Κάποτε

Κάποτε

Κάποτε μου είχες πει
για του ανέμου τα ψιθυρίσματα
σε ακολουθούν και σε τυλίγουν
πότε-πότε..
Κάποτε σου είχα πει για τις βροχές
με κυνηγούν και με αδειάζουν
πότε-πότε..
Κάποτε μιλήσαμε για μας
πότε θα γίνουμε εμείς;
Κάποτε στα αλφαβητάρια σε
αναζητούσα και σε χάιδευα
πότε έγινες άνθρωπος;
Σαν χθες ήσουν λέξεις
και τελίτσες..
σήμερα είσαι χέρια σάρκα
μάτια
ποτέ θα γίνουμε μελωδία;
εσύ δοξάρι και εγώ το βιολοντσέλο
μέσα στην υγρή σιωπή της νύχτας
των νυχτών τα σκοτάδια
που κρυβόμαστε..
στις αστραπές φανερωνόμαστε
στα όνειρα ξεχνιόμαστε
δενόμαστε στα σύρματα της πόλης
να μην πάψει ο κίνδυνος της πτώσης
πότε θα πετάξουμε;
στο χθες
το ξέρω..
σε ποιο αύριο θα σε βρώ στο χθες
της πυξίδας και του ρολογιού
λεπτομέρεια της ευτυχίας;
δεν την φοβάμαι
μόνο γεμίζω λάσπες.