Δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ που κυκλοφόρησε, αλλά είναι από τα καλύτερα. Είναι το “Κύκνειο Άσμα” των Zombies και δεν έχει σημασία αν είναι Bar-Rock ή Bar-roque. Σημασία έχει ότι είναι αριστούργημα και έχει κερδίσει με την αξία του μια θέση στο Top 100.
Οι Zombies ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων & των καλλιτεχνών που ενώ ήταν πάρα πολύ καλοί, ο κόσμος δεν τους έμαθε. Οι Zombies, ήταν μία avantgarde μπάντα της Βρετανικής Εισβολής που έγραφαν τραγούδια με ένα στυλ που δεν έγραφε κανείς άλλος. Τραγούδια που ήταν αρμονικά, μελωδικά, πολύπλοκα και μάλιστα ισάξια των Beatles.
Η κεντρική δημιουργική τους δύναμη, ήταν ο Rod Argent που έπαιζε πλήκτρα και οι επιρροές του από την κλασική μουσική του παιδεία, ήταν ορατές πολύ πριν φανεί το art-Rock στο προσκήνιο. Θα μπορούσα δηλαδή να πω ότι με αυτό τον τρόπο οι Zombies ανήκουν στους leaders. Δυστυχώς, η εμπορική επιτυχία τους γύρισε την πλάτη. Πολλοί ας πούμε, έμαθαν το She's Not There από τη διασκευή που του έκανε ο Santana περίπου δέκα χρόνια αργότερα, αγνοώντας εντελώς ότι η πρώτη εκτέλεση ανήκει στα 1965 και είναι των Zombies.
Κάτι ακόμα που είναι επίσης εντυπωσιακό, είναι η περίπτωση του Time Of The Season που έγινε παγκόσμια επιτυχία, αφού είχαν ήδη διαλυθεί. Και πού βρίσκεται αυτό παρακαλώ; Βρίσκεται στο καλύτερό τους album, στο Odessey And Oracle, που δεν προσέχτηκε όπως έπρεπε από την αγορά. Δεν ανακηρύχθηκε ποτέ album της χρονιάς, οι Zombies δεν ανακηρύχθηκαν ποτέ σπουδαία μπάντα, ή η καλύτερη μπάντα της χρονιάς και ένα σωρό διάφορους τίτλους που επινοεί η μουσική βιομηχανία.
Αυτό -από μία άποψη- είναι καλό γιατί δεν είχαν ποτέ κάτι για να τους βασανίζει σε αντίθεση με τους Beach Boys που λόγω Pet Sounds κουβαλούσαν το κόμπλεξ ότι τους έφαγαν οι Beatles με το Sgt. Pepper. Και μιλάμε τώρα για ένα κόμπλεξ που προκάλεσε σοβαρότατα ψυχολογικά προβλήματα στον leader τους, τον Brian Wilson, που έφτασε σε σημείο να κινδυνεύει να χάσει και την ίδια του τη ζωή. Ξέρεις τι είναι να ετοιμάζεσαι να κυκλοφορήσεις ένα album που σου λένε ότι θα αλλάξει τα πάντα και θα φέρει στη μουσική την επανάσταση και να σε φάει στη στροφή μία τετράδα από το Λίβερπουλ; Τρελαίνεσαι ή δεν τρελαίνεσαι γιατρέ μου;
Σε μια εποχή λοιπόν που οι Rolling Stones με τα κουρδίσματα του Keith επαναπροσδιόρισαν τη διδασκαλία της κιθάρας και μετάλλαξαν το Rock ‘n’ Roll σε Rock, οι Zombies δεν ροκάρισαν ποτέ. Ο Rod Argent ήταν στα πλήκτρα του άψογος και τα υπόλοιπα μέλη μπορεί να μην ήταν σπέσιαλ, αλλά ήταν καλοί. Ακόμα και ο τραγουδιστής Colin Blunstone είχε ωραία φωνή, αλλά με περιορισμένες δυνατότητες.
Παρ’ όλα αυτά, οι Zombies μαζί με τους Beatles και τους Kinks, αποτελούσαν την τριάδα των πιο μελωδικών συγκροτημάτων της εποχής και να σημειωθεί επίσης, ότι οι Zombies, παρ’ όλα τα προβλήματα που είχαν, δεν αντικατέστησαν ποτέ κανένα μέλος της μπάντας τους.
Lineup:
Rod Argent (Ιούνιος 1945 -Πλήκτρα/Φωνή)
Chris White (Μάρτιος 1943 –Μπάσο/Φωνή)
Colin Blunstone (Ιούνιος 1945 –Φωνή)
Paul Atkinson (Μάρτιος 1946-Απρίλιος 2004) –Κιθάρα/Φωνή)
Hugh Grundy (Μάρτιος 1945 –Τύμπανα)
#100: Odessey & Oracle
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#29475 / 13.06.2016, 09:35 / Αναφορά Εκ παραδρομής παρέλειψα να αναφέρω τις πηγές μου που είναι η Rock Εγκυκλοπαίδεια του Rolling Stone, και το άρθρο μου "Ξεχασμένες Μπάντες: Zombies/Argent" στη Μόνιμη Στήλη μου "Καμία Συμπάθεια για τον Διάβολο": http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=2254 Ευχαριστώ... |
#29476 / 13.06.2016, 12:30 / Αναφορά Υπέροχο, όπως πάντα, το άρθρο σου, Γιώργο. |
#29477 / 13.06.2016, 23:40 / Αναφορά παντα τετοια Ορφεα σε διαβαζω παντα,συνηθως ασυνδετος, εισαι μορφη γεια σου! και παντα να μοιραζεσαι ο,τι ξερεις |