Η Ηρώ μιλάει στο MusicHeaven

Ετοιμάζεις καινούργιο δίσκο; Πότε πρόκειται να κυκλοφορήσει;
Ναι ετοιμάζω καινούργιο δίσκο ο οποίος πρόκειται να κυκλοφορήσει τέλος Οκτωβρίου.

Για ποιο λόγο άργησες να βγάλεις καινούργιο δίσκο;
Κατ’ αρχήν πιστεύω πως όταν ένας καλλιτέχνης νοιώθει ότι δεν έχει να «πει» κάτι, είναι καλύτερο να σιωπά και να γίνεται παρατηρητής των πραγμάτων που διαδραματίζονται γύρω του και λιγότερο συμμετέχων. Εγώ προτίμησα να μείνω για λίγο μακριά, διότι η μουσική διανύει μια τόσο δύσκολη φάση στην Ελλάδα και παγκοσμίως αλλά κυρίως στη Χώρα μας, επειδή δεχόμαστε επιρροές από παντού, που κάποια στιγμή δεν ξέρεις τι να κάνεις. Έτσι διατηρείς μια αναμονή, περιμένεις δηλαδή να δεις τι γίνεται και ανάλογα αποφασίζεις το επόμενο βήμα σου. Έχω αποφασίσει να υπηρετήσω την Ποπ μουσική, με το δικό μου τρόπο, διατηρώντας πιστεύω το δικό μου στυλ, κρατώντας ένα επίπεδο όσον αφορά το στίχο και τη μουσική.

Ακουλουθείς δηλαδή κάτι συγκεκριμένο στο στυλ της μουσικής σου;
Όχι δεν ακολουθώ κάτι συγκεκριμένο. Απλά συνεργάζομαι μετά από πολλά χρόνια με το Δημήτρη Κοντόπουλο, ο οποίος κάνει και την ενορχήστρωση του δίσκου, προσπαθώντας να πλησιάσουμε την Ποπ μουσική, από μια καινούργια οπτική γωνία. Είναι ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης και χαίρομαι ιδιαίτερα που συνεργαζόμαστε ξανά.

Διαφοροποιείται ο στίχος και η μουσική από τους προηγούμενους δίσκους σου;
Ναι πιστεύω ότι διαφοροποιείται. Κατ’ αρχήν έχω δανειστεί στίχους από αρκετούς, όπως η Μαργαρίτα Μυτιλιναίου, η Ρεββέκα Ρούση, ο Γρίτσης, ο Κώστας Πισινίσης, που έχει γράψει καταπληκτικό στίχο σε ένα κομμάτι. Και έχω γράψει και εγώ στίχο και μουσική. Υπάρχει μια version ξένου τραγουδιού, μεταγλωτισμένο στα Ελληνικά. Ναι θεωρώ ότι ο στίχος έχει πιο ενδιαφέρον, αυτή τη φορά. Όμως αυτό είναι υποκειμενικό. Εγώ δηλαδή μπορεί να το βλέπω έτσι, ενώ άλλοι να πιστεύουν και να λένε: «α! μια από τα ίδια κάνει η Ηρώ». Και όσον αφορά τον ήχο έχει πολύ διαφορετικά στοιχεία, θεωρώ ότι είναι πιο προχωρημένος, πιο κοντά στην εποχή μας.

Πιστεύεις ότι ενσωματώνοντας στοιχεία πιο σύγχρονα στον καινούργιο δίσκο σου, θα «ανέβεις» στην μουσική αγορά;
Αυτό πιστεύω δεν έχει καμία σχέση. Θα μου επιτρέψετε, λόγω της μεγάλης μου εμπειρίας στα πράγματα, είμαι πολλά χρόνια στο χώρο, να σας πω ότι δεν υπάρχει κανένα status ή καμία μέθοδος επιτυχίας. Τα πράγματα είναι από τυχαία έως οργανωμένα, όταν βρίσκεσαι υπό την σκέπη κάποιων ανθρώπων που υποκινούν οικονομικά τα «ανοίγματά σου. Να το πω πιο απλά, όταν δηλαδή έχεις έναν σπόνσορα, τα πράγματα προχωράνε πάρα πολύ γρήγορα. Αυτό δεν το λέω ως κατηγορία. Μακάρι όλοι να είχαμε όλοι έναν σπόνσορα, απλώς ζούμε σε μια μικρή χώρα, και όλοι όσοι στηρίζονται οικονομικά έχουν τεράστια επιτυχία, που πιθανών να μην την είχαν γνωρίσει εάν δεν υπήρχε η οικονομική βοήθεια από τους εκάστοτε σπόνσορες. Στο χώρο μας, το πιο δύσκολο πράγμα είναι να επιβάλλεις την παρουσία σου. Το επιβάλλεις το λέω μέσα σε εισαγωγικά, να μπορείς δηλαδή να είσαι συνέχεια στο προσκήνιο. Μπορεί να κάνεις καταπληκτικές δουλειές και να πηγαίνουν «άπατες. Πόσες καταπληκτικές δουλειές, πολλών ταλαντούχων καλλιτεχνών, τις έχουν ακούσει τόσο λίγοι, που είναι σαν να μην υπάρχουν.

Τι πιστεύεις ότι φταίει;
Η μουσική είναι ένα εμπόριο, μια βιομηχανία. `Όταν η μουσική σταματάει να παρουσιάζεται μέσα σε μουσικές σκηνές και «πηγαδάκια», όπου μαζεύονται κάποιοι άνθρωποι για να ακούσουν καινούρια πράγματα και γίνεται τεράστιο κέντρο διασκέδασης, που «ζούνε» με χορούς. Και τα λέω όλα αυτά, ενώ τα έχω κάνει και εγώ η ίδια. Διότι θα υπάρξουν δύο ειδών αντιδράσεις, αυτοί που θα πουν «τι μας λες αφού και εσύ τα έχεις κάνει» και οι άλλοι που θα πουν «αφού δεν ξέρεις τι μας λες. Έχω κάνει την κριτική μου στον εαυτό μου και ως προς αυτό. Εν τέλει όμως πιστεύω, ότι οι χοροί και τα μεγάλα κέντρα διασκέδασης, και θα πω και κάτι άλλο και ας φανεί οπισθοδρομικό, και το αλκοόλ έχουν οδηγήσει τη μουσική εκεί που είναι σήμερα. Και γιατί λέω για το αλκοόλ, διότι έχουμε φτάσει στο σημείο να πηγαίνουμε σε ένα μαγαζί, και εάν δεν καταναλώσουμε στο πρώτο μισάωρο ένα μπουκάλι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να διασκεδάζουμε. Δεν θέλω να θεωρηθεί ότι επιδίδομαι σε αγώνα ενάντια στο αλκοόλ, παρόλο που δεν πίνω, απλά πιστεύω ότι αυτό δεν βοηθάει ιδιαίτερα τη μουσική να εξελιχθεί.

Πόσα χρόνια έχουμε να δεχθούμε τη μουσική σαν μια ψυχική ανάταση και σαν έναν εσωτερικό προβληματισμό; Πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχουν κάποιοι που ακούν ακόμα Doors και λίγα συγκροτήματα, που προσπαθούν να «προβληματίσουν». Υπάρχουν βέβαια δύο –τρεις μουσικές σκηνές, έχουν βέβαια ελαχιστοποιηθεί παλιότερα υπήρχαν πολύ περισσότερες.

Όταν ο κόσμος «βομβαρδίζεται» καθημερινά από γιγαντοαφίσσες τεράστιων μαγαζιών, είναι φυσικό και επόμενο να βγάζουν αρκετά χρήματα κάποιοι καλλιτέχνες και επιχειρηματίες και οι μουσικές σκηνές να συνεχίζουν την προσπάθεια.

Μετά από αυτό που οδηγούμαστε;
Δεν ξέρω. Έχω μια ελπίδα, η οποία απορρέει από το γεγονός ότι η μουσική είναι στη φύση του ανθρώπου, ελπίζω λοιπόν ότι η μουσική δεν θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει. Ακόμα και για τη ζωγραφική να μιλήσουμε, που ο μεγαλύτερός της εχθρός θεωρείται η φωτογραφία, επειδή είναι και αυτή εσωτερική ανάγκη επικοινωνίας του ανθρώπου όπως και η μουσική δεν θα σταματήσει να υπάρχει.

Το κοινό ζητούμενο, που έχω εντοπίσει σε όλους όσους έχω μιλήσει μέχρι τώρα είναι η στάση των δισκογραφικών εταιρειών και το promotion που γίνεται στον καλλιτέχνη. Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες, που πληρώνουν για να κάνουν ένα δίσκο, ακούγονται για πολύ λίγες μέρες και μετά εξαφανίζονται. Εσύ είσαι στο χώρο πολλά χρόνια, πες μας την εμπειρία σου στο θέμα αυτό.
Έχω περάσει από όλα τα στάδια. Ευτυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχω αναγκαστεί να πληρώσω για να κάνω μια παραγωγή και ξαναλέω ευτυχώς, διότι ποτέ δεν ξέρει κανείς τι γίνεται. Αλλά από εεκεί και πέρα πιστεύω ότι οι δισκογραφικές εταιρείες, δεν έχουν βοηθήσει αρκετά τη μουσική. Διότι απλά οι δισκογραφικές εταιρείες, είναι κερδοσκοπικές εταιρείες είναι μαγαζιά, που πρέπει να ζήσουν, έχουν υπαλληλικό προσωπικό, είναι μια τεράστια επιχείρηση. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε καλά όλοι οι καλλιτέχνες. Ειδικά σήμερα, που όλες οι δισκογραφικές εταιρείες πουλήθηκαν στο εξωτερικό, αντιμετωπίζουν όλους τους καλλιτέχνες, ως νούμερα, πόσο πούλησε ο τάδε ή ο δείνα. Δυστυχώς σταμάτησε η τέχνη να είναι τέχνη.

Θεωρείς ότι δεν υποστηρίζονται νέα πρόσωπα;
Βγαίνουν και υποστηρίζονται νέα πρόσωπα. Αλλά είναι τα πρόσωπα της μιας ημέρας. Διότι οι «φτασμένοι» καλλιτέχνες π.χ. Άννα Βίσση, χρειάζονται πάρα πολλά χρήματα για να βγάλουν έναν νέο δίσκο, για διαφήμιση κ.τ.λ. Έτσι λοιπόν «βγάζουν» ένα καινούργιο πρόσωπο, του εξάμηνου, του τρίμηνου ή του τετράμηνου, που φυσικά δεν έχει καμία απαίτηση εξ’ αρχής. Διότι οι μοναδικές απαιτήσεις του είναι να γίνει γνωστός και να βγάλει μερικά χρήματα. Σε συνάρτηση όλων αυτών καταλήγει η μουσική εκεί που είναι σήμερα. Όλοι ψάχνουν την εύκολη λύση για μικρό χρονικό διάστημα.

Είναι δηλαδή «ψαράκια», για να ταΐσουν τους «μεγαλοκαρχαρίες»;
Όχι. Δεν το πιστεύω αυτό. Απλά για να διατηρήσεις έναν πολύ μεγάλο καλλιτέχνη είναι πάρα πολύ δύσκολο στις δισκογραφικές εταιρείες. Και επανέρχομαι στους σπόνσορες, εάν δεν υπάρχει κάποιος να σου επιχορηγήσει τις εμφανίσεις, τις συναυλίες πως θα επιβιώσεις; Μην ξεχνάμε ότι η αλλαγή του νομίσματος από τη δραχμή σε ευρώ, επέφερε μεγάλη αλλαγή στην οικονομία. Όλα τα πράγματα έχουν αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη αξία της πραγματικής. Και όπως είναι φυσικό αυτό έχει επηρεάσει και το χώρο της μουσικής. Ξαφνικά μια παραγωγή από 15.000,00 € έχει φτάσει στα 40.000,00 €, από το πουθενά.

Πιστεύεις ότι το διαδίκτυο βοήθησε τη μουσική;
Το διαδίκτυο στο εξωτερικό, λειτουργεί πολύ καλύτερα από ότι στο εσωτερικό. Κατ’ αρχήν στη χώρα μας, υπάρχει ένα πολύ μικρό ποσοστό της τάξεως του 6%, που κάνει αγορές μέσω διαδυκτίου. Δυστυχώς έχουν ανθήσει τα διάφορα sites από όπου μπορείς να «κατεβάσεις», δωρεάν και παράνομα όποιο τραγούδι επιθυμείς, συγχρόνως έχει μεγαλώσει το ποσοστό της πειρατείας στη μουσική. Πράγμα που δεν γίνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό στο εξωτερικό. Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κόσμος είναι ότι ο μόνος που πλήττεται είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης και όχι οι δισκογραφικές εταιρείες. Και για κάποιο λόγο έχει περάσει στον κόσμο ότι οι καλλιτέχνες βγάζουν πολλά λεφτά. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή εγγεγραμμένοι 4.500 – 5.000 τραγουδιστές, εκ των οποίων αυτοί που βγάζουν τα πολλά λεφτά είναι με το ζόρι οι 20. Αναρωτιέται κανείς πως ζουν όλοι οι υπόλοιποι;

Πρέπει να καταλάβει λοιπόν ο κόσμος ότι ένα τραγούδι, είναι μια πνευματική ιδιοκτησία. Αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί μέσα στο μυαλό των ανθρώπων, για να καταλάβουν την αξία ενός τραγουδιού.

Πιστεύεις ότι σήμερα υπάρχει μουσική παιδεία;
Όχι. Δεν έχουμε καμία μουσική παιδεία, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και εάν σκεφτεί κανείς ότι από την αρχαιότητα είμαστε ο λαός που έχει εισάγει πολλά στοιχεία στην παγκόσμια μουσική, όπως π.χ. τα μονά μέτρα, 7/8 κ.τλ. σήμερα δεν ακολουθείται τίποτα απ’ όλα αυτά. Υπάρχουν χορωδίες στην Ελλάδα; Όταν δεν υπάρχουν παιδικές χορωδίες, να αγαπήσουν τα παιδιά τη μουσική, να συμμετέχουν σε παγκόσμια φεστιβάλ, που εάν τύχει και παρακολουθήσεις εκπλήσσεσαι από την ποιότητα. Όταν ανοίγεις το ραδιόφωνο και το 40% των τραγουδιών που ακούγονται είναι κάτω του μετρίου, πώς να πάει μπροστά η μουσική; Και τα λέω αυτά όντας ένας εμπορικός καλλιτέχνης, αλλά θεωρώ ότι δεν προσβάλλω την αισθητική κανενός με αυτό που κάνω. Προσπαθώ να κρατήσω κάποιες σταθερές, ανάμεσα σε αυτό που έχω μέσα στο μυαλό μου, ως ποιότητα και στην κουλτούρα που καλλιεργείται σήμερα. Βλέπω ότι με πάρα πολύ κόπο γίνεται αυτό. Είναι ελάχιστοι οι καλλιτέχνες που διατηρούν αυτή την εικόνα και τη διατηρούν πολύ δύσκολα.

Τι έχεις να μας πεις για ενδεχόμενο ντουέτο με το Γιώργο Μαργαρίτη;
Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι αυτό είναι ένα ειρωνικό σχόλιο. Αλλά θέλω να πω ότι ο Γ. Μαργαρίτης είναι ένας εξαίσιος λαϊκός καλλιτέχνης που μακάρι να του έμοιαζαν πολλοί καλλιτέχνες λαϊκοί. Δεν τον υποτιμώ στο ελάχιστο και βεβαίως θα μπορούσα να κάνω κάποιο ντουέτα εάν και εφόσον με ενέπνεε με κάποιο τρόπο.

Έχεις κάνει ντουέτο με τη Νατάσσα Θεοδωρίδου;
Όχι δεν έχω κάνει. Απλά έχουμε συνυπάρξει στη σκηνή για ένα χρόνο.
Θα έκανες ντουέτο με το Θοδωρή Παυλάκο;

Ο Θοδωρής είναι ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης. Για όποιον δεν τον ξέρει γράφει μουσική και στίχο με έναν απόλυτα καλλιτεχνικό τρόπο. Είναι καλλιτέχνης μέχρι το τελευταίο του κύτταρο. Αγαπώ τον τρόπο που συμπεριφέρεται, τον τρόπο που ζει τη ζωή του, το ήθος του γενικότερα, αγαπώ το Θοδωρή πάρα πολύ. Το να κάνεις ένα ντουέτο με κάποιον είναι πολύ σχετικό. Ναι, με το Θοδωρή θα έκανα.

Το κομμάτι «Χρόνια» από το δίσκο «Έτσι είμαι εγώ», είναι από τα αγαπημένα της spotlight, έχει κάποια ιδιαίτερη ιστορία;
Όχι. Το «Τίποτα» είναι ένα τραγούδι που έχει πραγματικές εικόνες μέσα, το έχω γράψει όταν μετακόμιζα, και μέσα στο σπίτι είχε μείνει μόνο ένα πιάνο, και στεναχωριόμουν που άφηνα αυτό το σπίτι.

Γράφεις γενικότερα;
Ναι γράφω πολύ πεζό λόγο. Τους στίχους τους γράφω κατ’ ανάγκη για τα τραγούδια μου.

Θα θέλαμε πάρα πολύ να γράψεις και στο site του MusicHeaven, όπου μπορείς να ανοίξεις ένα Blog.
Μακάρι και εγώ θα το ήθελα πάρα πολύ.

Πέρυσι συμμετείχες στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Πόσο σημαντική πιστεύεις ότι είναι αυτή η προσπάθεια; Νομίζεις ότι μπορεί να βγουν καινούργιοι, καλλιτέχνες, συνθέτες, στιχουργοί και τραγουδιστές από αυτό και εάν ξεχώρισες κάποιους από αυτούς που συμμετείχαν πέρυσι και πρόπερσι;
Το φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης είναι μια από τις καλύτερες προσπάθειες που έχουν γίνει από την ΕΡΤ, για την προάσπιση του καλού ελληνικού τραγουδιού. Πιστεύω πάρα πολύ σε αυτό, παρόλο που έχει σχολιασθεί με πάρα πολύ κακές κριτικές από μερίδα δημοσιογράφων. Πιστεύω ότι κάθε τέτοιου είδους προσπάθειες πρέπει να υποστηρίζονται. Κανείς δεν πληρώθηκε, αυτοί που πήγαμε, πήγαμε γιατί θέλαμε να είμαστε εκεί. Θέλαμε να στηρίξουμε την προσπάθεια αυτή. Αυτό που με στεναχωρεί ιδιαίτερα είναι ότι υπάρχει φοβερή έλλειψη «αγκαλιάσματος», σε οτιδήποτε καινούργιο προσπαθεί να βγει στο φως. Τη διαφορετικότητα πρέπει να την αγκαλιάζουμε σε οποιοδήποτε επίπεδο. Έγιναν διάφορα σχόλια για το φεστιβαλ, όπως παράδειγμα το όλο στήσιμο. Κατά την άποψή μου το στήσιμο ήταν καταπληκτικό. Δούλεψαν πάρα πολλοί άνθρωποι και πάρα πολύ σκληρά για να βγει αυτό το πράγμα. Είναι πάρα πολύ εύκολο να κατατροπώσεις κάτι, ειδικά εάν είσαι η 4η εξουσία, όπου μπορείς να μιλάς χωρίς να σε κρίνει κανείς. Γιατί εμείς όταν μιλάμε κρινόμαστε από τους πάντες, σε αντίθεση οι δημοσιογράφοι δεν κρίνονται από κανέναν. Όλοι βλέπουμε ότι η μουσική οδηγείται σε ένα τέλμα. Επιτέλους ας κάνουμε όλοι κάτι να ξεφύγει από την κατηφορική πορεία. Δεν πιστεύω ότι οι δημοσιογράφοι δεν σκέφτονται σωστά, απλά κάποιος τους υποχρεώνει κάτι να γράψουν για να επιβιώσουν. Άσε τον απλό κόσμο να δει και να κρίνει μόνος του, με ποιο δικαίωμα προσπαθείς να του περάσεις αυτά που εσύ θες;. Βεβαίως εκτιμώ πάρα πολλά παιδιά που διαγωνίστηκαν, όπως επίσης και θεωρώ ότι υπήρξαν και πολλά τραγούδια που δεν ήταν καλά. Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Ο Κώστας Πισινίσης που έχει γράψει τους στίχους σε ένα από τα καινούργια μου τραγούδια είναι ένα από τα παιδιά που πήρε Βραβείο στο στίχο στο περσινό Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Είναι ένα νέο παιδί, με πάρα πολλά όνειρα, που γράφει καταπληκτικά, δεν μπορείς να τον παρακάμψεις. Έχω συμμετάσχει και στο Fame Story και δικαιωματικά μπορώ να μιλήσω και για το ένα και για το άλλο. Το λάθος που γίνεται με αυτά τα παιδιά που συμμετέχουν σε τέτοιου είδους εκπομπές είναι ότι ξεκινούν από την κορυφή και σιγά – σιγά κατεβαίνουν. Ο σωστότερος δρόμος για την επιτυχία, πιστεύω ότι είναι να ξεκινάς από το πρώτο σκαλί και να ανεβαίνεις σιγά – σιγά, σκαλί - σκαλί.

Μήπως όμως είναι πιο εύκολο να παραμείνεις στην κορυφή, παρά να ανέβεις σιγά - σιγά;.
Είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις, είναι ένας δρόμος ζωής. Εγώ δεν κατηγορώ αυτά τα παιδιά, αλλά το μήνυμα που περνάει προς τα έξω. Ότι δηλαδή η μουσική και το τραγούδι είναι απλή υπόθεση, είναι πολύ εύκολο. Ότι βγήκαμε, και τραγουδήσαμε. Ας ρωτήσουμε τους ανθρώπους που παλεύουν να σταθούν στο χώρο για αρκετά χρόνια. Ρώτησε για παράδειγμα τη Δήμητρα Γαλάνη, τι έχει περάσει για να είναι σήμερα αυτή που είναι. Όχι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Εγώ επί 10 ολόκληρα χρόνια προσπαθούσα να επιβιώσω παίζοντας πιάνο. Κάποια στιγμή πρέπει να βλέπουμε την αλήθεια έτσι όπως είναι. Είναι άλλο πράγμα να διδάσκεις μουσική και να συνεργάζεσαι με παιδιά που ενδιαφέρονται πραγματικά για τη μουσική και άλλο πράγμα να παρακολουθείς την προσωπική τους ζωή. Και τα λέω επειδή τα έχω ζήσει και τα δύο το ξαναλέω. Σε τελευταία ανάλυση η μουσική είναι κάτι που ίπταται, είναι πάνω από το επίπεδο ζωής των ανθρώπων, όπως και όλες οι τέχνες είναι κάτι που έχει από μόνο του έναν μύθο. Με ποιο δικαίωμα κάποιοι καταρρίπτουν αυτό το μύθο;.

Δεν συμφωνείς δηλαδή καθόλου με τα τηλεreality;.
Δεν συμφωνώ καθόλου με την έκθεση της προσωπικής ζωής του καλλιτέχνη. Είτε είναι μικρός ή μεγάλος, είτε είναι άσημος ή γνωστός. Απορώ πως το κάνουν αυτό, πως αφήνουν τον εαυτό τους να εκτίθεται. Θεωρώ ότι είναι μαζοχισμός στο μεγαλείο του. Εάν θέλω θα μιλήσω για την προσωπική μου ζωή επειδή το θέλω εγώ, για κανέναν άλλο λόγο.

Προσέχεις την εικόνα σου που βγαίνει προς τον κόσμο; Θα έβγαινες για παράδειγμα το πρωϊ έξω ατιμέλητη;.
Έχω βγει και με φόρμες και έχω δεχθεί και παρατήρηση. Αλίμονο εάν πάω να ψωνίσω στο Super Market και βαφτώ και ντυθώ. Εάν μπω σε αυτή τη διαδικασία δεν θα είμαι εγώ. Ένα κομμάτι του κόσμου το εκτιμάει αυτό, θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Δεν έχω πει ποτέ ψέματα στον κόσμο. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο κοντά σε αυτό που ζητάει ο κόσμος, να είμαι αληθινή. Να μην «πασάρω» κάτι που δεν είμαι και να μπορώ να το υποστηρίξω.

Τι σου αρέσει πιο πολύ να γράφεις, μουσική ή στίχο;.
Η μουσική. Τα κάνω και τα δύο μαζί. Αλλά εάν θέλω να βάλω μια προτεραιότητα, αυτός είναι ο στίχος, ο λόγος, η σκέψη. Πάντα στο στίχο «κολλάμε», οι στίχοι είναι αυτοί που μας εξιτάρουν περισσότερο. Η μουσική είναι απαύγασμα του λόγου.

Θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε που μας δέχθηκες στο σπίτι σου. Καθώς επίσης θα θέλαμε κάποια στιγμή να συμμετέχεις σε κάποιο live που κάνουμε με τα μέλη του site και να γίνεις και μέλος στο site μας.
Εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Όσον αφορά το live θα το συζητήσουμε εκ νέου.