ελληνική μουσική
    761 online   ·  210.832 μέλη
    Δε θα γράψω για ερωτευμενους ανθρωπους και έρωτες
    δε θα γράψω για βροχές σε παράθυρα
    ζεστές ανάσες και ευαίσθητα φεγγάρια...
    Γράφει το μέλος plou
    1 άρθρα στο MusicHeaven
    Παρασκευή 29 Οκτ 2004
    Είναι πράγματα που διασκεδαστικά τα βρίσκω
    - το παιδι διασκεδάζει με πέτρες και ξυλαράκια,
    αυτο το γνωρίζεις -
    Θα γράψω μονο οτι ο έρωτας έρχεται στ' αλήθεια με λύσσα
    και τα δόντια μπηγει στο λαιμο,
    - μιλας για όμορφες νύχτες
    όταν σε καθε μία απο αυτές σβηνεσαι και δεν υπάρχεις; -
    - μιλάς για θάλασσες που ταχα μου φεγγοβολούν
    όταν ο αφρός τους σου πλημμυρίζει τα ρουθούνια; -

    Ξέρεις, τον είδα ξαφνικά να έρχεται - για αυτο και σου μιλώ ετσι

    Ήταν ψηλός με μακριά μαλλιά
    περιπαικτικό βλέμμα και βαθιά ρυτίδα στο μέτωπο
    Κάθησε απεναντί μου, για τυπικά πραγματα μιλήσαμε
    μα γνώριζα πως κάθε λέξη του με έσκαβε μελετημένα
    ίδρωσα στην αγωνία που μου προκαλούσε ο λογος του
    - έχεις δει τη γη να ιδρώνει κάτω απο το ανελέητο ξύσιμο στο χώμα; -

    Έσφιξα για λίγο τις παλάμες, γροθιές
    και πάτησα τα πόδια κάτω
    είχε αέρας σηκωθεί,
    κι ηθελα να δείξω πως και εγώ πετρα μπορω να γινομαι, ετοιμη να χτυπησει
    Εκείνη ακριβώς τη στιγμή - κακή στιγμή - τρύπα του χρόνου
    χάθηκα για λίγο σε εκεινον τον αέρα τον καταραμένο, ανέβηκα, κατι στροβίλισε σε μένα,
    ... ολα για δευτερολεπτα... αυτο ηταν
    - θα 'χεις ακουσει σιγουρα τις νότες στο στραβοπατημα των δαχτύλων
    θα 'χεις ακούσει πως τσακιζονται και χάνουν αυτο που επρεπε να βρουν -
    Θεε μου!
    πως μ' αρπαξε εκείνη τη στιγμή, πως μου ξερίζωσε ο,τι ειχα, καλά, δέμενο μεσα μου εδω και χρόνια...
    πως έγινα νεκρή και αυτός φέρετρο γύρω μου τρυφερό
    που τ' αγαπούσα,
    πως μ' ανοιξε το στόμα βίαια, σα δαίμονας και θεος μαζι και μεσα μου φυσηξε πνοές
    - η γεύση τους πρωτογνωρη -
    πως ούρλιαξε η φωνή του, σε κάλεσμα τρομακτικο που τον καθρεπτη μου εσπαγε
    κι ολο το κρυσταλλο μου...
    πως με έκοψε, πετώντας με σε φωτιά και πάλι πισω με έβγαλε ολοκληρη, μυστης
    της παλιάς τέχνης που καποιοι είχαν διδάξει...

    Αν τωρα με κοιταξεις καλά στα ματια, θα δεις μαυρα δωμάτια,
    καπου έχει στις τσεπες του το κλειδι, για αυτο ειμαι σιγουρη
    αλλά εκεί μεσα βρισκεται και αυτος κλειδωμενος
    - ειχα και εγω χέρι αρπακτικο, ανασα του ιδιου ανεμου, φωνή τρελλή
    και ήξερα και εγώ τις ιδιες τέχνες -
    η πάλη μας ήταν τρομερή,
    το φιλί μας στρόβιλος θανάτου
    που τα χείλη ήθελε να ματώσει και να χαρεί
    που τα δυο αίματα πάλι συναντηθηκαν
    - ποσος καιρος πέρασε στα αλήθεια; -
    αλλά ηταν επομενο κανεις να μην νικήσει...
    Το λογο και οι δυο μας τον ξέρουμε
    και με αυτον ζουμε τωρα.



    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #984   /   29.10.2004, 17:20   /   Αναφορά
    Κοντεύουμε να κλείσουμε 2 χρόνια από την μέρα που το MusicHeaven κοσμεί το Διαδίκτυο κι έχοντας διαβάσει όλες ανεξαιρέτως τις λογοτεχνικές/ποιητικές δημοσιεύσεις...θεωρώ πως πρόκειται μακράν για την πιο δυνατή δουλειά που έχουμε φιλοξενήσει στο τμήμα "Λογοτεχνία". Η ίδια θεματική έχει παρουσιαστεί ουκ ολίγες φορές εδώ και αλλού, το νόημα παραμένει το ίδιο, τα απομεινάρια που αφήνει ο έρωτας γνωστά, δεν πρόκειται λοιπόν γι' αυτό. Η μαγεία έγκειται στον τρόπο που χειρίζεσαι την γλώσσα -κάθε λέξη τοποθετημένη προσεγμένα σε τέτοιο βαθμό που ρουφά τον αναγνώστη μέσα στη δίνη αυτής της πάλης, οι αισθήσεις του διεγείρονται και κάθε πνοή, κάθε ήχος, κάθε γεύση (φιλιού ή αίματος) μεταλαμπαδεύονται με τόσο φυσικό τρόπο. Από τις πιο όμορφες (η ομορφιά είναι τρόμος, εξάλλου) και ζωντανές εικόνες που έχουν αποτυπωθεί στον γραπτό λόγο κι έχω διαβάσει ως τώρα -κι έχω διαβάσει πάρα πολλές δουλειές. Μπορώ να γράψω πολλά ακόμα, δεν έχει όμως νόημα, τα έχει πει όλα το ποίημά σου και προτιμώ να νιώθω παρά να περιγράφω. Ελπίζω να διαβαστεί από περισσότερα μέλη, είναι πολύ κρίμα να έχει τόσες λίγες αναγνώσεις ως τώρα...Σκηνοθέτησες με αριστοτεχνικό τρόπο μια υπέροχη σκοτεινή ταινία επάνω στο χαρτί, να είσαι καλά, μόνο αυτό.



    Υ.Γ. 1: Αναρωτιέμαι ποιος είναι ο τίτλος του...

    Υ.Γ. 2: Περιμένουμε κι άλλες δουλειές σου. Οπωσδήποτε.
    #1007   /   02.11.2004, 23:34
    Ο τιτλος του ποιηματος ειναι ''Πλούγή''

    Ηθελα να επισημάνω ένα λάθος που εχει γίνει στη δημοσιευση του ποιηματος και πιθανοτατα εχει γίνει απο εμενα κατά την αποστολή μου.

    Το ποιημα αρχιζει απο το στιχο ''Δε θα γράψω για ερωτευμένους ανθρωπους....''κτλ

    Οι τεσσερις πεντε πρωτες σειρές που εχουν μπει ως αρχή ειναι απο παρακατω μερος του ποιηματος.



    Ευχαριστω για τα ενθαρρυντικά σχόλια.

    #988   /   01.11.2004, 10:22   /   Αναφορά
    Θα πρέπει να ομολογήσω πως μέχρι σήμερα διάβαζα με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα τα λογοτεχνικά εγχειρήματα των μελών του Μ/Η. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους αποτελούσαν εκφράσεις ανθρώπων με αγνές και ενίοτε ενδιαφέρουσες προθέσεις, αλλά στερούνταν της κατάλληλης επεξεργασίας στην έκφραση, στη στιχουργική και στην εικονοποιία. Θα μπορούσαμε ίσως στην καλύτερη περίπτωση να τα αντιμετωπίσουμε ως πρωτόλεια, έργα που εξ ορισμού φέρουν το χαρακτηριστικό του ακατέργαστου. Το συγκεκριμένο λογοτεχνικό εγχείρημα όμως ξεπερνά κατά πολύ τον μ.ο. του λογοτεχνικού τμήματος του Μ/Η. Ακόμα κι αν διαφωνώ με την επιλογή της τοποθέτησης συγκεκριμένων λέξεων σε σημεία που διακόπτουν την εσωτερική ορμή του έργου, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ πως διάβασα όλο το έργο με ιδιαίτερη προσήλωση, συμμερίστηκα "το σκοτεινό" των εικόνων και της έκφρασης, έγινα μέτοχος των συναισθημάτων που προσπάθησε να μεταφέρει η δημιουργός του. Ευχαριστούμε πολύ, αναμένουμε τον τίτλο και τη συνέχεια.
    #1240   /   26.12.2004, 17:04
    AMAN ΒΡΕ ΣΟΦΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΣΟΥ ΣΧΟΛΙΑ! (Πλακιτσα)

    Πολυ ωραιο plou μακαρι να ειχαμε ολοι αυτη την εξωστρεφια (ή εσωστρεφια) να αποτυπωνουμε σε λεξεις ο,τι...