Αντιδικία

Πολιτεία μου
καταπτοημένη
από τα ανεξόφλητα γραμμάτια
των υποσχέσεων,
παραζαλισμένη
από πάσχουσες θεραπείες
και μεταγγίσεις ψεύτικων ελπίδων –
ανάλαφρων σα ματαιοδοξία
ακίνδυνων σαν πίθο των Δαναΐδων,
έτσι που να χάνονται
με μια απλούστατη
Διαγραφή…

Πολιτεία μου
αδιάφορη σα άγγιγμα
αγοραίου έρωτα
ένας κόσμος
χιλιάδες μικροί απόκοσμοι
ερμητικά κλειστοί
και τα κλειδιά της βασιλείας πεταμένα
στο βάλτο της απαρέσκειας
δίχως γνώση, δίχως μνήμη
χωρίς καν απόγνωση
μόνο λησμοσύνη.

Πολιτεία μου
αθεράπευτα ψυχρή
σαν ειμαρμένη
μια απέραντη τεφροδόχος συλλογής
καμένων φτερών
παθογόνων μύθων
και συνειδήσεων.

Πολιτεία,
βασίλειο των αργυραμοιβών
των χρεοκοπημένων φιλόπτωχων ταμείων
με τα ληγμένα οράματα στα ράφια
με τις ανυπεράσπιστες γυναικείες μοναξιές.

Είμαι ακόμη εδώ πολιτεία μου…
δίχως πάθος
δίχως ανάγκη
μόνο με συνήθεια
ν’ αντέχω τη σφυριχτή ανάσα σου
είμαι ακόμη εδώ
με πιστοποιητικά θεραπείας
σχισμένα
μπορώ να σου δώσω – αν προλάβω -
αυτό που μόνο μπορώ να πάρω από σένα:
τη χαριστική βολή.

* Μάνος Ελευθερίου