Έμμετρο μοναχικό

ΈΜΜΕΤΡΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟ

Σαν έρημη μια μοναξιά μεσ’ την παγίδα λιώνει
κι’ ο χρόνος που σφυροκοπάει λυγίζει και παλιώνει
ελπίδα ειν΄η αντάμωση κι’ άλλο στερνό αντίο
ελπίδα που δεν κελαηδάει, ελπίδα σαν αστείο.

Της τελευταίας προσμονής αστραφτερός ιππότης
τα γράμματα της αστραπής, της λησμονιάς ο πότης
του απροσδόκητου εχθρός μια θλιβερή μιζέρια
στα μάτια τρέχουν δάκρυα και η οργή στα χέρια…

κι’ αν τίποτα δεν άλλαξε κι’ όλα θα συνεχίσουν
κι‘ αν πάλι μόνο η οργή κι’ η πίκρα θα γεμίσουν
μικρές σελίδες δάκρυα και μια ζωή φευγάτη
τίποτα πάλι δεν θα’ ρθεί κι’ όμως θα μένει κάτι

κάτι που ζει από παλιά απ’ της καρδιάς τη φλόγα
κάτι που ξέρει να κυλάει σα χαλασμένη ρόδα
στραβά στο δρόμο χάνεται και όμως συνεχίζει
και της ψυχής τα όνειρα με θύμησες γεμίζει

Σαν έρημη μια μοναξιά μεσ’ την παγίδα λιώνει
Κι’ αυτό το κάτι απ’ τα παλιά ακόμα με πληγώνει
16- 06- 1999