Rory Gallagher - Ένας εκπληκτικός καλλιτέχνης, ένας εκπληκτικός άνθρωπος

Γράφει ο Βασίλης (byss)
1 άρθρα στο MusicHeaven

Έχουν γραφτεί τόσα πολλά που δεν γίνεται να μην αναφερθώ σε ήδη γνωστά πράγματα. Το πόσο εκπληκτικός ήταν και πόσο εκφραζόταν μέσω της κιθάρας του! Από αυτή τη γωνία λοιπόν θα εκφράσω την προσωπική μου άποψη για αυτόν τον μεγάλο μουσικό.

Τον Ιρλανδό τον είχα ακούσει τελείως αποσπασματικά χωρίς να έχω μπει στο τρυπάκι να εντρυφίσω εις βάθος, όσπου μια μέρα συζητούσα με έναν φίλο του αδερφού μου. ''Έχω να σου δανείσω μερικά CD να ακούσεις'' ήταν τα λόγια του... ''ΟΚ φέρτα!'' η αντίδρασή μου.

Μέσα από ακούσματα Gary Moore και Alice Cooper ήταν και μια συλλεκτική κασσετίνα με τέσσερα CD τα οποία είχαν θήκες σαν μικρά βινύλια ο τίτλος έγραφε ''Rory Gallagher - Let's go to work'' με φόντο τη φθαρμένη Stratocaster του Rory ακουμπισμένη σε έναν ενισχυτή.. (Το συγκεκριμένο Box-Set έμελλε να μου το κάνει δώρο η μητέρα μου στη γιορτή μου). Βάζοντας τυχαία το δισκάκι Stage Struck ασυναίσθητα δεν το έβαλα να ξεκινήσει από την αρχή αλλά από το κομμάτι Bad Penny -μην με ρωτήσετε γιατί.. ούτε εγώ ο ίδιος γνωρίζω... μάλλον ήταν καρμικό-... μετά από την χαρακτηριστική εισαγωγή παίζοντας με ''μπουκώματα'' (mute) ακουλουθούσε η εκπληκτική μελωδία! -ακόμα και σήμερα παραμένει η αγαπημένη μου live εκτέλεση στο συγκεκριμένο κομμάτι- Μόλις τελείωσε αφού συνήλθα από το ευχάριστο σοκ τόσο του παιξίματος του ίδιου όσο και της όμορφης συνεργασίας που είχε με τον μπασσίστα του Gerry Mc Avoy στο σόλο του τραγουδιού... ξεκίνησα αρχικά να ''ξεκοκκάλιζω'' εν αρχή τα τέσσερα δισκάκια που είχα στην κατοχή μου. Τι εξέλαβα; Την ενέργεια που τον χαρακτήριζε πάνω στη σκηνή και την ανεμελιά που έχει αντίστοιχα ένα μικρο παιδάκι όταν το αμολάς στην παιδική χαρά στο πάρκο να παίξε με άλλα παιδάκια. Γιατί κατα βάθος αυτό ήταν ο Rory, ένα μικρό παιδί το οποίο εξέφραζε τους προβληματισμούς του τη μελαγχολία του και το ταλέντο του μέσω της κιθάρας του και των τραγουδιών του. Σίγουρα διαβάζετε για ένα σπάνιο ταλέντο κάτι το οποίο αντικατοπρίζεται και σε κρυφά διαμάντια τα οποία βρίσκονται στους δίσκους του πέρα απο τα κλασσικά κομμάτια του Moonchild, Shadow play,Tattoo'd lady.

Έτσι ψάχνοντας εντατικά τη δισκογραφία του ξεκίνησα να μαζεύω ένα ένα τα albumτου.          Οφείλω να ομολογήσω ότι ξεκίνησα να μαζεύω αποκλειστικά τη Σολο δισκογραφία του που ξεκίνησε μετά από το πέρασμά του από τους Taste το πρώτο του συγκρότημα..

Το πρώτο album που πήρα όπως ήταν φυσικό αφού ξεκίνησα απο την αρχή την πορεία του ήταν το ομόνυμο ''Rory Gallagher'' το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1971. Κομμάτια που μου έκαναν αίσθηση το καταπληκτικό ''For the last time'' και το μελαγχολικό ''I fall apart'' .

Ο Ιρλανδός είχε ήδει δείξει δείγμα της δημιουργικότητάς του και την ίδια χρονιά κυκλοφορεί τον δίσκο ''Deuce'' τον οποίο δεν άφησα να πάει χαμένος κομμάτια τα οποία ξεχώρισα ήταν το ''I'm not awake yet'' το ''Used to be'' και το πανέμορφο ''Crest of a wave'' .

Την αμέσως επόμενη χρονιά κάνει περιοδεία στην Ευρώπη και δημιουργείται ο Live δίσκος ''Live In Europe'' ο οποίος εκτός από κομμάτια που είχε γράψει ο Ιρλανδός στους δύο προηγούμενους δίσκους του έιχε και κομμάτια όπως το ''Messin' with the kid'' του Wells όπως και το ''Pistol Slapper Blues'' του Blindboy Fuller.

Μιας και μιλάμε για άνθρωπο του οποίου ο οίστρος και η δημιουργικότητα ήταν κάτι τα ανεπανάληπτα (φαίνεται από τη μουσική του πορεία) το 1973 κυκλοφορεί το ''Tattoo'' δίσκος ο οποίος έχει το εκπληκτικό κομμάτι ''A million miles away'' ένα από τα πολλά κομμάτια που μας δέιχει πόσο πολύ είχε επηρρεαστεί από τη Blues την οποία αν και λευκός την υποστήριζε το ίδιο καλά όσο και ένας μαύρος. Κομμάτια τα οποίο ξεχώρισα από το δίσκο ήταν το ''Tatto'd Lady'' τραγούδι κατατεθέν του δίσκου προφανώς ,το ''Cradle Rock'' το ''They Don't Make Them Like You Anymore'' όπως και το ''Who's That Coming'' .

Την ίδια χρονιά θα κυκλοφορήσει τον δίσκο ''Blueprint'' από τον οποίο ξεχωρίζουν τα τραγούδια   ''Walk On Hot Coals'', ''Banker's Blues'',  ''Seventh Son Of A Seventh Son'', εμένα όμως αυτό το οποίο με στιγμάτισε ήταν το ''Daughter Of The Everglades'' και παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου.

Το 1974 θα ξαναγυρίσει στη χώρα που τον γέννησε για να παίξει ζωντανά και αποτέλεσμα εκέινης της περιοδειας θα είνα ο δίσκος IrishTour'74 ο οποίος έγινε και ντοκιμαντέρ υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη Tony Palmer. Πέρα απο δικά του τραγούδια ο Gallagher τραγούδησε και κομμάτια όπως το ''I whonder who'' του Morgan Field όπως και το ''Too much alcohool'' του Leadbelly το οποίο όπως η ιστορία θα μας αποδέιξει 21 χρόνια αργότερα θα αποτελούσε τον επικείδειό του....       Το 1975 θα κυκλοφορήσει το δίσκο ''Against The Grain'' ο οποίος είναι από τους studio δίσκους του στους οποίους δεν έχει αποκλειστικά μόνο δικά του τραγούδια αλλά και διασκευές. όπως το ''I take what i want'' από τους Porter,Hodges και Hayes το ''All around man'' του Bo Carter και το ''Out on the wester plain'' από Leadbelly. Τραγούδι το οποίο ξεχώρισα από το συγκεκριμένο δίσκο ήταν το ''Ain't to good'' όπως και το κλασσικό ''Bought and sold''.

Το 1976 σε συνεργασία με τον Roger Glover των Deep Purple θα δημιουρήσει έναν απο τους χαρακτηριστικότερους δίσκους του τον ''Calling Card'' του οποίου τα κομμάτια μου άρεσαν όλα σαν σύνολο! Θα παραθέσω κάποια χαρακτηριστικά:''Do you read me'', ''Moonchild'', ''Calling card'', ''Secret agent'', Jackknife beat''. (ναι σχεδόν όλος ο δίσκος).

Το ότι ο οίστρος του δεν είχε όρια φαίνεται ξεκάθαρα στους αμέσως επόμενους δίσκους του.

Το 1978 θα κυκλοφορήσει άλλο ένα χαρακτηριστκό του album το ''Photo Finish''. Όπως και με το  ''Calling Card'' έτσι και με αυτό θα παραθέσω κάποια δείγματα καθώς όλα τα κομμάτια μου άρεσαν, θα παραθέσω εκέινα τα οποία μου έκαναν περισσότερη αίσθηση: ''Overnight bag'', ''Shadow play'', ''Cloak and dagger'' ''The mississippi sheiks'' και το εκπληκτικό ''Fuel to the fire''.

Ένα χρόνο μετά θα κυκλοφορήσει το ''Top Priority''. Από το δίσκο ξεχωρίζω (κλασσικά) το ''Bad Penny'' το ''Off the handle'' και το ''Philby'' στο οποίο ο Rory παίζει σιτάρ παρακαλώ. Άλλο ένα δείγμα του πολύπλευρου ταλέντου του.

Το 1980 θα κυκλοφορήσει το δίσκο που με στιγμάτισε όπως έγραψα παραπάνω, το ''Stagestruck''. Ο δίσκος αντικατοπτρίζει όλο το ''είναι'' του Gallagher πάνω στη σκηνή! Βιρτουόζικο παίξιμο αλλα το κυριότερο; ΕΝΕΡΓΕΙΑ!!

Δύο χρόνια αργότερα θα κυκλοφορήσει το δίσκο ''Jinx''. Τραγούδια τα οποία ξεχώρησα ήταν το ''Big guns'' το ''Loose talk'' (τραγουδι που αντιπροσώπευε τη γνώμη του Rory όσον αφορά τις δισκογραφικές) και η μπαλάντα ''Easy come easy go'' ακόμα ένα δέιγμα τις μελαγχολίας που σου περνούσε μέσα απο κάποια τραγούδια ο Ιρλανδός.

1987 και πάμε σε πιο Blues μονοπάτια αυτή τη φορά. Ο Rory θα κυκλοφορήσει το δίσκο ''Defender'' από τη νεο συσταθείσα του Rory πλέον δισκογραφική. Κομμάτια που ξεχώρισα ήταν τα εξής: ''Loanshark Blues'', ''Smear campaighn'', ''Don't start me to talkin' ''.

To 1990 o Rory διαμορφώνει το στυλ του σε κάτι πιο folklore προσθέτοντας τρομπέτες και ακορντεόν στο σχήμα του με αποτέλεσμα το δίσκο ''Fresh Evidence'' ο οποίος θα αποτελούσε και το ''κύκνειο άσμα'' στη δισκογραφική του πορεία καθώς τα προβλήματα υγείας είχαν κάνει την εμφάνισή τους αναγκάζοντάς τον να μπαινοβγάινει στα νοσοκομέια και εντέλει να αφήσει την τελευταία του πνοή 5 χρόνια αργότερα μετά απο αποτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος και αφήνοντας τη μουσική φτωχότερη. Τραγούδια τα οποία αξίζει να ακούσεε είναι το ''The king of zydeko'' ''Walkin wounded'' και Slumming angel''.

Εκείνο το οποίο μου έκανε καταπληκτική εντύπωση ήταν το ότι δεν πηρχε δίσκος ο οποίος να μην είχε έστω ένα τραγούδι που να πεις ''ρε παιδι μου, δεν ακούγεται''.

Εκπληκτικός καλλιτέχνης, εκπληκτικός άνθρωπος.