766 online · 210.850 μέλη
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #6386 / 24.11.2006, 13:51 / Αναφορά Έχω βαρεθεί να το ακούω -και να το τραγουδάω- σε μαγαζιά με λαϊκό πρόγραμμα.... Πεζή απάντηση ε? αυτό νιώθω, τι να κάνουμε? |
| #6387 / 24.11.2006, 14:41 Το παίζουν αυτό στα μπουζούκια?????Εγώ τόσα χρόνια δεν το έχω ακούσει..Συμφωνώ όμως ότι είναι πολυπαιγμένο.. Προσωπικά το θεωρώ ίσως από τα καλύτερα τραγουδια του Θεοδωράκη με την αξεπέραστη ερμηνεία του Μπηθικώτση.Έχω πολλές αναμνήσεις που συνδέονται με το τραγούδι..Οι στίχοι..τι να πω.."Είσαι μικρός και δεν χωράς,τον αναστεναγμό μου...." Είναι από τα λίγα τραγούδια που δεν βαριέμαι να ακούω! |
| #6388 / 24.11.2006, 15:33 / Αναφορά Ανατριχιαστικό όταν το ακούω από τον Μπιθικώτση, τον Νταλάρα (και λόγω ενορχήστρωσης) και τον left, καλό όταν το ακούω από τους υπολοίπους. Η μουσική του Μίκη αξεπέραστη, οι 12 στίχοι άξιοι συνοδοιπόροι της. Μπράβο Agera που δεν αφήνεις τέτοια κομμάτια να ξεχαστούν. |
| #6389 / 24.11.2006, 15:36 Μα....ξεχνιούνται τέτοια αριστουργήματα?? Ευχαριστώ!! :) :) |
| #6391 / 24.11.2006, 15:48 Αυτό είναι απ΄τα μεγάλα τραγούδια που δεν το βαριέμαι ποτέ,όσες φορές κι αν το ακούσω. Για μένα ένα από τα 5 καλύτερα τραγούδια που έχει πει ο Μπιθικώτσης κι ένα από τα πολλά ανατριχιστικά τραγούδια του Θεοδωράκη για τον κινηματογράφο. "Συνοικία το όνειρο"όνομα και πράγμα,Μανώλη μου.. |
| #6396 / 24.11.2006, 16:21 Την πρώτη φορά που άκουσα ολόκληρο το τραγούδι με προσοχή ήταν από τον Κότσιρα. Κι ενώ έπρεπε να είχα δεθεί πιο πολύ με την ερμηνεία του, αφενός επειδή το πρωτοάκουσα από εκείνον(συνήθως δενόμαστε με τις πρώτες ερμηνείες που ακούμε) κι αφετέρου, διότι οικειοποιείσαι πιο εύκολα τραγούδια από ερμηνευτές της εποχής σου. Παρ' όλα αυτά, δε μπορώ να το ακούσω και να το ευχαριστηθώ αυτό το τραγούδι από κανέναν άλλον, εκτός από τον Μπιθικώτση. Θες επειδή η ερμηνεία του έχει πιο πολύ "ψυχή"; Από τους νέους, για μένα, μόνο ο Μπάσης το λέει ικανοποιητικά. :) Συμφωνώ, με την gate, πως τα μηνύματα που περνάει το τραγούδι φαίνονται ξεπερασμένα. Έμμεσα όμως λέει πολλά. Εξάλλου ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τους στίχους των τραγουδιών. |
| #6411 / 25.11.2006, 06:05 Τελείως συμπτωματικά το άκουσα σήμερα στο Αρένα από το Ρέμο!!!! Το ξέρω ότι θα με κράξετε , αλλά σας πληροφορώ ότι το κομμάτι αυτό το λέει πάρα πολύ καλά. Επίσης δεν το λέει κάθε μέρα ως μέρος του λαϊκού προγράμματος , αλλά όποτε έχει κέφι πριν το κλείσιμο του προγράμματος. Τέλος , θεωρώ ότι είναι κέρδος να ακούει ο κόσμος (κυρίως οι νέοι) και κάποια από τα διαμάντια της ελληνικής δισκογραφίας , ακόμα και στα μπουζούκια. |
| #6390 / 24.11.2006, 15:44 / Αναφορά Από τα πιο όμορφα κομμάτια πράγματι, Μανώλη, το οποίο όμως σήμερα όχι απλώς δεν έχει να πει τίποτα, αλλά όταν παίζεται μοιάζει "ξεκάρφωτο" με ό,τι μας περιβάλλει... Δυσκολίες, ανέχειες και διάφορα δεινά υπάρχουν μεν και σε 'μας αλλά κανείς πια δεν τα λέει "συμφορές" ή "καημό"... Ακόμα κι αυτοί που τα ζουν... Μοιάζουν "μίζερα" για 'μας, καλώς ή κακώς... Έχουμε εξοικειωθεί περίεργα μ' αυτό που λεγόταν κάποτε "δυστυχία"... Κι έστω κι αν κάποτε μοιάζει να είναι στην ουσία του και σήμερα το ίδιο, η ίδια η λέξη "δυστυχία", μας ανατριχιάζει, μας φαίνεται "γραφική" και ηλίθια "μίζερη" για την εποχή μας..., καλώς ή κακώς... Πάντως, το άκουσμα ενός τέτοιου τραγουδιού είναι πάντα χρήσιμο για να μας υπενθυμίζει τον τρόπο που "παίδευαν" όμορφα κάποτε στίχους και μουσική και που τους ένιαζε να εκφράζουν ό,τι γράφουν τον κόσμο που τους άκουγε... Αυτό είναι το πιο σημαντικό νομίζω... |
| #6392 / 24.11.2006, 16:00 Νεκταρία μου πόσο δίκιο έχεις...δυστυχώς.. Η δυστυχία και η μιζέρια στην κοινωνία μας,στους ρυθμούς που μας έχουν επιβάλλει τείνει να γίνει φίλη μας..... Τέτοια τραγούδια μας θυμίζουν οτι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν..μόνο οι κοινωνίες μας... Ας μαθαίνουν οι νεότεροι τέτοια αριστουργήματα!! |
| #6393 / 24.11.2006, 16:03 Έχει να πει και σήμερα πολλά,νομίζω εγώ Νεκταρία. Και η στίχοι του Λειβαδίτη αλλά και το όλο ύφος του τραγουδιού μπορούν να εκφράσουν μια σημερινή κατάσταση,ένα σημερινό άνθρωπο..δεν μου αποπνέει καμμία αίσθηση μιζέριας..Μπορεί τα σπίτια να μην είναι πλέον χαμηλά,αλλά υπάρχουν μικρά κι ανιήλαγα στενά,ο ντουνιάς παραμένει ψεύτης κι άδικος για πολλούς ανθρώπους στις γειτονιές του κόσμου με διάφορους τρόπους.Και η βροχούλα καμμιά φορά μας φέρνει ένα παράπονο,κλαίει μαζί με κάποιον για κάποια συμφορά.. Θα μου πεις όλα αυτά δεν είναι μιζέρια..?Καθόλου όταν εκφράζονται με ένα τέτοιο τραγούδι! |
| #6397 / 24.11.2006, 18:12 / Αναφορά Μίκης-Λειβαδίτης-Μπιθικώτσης... η ζωή είναι ολόιδια σήμερα...μπορεί να είναι καλά κρυμμένη πίσω από τις plasma οθόνες και τα gadget αλλά ο πόνος περισσεύει και σήμερα,τα στενά είναι ανήλιαγα ,λόγω νέφους και υπερδόμησης,τα σπίτια σαν ψαροκασέλες το ένα στιβαγμένο πάνω στ αλλο. η κατάθλιψη το νο 1 νόσημα για τον αιώνα που διανύουμε... κι ο ντουνιάς ψεύτης κι άδικος,από τοτε που υπάρχει θάνατος... το τραγουδι είναι κραυγή μιας γενιάς ολάκερης....απλά συγκλονιστικό ... |
| #6398 / 24.11.2006, 18:34 Εεετσι ακριβώς...! |
| #6402 / 24.11.2006, 19:25 Η εκτέλεση του Μπιθικώτση αξεπέραστη..... Ο Θεοδωράκης κι ο Λειβαδίτης στις καλύτερες στιγμές τους στη δισκογραφία... Τα πολλά λόγια δεν έχουν σημασία, ένα απλά μεγάλο τραγούδι.. |
| #6403 / 24.11.2006, 19:30 / Αναφορά Τι να πεις αναφορικά για ένα απο τα καλύτερα τραγούδια του Μίκη....... Θα συμφωνήσω με τους προλαλησαντες και θα προσθέσω οτι όταν ακούω αυτό το τραγούδι αυτό που νοιώθω εκείνη τη στιγμή είναι οτι μπορώ με έναν αναστεναγμό να αφομοιώσω τον κόσμο όλο........... να τον κάνω κτήμα μου...... Μπράβο Καρντάσι.....πολύ καλή επιλογή........ |
| #6405 / 24.11.2006, 20:18 / Αναφορά Συμφωνώ με τους περισσότερους προλαλήσαντες. Άν και παλιομοδίτικο πλέον το τραγούδι, είναι ένα από τα διαμαντάκια μας, και μπράβο στον Μάνο που μας το ξαναθύμησε, γιατί όντως, σπάνια ακούγεται πιά, αλλά δεν πρέπει να ξεχαστούν τελείως κάποια πράγματα που είναι πολύτιμη κληρονομιά μας! |
| #6406 / 24.11.2006, 21:34 / Αναφορά Όπως τα λέει το τραγούδι -Εθνικός ύνμνος της Ρωμιοσύνης θα έλεγα-, η Margo και ο Prosilios, έτσι είναι τα πράγματα Νεκταρία μου, μονάχα ταπεινά θα προσθέσω πως όσο κι αν τα πασπαλίζουμε με τη χρυσόσκονη της αδιαφορίας, των εορτοδανείων και της TV_χαζομάρας, "Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλιά πολύ". Να 'σαι καλά Μανώλη που μας το θύμισες. |
| #6409 / 25.11.2006, 00:51 / Αναφορά Η μουσική του τραγουδιού δεν με αγγίζει τόσο όσο οι στίχοι..... Μην με δείρετε, σας παρακαλώ, απλά λέω την αλήθεια, τη δική μου. Θα συμφωνήσω με την Νεκταρία, ότι το τραγούδι είναι μακριά από τη δική μας γενιά, δεν έχουμε γνωρίσει τις κακουχίες των μεγαλύτερων. Αλλά ίσως με την αλλαγή της έννοιας συμφορά και η βροχή της καρδιάς να αποκτούνε ούτες ή άλλως για τον καθένα διαφορετική εικόνα. όταν κάτι μας πονάει, πάντα είναι ο κόσμοσ μικρός και δεν χωράει κανένα αναστεναγμό ή καημό. φιλιά. |
| #6414 / 25.11.2006, 12:40 / Αναφορά Θα ήθελα, αντί άλλου σχολίου, να μοιραστώ δύο από τις πολλές προσωπικές μου εμπειρίες σχετικά με αυτό το τραγούδι. Η πρώτη με πηγαίνει δέκα χρόνια πριν, όταν, φοιτητής στα Γιάννενα, το άκουγα στο σπίτι ενός φίλου. Νύχτα, το φως σβηστό και το μόνο που έσπαζε τη σιωπή ήταν η φωνή του Μπιθικώτση. Σε κάποια στιγμή, ο φίλος μου ο Γιάννης, μου λέει "Είδες πουθενά το ψαλίδι;" Τον ρωτώ τι το θέλει τώρα και μου απαντά: "Φέρτο, γιατί μετά από αυτό το τραγούδι πρέπει να κόψουμε τη γλώσσα μας"... Το δεύτερο περιστατικό συνέβη πολύ πρόσφατα, δύο-τρεις εβδομάδες πριν. Διδάσκω το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στην Γ΄Λυκείου και όταν ασχοληθήκαμε με ένα ποίημα του Λειβαδίτη αποφάσισα να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα στη μελοποίησή του από διάφορους Έλληνες συνθέτες. Μοίρασα στα παιδιά τους στίχους από τα τραγούδια αυτά λοιπόν και αρχίσαμε να τα ακούμε στην τάξη. Ακούσαμε πολλά και παρατηρούσα αντιδράσεις. Όμως, αν και σε κανένα τραγούδι δεν ήταν τελείως αδιάφορα -μάλιστα κάποια άρεσαν πολύ-, αυτό που έγινε όταν άρχισε να παίζει το "Βρέχει στη φτωχογειτονιά" ήταν κάτι το συγκινητικό. Σχεδόν όλα αυτά τα 17χρονα παιδιά το σιγοτραγουδούσαν και μάλιστα έδειχναν να το ζουν και όχι απλά να συνοδεύουν τη φωνή του Μπιθικώτση! Όταν το τραγούδι τελείωσε, περίπου για ένα λεπτό δεν ξέραμε τι να πούμε... |
| #6417 / 25.11.2006, 17:09 Φοβερές εικόνες μεταφέρεις μέσα από τα γραπτά σου ... |
| #6421 / 25.11.2006, 22:03 Καλά αν ακουγόταν αυτό το τραγούδι στην τάξη που είχα στη γ' λυκείου θα είχαν "μερακλώσει"(με την κακή έννοια) και θα γινόταν παρζουλισμός!! Δε το "σέβονται" όλοι έτσι όπως του πρέπει και βάζω στοιχημα πως αρκετοί δεν έχουν προσέξει τους στίχους.... |
| #6415 / 25.11.2006, 12:40 / Αναφορά Διαχρονικά σπουδαίο κομμάτι - κραυγή και με το Μπιθικώτση πιο σπουδαίο. Η φτωχογειτονιά παραμένει έστω και χωρίς χαμηλά σπίτια και τα στενά τους έχουν γίνει πιο στενά από την αναρχία ογκωδών πολυκατοικιών. Δεν το βαριέμαι ποτέ αυτό το τραγούδι σε αντίθεση με άλλα. |
| #6418 / 25.11.2006, 19:03 Απο τα αγαπημένα μου τραγούδια σε αυτό το είδος...Μου αρέσουν οι εκτελέση από Μπιθικώτση,την οποία άκουσα πρώτη. |
| #6425 / 26.11.2006, 18:49 / Αναφορά Εξαιρετικό κομμάτι ageras. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και οι νεώτεροι το γνωρίζουν και το αγαπούν (έστω και με άλλους ερμηνευτές). Κατά τη γνώμη μου κανείς μέχρι τώρα δεν έχει φτάσει την ερμηνεία του Μπιθικώτση. Και πιστεύω πως είναι διαχρονικό το τραγούδι.. Οι εικόνες μπορεί να άλλαξαν,τα συναισθήματα όμως μένουν τα ίδια.. "...βρέχει στη φτωχογειτονειά,βρέχει και στη καρδιά μου..." Πόσες φορές δεν το σιγοψιθύρισα σε μελαγχολική στιγμή μου.. |
| #6426 / 26.11.2006, 20:54 / Αναφορά Να σημειώσουμε και τα υπέροχα σπασίματα του μέτρου που έχει το τραγούδι! Εμένα με πορώνουν πάντως !!! |
| #6427 / 26.11.2006, 21:17 Ναι..έχεις απόλυτο δίκιο..είναι πόρωση!!! :) |
| #6434 / 27.11.2006, 14:49 απλώς σ υ γ κ λ ο ν ι σ τ ι κ ο. Λειβαδίτης σε στίχο μαχαίρι και δωρική απέριττη ερμηνεία, χωρίς το λυγμικό των σύγχρονων ερμηνευτών. Αυτό που κάνει τέτοια τραγούδια-όπως πχ και το "Σαββατόβραδο στην Καισαριανή"- αθάνατα, είναι η απλότητα που, εδώ πια, παίρνει τη μορφή αληθινής λαικής ποίησης. Χωρίς περιττά στολίδια ή.."σκηνική παρουσία". Απλά και έντιμα, ο τραγουδιστής υπηρετεί το πνεύμα του τραγουδιού και δεν πνίγει το στίχο. Ο στιχουργός γράφει χωρίς προθέσεις εντυπωσιασμού, και η μελωδία μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Καθαρά πράγματα. |
| #6601 / 12.12.2006, 18:32 / Αναφορά Εντάξει, λοιπόν, να κάνω κι εγώ το σχόλιό μου. Πριν από αυτό καθεαυτό το σχόλιο για το τραγούδι, θάθελα να υπενθυμίσω στους συνομήλικούς μου (αν υπάρχουν και παρακολουθούν το forum-γενιάς του '46), πως εμείς μεγαλώσαμε με αυτό και με τα άλλα αριστουργήματα της σύγχρονης έντεχνης ελληνικής λαϊκής μουσικής, τόσο αυτά του γίγαντα Θειδωράκη, όσο και με τα των υπολοίπων της σχολής Μίκη-Μάνου (Ξαρχάκου, Μαρκόπουλου, Λεοντή, Λοίζου κλπ.). Το κυρίαρχο για μένα όμως είναι πως είναι τόσο μεγάλη - ανεκτίμητη θα έλεγα - η αξία του τραγουδιού (κι αυτού και κάποιων άλλων ακόμα) που και σήμερα ακούγεται ΚΑΙ τραγουδιέται (ευτυχώς) από νέους, που δεν έχουν ζήσει την εποχή και δεν έχουν ιδέα το τί πέρασε ο λαός μας τα χρόνια εκείνα. Κι αυτό είναι που χαρακτηρίζει κυριολεκτικά το τραγούδι αυτό (μαζί με άλλα) σαν διαχρονικό. Να υπενθυμίσω κάποια από αυτά: - Δραπετσώνα - Το τραγούδι της Ξενιτιάς - Όλος ο Επιτάφιος - Καϋμός - Τα πιο πολλά (αν όχι όλα) τραγούδια της "Πολιτείας" και της "Πολιτείας Β΄" - Το αυτό για τα τραγούδια του "Αρχιπελάγους" - Και του "Χρυσοπράσινου Φύλλου" Για το Θεοδωράκη θα μπορούσα να συνεχίσω επί ώρες, αλλά σταματώ εδώ. Να πω μόνο πως τον θεωρώ τον μεγαλύτερο σύγχρονο συνθέτη της Ελλάδας (και όχι μόνο της Ελλάδας). Δίπλα του βάζω, βέβαια, τον μεγάλο Μάνο, χωρίς να αποτολμώ συγκρίσεις, θα ήταν ιεροσυλία, άλλωστε πρόκειται για τεράστια μεγέθη διαφορετικής μαγείας, μη συγκρίσιμα ποσοτικά. Ακολουθούν οι υπόλοιποι της σχολής, χωρίς να υστερούν, απλά οι δυό διδάξαντες είναι αυτό που τους χαρακτηρίζει: δάσκαλοι. Να πω δυο κουβέντες για τα σχόλια των φίλων. Δεν είναι κατ'αρχήν δυνατόν ένα τραγούδι, που δικαιωματικά φέρει τον τίτλο του διαχρονικού, να θεωρείται ξεπερασμένο (αναφέρομαι στους χαρακτηρισμούς για τους στίχους). Μικρά κι ανήλιαγα στενά υπάρχουν και σήμερα. Κάντε μια βόλτα στο Περιστέρι, στη Νίκαια, στο Κερατσίνι, στη Ν.Ιωνία, αλλά και έξω από την Αθήνα, στην Ελευσίνα, στον Ασπρόπυργο και σε άλλες εκτός Αττικής πόλεις και θα με θυμηθείτε. Μπορεί η η άρχουσα τάξη να προσπαθεί να μας εγκλωβίσει στον ψευτόκοσμο της κατανάλωσης και της εφήμερης καλοπέρασης, αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται. Όσο για τη μουσική του, τί να πω. Για πέστε μου ποια σύγχρονη επιτυχία του σήμερα (ακόμα και αυτά που θεωρούνται ποιοτικά) θα ακούγεται μετά από τριάντα ή σαράντα χρόνια και θα τραγουδιέται ακόμα, σαν να γράφτηκε χτές; Διαλέξτε μια και δοκιμάστε να τη θέσετε στην κρίση των υπολοίπων. |
| #6602 / 12.12.2006, 18:42 / Αναφορά βασικα ειναι το αγαπημενο μου τραγουδι..απο ολα οσα εχω ακουσει..οποτε το παιζω στην κιθαρα κ το τραγουδω μου γεννιουνται πολυ ξεχωριστα συναισθηματα.. |
| #6712 / 22.12.2006, 00:09 Δυστυχώς έπαθα ανοσία απ' τις τόσες φορές που το έχω πει και τις άλλες τόσες που το άκουσα. Και λέω δυστυχώς γιατί εμείς οι επαγγελματίες χάνουμε την ομορφιά αυτών των ωραίων ακουσμάτων. |
| #6713 / 22.12.2006, 00:16 Δυστυχώς έπαθα ανοσία απ' τις τόσες φορές που το έχω πει και τις άλλες τόσες που το άκουσα. Και λέω δυστυχώς γιατί εμείς οι επαγγελματίες χάνουμε την ομορφιά αυτών των ωραίων ακουσμάτων. |
| #6714 / 22.12.2006, 00:19 / Αναφορά Η απάντηση που δόθηκε στον makisdav ήταν να μπει για σχόλιο. Συγνώμη λάθος. |
| #7075 / 31.01.2007, 00:58 / Αναφορά Συνοικία το όνειρο... Τόσο μακριά κι όμως τόσο κοντινή... Γιατί πάντα δε θα χωράει τον αναστεναγμό μας... |
| #8655 / 20.06.2007, 23:07 / Αναφορά ΄Ενα απέραντο τραγούδι, μεγάλο όσο η Συννεφιασμένη Κυριακή. ΄Ενα ξέσπασμα για όλους τους καιρούς και όλους τους αγώνες. Για την αγανάκτηση ενός λαού ή τη θλίψη ενός ανθρώπου μια βροχερή μέρα. (Ισχύει και για τα βόρεια προάστεια.) ΄Οσο για την πρόταση να επαναλμβάνεται στα σχολεία μαζί με δυο - τρία ακόμα πανεθνικά τραγούδια... το πολύ Κύριε Ελέησον το βαριέται κι ο θεός! Το ελληνικό τραγούδι πρέπει να μπει στα σχολεία μαζί με όλες τις άλλες τέχνες, λιγότερο ή περισσότερο μαζικές. |
| #8879 / 14.07.2007, 15:58 / Αναφορά Τρομερό τραγούδι,ανατριχιάζω όταν ακούω την ερμηνεία του Μπηθικώτση,όπως και όταν θυμάμαι την ταινία στην οποία ακουγόταν ,το "Συνοικία το όνειρο"... |
| #9745 / 03.10.2007, 19:41 / Αναφορά Τραγούδι που απευθύνεται στην κοινωνία και όχι σε άτομο!Από τα λίγα! |
| #9747 / 03.10.2007, 23:06 Είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια!! πραγματικά εξαιρετικό!! Τα λόγια περιττεύουν!! |
| #9749 / 04.10.2007, 13:37 / Αναφορά Κορυφαία στιγμή η ερμηνεία του Μπιθικώτση και μόνο αυτή έχει γίνει κλασσική.Τώρα βέβαια ακούγεται και λίγο ετεροχρονισμένοι οι στίχοι, όπως π.χ. φαντάζει σήμερα και όλη η καριέρα του Καζαντζίδη (άποψη μου).Σε μένα δηλαδή δεν λένε και πολλά, ο πατέρας μου προφανώς έχει κλάψει ακούγοντας το κατά το παρελθόν... |
| #18903 / 13.09.2009, 21:35 Μπράβο για την σωστή σου τοποθέτηση .Σίγουρα οι στίχοι είναι άλλης εποχής και έχεις απόλυτο δίκαιο . Το πρόβλημα είναι ότι ακούγοντας ένα τραγούδι ο καθένας μας προσπαθεί να κάνει μια εξομοίωση στις δικές του ανάγκες .Το τραγούδι δημιουργείται κάτω από κάποιες συνθήκες και αν έχει περιεχόμενο θα αντέξει στο χρόνο και θα είναι πάντα επίκαιρο και αρεστό σε όλες σχεδόν τις ηλικίες .Να λοιπόν ένα ακόμη κριτήριο για το πια τραγούδια είναι καλά ή όχι . Εγώ για παράδειγμα έχω βρει πολλά τραγούδια που αρέσουν και στα παιδιά μου και τα παίζουμε παρέα ! |
| #10172 / 01.11.2007, 14:14 / Αναφορά Μπορεί να μην είναι της εποχής μου αλλά έχω μάθει να το ακούω από μικρή και πάντα μου άρεσε πάρα πολύ.Είναι υπέροχο και γίνεται ακόμα πιο υπέροχο όταν το ακούς από τον Σερ του ελληνικού τραγουδιού. |
| #10928 / 24.12.2007, 22:56 / Αναφορά Τι να πει κανείς... Ανεπανάληπτο κομμάτι!!!! Μου θυμίζει τα βράδια του καλοκαιριού που μαζευόμασταν με τα παιδιά και γλεντούσαμε... Αξέχαστες ζεμπεκιές!!!!!!!! Αχ!!! Λοιπόν, η ερμηνεία του Μπιθικώτση είναι μοναδική, αλλά και του Νταλάρα δεν πάει πίσω.... Κατά τη γνώμη μου, αυτές είναι οι πιο καλές!!!! Και όσο για τους στίχους, φαίνεται ο καημός του ανθρώπου... Μιλάει στην ψυχή του απλού κόσμου!!!! |
| #10997 / 29.12.2007, 17:51 Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψε ο Μίκης,ενώ οι στίχοι του Λειβαδίτη είναι συνταρακτικοί.Τί να πω γι'αυτό τον ύμνο της ελληνικής μουσικής?Τα λόγια είναι περιττά.Γειά σου Μίκη Θεοδωράκη,γειά σου Γρηγόρη Μπιθικώτση! |
| #12923 / 09.04.2008, 01:51 / Αναφορά Ό,τι και να πούμε το τραγούδι αυτό είναι όχι απλά σταθμός στην ελληνική μουσική αλλά μνημείο. Όποτε το ακούω ανατριχιάζω (τουλάχιστον). Βγάζει πολύ πόνο και καημό και αγκαλιάζει όλους τους καημούς του κόσμου...Σωστά όσα ειπώθηκαν σε προηγούμενο σχόλιο για την λιτότητα και την δωρικότητά του. Όσον αφορά τους στίχους, όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και "ανήλιαγα στενά" και "σπίτια χαμηλά" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...ψήλωσαν τα κτίρια αλλά δεν κατάφεραν να χαμηλώσουν τους αναστεναγμούς μας...άλλες εποχές, άλλα προβλήματα, μα η ψυχή του ανθρώπου το ίδιο πονάει και νοιώθει πως κανένας ντουνιάς δεν χωράει το μαράζι της. Τουλάχιστον τότε αυτόν τον αναστεναγμό τον κάνανε τέτοιο τραγούδι και τον ξορκίζανε... Μπιθικώτσης και Νταλάρας έδωσαν τις καλύτερες ερμηνείες (δεν θα διαφωνήσω επίσης ότι ο Ρέμος το είπε καλά,χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης). |
| #14435 / 09.06.2008, 09:36 / Αναφορά Το τραγούδι αγαπητοί μου δεν είναι απλά ένα καταπληκτικό τραγούδι είναι ένα σημείο αναφοράς στο ελληνικό πεντάγραμμο, ένα τραγούδι θρύλος. Σπουδαίο άρθρο. Δε θα σας ζαλίσω άλλο ούτε θα επαναλάβω σχόλια προηγούμενων χρηστών. Θα πω κάτι καινούριο. Ο πρύτανης Γ. Μπαμπινιώτης στο λεξικό που εξέδωσε το 98 στη σελ 188 γράφει το αριστούργημα του Μίκη ως παράδειγμα για επεξήγηση της λέξης ανήλιαγος: ανήλιαγος,-η,-ο κ. ανήλιαστος [μεσν.] (λαϊκ.-λογοτ.) αυτός που δεν τον βλέπει ο ήλιος, που δεν φωτίζεται από τον ήλιο: "μικρά κι ανήλιαγα στενά και σπίτια χαμηλά μου" (τραγ.)// ~ κελί / δωμάτιο |
| #16113 / 25.08.2008, 20:08 Ανατριχιαστικός ο Μπιθηκώτσης... Μικρούλα έκλαιγα με αυτό το κομμάτι. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έφερνε αμέσως η μελωδία το μυαλό άσχημες στιγμές |
| #19920 / 09.04.2010, 11:28 / Αναφορά Οι στίχοι του ποιητή μας Τάσου Λειβαδίτη δε θα μπορούσαν παρά να εκφράζουν το μεγάλο, σε ποσοστό, κομμάτι της εργατικής τάξης που ζούσε και συνεχίζει να ζει σε άθλιες συνθήκες. Δε θα μπορούσε να μην ασχοληθεί και μ' εκείνο το λούμπεν περιφερόμενο προλεταριάτο της μικρασιατικής καταστροφής αλλά και με τη διαβίωσή τους, σε κείνες τις παράγκες του '60, ανάλογες εικόνες που σήμερα παρουσιάζουν οι οικονομικοί μετανάστες, που κατοικοεδρεύουν, στην αθλιότητα της ελπίδας τους. Προσφυγικές γειτονιές: όπως και ο Ασύρματος (όπου αναφέρεται και ο Λειβαδίτης), Δραπετσώνα, Περιστέρι, Καισαριανή, Καλλιθέα, Νέα Ιωνία, Κορυδαλλός, Κερατσίνι…. Από την άλλη εσωτερικοί μετανάστες σε όλο το Δυτικό Λεκανοπέδιο, Περιστέρι, Λιόσια, Μενίδι, Αιγάλεω, Πετρούπολη, Πέραμα…. Παράλληλα και οι παλιότερες περιοχές της αθηναϊκής εργατικής τάξης, Κολωνός, Μεταξουργείο, Ψυρρή, Γκάζι. Χαρακτηριστική μιά μαρτυρία γιά τον προσφυγικό συνοικισμό Χαροκόπου στην Κατοχή, κοινή όμως και γιά όλες τις λαϊκές συνοικίες: «…έγινε ο συνοικισμός μας φωλιά και στέκι. Παιδιά από άλλες συνοικίες, κυνηγημένα, διωγμένα και παράνομα, βρίσκαν στοργή και αποκούμπι στα φτωχικά μας σπίτια…» Επιτυχία του Αλέκου Αλεξανδράκη, στη μοναδική του σκηνοθετική απόπειρα: (έτσι νομίζω, πως δε σκηνοθέτησε ξανά κινηματογράφο τουλάχιστον): "Συνοικία το όνειρο" Να έχει, εκτός του απίστευτου καστ, και τον Μίκη Θεοδωράκη, και τον Γρηγόρη Μπιθικώτση αλλά και τον Τάσσο Λειβαδίτη, στην "υπηρεσία" του, προκειμένου οι τυχερότεροι εμείς να μπορούμε να απολαμβάνουμε, το υπέροχο αυτό αποτέλεσμα... Όπως και να χει, πρόκειται για ένα υπέροχο και διαχρονικό κομμάτι... Βρέχει στη φτωχογειτονιά... Ελπίζοντας, λόγω των οικονομικών δυσχερειών της Ελλάδας μας, να μην αποκτήσει ξανά επικαιρότητα... Καλημέρα σας !!! |
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Νίκου Καλλίνη (Εκείνος+Εκείνος)
Οι Ελληνίδες!
Η ιστορία του «El Condor Pasa» των Simon & Garfunkel
Η ιστορία του «The Boys Of Summer» του Don Henley
Η ιστορία του ''Dust In The Wind'' των Kansas
Η ιστορία του «Each Time You Break My Heart» του Nick Kamen
Συνέντευξη της Martha Johnson (Martha & the Muffins)
