Βυζαντινή Μουσική

Συμπεράσματα

Το συμπέρασμα που βγάζουμε μετά από την μελέτη μας, είναι πως καταρχήν σε βάθος χρόνου δεν υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική. Όλα τα ήδη της μουσικής, σε όλους τους αιώνες, έχουν δεχθεί επιρροές από διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά και έχουν δανείσει αρκετά από τα στοιχεία τους σε άλλους.
Σε ότι αφορά την βυζαντινή μουσική αλλά και αυτή του Βυζαντίου είδαμε τις σημαντικότερες επιρροές τους. Είδαμε το γεγονός της έντονης επίδρασής τους από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος ήταν κατά κύριο λόγο ο «εισηγητής» των περισσοτέρων από τις παραμέτρους της μουσικής. Βέβαια στο πέρασμα των χρόνων το βυζάντιο δέχτηκε και άλλες επιρροές που προέρχονταν από τους λαούς που βρίσκονταν στην επικράτειά του. Θα λέγαμε πως υπάρχει μια παράξενη αλληλουχία επιρροών, μια και το Βυζάντιο βρίσκεται να δανείζεται, να αφομοιώνει, να επεξεργάζεται, να καταλήγει, και μετά να εξάγει τον πολιτισμό του σχεδόν σε όλους τους λαούς από τους οποίους είχε δανειστεί. Αυτό βέβαια είναι ένα φαινόμενο το οποίο συχνά συναντάμε στη τέχνη. Με αυτή τη λογική δεν θα πρέπει να μας αιφνιδιάζει, μια και αντίστοιχες «εισόδους» και «εξόδους» είδαμε και πριν το Βυζάντιο και οπωσδήποτε μετά από αυτό.
Συνοψίζοντας λοιπόν, είδαμε έντονες ελληνικές επιρροές, αλλά και εβραϊκές. Υπήρξαν ισλαμικές, κυρίως την εποχή πριν την άλωση. Δεν έλειψαν όμως και αυτές από τους ανατολικούς λαούς της βυζαντινής επικράτειας που στον ένα ή στον άλλο βαθμό συνέβαλαν σε αυτό που σήμερα λέμε μουσική του Βυζαντίου. Από την άλλη μεριά υπάρχουν οι λαοί της βαλκανικής που δέχτηκαν έντονες επιδράσεις στην διαμόρφωση της δικής τους εκκλησιαστικής μουσικής από το Βυζάντιο. Ρώσοι αλλά και δυτικοί έχουν αφομοιώσει και εκείνοι στοιχεία σε μικρό ή σε μεγαλύτερο βαθμό.
Όμως και σύγχρονοι συνθέτες δεν μένουν αδιάφοροι απέναντι στην βυζαντινοορθόδοξη μουσική.
Παρά το γεγονός πως γενικά τον Βυζαντινό πολιτισμό αργήσαμε να τον ανακαλύψουμε, όσο γίνονται γνωστές οι πτυχές τους και όσο οι μελετητές καταλήγουν σε ασφαλή συμπεράσματα, τόσο βλέπουμε τη σπουδαιότητά του και τον ρόλο που έπαιξε στην διαμόρφωση του εν γένει ελληνικού, καταρχήν, πολιτισμού αλλά και την συμβολή του στη δημιουργία του νεότερου δυτικού, ακόμα και αν δεν μιλάμε μόνο για τα εκκλησιαστικά πράγματα αλλά και για τα λαϊκά.


Βιβλιογραφία
1. Δ. Λέκκας, Τέχνες ΙΙ: Επισκόπηση Ελληνικής Μουσικής και Χορού, τόμος Β’. Ελληνική μουσική Πράξη: Αρχαίοι και Μέσοι Χρόνοι, συλλογικό, εκδ. Ε.Α.Π., Πάτρα 2003.
2. Συλλογικό, Τέχνες ΙΙ: Επισκόπηση Ελληνικής Μουσικής και Χορού, τόμος Β’. Ελληνική μουσική Πράξη: Αρχαίοι και Μέσοι Χρόνοι, εκδ. Ε.Α.Π., Πάτρα 2003.
3. Velimirovic M, Οι βυζαντινές Μουσικές Παραδόσεις στους Σλάβους, στο Yiannias J.J. (επιμ.), Η Βυζαντινή Παράδοση μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολις, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα 1994.
4. Δραγούμης Μάρκος, «Εκκλησιαστικές μουσικές που συγγενεύουν με τη βυζαντινή», Παράλληλα κείμενα, εκδ. Ε.Α.Π., Πάτρα 2004.


Δικτυογραφία
1. Κούγιας Νεκτάριος, 7/11/2006
2. Βικιπαίδεια, Βυζαντινή Μουσική, 28/12/2006
3. 1/12007