Eurovision: Η εκδίκηση της διαφορετικότητας

...κι οταν λέω διαφορετικότητα δεν εννοώ το ρωσικό ντουέτο (που η θέση του οφείλεται περισσότερο στον θόρυβο που προηγήθηκε αν και αξίζει τα μπράβο μας γιατί επέμεινε στη μητρική του γλώσσα) αλλά στον θρίαμβο - ναι θρίαμβο - δύο τραγουδιών που μοιράστηκαν και την κορυφή.

Του Τουρκικού και του Βελγικού που κόντρα στην όλο και πιο πολύ διογκούμενη επιλογή/πρόκριση ομογενοποιημένων τραγουδιών (ίδια γλώσσα -η αγγλική-, ίδια μουσική -δυτικότροπη-) παρουσίασαν δύο εκπληκτικά κομμάτια που διέφεραν απο τα άλλα όσο διέφεραν και μεταξύ τους.

Γράφει το μέλος delcristo
15 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Κυριακή 25 Μαΐ 2003

Η Τουρκία, με ένα τραγούδι που διέφερε τόσο όσο χρειαζόταν για να ξεχωρίσει, πάντρεψε με επιτυχία δυτικά στοιχεία με τους σαγηνευτικούς ρυθμούς της ανατολής και απέδειξε οτι το εθνικό/λαϊκό μπορεί να συνδυαστεί με το μοντέρνο (θυμηθείτε π.χ. το μπουζούκι στο τραγούδι των Αντικ) αλλά χρειάζεται και ταλέντο διάβολε... χρειάζεται και γούστο...και αισθητική για να αποφευχθεί η γραφικότητα και η γελοιοποίηση. Η Τουρκία το πέτυχε και μπράβο της.

Το Βέλγιο επέλεξε αυτό που λέμε π ο ι ό τ η τ α (δεν θα το αναλύσω, ορίστε την όπως την αισθάνεστε) και δικαιώθηκε παρουσιάζοντας ένα τραγούδι που ούτε θα γίνει εμπορική επιτυχία ούτε θα χορευτεί. Κι αυτό όμως γύρισε πίσω και ακούμπισε στις ρίζες και στα ακούσματα της κέλτικης μουσικής. Ο δε στίχος του -που, κυριολεκτικά,δεν σήμαινε τίποτα σε καμία γλώσσα- αποστόμωσε τους θιασώτες του αγγλικού στίχου.

Ο κόσμος/οι λαοί ξέρουν τελικά τι θέλουν να ακούνε. Απόδειξη οτι οταν πρίν λίγα χρόνια είχε διαγωνιστεί το αριστουργηματικό κομμάτι της Νορβηγίας (δεν θυμάμαι τον τίτλο) είχε ψηφιστεί με τα τσαρούχια...

Τέτοια τραγούδια όμως είναι οάσεις στην έρημο και οι διαγωνισμοί της Eurovision παραμένουν, σε γενικές γραμμές, άχρωμοι, άοσμοι και άγευστοι οπότε η επιλογή γίνεται ανάμεσα απο μετριότητες.

Δεν θα έλεγα, μετά απο αυτά, οτι πρέπει το φεστιβάλ να μετατραπεί σε φεστιβάλ έθνικ ή κουλτουριάρικης μουσικής. Αυτό που λέω όμως είναι οτι η ποιότητα δεν βρίσκεται απαραίτητα ούτε στην τυποποιημένη δυτική μουσική ούτε στον αγγλικό στίχο. Ούτε ξορκίζονται όλα τα κακά απο μιά άριστη ερμηνεία... Ο νοών νοείτω.

Από το ίδιο μέλος

Από την ίδια στήλη

Aρθρα

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

apostolopoulouefi

#101 / 25.05.2003, 18:13 / Αναφορά
Σχετικα με τη ΜΟΥΣΙΚΗ και οπως εμφανιζεται σ'αυτο το θεσμο, θα ελεγα οτι πρωτα και πανω απ'ολα ειναι ενα βημα για τη μουσικη και τις καινουργιες τασεις που εμφανιζονται στα διεθνη μουσικα δρωμενα.Απο αυτη την αποψη θεωρω οτι εχει ενδιαφερον να το παρακολουθει κανεις....

Πιστευοντας πως ειναι λιγο-πολυ κατευθυνομενοι αυτοι οι θεσμοι, σαφως δινουν ενα στιγμα για το τι ''παιζει'' στη σκηνη.

Χαιρομαι οταν απο αυτο το θεσμο ακουγονται καλα τραγουδια που εχουν την ικανοτητα να με αγγιξουν(λιγο σπανιο) και πολυ περισσοτερο στην εποχη μας,που αφανιζονται οι ταυτοτητες των λαων,οταν εκπροσωπουνται τραγουδια στη μητρικη τους γλωσσα,με φυσικους ηχους και καλο στιχο ,ειναι

εξαιρετικα ενδιαφερον διοτι μεσω αυτου του θεσμου ,ακουγιεται και η αλλη φωνη της μουσικης!

Η μουσικη της Ανατολης κερδιζει ολο και περισσοτερο εδαφος, εισβαλει πλεον με άλλη δυναμικη στα πραγματα και μπορει να κινητοποιει

συγγενικα στοιχεια με την ελληνικη παραδοση, που ξαναζωντανευουν με αφορμη και τις διεθνεις φορμες , αλλοτε του εθνικ και αλλοτε της μουσικης

πραγματικοτητας.

Ετσι η Τουρκια και το Βελγιο κερδισαν την συμπαθεια μου,οχι για τη διαφορετικοτητα,μα για την ταυτοτητα τους....

Ευτερα θα ελεγα πως υπαρχουν ''διαμαντια'' μουσικης εκφρασης,που δεν εφτασαν ποτε σε θεσμους.φεστιβαλ,και διοργανωσεις μεγαλης κλιμακας......ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ σε καθε χωρα , αρκει να εχεις διαθεση να ακουσεις ΜΟΥΣΙΚΗ.

Γενικοτερα πιστευω οτι η ΜΟΥΣΙΚΗ δεν χανει απο το θεσμο της Eurovision.....χανει ομως απο ανθρωπους που την υπηρετουν με σκοπιμοτητες ξενες ως προς την ιδια τη μουσικη.

delcristo

#103 / 26.05.2003, 16:07

Συμφωνώ με τα σχόλια πάνω στη μουσική και στο διαγωνισμό της eurovision. Να διευκρινίσω μόνο οτι και το δικό μου σκεπτικό πάνω στην ταυτότητα των τραγουδιών βασίστηκε καθώς στην εποχή της παγκόσμιας ισοπέδωσης των πάντων το να είσαι διαφορετικός -έξω απο το κοπάδι- σημαίνει να κρατάς την ταυτότητά σου. Γι αυτό και έδωσα έμφαση στη διαφορετικότητα. Αυτά...

yiannisyiannis

#102 / 26.05.2003, 12:22 / Αναφορά
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, ότι οι βαθμολογίες στα τραγούδια της Eurovision δυστυχώς δίνονται κυρίως βάσει πολιτικών κριτηρίων και όχι καλλιτεχνικών όπως θα έπρεπε. Αυτός ο δικτυακός τόπος δεν ασχολείται με την πολιτική, οπότε είναι νομίζω άσχετο να αναλύσω με ποια πολιτικά κριτήρια ψηφίσθηκε το τραγούδι της Τουρκίας.

(Προσωπικά δεν μου άρεσε το τραγούδι της Τουρκίας, του Βελγίου όμως νομίζω ήταν υπέροχο). Για του λόγου όμως το αληθές, θα υπενθυμίσω ότι η Κύπρος πάντα βραβεύει την Ελλάδα με το μέγιστο βαθμό κι αντιστρόφως η Ελλάδα την Κύπρο. Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι δεν είναι τυχαίο πως το αγγλικό τραγούδι δεν πήρε ούτε ένα βαθμό!!! Τέλος να θυμίσω στους πιο παλιούς, πως σε περιόδους κρίσεων είχε βγει πρώτο 2 συνεχόμενες χρονιές το Ισραήλ με κάποια τραγούδια αμφίβολης ποιότητας και στυλ (''Αμανιμπί αμποεμπέ'' & ''Αλληλούϊα λάου λάου'').