αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

Τομή ενός δευτερολέπτου

Έξω ο αγέρας ψιθυρίζει στα γυμνά κλωνιά των δέντρων
και αυτά συνεπαίρνονται και τρέχουνε να τον φτάσουν….
απλώνουν τα χέρια κι ας ξέρουν πως δεν είναι το πεπρωμένο τους.

Γράφει το μέλος Αντρη (andri14)
6 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Δευτέρα 07 Μαΐ 2007

Η πόλη ξυπνά, ανοίγω τις κουρτίνες και μπρος μου είναι το φως,
ένα φως που παραμένει και δεν έχει σημασία που και πως,
η συννεφιά θα περάσει και ο ήλιος θα φανεί
και το φως θα είναι εκεί να σου θυμίζει πως η ζωή είναι ωραία.

Αυτοκίνητα ουρές και φώτα τροχαίας, ρυθμοί που σε κρατάνε ζωντανό
με μια σιγουριά ότι όλα κυλάνε το ίδιο ότι καιρό κι αν κάνει μέσα σου.

Η βιτρίνα μια μεγάλη οθόνη του κόσμου χωρίς πλαίσιο,
κι απ’εκεί τα βλέπω όλα καθαρά
-χαρές, λύπες και όνειρα που τρέχουν.

Άνθρωποι καθημερινοί γυρνάνε με βλέπουν και προχωράνε…
οι σκέψεις μου μπερδεύονται σαν παίρνω λίγο χρώμα από τη ματιά τους…
δουλειά, φαντασία, πράγματα και χρώματα γύρω μου και κυρίως χαρτιά….
Ένα χαρτομάνι ατέλειωτο που ζωντανεύει
και παλεύει να μου κρύψει τη χαρά της μέρας,
μα δε μπορεί γιατί έχω το φως να με συντροφεύει.

Μαζεύω τα χαρτιά μου και βλέπω τη ζωή μου στην οθόνη
χωρίς να μπορώ να σταματήσω την εικόνα…
και εκεί μπλέκονται οι θόρυβοι-κορναρίσματα, το τηλέφωνο που χτυπάει,
η μουσική από το ραδιόφωνο-
κι εκεί θυμάμαι άλλα ταξίδια μουσικά ανθρώπινα και παραδεισένια

…ο καφές στο χέρι δίνει μια ζεστασιά στη στιγμή
...κλείνω τα μάτια και παίρνω μια βαθιά ανάσα
καθώς βουτάω ξανά στη ρουτίνα μου με σωσίβιο το φως,
…για ακόμα μια φορά.

Από το ίδιο μέλος

No_Music

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

rigas

#8287 / 07.05.2007, 10:54 / Αναφορά
Ωραιότατο ποίημα που ακροβατεί θαυμάσια ανάμεσα στο "πρέπει" και στο "θέλω".

Καλή συνέχεια.

megaloserwtikos

#8289 / 07.05.2007, 17:07 / Αναφορά
Πολύ όμορφα κάνεις ποίηση την στιγμή αυτή από την ζωή σου. Μου αρέσει που δίνεις τόσο καθαρές στιγμές. Μπορώ να πω, ότι είναι σαν να σε είδα, μέσα στις εικόνες που δίνεις.

gogere17

#8290 / 07.05.2007, 18:25

καταπληκτικο ποιημα!(τα σχολια ειναι περιττα)

vaninoui

#8295 / 08.05.2007, 05:10 / Αναφορά
Mpravo Keep it Like That :P

andri14

#8307 / 08.05.2007, 18:44 / Αναφορά
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και το χρόνο/συναισθήματα/σκέψεις που ίσως μοιραστήκατε μαζί μου μέσα από αυτό το γραφόμενο μου. Νασται καλά!

istoxastis

#8309 / 08.05.2007, 21:22 / Αναφορά
"...κλείνω τα μάτια και παίρνω μια βαθιά ανάσα

καθώς βουτάω ξανά στη ρουτίνα μου","με σωσίβιο το φως," που φεγγοβολά ο λόγος σου

"…για ακόμα μια φορά." Αντρή μου, συγχαρητήρια!

andri14

#8420 / 24.05.2007, 16:14

..ιδιαίτερη η χαρά μου που προέρχεται από εσάς το σχόλιο κύριε Χρυσόστομε!

#8425 / 25.05.2007, 01:31 / Αναφορά

Βρε με το φως! Τελικά ο καθένας γράφει τα κλισέ του και ενθουσιάζεστε. Για απαιτήστε λίγο την έκπληξη, την ομορφιά και την αλήθεια! Ενα κερί στο περβάζι ίσως?

edelweiss

#8427 / 25.05.2007, 02:37

Άμα σου αρέσουν τα ποιήματα ή όχι των άλλων είναι δικό σου θέμα. Άσε τους άλλουν να λένε την γνώμη τους και μην σχολιάζεις εκ μέρους όλων. Άλλο να λες την γνώμη σου κι άλλο να παριστάνεις των κριτή στα σχόλια των άλλων.

#8429 / 25.05.2007, 02:59

Μπα? Από πότε είναι έτσι κι όχι αλλιώς?

mnk

#8982 / 29.07.2007, 06:35

Μπορει για σενα η αληθεια να ειναι το κερι.

Για αλλους το Φως.

edelweiss

#8428 / 25.05.2007, 02:47 / Αναφορά
Ένα ποίημα που με ταξίδεψε μέσα από τους ίδιους του τού στίχους. Καθώς το διάβαζα ένιωσα πως εγώ ήμουν η πρωταγωνίστρια, στις σκηνές που αναφέρει το ποίημα! Το κάθε τι που περιγράφει αυτό το ποίημα μεταμορφόνονταν από λέξεις σε μια σειρά εικόνων σαν συνεχόμενες διαφάνιες που έφτιαχναν στο τέλος μια υπέροχη σκηνή.

Αυτά τα λίγα είχα να πω :)

StavmanR

#8593 / 12.06.2007, 22:53 / Αναφορά
Φίλη Αντρη, κάθε ευγενής εξωτερίκευση του συναισθηματικού μας κόσμου είναι θείον έργο. Δεν πρόκειται να αναλωθώ σε αναλύσεις ποιητικών τεχνοτροπιών και χρήσεως του λόγου γιατί κυρίως θεωρώ ότι αυτό που διάβασα είναι αυτό που αισθάνεσαι, κι αυτό δεν αλλοιώνεται από τεχνικά στοιχεία. Προσωπικά θεωρώ ότι γράφεις όμορφα και ερασιτεχνικά, με την ετοιμολογική έννοια του όρου.

Συνέχισε την προσπάθεια χωρίς να σε ενδιαφέρει αν αρέσεις ή όχι. Είναι απόλυτα διαπιστωμένο ότι πάντα σε κάποιους αρέσεις και σε κάποιους όχι, ό,τι κι αν κάνεις σ'αυτή τη ζωή.