ΚΙΘΑΡΙΣΤΕΣ – Τα αλατοπίπερο που νοστιμίζει τα τραγούδια (Μέρος Β')

...μόνο που εδώ αναφέρομαι στους Παγκόσμιους, αυτούς που μίλησαν την κοινή μουσική «κιθαριστική» γλώσσα, αυτήν που καταλαβαίνουν στη Σεούλ και στη Βραζιλία, στην Αλάσκα και στη Νότιο Αφρική…

Με τυχαία λοιπόν, σειρά, (μετά τους Jimi Hendrix, Eric Clapton, Stevie Ray Vaughan και Jimmy Page), θα γράψω για κιθαρίστες που μου προσέφεραν, (με διαφορετικό ύφος ο καθ ένας τους), τραγούδια που με άγγιξαν και με συντρόφευαν-συντροφεύουν, που με έκαναν ν αγαπήσω νότες/βιώματα που κουβαλάω στις προσωπικές μου στιγμές, τραγούδια και παιξίματα που μ έκαναν να γίνω μουσικός, με την ευρύτερη έννοια του όρου - αυτήν της Μουσικότητας.

Έλεγα πως με το Β’ Μέρος, θα κάλυπτα άλλους 6 – (και φτάνει) – διάσημους κιθαρίστες, αλλά βλέποντας πως το πράγμα ξεχειλώνει, θ αναφερθώ εδώ σε άλλους 3 All Time Classic «φίλους» μου, προχωρώντας αργότερα και σ ένα Γ’ και τελευταίο Μέρος με τους υπόλοιπους…
Θ αναφερθώ στο άγνωστο για τους πολλούς ξεκίνημά τους, στις δύσκολες «πρώτες» ώρες τους…
Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κερδίζονται με κόπο και ταλέντο σ αυτήν την ζωή…(Εκτός ίσως από την Ελλάδα, που παίζει ρόλο και το «κόμμα» και κανα δυο άλλα πραγματάκια, που όλοι τα γνωρίζουν αλλά κανείς δεν τα ακουμπάει…)

Επαναλαμβάνω…Γνωρίζω ότι πολλοί αναγνώστες του MusicHeaven, θα ήθελαν να προσθέσουν η να αφαιρέσουν κάποιους από τους παρακάτω, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το άρθρο είναι γραμμένο με προσωπικά κριτήρια και…έρωτες! Επίσης, ότι ο Petrucci σαν παράδειγμα, έχει δρόμο μπροστά του, για να πιάσει τα χρόνια του Santana και να μετατραπεί σε All Time Classic…
Οπότε…Εσείς διαλέξτε όποιον σας ταιριάζει απ αυτούς κι άστε εμάς με τους υπόλοιπους.

Keith Richards

Μοναχοπαίδι, γεννημένο από τον Bert Richards, (εργάτη σ εργοστάσια και τραυματία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου) και την Doris Dupree, (οπαδό των Billie Holiday, Louis Armstrong and Duke Ellington) στις 18 Δεκεμβρίου του 1943 στο Livingstone Hospital στο East Hill, του Dartford στο Kent, και «παππού» ενεργά πολιτικοποιημένο άτομο, τον Augustus Theodore Dupree, μουσικό σε Jazz Big Bands, που του ενέπνευσε και την τάση να γίνει μουσικός. Ο Keith, μαθητής στο Dartford Technical School και μέλος της χορωδίας του, απεβλήθη από τη σχολή λόγω «εξαιρετικής» συμπεριφοράς (!), άρπαξε την ευκαιρία για να γραφτεί στο Sidcup Art College, αφιερώνοντας όλο του τον χρόνο στο να παίζει κιθάρα, με πολλά skiffle groups της εποχής. Το 1962, παράτησε το κολέγιο για να μετακομίσει σε διαμέρισμα μαζί με τους Jagger και Jones. Ο μέντοράς του εκείνα, αλλά και σε όλα του τα χρόνια, ήταν ο Chuck Berry. (Παρ ότι οι Stones θεωρούνται rhythm and Blues band, αμφότεροι ο Jagger και ο Richards είναι υπεύθυνοι για το ότι έφεραν τα Rock 'n' roll τραγούδια των Bo Diddley και Chuck Berry στο συγκρότημα). Ο Richards, μαζί με τον Jones, δημιούργησαν ένα ηχητικό αποτέλεσμα αναμειγνύοντας τον ήχο από 2 κιθάρες lead και rhythm. Ο Jones αντικαταστάθηκε από τον βιρτουόζο Mick Taylor (1969-1974), που συνεισέφερε σε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, αλλά παράλληλα θεωρήθηκε και υπεύθυνος στην κατάργηση του συνδυασμένου παιξίματος των 2 κιθάρων. Η αντικατάσταση και αυτού, ήρθε το 1975 από τον Ron Wood, για τον οποίο ο Keith λέει ότι μαζί του είχε τα πλέον εποικοδομητικά χρόνια με τους Stones…
Δεν έχω να πω πολλά για την προσωπική του ζωή και τις «ιδιαιτερότητές» του…Είναι λίγο – η μάλλον πολύ – γνωστές….Είναι ο εφευρέτης του Sex,Drugs and Rock n Roll και δεν γνωρίζω άλλον, που με τρία -λέμε τώρα- ακόρντα (τα ίδια τις περισσότερες φορές), να έχει γράψει πάνω από 1.000 τραγούδια…ΑΥΤΟ ΖΗΛΕΥΩ Σ ΑΥΤΟΝ!!
Δεν θέλω να αναφερθώ στους Stones, μιας και το θέμα έχει «παίξει» πολύ εδώ και παντού, απλώς προσωπικά πιστεύω ότι ο Richards είναι ο καλύτερος ρυθμικός κιθαρίστας της Rock n Roll σκηνής, ενώ μαζί με τον Jagger, έχουν προσφέρει μεγαλειώδη, μέσα στην απλότητά τους, κορυφαία τραγούδια!
(Τώρα, περί κιθάρας…Ο Keith, πολύ συχνά χρησιμοποιεί κιθάρες «ανοιχτά» κουρδισμένες, (τις ακούμε στα "Start Me Up" and "Street Fighting Man") που δημιουργούνε ακούσματα I-IV, όπως επίσης, χρησιμοποιεί και «5χορδη» ας πούμε παραλλαγή στο παίξιμό του, κατεβάζοντας την 6η (Ε) δίνοντας την αίσθηση ενός ανοιχτού G ακόρντου ("Honky Tonk Women," "Brown Sugar)…Επίσης είναι γνωστός για τα slide παιξίματά του. Έχει στη κατοχή του πάνω από 1.000 κιθάρες – πολλές απ αυτές ούτε καν τις έχει ακουμπήσει – αν και συνήθως τον βλέπουμε με Fender Telecaster, ενώ τελευταίως με μια ebony Gibson ES-355…Παρ ότι στα χρόνια των 70ς χρησιμοποιούσε effects, τώρα τα αποφεύγει…)

Εύχομαι και ελπίζω να σταματήσει να πέφτει από δέντρα στα (περασμένα) 60 του, για να μας ξανάρθει με την παρέα του!

Προσωπικά Albums

Talk is Cheap (3 Οκτ. 1988)
Live at the Hollywood Palladium, 1988 (10 Δεκ. 1991)
Main OfFender (19 Οκτ. 1992)
Singles
"Run Rudolph Run" b/w "The Harder They Come" (Δεκ. 1978)
"Take It So Hard" (Οκτ. 1988)
"You Don't Move Me" (Νοε. 1988)
"Struggle" (Φεβ.1989)
"Wicked As It Seems" (Οκτ.1992)
"Eileen" (Ιαν. 1993)


Carlos Santana

Ο Carlos Augusto Alves Santana, γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1947, στο Autlán de Navarro, Jalisco, του Mexico, από πατέρα μουσικό. Από τα 5 του χρόνια πήρε μαθήματα βιολιού και μόνον όταν μετά από πολλά χρόνια με την οικογένειά του μετακόμισαν στην Tijuana, ξεκίνησε αυτό που έμελλε να τον καθιερώσει στις συνειδήσεις μας σαν έναν από τους Masters: την κιθάρα…Ακούγοντας Αμερικάνικους ραδιοφωνικούς σταθμούς πέρα από τα σύνορα, ήρθε σε «επαφή» με τους John Lee Hooker, T. Bone Walker, και B.B. King…Το 1961, περνάει μαζί με την οικογένειά του παράνομα στις Ηνωμ. Πολιτείες , στο San Francisco, όπου αφού το 1965 τελειώνει το Mission High School, βοηθάει πλένοντας πιάτα και τρυπώνοντας για ν ακούσει τους Muddy Waters, τους Grateful Dead και πολλούς άλλους Rock, Blues και Jazz καλλιτέχνες, στο Bill Graham's Fillmore Auditorium…Κάπου προς το τέλος του 1969, ο κιθαρίστας Tom Frazier, θέλησε να φτιάξει μία μπάντα, έχοντας τους Santana (guitar/vocals), Mike Carabello (percussion), Rod Harper (drums), Gus Rodriguez (bass guitar), και τον γεννημένο στο Seattle Gregg Rolie (organ/vocals)…Έτσι γεννήθηκαν οι Santana Blues Band, όνομα που δόθηκε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του τοπικού Σωματείου Μουσικών, που απαιτούσαν να υπάρχει συγκεκριμένο όνομα τραγουδιστή και μπάντας…Απ όλους, μόνο ο Santana και ο Rolie το πήραν στα σοβαρά, ενώ οι υπόλοιποι απλώς διασκέδαζαν με την ιδέα. Με τον Stan 'Moon' Marcum για manager, στις αρχές του 1970, η μπάντα γινόταν όλο και πιο γνωστή, με το συνθετικό «Blues Band» να εξαφανίζεται για να παραμείνει μόνο το «Santana», με νέα σύνθεση τους Carlos Santana, Rolie, με τον David Brown στο bass, τον Bob 'Doc' Livingston στα drums και τον Marcus Malone στα percussion. Ο Promoter Bill Graham τους άκουσε ζωντανά στο Fillmore και οι Santana είχαν την πρώτη τους ηχογράφηση στο The Live Adventures of Mike Bloomfield and Al Kooper. Πάντοτε υπήρχαν συζητήσεις για το από πού πήραν τις Λάτιν μουσικές επιρροές τους στο παίξιμό τους, μιας και ούτε ο Santana αλλά ούτε και o Gregg Rolie είχαν ασχοληθεί με αυτό κατά το παρελθόν. Κατά μία εκδοχή, σύχναζαν πυκνά συχνά στο Aquatic Park του San Francisco, όπου άκουγαν conga μουσικούς να συνευρίσκονται και να jam-άρουν. (Ο κιθαρίστας Gabor Szabo, κολλητός του Santana, είχε συμπεριλάβει congas στο άλμπουμ του, του 1966 «Spellbinder»). Αλλά το κυριότερο ήταν, ότι όποτε αποφάσιζαν να συμπεριλάβουν Latin percussion στα τραγούδια τους, κατευθείαν οι κοπέλες ακροάτριες άρχιζαν να κουνάνε ρυθμικά τους γοφούς τους σαν belly dancers! Από τότε λοιπόν το Latin ενσωματώθηκε στο ύφος τους…Υπέγραψαν με την Columbia Records (CBS), για τον πρώτο τους δίσκο. Μη μένοντας ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα της ηχογράφησης, απέλυσαν τον Livingston. Αντικαθιστώντας τον με τον Michael Shrieve που είχε ισχυρό background σε αμφότερες την Jazz και την Rock. Για προσωπικούς λόγους, εγκατέλειψε και ο Marcus Malone , ενώ επανήλθε ο Michael Carabello. Ο Carabello έφερε μαζί του τον percussionist José Chepito Areas (πολύ γνωστό στην πατρίδα του την Nicaragua), ο οποίος με τις εξαιρετικές του ικανότητες, βοήθησε πολύ το συγκρότημα…Ο Bill Graham, οπαδός του γκρουπ από τη γέννησή του, έπεισε τους promoters του Woodstock Music and Art Festival, να τους επιτρέψουν να εμφανισθούν εκεί, πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ τους. Αποτέλεσαν την μεγάλη έκπληξη του Φεστιβάλ, με το εντεκάλεπτο "Soul Sacrifice" να μένει στην ιστορία! Ο Graham επίσης, προχώρησε σε μια καθοριστική για το μέλλον τους πρόταση, να ηχογραφήσουν το τραγούδι του Willie Bobo, 'Evil Ways', νοιώθοντας πως θα τους προσφέρει ραδιοφωνικό airplay. Το 1ο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε με τον απλό τίτλο Santana κι έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία, κατακτώντας το Νο 4 στα U.S. album charts, ενώ το single "Evil Ways" είναι το Νο 9 στα Billboard Hot 100. Το 2ο άλμπουμ Abraxas με περισσότερο από 4.000.000 αντίτυπα, ανέβηκε στο Νο 1…Με τραγούδια όπως των Blues-Rockers Fleetwood Mac, "Black Magic Woman", και του θρύλου της salsa Tito Puente "Oye Como Va", το μίγμα της μουσικής των Santana, (salsa, Rock, Blues, και Jazz fusion), δημιούργησε τη δική του σχολή…

Long Live the King Carlos!, για μένα ο μεγαλύτερος American Latin Rock μουσικός και κιθαρίστας!! Αυτός που μας έφερε δίπλα μας μουσικές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που μας «σύστησε» σε όμορφους ρυθμούς και ήχους…

Albums

Santana (1969)
Abraxas (1970)
Santana III (1971)
Carlos Santana & Buddy Miles! Live! (1972 με τον Buddy Miles)
Caravanserai (1972)
Love Devotion Surrender (1973 με τον John McLaughlin)
Welcome (1973)
Lotus (live) (1974)
Illuminations (1974 με τον Alice Coltrane)
Borboletta (1974)
Amigos (1976)
Festival (1977)
Moonflower (1977)
Inner Secrets (1978)
Oneness: Silver Dreams, Golden Reality
Marathon (1979)
The Swing of Delight (1980)
Zebop! (1981)
Shango (1982)
Havana Moon (1983 με τους Booker T & the MGs, Willie Nelson, και τους The Fabulous Thunderbirds)
Beyond Appearances (1985)
Freedom (1987)
Blues for Salvador (1987)
Spirits Dancing in the Flesh (1990)
Milagro (1992)
Sacred Fire: Live in South America (1993)
Santana Brothers (1994 με τον Jorge Santana & Carlos Hernandez)
Santana Live at the Fillmore (1997)
Supernatural (1999)
Shaman (2002)
All That I Am (2005)

Singles

1969: "Jingo"
1970: "Evil Ways"
1971: "Black Magic Woman"
1971: "Everybody's Everything"
1971: "Oye Como Va"
1972: "No One to Depend On"
1974: "Samba Pa Ti"
1976: "Let It Shine"
1977: "She's Not There"
1978: "Well All Right»
1979: "One Chain (Don't Make No Prison)
1979: "Stormy"
1980: "You Know That I Love You"
1981: "Winning"
1981: "The Sensitive Kind"
1982: "Hold On"
1982: "Nowhere to Run"
1985: "Say It Again"
1999: "Smooth" (feat. Rob Thomas)
2000: "Maria Maria" (feat. The Product G&B)
2002: "The Game of Love" (feat. Michelle Branch)
2004: "Why Don't You and I" (feat. Chad Kroeger or Alex Band)
2005: "I'm Feeling You" (feat. The Wreckers are Michelle Branch & Jessica Harp)
2005: "Just Feel Better" (feat. Steven Tyler)
2006: "Cry Baby Cry" (feat. Sean Paul & Joss Stone)
2006: "Illegal" (featuring Shakira)



George Harrison

Ο George Harrison γεννήθηκε στο Liverpool της Αγγλίας από μία Καθολική οικογένεια με βαθιές Ιρλανδικές ρίζες. Υπάρχει σύγχυση για το αν γεννήθηκε στις 24 η στις 25 Φεβρουαρίου του 1943…Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην οδό Arnold Grove της περιοχής Wavertree του Liverpool μέχρι το 1950, οπότε μετακόμισε με την οικογένειά του στην Upton Green στο Speke. Το πρώτο του σχολείο ήταν το Dovedale Road Infants & Juniors School, λίγο πιο κει από την Penny Lane. Έπαιζε κιθάρα όλο το βράδυ, μέχρι τα χέρια του να ματώσουν. Σαν μαθητής, τα υπόλοιπα χρόνια του, δεν έλεγε και πολλά, μέχρι που τελείωσε το 1959. Γνωρίστηκε με τον Paul McCartney στο σχολείο, αλλά πέραν αυτού, δεν είχαν οτιδήποτε κοινό. Αμφότεροι, έμεναν σε μια λαϊκή πολυκατοικία, στο Speke, χρησιμοποιώντας το ίδιο λεωφορείο, του οποίου πολλές φορές, οδηγός ήταν ο πατέρας του Harrison , καπνίζοντας στα κρυφά στον πάνω όροφο (ο McCartney έλεγε ότι αυτή ήταν και η έμπνευσή του για το "A Day in the Life"), λεωφορείο που τους πήγαινε στο Liverpool Institute. Ο McCartney σύστησε τον Harrison στον John Lennon και στο group που είχαν. Ο πατέρας του Harrison τους έκλεισε μερικές εμφανίσεις σε τοπικές λέσχες…Ήδη από τις αρχές του 1958 ο Harrison ξεκίνησε να παίζει lead guitar στο συγκρότημα (που αρχικά ονομαζόταν the Quarrymen, και αργότερα οι Silver Beetles, μέχρι το 1960 να μετονομαστεί σε the Beatles)…
Εγκαταλείποντας το σχολείο το καλοκαίρι του 1959, ο Harrison εργάστηκε για μικρό διάστημα σαν πωλητής ηλεκτρικών ειδών στα καταστήματα Blacklers. Η απασχόλησή του αυτή μαζί με την εκπαίδευση στα «ηλεκτρικά», τον «ανακήρυξαν» σε ειδικό, σχετικό με την απόκτηση και χρήση των μηχανημάτων ήχου του γκρουπ και τον βοήθησαν αργότερα να στήσει ένα πολυκάναλο στούντιο, γράφοντας εκεί τα πρώτα demos, δικά του αλλά και των Beatles.. Στην αρχή, λόγω του ότι ήταν ο μικρότερος στην ηλικία, τον αντιμετώπιζαν σαν τον πιτσιρικά της μπάντας και στην ουσία δεν τον θεωρούσαν μέλος της. Παρ ότι όμως ο McCartney ήταν πάντα ο «όμορφος» και ο Lennon ο «αρχηγός», ο Harrison ήταν αυτός που είχε τις μεγαλύτερες επιτυχίες στο γυναικείο φύλλο. . Δεν θεωρείτο βιρτουόζος κιθαρίστας, ειδικά στις πρώτες μέρες των Beatles. Μερικά από τα τότε solos του, ήταν από τις οδηγίες του McCartney, που σε μερικές περιπτώσεις, απαιτούσε να παιχθούν νότα προς νότα, όπως αυτός τις είχε στο μυαλό του...Άλλα solos του Harrison, ήταν αποτέλεσμα οδηγιών του παραγωγού τους George Martin. Ο Martin το παραδέχτηκε χρόνια αργότερα, λέγοντας «ήμουν εξαιρετικά αυστηρός με τον George»…Προς τα τέλη όμως του 1960, ο Harrison έγινε γνωστός σαν ένας γρήγορος, ευφυής και ολοκληρωμένος lead και rhythm κιθαρίστας. Στα δε 1970 και μετά, το slide παίξιμό του, έγινε και το σήμα κατατεθέν του. Ο Harrison, ήταν και ο πρώτος που πάτησε το πόδι του στην Αμερική, για να επισκεφθεί την αδελφή του Louise, στο Benton, του Illinois τον Σεπτέμβριο του 1963, πέντε μήνες δηλαδή, πριν το group εμφανισθεί στο The Ed Sullivan Show, που τους έκανε γνωστούς και στην μεγάλη (και εμπορική) αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κατά την διάρκεια των ημερών των Beatles, όπου οι John Lennon και Paul McCartney ήταν οι κυρίως συνθέτες και στιχουργοί, πάντα είχε η τραγουδούσε ένα η δύο τραγούδια σε κάθε album, με συνθέσεις που του έφερναν αναγνώριση.. Μετά την διάλυσή τους, ο Harrison πρώτος απ όλους τους, έκανε ένα Νο1 single ("My Sweet Lord") και ένα Νο1 album (All Things Must Pass)…Τον προσέλκυσε επίσης η Indian music και ο Ινδουισμός, που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ζωή του και στην μουσική του. Είναι γνωστό, ότι αυτός έφερε στην Δυτική μουσική σκηνή το sitar.
Μετά την διάλυση των Beatles, ο Harrison είχε μια επιτυχημένη καριέρα, με hits όπως τα "My Sweet Lord" (1970), "Give Me Love (Give Me Peace on Earth)" (1973), "All Those Years Ago" (1981), και "Got My Mind Set on You" (1987). Το κορυφαίο τριπλό album του, All Things Must Pass, εξακολουθεί να κρατάει τα σκήπτρα των πωλήσεων για έναν solo Beatle. Ήταν ο πρώτος που οργάνωσε για φιλανθρωπικούς σκοπούς το μεγαλειώδες Concert for Bangladesh, την 1 Αυγούστου του 1971. Πέθανε από καρκίνο του πνεύμονος στις 19 Νοεμβρίου του 2001, σε ηλικία 58 ετών.

Ο George, είναι για μένα ο κιθαρίστας που «πάνω» του έμαθα κιθάρα, που μου δίδαξε ότι μπορείς να ξεχωρίζεις χωρίς να φωνάζεις, και το ότι καλός κιθαρίστας δεν είναι ο φαφλατάς και ο γρήγορος, αλλά ο λιτός και με συναίσθημα, αυτός που τις «φράσεις» του τις θυμάσαι όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Oh my sweet George!!!

Studio albums

1.Wonderwall Music (1968)
2.Electronic Sound (1969)
3.All Things Must Pass (1970)
4.Living in the Material World (1973)
5.Dark Horse (1974)
6.Extra Texture (Read All About It) (1975)
7.Thirty Three & 1/3 (1976)
8.George Harrison (1979)
9.Somewhere in England (1981)
10.Gone Troppo (1982)
11.Cloud Nine (1987)
12.Brainwashed (2002)

Live albums

The Concert for Bangla Desh (1971)
Live In Japan (1992)
Compilation albums
The Best of George Harrison (1976)
Best of Dark Horse 1976-1989 (1989)
Με τους Travelling Wilburys
Travelling Wilburys Vol. 1 (1988)
Travelling Wilburys Vol. 3 (1990)
------------------------------------------------------------
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ Γ και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ