680 online · 210.851 μέλη
Το καλοκαίρι έφτασε! Ένα αισιόδοξο αλλά και νοσταλγικό κείμενο-καλωσόρισμα για το καλοκαίρι που μπαίνει. Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #124 / 31.05.2003, 14:12 / Αναφορά Παύλο...!! φαίνεται ότι όλος αυτός ο καιρός που "σιωπουσες", ήταν περίοδος αλλαγών για σένα. Πράγματι η μελαγχολική σου διάθεση δίνει πλέον τη θέση της σε μια αισιόδοξη σκέψη που δεν ονειροπολεί, αλλά θυμάται και απεικονίζει με το λόγο συναισθήματα και εικόνες ζωντανες και πραγματικες, που λίγο ως πολύ και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουμε δει και έχουμε αισθανθεί όλοι. Ακόμα κι εμένα - που οι καλοκαιρινές μέρες (και νύχτες) δε μου λένε και πολλά... - μ΄εκανες να "ζηλέψω" την αίσθηση αυτής της καλοκαιρινής νύχτας... |
| #125 / 31.05.2003, 14:47 Ν α ένας άνθρωπος που είναι ερωτευμένος με το μόνο πράγμα που δύσκολα σε προδίδει : τη Ζωή (όχι τη δική μας τη Ζωίτσα...). Είναι μάλιστα τόσο ερωτευμένος μαζί της που μπορεί εκφράζοντας το πως αισθάνεται να κάνει τον καθένα να την ερωτευτεί. Καλοκαιρινά ραντεβού με τη Ζωή στις μαγευτικές ακρογιαλιές της Μεσογείου! |
| #126 / 31.05.2003, 18:00 / Αναφορά πραγματι η σεληνη ξερει να μιλαει με τα ματια μας.δεν ειναι περιεργο?παντα αναρωτιομουν πανω στη σχεση που εχουμε με τη σεληνη.ειναι τρομερα τα συναισθηματα που γεννα αυτη η πετρα που τριγυριζει στον ουρανο.ακομα ψαχνω να βρω την αιτια.προς στιγμην απολαμβανω απλα αυτο το "διαλογο" μας με το φεγγαρι.τα καλοκαιρινα βραδια ειναι μαγικα.παντα ξυπνανε αναμνησεις.αυτο που με εντυπωσιαζει ειναι η μυρωδια που εχουν τα βραδια του καλοκαιριου....ισως φταιει ο τοπος μου,αυτος που μεγαλωσα.μη σας φανει περιεργο αλλα ακομα και διαμεσου της παραλιακης,το αρωμα καταφερνει να φτασει και να σκορπιστει παντου.ξερετε αυτο το μειγμα αλατιου και δροσιας και φρεσκαδας.ειναι κατι στιγμες που κλεινω τα ματια και ανασαινω σαν να φοβαμαι μηπως το χασω. ομως αυτο που παντα λατρευα στα καλοκαιρια ειναι τα μεσημερια.μια ωρα που μοιαζει μαγικη.ενας ηλιος καυτος αλλα παρολαυτα θερμος,οχι ενοχλητικος.αρωμα απο αντηλιακο και ζεστο δερμα,αλατι.γευση απο γλυκο πειρασμο,παγωτο φυσικα!νερο που πια εχει ηρεμησει απο την ενταση του πρωινου και κορμια που ξεκουραζονται.τα χρωματα,α τα χρωματα ειναι το κατι αλλο.ζεστα φυσικα χρωματα,τοσο φωτεινα καθως ο ηλιος αρχιζει αργα να γερνει και να παιρνει καθοδικη πορεια.ο ηχος των κυματων,η πιο ομορφη μουσικη υποκρουση.η πιο ηρεμη ωρα.η πιο ομορφη για μενα. μαλλον ομως μετραει με τι καταστασεις εχει συνδυασει κανεις τις συγκεκριμενες στιγμες... και ποια ειναι η καλυτερη κατασταση με την οποια μπορουν να συνδυαστουν?ο ερωτας σιγουρα.οχι για καποιο προσωπο συγκεκριμενο αλλα τα συναισθηματα που γεννα στην ψυχη ο ερωτας παντα. ευα,τετοιες στιγμες σε κανουν να εκτιμας τη ζωη νομιζω.για κατι τετοια ζουμε. ευτυχως μετα απο αυτον τον πολυ βαρυ και μακρυ χειμωνα,ηρθε το πολυποθητο καλοκαιρι.και αληθινα οι εξετασεις που ακομα καλα κρατουν δεν μπορεσαν ουτε στιγμη να βγαλουν αυτη τη γλυκεια αναμονη απο το μυαλο μου.μηνες πολλους το περιμενα,σαν να γνωριζω ηδη οτι θα μου φερει κατι καλο....ποιος ξερει...απλα εχω ενα προαισθημα... |
| #127 / 31.05.2003, 19:44 Προσωπικά Ζωή το μισώ το καλοκαίρι. Και περισσότερο από όλες τις στιγμές μισώ το μεσημέρι!΄Η ζέστη σε κτυπά ανελέητα. Η ατμόσφαιρα αποπνυκτική και η σιγή στην νκουρασμένη πόλη σχεδόν νεκρική. Νιώθεις την ανάγκη να γδάρεις το σώμα σου σε μια απελπισμένη προσπάθεια να δροσιστείς. Οι ανεμιστήρες στο full, τα παγωτά. τα παγωμένα νερα και οι χυμοί σε πρώτη διάταξη όμως μόνο όταν ο ήλιος αρχίζει να δύει μπορείς να ανασάνεις. Οι καλοκαιρινές και κυρίως οι φεγγαρόλουστες καλοκαιρινές νύχτες είναι το καλύτερό μου. Γι'αυτό και εκφράστηκα έτσι για το κείμενο του Παύλου. Έχεις μείνει ποτέ μέχρι αργά σε μια ερημική παραλία, να ακούς το γλυκό και ρυθμικό παφλασμό του κύματος, να χώνεις τα πόδια σου στην άμμο που παραμένει για ώρες χλιαρή, να νιώθεισ τη δροσερή αύρα του πελάγους να σφυρίζει έναν παιχνιδιάρικο σκοπό στ'αυτιά σου? Έχεις κολυμπήσει νύχτα στη θάλασσα, εντελώς μόνη, ν'ακολουθείς το ασημένιο μονοπάτι της πανσελήνου στο νερό και να μη φοβάσαι το σκοτάδι του βυθού γιατί ξέρεις ότι είναι δικός σου και μόνο δικός σου? Έχεις μείνει κοιτάζοντας για ώρες το γεγγάρι μέχρι να ζαλιστείς και να αρχίσεις να ονειρεύεσαι οτι ακουμπάς τ'αστέρια? Εχεις μιλήσει ποτέ στη σελήνη κάποιο μοναχικό καλοκαιρινό βράδυ με τη σιγουριά και την ασφάλεια που σου δίνει η βεβαιότητα ότι αυτή δεν πρόκειται να σου απαντήσει? Εάν τα έχεις ζήσει όλα αυτά ή αν τα ζήσεις θα καταλάβεις ακριβώς για τί έρωτα μιλάω! |
| #128 / 31.05.2003, 19:52 εγω νομιζω οτι ειναι οι εμπειριες με τις οποιες εχουμε συνδεσει αυτες τις στιγμες.δεν αντιλεγω οτι η νυχτες του καλοκαιριου ειναι πολυ ομορφες.επαυξανω μαλιστα.αλλα στη δικη μου την καταταξη ερχονται πρωτα τα μεσημερακια..... γουστα ειναι ομως αυτα.κ οπως ειδες ο καθενας βρισκει τα στοιχεια που τον ευχαριστουν και αυτα προβαλλει. |
| #129 / 01.06.2003, 12:09 / Αναφορά astron.....μου μιλησε πολυ αυτο το αρθρο ειναι θαυμασιο!χαιρομαι κατ'αρχην για την πλουσια εσωτερικοτητα που ξεδιπλωνεις και για την ικανοτητα σου , να μεταφερεις εικονες που ξυπνουν μνημες και χαιδευουν συναισθηματα! Γενικα πιστευω πως ανεξαρτητου εποχης τα καλοκαιρια ειναι μεσα μας....οταν τραβαμε για λιγο την κουρτινα της καθημερινοτητας τα συνανταμε... Στο πραγματικο πεδιο οι καλοκαιρινες νυχτες εχουν παντα εναν ερωτισμο....λιγο φευγατο και ταξιδιαρικο. Μ'αρεσει η ευαισθησια σου , ο τροπος που αφηνεσαι στα σημεια ....η συνομιλια που αναπτυσεις με τα περιβαλλοντα στοιχεια μα πανω απ'ολα με γοητευει το οτι κοιτας, πιο περα απο εκει που φτανει το ματι μας...... Στις καλοκαιρινες νυχτες βρισκουν χωρο ν'ακουμπησουν τα ΑΝΕΙΠΩΤΑ |
| #12842 / 05.04.2008, 17:47 / Αναφορά Εισαι αστερι!!! |
| #13083 / 17.04.2008, 00:34 / Αναφορά Τι λέξεις, τι περιγραφές... Μου φαίνεται ότι έχεις διαβάσει τις σκέψεις μου... Αυτά νιώθω κι εγώ! Μου φαινόταν, καθώς το διάβαζα, ότι μιλούσα εγώ! Απλώς, συγχαρητήρια!! Αν γινόταν να το βαθμολογήσω με 105 αστέρια, θα το έκανα! Γράφεις υπέροχα! |
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Νίκου Καλλίνη (Εκείνος+Εκείνος)
Οι Ελληνίδες!
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός
