοναστήρια, γι' αυτό και προσκυνητής. Πέρασε από πολλά ορθόδοξα μοναστήρια γράφοντας σ' αυτό το ημερολόγιο ότι έβλεπε, με λίγα λόγια τις περιπέτειές του. Κάποια στιγμή ο καλόγερος αυτός έφτασε στο ¶γιο Όρος και ξέχασε εκεί, φεύγοντας, το ημερολόγιό του το οποίο οι καλόγεροι φύλαξαν και μετέφρασαν.

Το βιβλίο αυτό ήταν η αφορμή για να γράψει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης το εν λόγω τραγούδι. Τώρα η επίσκεψή του ίδιου στο ¶γιο Όρος είναι σχετική γιατί εκεί διάβασε το βιβλίο. Αυτό το τελευταίο όμως το λέω με κάθε επιφύλαξη γιατί δεν είμαι σίγουρη που και από ποιον το άκουσα. Μπορεί και απ' τον ίδιο.

Τώρα όσο αφορά την κρητική του κ. Παπαδάκη έχω να πω ότι και εμένα με νευρίαζε με αυτά που έγραφε στο Δίφωνο αλλά τώρα διαβάζοντας ότι λέει για τον Αλκίνοο, και όχι για τον δίσκο του, έχω βγει από τα ρούχα μου γιατί θίγει έτσι ένα αξιόλογο άνθρωπο που σέβομαι και υπεραγαπώ, και για προσωπικούς λόγους, χωρίς να στηρίζει τίποτα εκτός αν εγώ η κουτή και ανόητη, έφηβη θαυμάστρια δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει μέσα από το ασυνήθιστο λεξιλόγιο του.

Όμως θα ήθελα να του κάνω τις εξής ερωτήσεις: πώς ένας τόσο καλλιεργημένος άνθρωπος όπως παραδέχεται και ο ίδιος θα ανέχονταν να γίνεται είδωλο σε σαχλά και ανόητα 15χρονα κοριτσάκια; κι αν όντως το επιθυμεί αυτό γιατί επιμένει να μένει ακίνητος στη σκηνή με την κιθάρα αγκαλιά ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να τραγουδάει χωρίς μπλούζα, αφού έχει τα σωματικά προσόντα, χορεύοντας και κατεβαίνοντας πετώντας από τον ουρανό; γιατί επιμένει να κρατάει κρυφή την προσωπική του ζωή και να μην επιτρέπει στις ανθρώπινες πράξεις του να γίνονται βορά στα χέρια των δημοσιογράφων; γιατί δεν βάζει φωτογραφίες του στα CD του; γιατί δεν έχει τραγουδήσει ακόμα "Φοίβο" αφού το συνηθίζουν όλοι οι "όμοιοι" του (και δεν εννοώ τον Δεληβοριά); γιατί δεν τον έκανε ακόμα θέμα η Τατιάνα; εκτός αν δεν το είδα εγώ, αν και είναι μάλλον απίθανο να το έβλεπα η ίδια αλλά σίγουρα θα μου το λέγανε. Γιατί δε παίρνει σβάρνα τα κανάλια; γιατί δεν τον έχουμε δει ποτέ σε παράθυρο; γιατί προτιμάει να χάσει την ομοιοκαταληξία στους στίχους του παρά το νόημα; γιατί ενώ έχει δώσει περιουσίες στα άτομα με ειδικές ανάγκες το ευρύ κοινό το αγνοεί ενώ θα μπορούσε ωραιότατα να κάνει διαφήμιση(βλέπε Βανδή); γιατί οι "ανώριμοι" έφηβοι και νέοι που τον ακούνε δεν φωνάζουνε υστερικά Αλκηηηηηηηηηηη όταν τον βλέπουνε(υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια); γιατί όταν υπάρχουν οι εξαιρέσεις κάνει τα πάντα για να τις αποφύγει;

Αν ο κύριος Παπαδάκης καταφέρει να απαντήσει και να στηρίξει τις απόψεις του σε αυτές τις ερωτήσεις, στα ελληνικά, τότε κι εγώ η ανεγκέφαλη 17χρονη θα ξανασκεφτώ αν ο φίλτατος Αλκίνοος αξίζει το σεβασμό μου παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Nicole: Αρκετά καλό...μόνο που είναι λίγο μελαγχολικό..γιατί τόση απαισιοδοξία και σκοτάδι?

rapsodos: πολλά συγχαρητήρια για αυτο το μικρό και σεμνό αφιέρωμα στο μεγάλο Καβάφη

kartsonakis: Ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σου, άγνωστη φίλη από το διαδίκτυο.
Πράγματι κι εμένα οι δύο τελευταίοι στίχοι του με απογειώνουν.
¶λλωστε πάντοτε γράφουμε, έστω και μόνο γιά δύο στίχους .
¶ν τόσο αξιωθήκαμε, λίγο δεν είναι !!!

graveheart: Εδώ θα ήθελα να αναφέρω και μιά άλλη περίεργη σχέση μεταξύ Πυθαγόρα και μουσικής.
Ας υπενθυμίσω το Πυθαγόρειο θεώρημα: α στο τετράγωνο συν β στο τετράγωνο ίσον γ στο τετράγωνο όπου α και β κάθετες πλευρές ορθογωνίου τριγώνου και γ η υποτείνουσα. Οι αριθμοί που αν χρησιμοποιηθούν στη συγκεκριμένη παράσταση μας βγάζουν ακέραιο αποτέλεσμα είναι οι εξής: 3, 4 και 5. Πράγματι: 3 στο τετράγωνο (9) συν 4 στο τετράγωνο (16) ίσον 25 (5 στο τετράγωνο).
Ας θυμηθούμε τώρα τα διατήματα ημιτονίων που δημιουργούν μία "κανονική" τετράφωνη συγχορδία. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Λα μινόρε (a). Η Λα μινόρε σχηματίζεται από τις νότες Λα, Ντο και Μι και πάλι Λα. Ας προσέξουμε τώρα τα διαδοχικά διαστήματα μεταξύ τους: Λα-Ντο (3 ημιτόνια), Ντο-Μι (4 ημιτόνια) Μι-Λα ψηλό (5 ημιτόνια)! Δεν είναι αξιοπρόσεκτο; Δεν ξέρω αν υπάρχει όντως σχέση μεταξύ Πυθαγόρειων αριθμών και αρμονικών διαστημάτων αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι στον τύπο του Πυθαγόρα οι μόνοι αριθμοί που βγάζουν ακέραιο αποτέλεσμα στη σχέση είναι το 3, το 4 και το 5 (δοκιμάστε να βάλετε άλλες τιμές στα α και β, θα σας βγεί δεκαδικός και ασσύμετρος). Επίσης συμβαίνει και με τη διαδοχή 4,3,5 όπου ουσιαστικά είναι η οπτική αναστροφή του ορθογωνίου τριγώνου του Πυθαγόρα και μ' αυτή τη διαδοχή φτιάχνουμε παρομοίως τη ματζόρε συγχορδία: Λα-Λα# (4 ημιτόνια), Λα#-Μι (3 ημιτόνια) και Μι-Λα ψηλό (5 ημιτόνια)... Θα παρακαλούσα πολύ όποιν έχει περαιτέρω πληροφορίες να κάνει τον κόπο να τις ενθέσει.
Με εκτίμηση
¶ρης

Elen: Πολλή άρνηση, πολύ αίμα, βροχή, σκοτεινιά.... Γιατί;;;;;

jorge: Η Ελευθεροτυπία συνεχίζει σήμερα την αναφορά της στο θέμα με το ακόλουθο άρθρο:

Οταν ενάμιση χρόνο πριν, ενώπιον των μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού του υπουργείου Εμπορίου, ξεκινούσε η συζήτηση της καταγγελίας έξι συνθετών κατά της Ανώνυμης Εταιρείας Πνευματικής Ιδιοκτησίας, πολλοί ήταν εκείνοι που μιλούσαν για μια «χούφτα» ανθρώπων που υποκινούνται από «ύποπτα κέντρα». Τελικά, η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν είδε «ύποπτα κέντρα», αντίθετα διαπίστωσε την παραβατική συμπεριφορά της περιώνυμης κερδοσκοπικής ΑΕΠΙ.



Γι' αυτό και η απόφαση δικαίωσε τις καταγγελίες των Σταύρου Ξαρχάκου, Νίκου Κυπουργού, Παναγιώτη Καλατζόπουλου, Θάνου Μικρούτσικου, Νίκου Μαμαγκάκη, Γιώργου Κουμεντάκη αλλά και της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών. Μπορεί λοιπόν η υπόθεση της καταγγελίας ενάντια στην ΑΕΠΙ να δίχασε τους δημιουργούς, η απόφαση της Επιτροπής, ελπίζουμε, να τους ενώσει καθώς όλοι θα ωφεληθούν από τις νέες πια συμβάσεις αλλά και τις διαφανείς διαδικασίες που πρέπει να ισχύσουν στη διαχείριση των δικαιωμάτων από την ΑΕΠΙ.

Η απόφαση είναι άμεσα εκτελεστή. Ακόμη κι αν η ΑΕΠΙ αποφασίσει να την εφεσιβάλει στο διοικητικό εφετείο, πρέπει να συμμορφωθεί. Σήμερα θα συνεδριάσει το διοικητικό της συμβούλιο και ενδεχομένως θα σχολιάσει τη δυσμενή γι' αυτήν απόφαση.

Το σημαντικότερο συμπέρασμα που εξάγεται μετά την απόφαση-καταπέλτης είναι ότι το ελληνικό κράτος αναγνώρισε το δικαίωμα των δημιουργών (συνθετών, στιχουργών κ.ά.) να επιλέγουν οι ίδιοι ποια δικαιώματά τους θέλουν να αναθέσουν στην ΑΕΠΙ και ποια όχι. Εδωσε, δηλαδή, η Επιτροπή, τη χαμένη εδώ και 70 χρόνια (από το 1930 που ιδρύθηκε η ΑΕΠΙ) ελευθερία στο δημιουργό, καταγγέλλοντας την «αδικαιολόγητη άρνησή της, να δεχθεί τη μερική ανάθεση». Η στάση της ήταν ή όλα ή τίποτα.

Ενα δεύτερο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι η μείωση της προμήθειας όσον αφορά τα μηχανικά δικαιώματα. Η απόφαση ορίζει ανώτατο όριο το 15% επί των εισπράξεων. Να θυμίσουμε απλώς ότι όταν κατατέθηκε η καταγγελία το 1996, η προμήθεια της ΑΕΠΙ για τα μηχανικά ήταν 25%. Οταν άρχισε η συζήτηση το ποσοστό έπεσε στο 21% και εσχάτως έγινε 18,5%.

Αντίθετα η προμήθειά της, όσον αφορά τα εκτελεστικά δικαιώματα, δεν αλλάζει. Η επιτροπή έκρινε ότι οι «αποκλίσεις των ποσοστών έναντι εκείνων των αλλοδαπών εισπρακτικών οργανισμών, δεν είναι τέτοιας έκτασης, ώστε να προκύπτει ανεπιφύλακτα καταχρηστική συμπεριφορά». Ετσι παρά το γεγονός ότι η ΑΕΠΙ εισπράττει το 37,5% επί των εσόδων για τα εκτελεστικά (όταν το αντίστοιχο ποσοστό έξω είναι 25%) δεν στοιχειοθετείται παράβαση.

Ικανοποίηση και σκεπτικισμός

*«Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την απόφαση γιατί δικαιώνει πλήρως μία προσπάθεια που ξεκίνησε από το 1996 για την αντιμετώπιση της αλλαζονικής και καταχρηστικής συμπεριφοράς της ΑΕΠΙ απέναντι στους δημιουργούς» τονίζει ο δικηγόρος Γεώργιος-Ανδρέας Ζάννος.

«Ολο αυτό το χρονικό διάστημα οι καταγγέλλοντες συνθέτες αντιμετώπισαν την αμφισβήτηση και την αποδοκιμασία όχι μόνον από την ίδια την ΑΕΠΙ αλλά και από συναδέλφους τους. Το τελικό όμως αποτέλεσμα όχι μόνον τους δικαιώνει, αφού η απόφαση έκανε δεκτά τα σημαντικότερα θέματα της καταγγελίας, αλλά θα λειτουργήσει και προς όφελος όλων των δημιουργών».

«Η επιβολή του προστίμου» (σ.σ.: 500.000 ευρώ), επισημαίνει ο κ. Ζάννος, «αποτελεί και μία προειδοποίηση για την ΑΕΠΙ ότι δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα ούτε να αγνοεί τις υποχρεώσεις που έχει ως διαχειριστής των δικαιωμάτων των δημιουργών. Ελπίζω η απόφαση αυτή να συμβάλει στο να αλλάξει στάση η ΑΕΠΙ και να επιδιώκει πλέον να λύνει τα προβλήματα που δημιουργούνται με τους δημιουργούς συναινετικά ώστε να μη χρειαστεί στο μέλλον κανένας δημιουργός να προσφύγει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού».

*Ευχάριστη είδηση, όχι μόνο για όσους υπέγραψαν την καταγγελία κατά της ΑΕΠΙ, αλλά για όλους τους δημιουργούς, είναι και για το συνθέτη Γιώργο Κουρουπό, η απόφαση. Ως μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών, ο κ. Κουρουπός στέκεται στις δεσμεύσεις περί διαφάνειας, στη μείωση των ποσοστών, ενώ προτείνει την εξισορρόπηση ανάμεσα στα υπερκέρδη και στην έρευνα της μουσικής που τόσο λείπει από τη χώρα μας.

Εχοντας την εμπειρία της γαλλικής εταιρείας SACEM, της οποίας είναι μέλος, που αφενός εισπράττει από παντού και με μεγαλύτερη ακρίβεια τα ποσά των δικαιωμάτων των δημιουργών, αφετέρου πριμοδοτεί την έρευνα στη μουσική ακόμη και την πρώτη εκτέλεση έντεχνου έργου, ο συνθέτης προτείνει το Σωματείο Ελλήνων Μουσουργών ως το φορέα που μπορεί να δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση, έστω και συμβουλευτικά. «Η SACEM αναδιανέμει τα κεφάλαιά της υπέρ των δημιουργών που ασχολούνται με τη μη εμπορική μουσική, π.χ. την έντεχνη, παραγγέλνει νέα έργα και απονέμει βραβεία εγνωσμένου κύρους», εξηγεί ο κ. Κουρουπός. «Πρέπει και στην Ελλάδα ένα μέρος από τα υπερκέρδη που εισπράττονται να διατεθεί για την ανάπτυξη της μουσικής σκέψης» καταλήγει.

*«Το επόμενο 6μηνο που περίπου 8.000 δημιουργοί και κυρίως οι μη προβεβλημένοι θα περιμένουν την αμοιβή τους από τα πνευματικά δικαιώματα για να ζήσουν, θα εισπράξουν χάρη σ' αυτή την απόφαση ένα πολύ μικρότερο ποσοστό», υποστηρίζει ο Διονύσης Τσακνής. «Κι αυτό γιατί το πρόστιμο των 170 εκατομμυρίων δραχμών θα το πληρώσει η συντριπτική πλειοψηφία των δημιουργών. Ευχαριστούμε λοιπόν που καλούμαστε να πληρώσουμε αυτό το πρόστιμο εν ονόματι κάποιων σκοτεινών διεκδικήσεων. Η απόφαση, δυστυχώς, δεν λειτουργεί υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων αλλά υπέρ των πολυεθνικών δισκογραφικών εταιρειών».

*«Η απόφαση αυτή πλην των φραγμών που έθεσε στην ΑΕΠΙ κατέδειξε την επείγουσα ανάγκη εκ μέρους των δημιουργών μουσικών έργων αναχάραξης της πορείας της διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων τους» υπογραμμίζει η Ελλη Ρούσσου, νομική σύμβουλος οργανισμών καλλιτεχνών. «Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να μην έχει καταφέρει η πλειονότητα των συνθετών και στιχουργών να αναπτύξει την αυτοδιαχείριση οργανώνοντας έναν δικό τους μη κερδοσκοπικό οργανισμό συλλογικής διαχείρισης και να αφήνουν τα δικαιώματά τους στο ελεύθερο πεδίο διαχειριστικής δράσης, εκμετάλλευσης και πλουτισμού μιας ιδωτικής κερδοσκοπικής επιχείρησης όπως είναι η ΑΕΠΙ».




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/07/2003

KostasLadas: Επιτέλους και κάτι ευχάριστο. Είναι απίστευτη η εκμετάλλευση στην οποία υποβάλλουν τους ανθρώπους της τέχνης οι μεγάλες εταιρίες. Και δεν είναι μόνο στο οικονομικό. Είναι και πάνω στην ίδια τους την τέχνη, πάνω στην ελευθερία επιλογής τους όσον αφορά το έργο τους (συναυλίες, διαφημίσεις κτλ)

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Στέλιο τον Καζατζίδη που έλεγε ότι από κάθε δίσκο δικό του που πουλιέται (μιλάμε για μέσα δεκαετίας '90) παίρνει μόνο 0,5 δρχ! Επίσης είναι και αρκετός κόσμος (μουσικοί, συνθέτες, ενορχηστρωτές κλ) που μένουν εντελώς στην αφάνεια και πραγματικά δεν τους υπολογίζει κανείς.

Αν λοιπόν δεν είσαι κάτι σαν Βίσση, Τσαλίκη, Καρβέλα και Νταλάρα να μπορείς να έχεις τόση φήμη όση να σου επιτρέπει να θέτεις εσύ τους όρους και όχι να σου τους θέτουν, πραγματικά θησαυρίζεις. ΑΝ όμως τύχει να είσαι κανένας απλός συνθέτης, ή κανένας ανερχόμενος τραγουδιστής, τότε είσαι όμηρος της κάθε εταιρίας.

gate: Η ύδραυλις ανήκει στα αρχαία πνευστά (έμπνευστα ή εμπνευστικά) όργανα, μεταξύ του αυλού, του πλαγίαυλου, της σύριγγος του Πάνα και της σάλπιγγος. Στην αρχαιότητα και κυρίως στο πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής μουσικής υπήρχαν ασφαλώς και κρουστά και έγχορδα όργανα. Επιγραμματικά μόνο να πουμε ότι στα κρουστά των αρχαίων ανήκουν το τύμπανον (ή τύπανον), τα κύμβαλα, ο κώδων, το σείστρον, τα κρόταλα και ο δίσκος, ενώ στα έγχορδα η λύρα, η βάρβιτος, η φόρμιγξ, η κιθάρα, το τρίγωνο, η σάμβυξ, η μάγαδις, ο φοίνιξ, η πηκτίς και η πανδούρα.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η προσπάθεια της ανάπλασης και ανασύνθεσης αυτών των αρχαίων οργάνων, όπως αυτής του Κέντρου των Δελφών και να σημειώσουμε πως δεν είναι ευτυχώς η μόνη που έχει παρατηρηθεί. Και άλλοι έχουν επιδιώξει τόσο την ανασύνθεση αρχαίων μουσικών οργάνων, όσο και τον ανασχηματισμό των αρχαίων μελών με βάση την προσωδία του στίχου (όπως οι χαρακτηριστικές και ιδιαίτερα προσεγμένες δουλειές του Πέτρου Ταμπούρη: "Μέλος Αρχαίον").
Πάντως, εφόσον το θέμα μας είναι για την ύδραυλη, να σημειώσουμε επίσης ότι αυτή η παραγωγή ήχου μέσω της υδραυλικής πίεσης του αέρα (ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο λειτουργεί το μουσικό αυτό όργανο) ήταν μια ιδέα του Πλάτωνα, ο οποίος την εφάρμοσε σε ένα ρολόι, στο οποίο οι ενδείξεις των ωρών διακρίνονταν από τον χαρακτηριστικό ήχο, που πήγαζε από την υδραυλική πίεση του αέρα σε ειδικούς σωλήνες (βλ. Αθην. Δ' 174Β, 75). Όσο δε για τον εφευρέτη της, η κρατούσα άποψη είναι αυτή που αναφέρεται και στο παραπάνω κείμενο, ότι δηλαδη ανακαλύφθηκε από τον έλληνα μηχανικό Κτησίβιο, ωστόσο κάποιοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η εφέυρεση της ύδραυλης ανήκει στον Αρχιμήδη.

marinav: Λίγο καθυστερημένο σχόλιο..

Επέτρεψε μου να κρατήσω μόνο τις δύο τελευταίες γραμμές από το ποιήμα σου ως δύο από τις ωραιότερες γραμμές που έχω διαβάσει ποτέ.

Πολύ όμορφο πραγματικά.

Να σαι καλά.

Φιλικά
Μαρινα