ελληνική μουσική
    640 online   ·  210.830 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Δισκογραφία

    Από τη νύχτα που γύρισα τον ήλιο - Άγνωστος Χειμώνας (+video)

    Την εποχή που όλοι σχεδόν πίστευαν πως έχει επέλθει πλήρης κορεσμός στην ελληνική Hip-Hop σκηνή, ένα σχήμα αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα, κάνει την εμφάνισή του ταράσσοντας τα εκνευριστικά ήρεμα νερά του χώρου.

    Από τη νύχτα που γύρισα τον ήλιο  - Άγνωστος Χειμώνας (+video)

    Γράφει το μέλος thanos K (miloup)
    1 άρθρα στο MusicHeaven
    Τετάρτη 07 Ιαν 2009

    Με καινούρια θεματολογία, διαφορετική αισθητική και πάνω από όλα εισάγοντας ένα νέο ήθος στην wannabe American hh κοινότητα, οι Ψυχόδραμα γρήγορα ξεχωρίζουν από το σωρό κ χτίζουν σιγά σιγά το δικό τους μύθο. Τα κομμάτια τους προκαλούν κυρίως θετικά σχόλια από ένα κοινό που μπούχτισε από στημένα battle κ δίσκους κόπιες ο ένας του άλλου, με αποτέλεσμα όλοι να περιμένουν το επόμενο βήμα του group.

    Από τη μέρα που ανακοινώθηκε ότι θα κυκλοφορήσει προσωπική δουλειά από τον Άγνωστο Χειμώνα, πολύς κόσμος πραγματικά ανυπομονούσε για εκείνη τη στιγμή. Έτσι, το Δεκέμβρη του 2008, ο Άγνωστος Χειμώνας κυκλοφορεί μέσω internet κ πάντα δωρεάν, το δίσκο με τον περίεργο τίτλο «Από τη νύχτα που γύρισα τον Ήλιο».

    1. Για μένα (Intro)

    «H ζωή μας είναι άσκοπα λαχανικά, σε κανονισμένες απεργίες, ρουφιάνους κ περιπολικά. Γι’αυτό σου λέω! Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε, να μην την κοπανίσουμε, ΝΑ ΖΥΓΙΑΣΤΟΥΜΕ, μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας, ΡΕΕ!!».

    Η φωνή της Κατερίνας Γώγου κατευθείαν μέσα από την ταινία «Παραγγελιά» και τον εσωτερικό κόσμο της γυναίκας σύμβολο του αντικομφορμισμού, τρυπάει τα αυτιά του ακροατή κ τον προειδοποιεί πως δεν πρόκειται να ακούσει ένα συνηθισμένο δίσκο. Η επιλογή της συγκεκριμένης καλλιτέχνιδας κ του συγκεκριμένου αποφθέγματος δίνει το στίγμα των όσων συμβαίνουν στο μυαλό του Α.Χ. κ όσων θέλει να εκφράσει. Κλοτσιά στο στομάχι το intro, μαγνητίζει τα ερυθρά αιμοσφαίρια του ακροατή συσσωρεύοντάς τα στο κεφάλι του, τον βγάζει έξω τα ρούχα του, έξω από τα μικροαστικά του όρια κ του προκαλεί σύγχυση για το αν αξίζει η παξ ρομάνα που επέβαλαν μέσα του. Ω ναι, ο Γιώργος είναι πονηρός, διεισδυτικός, είναι κ ευφυέστατος κ συνθέτει / σκηνοθετεί την πιο ολοκληρωμένη συγκλονιστική εισαγωγή που έχει ακουστεί σε ελληνικό δίσκο – κ δεν αναφέρομαι μόνο στον στενό κύκλο του hh. Ο δημιουργός πιάνει το νήμα από το ελληνόφωνο Punk της δεκαετίας του 80, όπου θυμός, πολιτικοποίηση κ έλλειψη ιδιαίτερων μουσικών γνώσεων συγκρούονταν στην εποχή της απόλυτης ενσωμάτωσης, συνδέοντας το στο σήμερα, όπου η εφιαλτική συναίνεση χρειάζεται την απελπισμένα οργισμένη φωνή του για να σπάσει. Ο λευκός λύκος της underground hh σκηνής δηλώνει την αλληλεγγύη του σε φίλους κ αδέρφια, χωρίς παράλληλα να ξεχνά να εκτοξεύσει προς κάθε επίδοξο εχθρό του το καθαρό σαν το νερό μίσος του. Χωρίς γελοία μπινελίκια ή ψευτοαπειλές σε ένα τρίστιχο τσουβαλιάζει όλες τις ξεφτιλισμένες φιγούρες του χώρου, ξεστομίζοντας την απλή, πικρή αλλά κ ανομολόγητη αλήθεια:

    «Η μουσική σε κανένα πούστη δεν ανήκει,

    ΓΑΜΩ ΤΟ ΕΝΩΜΕΝΟ ΣΑΣ HIPHOP ΤΣΙΦΛΙΚΙ,

    αλληλογλύφεστε μπας κ βρείτε πια τη δόξα που σας λείπει».

    Μην περιμένετε κάποιος θιγμένος Έλληνας mc - αφού διώξει τη μύγα από πάνω του - να τολμήσει να απαντήσει, κυρίως σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Κ το καλύτερο diss είναι αυτό που δεν έχει απάντηση.. Εμπνεόμενος από το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού κ το κεφάλι ενός φασίστα που σπάει σε 1000 κομμάτια, εμπιστευόμενος τα πιο πρωτόγονά του ένστικτα, αλλά κ την ατάκα του παππού του, μας παρακινεί να ουρλιάξουμε μαζί του «Κράτα Γιώργο, κράτα Γιώργο, ΚΡΑΤΑ!». Κ όντως το μόνο που έχει να φοβηθεί αυτό το παράξενα υπέροχο 25χρονο μυαλό είναι μην κρατήσει, να μην αντέξει κ να σπάσει, απογοητεύοντας όλο αυτό τον κόσμο που ήρθε σε πνευματικό οργασμό νιώθοντας στην ολότητά του το χτύπημα της δύναμης του τραγουδιού. Κράτα Γιώργο, κράτα, όσος χρόνος κ αν περάσει.

    Βαθμός : 10

    2. Άρρωστης εικόνας

    Το ήδη γνωστό κομμάτι μετά τη «διαρροή» του στο διαδίκτυο κ από το αρκετά διαδεδομένο videoclip του, εμφανίζεται σε μια ακόμη υποτίθεται βελτιωμένη έκδοση. Έχω την αίσθηση πως σε αυτή την εκτέλεση ο mc κρατιέται κάπως για να μείνει στα μέτρα, χάνοντας έτσι μέρος του ωμού ανεπεξέργαστου feeling που έδινε η πρώτη εκδοχή. Σίγουρα πολλοί fans των Psychodrama 07 απογοητεύτηκαν, καθώς το συγκεκριμένο κομμάτι το είχαν λιώσει κ περίμεναν κάτι καινούριο που θα αντικαθιστούσε την επιτυχία του, γεγονός που βέβαια δεν είναι ικανό από μόνο του να μειώσει την αξία του. Οι στίχοι είναι αριστοτεχνικά επιλεγμένοι κ πλεγμένοι ένας προς έναν κ σίγουρα αξίζει να τους ακούσει κανείς ξανά κ ξανά, ακόμα πιο προσεκτικά για να πιάσει ακόμα ένα νόημα που έχασε λόγω της ταχύτητας του Rap. Στις γωνίες του μυαλού του καλλιτέχνη υπάρχουν αναμφισβήτητα άρρωστες εικόνες, μπατσικά καμένα, παιδικές χαρές με βρέφη κρεμασμένα, θάνατος, μίσος κ φυσικά αγώνας. Αγώνας εσωτερικός αλλά κ πραγματικός, απέναντι στην εξουσία κ τους υπερασπιστές της. Εξάλλου σύμφωνα με τον Α.Χ, οι κανόνες πέφτουν μαζί με τις βιτρίνες ..

    Βαθμός : 10

    3. Παίρνω αναπνοή

    Αφού πικρόχολα επισημάνω το ορθογραφικό λάθος του οπισθόφυλλου του δίσκου (νόμιζα πως τέτοια λάθη ανήκουν αποκλειστικά στους απόφοιτους της μεγάλης των ΖΝ σχολής), να δώσω συγχαρητήρια σε αυτόν που επέλεξε τραγούδι που μας εισάγει στο beat. “Words disappear, words weren’t so clear, only echoes, passing through the night” ακούμε από το «There is an end» των Greenhornes κ της Holly Golightly, τραγούδι που κατείχε περίοπτη θέση στο soundtrack της ταινίας «Broken flowers» του Τζιμ Τζαρμους (αλλά κ στη διαφημιστική καμπάνια γνωστής εταιρίας τζην). Τι? Garage rock?? Οι hhpers δεν ακούνε αποκλειστικά Rap κ αυνανίζονται στον καθρέφτη κάθε φορά που βλέπουν το 8mile?? Συνάδει η ζωή στα στενά με κάτι άλλο εκτός από gangstaRap k How high? .. Μετά λοιπόν από την μελαγχολική είσοδο, ο ΑΧ παίρνει αναπνοή κ ραππάρει σε ταχείς ρυθμούς, με αποτέλεσμα να χάνονται ή να μην ακούγονται καθόλου αρκετοί στίχοι του. Ο δημιουργός βιώνοντας τα χρόνια της σύγχρονης χολέρας, προσπαθεί να πάρει ανάσα κ ταυτόχρονα επιχειρεί ο ίδιος να γίνει καθαρός αέρας για τους γύρω του. Το θετό παιδί της λύσσας το παραμελημένο, μολονότι έχει επίγνωση της ματαιότητας του εγχειρήματός του, αλλά κ της φθοράς στην οποία υπόκειται («επιμένω να χτυπάω ένα μαχαίρι ακονισμένο»), παλεύει κοιτάζοντας στα μάτια τον εχθρό του κ με τη φλόγα της καρδιάς του επιλέγει τη σύγκρουση από τη συναίνεση («Προτιμώ, προτιμώ, προτιμώ να ‘μαστε ξένοι, παρά στο θρόνο μαζί σου καθιστά παραλυμένοι .. κ νεκροί».). Πολύ καλό κομμάτι με τον mc σε διάθεση για παιχνίδια στο Rap του κ με τη συνήθη κ αγαπημένη του τακτική της επανάληψης κ παραμόρφωσης των λέξεών του, like echoes passing through the night.

    Βαθμός : 7

     

    4. Ένα μέρος φωτεινό

    Τα τρία προηγούμενα tracks διαπνέονται από ένα εμφανέστατο έντονο λυρισμό, όμως το «Ένα μέρος φωτεινό» είναι το κομμάτι στο οποίο το Rap συναντά την ποίηση. Ο δημιουργός ανατρέχει σε ένα μέρος φωτεινό, πιο ζεστό, στο οποίο καταλήγει όταν ξεσπάει κ αιμορραγεί. Ένα μέρος το οποίο τον περιβάλλει με θαλπωρή, ζεστασιά, τον αναζωογονεί κ του δίνει δύναμη να συνεχίσει. Είναι απίθανο να μαντέψει κανείς αν αυτό το μέρος για το στιχουργό είναι μια κατάσταση γαλήνης, μια ανάμνηση ή κάποιο φυσικό πρόσωπο, όπως μια γυναίκα, ένας φίλος ή η μητέρα. Την ώρα που άλλοι Έλληνες mcs έχουν κατά καιρούς ξεπουλήσει τη σχέση τους με τα συγγενικά τους πρόσωπα σε στίχους έκκλησης συμπάθειας κ προώθησης ενός πιο πολύπλευρου κ ευαίσθητου προφίλ ή πουλάνε έρωτες αντιγράφοντας λαϊκοpop νόρμες, ο Α.Χ. κωδικοποιεί τα συναισθήματά του κ τα εκφράζει μέσα από απαράμιλλα όμορφους στίχους. «Σκιές μικρές θολές στιγμές που πετάν στον ουρανό, θυμίζουν άλμπατρος αγκαλιασμένα πάνω απ’ το νερό». Ο λευκός λύκος λοιπόν έχει το δικό του καταφύγιο, εμπνέεται από αυτό κ ορμώμενος από τα βιώματά του μας χαρίζει ένα κομμάτι αριστούργημα που ίσως δεν θα ταυτιστείς μαζί του, αλλά σίγουρα θα υποκλιθείς στην καλλιτεχνική του αξία.

    Βαθμός : 8

     

    5. Δυο λόγια μόνο

    «Απ’ την ελπίδα ενός χαμόγελου κρατιέμαι,

    που δε δίνεις - με φοβάσαι στον καθρέφτη που κοιτιέμαι - βλέπω,

    με ξυράφια μάτια ελάφια δακρυσμένα τρέφω,

    προς την αγκαλιά τους κ με την ταχύτητά τους τρέχω.

    Έχω μια δύναμη στα στήθια κ την παίρνω από νεκρούς,

    κ σου φωνάζω να μ’ ακούσεις τις κραυγές μου, πες μου ακούς?

    Από τις νύχτες που πετώ πάνω στους σκοτεινούς παλμούς – γυρνώ τον ήλιο,

    Απ’ τη νύχτα κείνη που μ’ αλλάζει λίγο λίγο,

    κρύβομαι από τα πέπλα σου κ μένω

    το παιδί που πάντα γνώριζες το τσαμπουκαλεμένο

    Κι όταν συνθλίβομαι,

    κι όταν δεν αντέχω που ανασαίνω,

    είναι τσεκούρι η μοναξιά μου που γυρνάει ακονισμένο».

     

    Έχοντας ξεκαθαρίσει από την αρχή μέσα μου τα κριτήρια με βάση τα οποία θα συντάσσω τις κριτικές για το blog, δεν περίμενα να βρεθώ στο συγκεκριμένο σημείο. Ακούγοντας συνειδητά hh από το ‘95, γελάω με ατάκες τύπου «με ποιο δικαίωμα κρίνεις τον τάδε» κλπ. Ωστόσο, ενώ έχω άπειρα παραδείγματα lps με instrumentals (τα οποία συνήθως σχεδόν αφοριστικά απορρίπτω), νομίζω πως πρώτη φορά συναντώ στίχους χωρίς μουσική. Τολμώ να πω, πως έχουμε μπροστά μας ποίηση καθαρόαιμη, κρυστάλλινη κ αν θέλετε να διαπράξω ύβρη, ικανή να τεθεί σε σύγκριση με δημιουργήματα αναγνωρισμένων «επίσημων» ποιητών. Τώρα, στο ερώτημα αν έχω ανεπτυγμένα τα κριτήρια για κρίνω ένα ποίημα, η απάντηση είναι σαφώς όχι, όπως μου είναι αδύνατο να ασκήσω στοιχειοθετημένη κριτική σε ένα πίνακα ζωγραφικής. Αν αποπειραθώ όμως να επεξεργαστώ αυτό που φτάνει στα αυτιά μου, θα σημειώσω ότι το «Δυο λόγια μόνο» συνεχίζει εκεί ακριβώς που τελειώνει το «Ένα μέρος σκοτεινό». Με δεδομένο ότι ο Α.Χ. γράφει βιωματικά κ όχι στην τύχη, λαμβάνουμε περαιτέρω στοιχεία για εκείνη τη νύχτα που τον χάραξε κ τον έκανε να γυρίσει τον ήλιο. Μπορεί ένας καλλιτέχνης να μετατρέψει τη θλίψη κ τον πόνο του από μια τραγική απώλεια σε πηγαία έκφραση κ σε στίχους? Εν προκειμένω, ναι κ έβγαλε ένα δίσκο διαμάντι. Μπορεί κάποιος να τον κρίνει? Το δίσκο ναι, τη στάση ζωής του ναι (με βάση όσες κινήσεις του επιλέγει να δημοσιοποιήσει), τα βιώματά του όχι. Έχουν τη δύναμη οι αριθμοί να χωρέσουν τη δύναμη των κομματιών? Όχι, αλλά μπορούν να είναι περιγραφικοί, μπορούν να αντιστοιχήσουν τη γνώμη του αποδέκτη σε data που όλοι αντιλαμβάνονται.

    Βαθμός : -

     

    6. Sanatorio

    Η δυσκολία αναπνοής σε μια κοινωνία μυρίζει σαπίλα εμπνέει κ πάλι τον Α.Χ., περνώντας αυτή τη φορά στο επίπεδο της «θεραπείας» που επιλέγει το σύστημα για τους ασθενείς του. Έτσι ο χαρακτήρας με τον οποίο καταπιάνεται στοιβάζεται σε σανατόριο για να λυτρωθεί από τη φυματίωση που τον τυραννάει, αν κ γνωρίζουμε όλοι ότι είναι από τη μέρα της γέννας του καταδικασμένος να πεθάνει στην ίδια σάπια κοινωνία. Οι επιρροές από το χώρο της αναρχίας είναι κ δω εμφανείς, μιας κ η καθημερινότητα παρουσιάζεται (κ όχι άδικα) ως φυλακή, όπου ο μικροαστός, ίδιος με τους γύρω του αποτελεί κομμάτι ταιριαστό στο οικοδόμημα μιας πόλης lego, γρανάζι σε ένα σύστημα που τον έχει φυλακισμένο. Η κλασσική αφ’ υψηλού αντίληψη του αντιεξουσιαστικού χώρου, όπου το «ανθρωπάκι» μίζερο κ εγκλωβισμένο χάνει την ελευθερία του μέσα από τη δουλειά.. Στο δεύτερο κουπλέ ο Ταυτισμένος Λάθος σπάει ευνοϊκά τη ροή των συνεχώς επαναλαμβανόμενων σχημάτων που χρησιμοποιεί ο Α.Χ. κ αναφέρεται στην προδοσία από φίλους που έγιναν σκύλοι (επειδή το όπιο κατευθύνει?), στις ενοχές μετά από την επαφή με γυναίκες που τον πότισαν δηλητήριο κ στο λόγο για τον οποίο ταυτίστηκε με το λάθος. Στίχοι εντυπωσιακοί, χωρίς ιδιαίτερη σχέση με το concept του κομματιού από ένα ικανότατο mc. Όμως αυτά έχουν οι συμμετοχές.

    Βαθμός : 7

     

    7. Δεν ξεχνώ

    Η παραγωγή κάπως ενοχλητική για τα δικά μου γούστα, όπως η φωνή κ το Rappάρισμα του Dust Rhymes που συμμετέχει. Οk, το καλό κ το κακό που θα τους κάνεις δε θα ξεχάσουν, όμως, αν υπάρχει κάποιο τραγούδι στο δίσκο που θα ξεχαστεί πιο εύκολα μάλλον θα είναι αυτό. Οι στίχοι μπόλικοι, προσεγμένοι αλλά κ κουραστικοί. Ο Α.Χ. εμφανώς καλύτερος.

    Βαθμός : 3

     

    8. Ζούμε επικινδύνως

    Άλλο ένα track που είχε ήδη κυκλοφορήσει, εδώ παρουσιάζεται ελαφρώς βελτιωμένο (όχι όσο το «Ένα μέρος σκοτεινό»). Το vivere pericolosamente του δημιουργού δεν στηρίζεται επαρκώς μέσα από το στίχο, ωστόσο έχει το ελαφρυντικό ότι μάλλον περιγράφει καταστάσεις που συμβαίνουν στο μυαλό του. Μικρό κομμάτι που δεν προσφέρει κ πολλά κ περνάει γρήγορα.

    Βαθμός : 4

     

    9. Ομίχλη

    Πολύ όμορφο μελωδικό τραγούδι με όμορφους στίχους, πειστικούς κ όχι επιτηδευμένα ψαγμένους στίχους («ψάχνω τρόπους από το ατσάλινο μου σώμα να βγω»). Μοναδικό του μειονέκτημα ίσως η κούραση του ακροατή μετά από τόσο περιεκτικό στίχο κ όσο καλός κ αν είναι. Εξάλλου, όσο καλό sex κ αν κάνει η γκόμενά σου, κάποια στιγμή πρέπει να βγεις στο παράθυρο να πάρεις αέρα. Κ εδώ δικαιώνεται ο Α.Χ, για την επιλογή του να συμπεριλάβει μόνο 10 tracks στο lp, γιατί διαφορετικά οι ελαφρώς συμπλεγματικές κριτικές περί κλάψας κ μιζέριας θα έβρισκαν σύμμαχο σε μπουχτισμένους ακροατές.

    Βαθμός : 7

     

    10. Όταν φεύγω (outro)

    «Όταν φεύγω .. .. γίνομαι καθρέφτης». Άρα αν όποιος κοιτάξει τον Α.Χ. τη στιγμή που φεύγει, βλέπει το είδωλό του? Άρα ουσιαστικά έχει τη δυνατότητα να πάρει τη θέση του κ να συνεχίσει ό,τι αυτός ξεκίνησε? Όπως κ να ’χει το outro έχει απλή, αλλά κ ενδιαφέρουσα δομή, χωρίς φυσικά να πιάνει επίπεδα του intro.

    Βαθμός : 4

     

    * Bonus Track. 6-12-08

    Κομμάτι που θα συμπεριληφθεί στο δίσκο ως bonus track κ θα αφορά στον Αλέξη Γ., που όταν του ρίξανε, δεν την κοπάνησε, ζυγιάστηκε κ δεν πούλησε φτηνά το τομάρι του.

    Ενδεχομένως να επανέλθω με edit.

     

    Συμπερασματικά :

    Όταν η γη χρειάζεται 365 ημέρες για να γυρίσει τον ήλιο, ο Άγνωστος χειμώνας το κάνει σε μια νύχτα κ εμείς μπαίνουμε στην τροχιά της σκέψης του σε 10 tracks. Ο δίσκος είναι διαμάντι κ τα κομμάτια που αποτελούν κατάθεση των προσωπικών του βιωμάτων είναι πραγματικά αξεπέραστα. Ίσως πολλοί να τον περίμεναν περισσότερο πολιτικό κ όχι τόσο αξιακό, μιας κ τα πυρακτωμένα μπατσικά κ οι κατεβασμένες βιτρίνες δίνουν στίγμα, ωστόσο δεν συγκρίνονται με τα πιο πολιτικοποιημένα τραγούδια των Psychodrama 07. Ίσως αν δεν απέφευγε να προσδιορίσει το ποιος είναι ο εχθρός του. Το κράτος, οι μπάτσοι, οι φόβοι του, ο θάνατος?

    Δύο σημεία ακόμα :

    Όσοι παραπονιούνται για τα λίγα κομμάτια, ας ανατρέξουν στο μακρινό παρελθόν για το πότε ξανά ελληνικό hh group είχε βγάλει lp παρόμοιας διάρκειας κ με τι επιτυχία.

    Ο Άγνωστος Χειμώνας έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα ακολουθήσουν ακόμα 2 προσωπικές του δουλειές, άρα υπομονή..

     

    Συνολική βαθμολογία : 6,8

     

    Videoclip

    Άρρωστης εικόνας

    Το ευρέως διαδεδομένο σκηνικό του mc που σέρνει crew πίσω του, τα λέει στην κάμερα, οι σκηνές της πόλης διαδέχονται η μία την άλλη, close up σε κάποιους κλοσάρ’, στο τελευταίο κουπλέ νυχτώνει κλπ κλπ. Το ίδιο μοτίβο δηλαδή που παίζει στα περισσότερα hh vodeoclips, απλώς πιο κοινωνικά ευαίσθητο κ πολιτικό κ με την προσθήκη 2-3 απλών εφφέ κ επαναλαμβανόμενων tricks στο μοντάρισμα. Αναλογιζόμενοι ότι οι Psychodrama 07 δεν θα μας παρατήσουν σύντομα, το clip θα περάσει στην ιστορία καθώς ο χρόνος θα αποτυπωθεί στα πρόσωπά τους κ η σύγκριση θα είναι ενδιαφέρουσα. Ελπίζουμε μόνο στα πρόσωπά τους κ όχι στις ψυχές τους.

     

     

     

     

     

     

     

    Ο δίσκος προσφέρεται για δωρεάν download στο http://fourelements.gr/fel/index.php?option=com_remository&Itemid=39&func=startdown&id=334

     

    Άρθρο από το hip hop ιστολόγιο www.Rapdreamers.blogspot.com

    Σύνταξη άρθρου : miloup - www.tnfilms.gr

     


    Tags
    Μουσικά Είδη:AmericanHip-HopPunkRap



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε