Ο Haig Yazdjian μιλάει στο MusicHeaven

Τα μηνύματα των καιρών

Αν η μουσική είναι καθώς λένε τρόπος επικοινωνίας μας με τον Θεό, με τι είδους τραγούδι θα του έστελνες ένα μήνυμα;
«Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να Του αφιερώσω ένα τραγούδι. Προφανώς τα όσα συμβαίνουν είναι θέλημά Του και αφού Αυτός μας έχει δημιουργήσει, σημαίνει ότι θέλει να πει κάτι... Ίσως να μας δώσει ένα ακόμη μάθημα. Οπωσδήποτε πιστεύω ότι είναι μέγιστο κακό να γίνονται πόλεμοι και έχω και εγώ την απορία, πως αφήνει και συμβαίνουν όλα αυτά... Ωστόσο, αφού Αυτός είναι ο Δημιουργός, προφανώς θέλει ο Ίδιος. Δεν βρίσκω άλλη εξήγηση... Προφανώς και είδε την γενοκτονία 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων! Η γιαγιά μου δεν πήγαινε στην εκκλησία, αφού αναρωτιόταν «πού είναι;», αλλά ο Θεός κάτι ξέρει... Η Δύναμη αυτή μας έχει δώσει τα πάντα, μας έπλασε και μας έδωσε το δικαίωμα και την δυνατότητα της επιλογής. Υπάρχει, είναι δεδομένο… Όπως υπάρχει και το Καλό και το Κακό και υπήρξε και ο Χριστός που τα διαχώρισε. Άρα, λοιπόν, με νου και καλό χαρακτήρα μπορεί ο καθένας μας να αρνηθεί και τον πόλεμο. Δυστυχώς όμως έτσι λειτουργεί η κοινωνία τόσες χιλιάδες χρόνια... Στις μέρες μας το καλό έχει εξισωθεί με το κακό και έτσι αντί να αφιερώσω ένα τραγούδι θα ήθελα να ευχηθώ η ανθρωπότητα να ασχολείται με την μουσική, παρά με άλλα άσχημα πράγματα. Όμως, αν έμοιαζαν όλοι και όλα μεταξύ τους, ίσως ο κόσμος μας να μην είχε και ενδιαφέρον. Κάθε άνθρωπος έχει το περιθώριο της επιλογής του»

Αν, λοιπόν, Αυτός είναι ο Ποιητής τότε γιατί πιστεύεις ότι το ποίημά του τα τελευταία χρόνια έχει θλιμμένο στίχο;
«Είναι το θέλημά Του, αφού ακριβώς Αυτός είναι ο ποιητής. Τα θλιμμένα ποιήματα, πάλι θέλημά Του είναι... Πολλές φορές υπάρχει κάποιος άνθρωπος δίπλα σου βαριά άρρωστος και ενώ έχεις την οικονομική δύναμη, τελικά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα... Είμαστε τίποτα μπροστά Του, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να τον σώσει. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να δείξω ότι είμαι άπιστος. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην πιστεύει κάπου ή σε κάτι. Αυτό το «φλου» που λέγεται πολλές φορές, δεν με εκφράζει. Κάπου πιστεύω ότι υπάρχει Δύναμη. Σε ό,τι αφορά την εκκλησία, οι παπάδες είναι σαν και εμάς... δεν μου κάνουν. Οι μοναχοί, αντίθετα, είναι άλλη περίπτωση. Έχουν αφιερώσει τα πάντα σε αυτό που πιστεύουν. «Τρίβονται» με την αληθινή ζωή και αν μιλήσεις μαζί τους θα κερδίσεις τις εμπειρίες τους γιατί είναι καθαροί άνθρωποι και έχουν και έχουν ζήσει αυτό ακριβώς... Την αληθινή ζωή»

Κοντά στο μαγαζί που δούλευες τόσα χρόνια, στο Παγκράτι υπήρχε μία από τις γιάφκες της «17 Νοέμβρη». Πως ένοιωσες όταν το έμαθες; Εσύ ο ίδιος, τι ορίζεις ως τρομοκρατία;
«Δεν υπάρχει πιο απαίσιο πράγμα από την τρομοκρατία. Είναι κάτι που σιχαίνομαι, το φοβάμαι, δεν μ’ αρέσει. Και βέβαια, αν ήταν αυτοί απέναντι από το μαγαζί, ούτε που το είχα πάρει χαμπάρι. Κοίταξε, αυτή είναι μία άλλη συζήτηση, που δεν με ενδιαφέρει, γιατί όπως εμείς έχουμε στην μουσική και τους δρόμους μας, έτσι και αυτοί έχουν τους δρόμους και τους λόγους τους. Και αυτοί είναι… Pop. Κι αυτοί είναι απ’ τον λαό. Και οι Κυβερνήσεις είναι απ’ τον λαό, από εμάς, από εδώ, από ένα χωριό. Εσύ είσαι ένας άνθρωπος που σε ξέρω, έχεις μεγαλώσει σ’ αυτόν τον τόπο, έχεις αυτές τις ιδιαιτερότητες σ’ αυτόν τον τόπο, έχεις αυτά τα καλά σ’ αυτόν τον τόπο. Όλα εμείς είμαστε. Δηλαδή, δεν έχει νόημα το να κάθομαι να κατηγορώ. Δεν ξέρω, καταρχήν αν οι άνθρωποι που είναι τρομοκράτες ή αυτοί που μας κυβερνάνε, είναι που όντως μας κυβερνάνε»

Haig, έχεις ζήσει τους Αραβες από κοντά. Αξίζουν τον ρατσισμό που ξέσπασε εναντίον τους, τα τελευταία χρόνια;
«Όλα αυτά είναι ένα πολιτικό παιχνίδι! Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Κάποια στιγμή υπήρξαν και οι σταυροφόροι, προερχόμενοι από την Ευρώπη. Μακριά από εμάς αυτά τα πράγματα… Οι μεγάλοι έμποροι του κόσμου είναι αυτοί που τα δημιουργούν όλα. Οι Άραβες είναι πολύ φιλόξενοι άνθρωποι. Απλώς, υπάρχουν κάποιοι που πονηρεύουν τον κόσμο για κακά πράγματα. Δεν με αφορούν όλα αυτά... όχι ότι δεν βλέπω τι γίνεται και δεν ενημερώνομαι, αλλά νιώθω ότι είναι πολύ μεγάλο ζήτημα... Δεν πιστεύω, πάντως, στον ρατσισμό. Αν γυμνώσεις τους ανθρώπους θα είναι όλοι ίδιοι. Ο καθένας γεννιέται και «φοράει» μία θρησκεία, έναν χαρακτήρα... Τρελαίνουν τον κόσμο κάποιοι και υπάρχει φανατισμός. Όλα, τα πάντα έχουν χαρά και λύπη. Είναι τόσες λίγες οι πραγματικά καλές στιγμές, σε σχέση με τα βάσανα. Ποιος ο λόγος να σκοτώνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους;»

Μια τελευταία ερώτηση… Πως ερμηνεύεις τα σημεία των καιρών με τις φυσικές καταστροφές και τις αλλαγές του κλίματος. Σ’ επηρεάζουν στην μουσική σου;
«Τίποτα δεν μένει για πάντα. Ο άνθρωπος τα δημιουργεί όλα αυτά, αυτές τις καταστροφές. Ένας φίλος μου Αιγύπτιος μου έχει πει : «Εσείς είχατε τον Χριστό που ήταν πάρα πολύ καλός άνθρωπος, ωστόσο οι άνθρωποι τον σταυρώσανε. Τι προσπαθείς να κάνεις; Θέλεις να είσαι καλός με όλο τον κόσμο; Δεν γίνεται. Ο άνθρωπος είναι από την φύση του έτσι». Από εκεί και ύστερα, δεν ξέρουμε και εμείς πάρα πολλά πράγματα. Αν μιλάς τώρα για τις φωτιές και όλα αυτά, πιστεύω πάρα πολύ σ’ αυτό που είπα και στην αρχή ότι Αυτός ξέρει καλύτερα για μας, από ό,τι εμείς οι ίδιοι. Δηλαδή, λες γιατί δεν τα έκανε όλα όμορφα; Μάλλον, όμως και η καταστροφή χρειάζεται για να γίνει κάτι άλλο στη συνέχεια… Το ξέρω είναι σκληρό αυτό που λέω, αλλά έτσι είναι. Αλλά, πάλι γιατί να πεθάνουμε; Και αυτό δεν είναι καταστροφή; Χάνεις τον άνθρωπό σου... Αλλά έτσι είναι φτιαγμένα τα πράγματα και δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς. Και οι φωτιές για κάποιον λόγο μπήκαν και οι πόλεμοι για κάποιον λόγο γίνονται. Γιατί ο Θεός δεν τους έκανε όλους να είναι πάρα πολύ καλοί; Αφού ο ίδιος είναι καλός. Αλλά τα ‘κανε έτσι, για να σου πει... «εσύ δείξε μου πόσο καλός άνθρωπος είσαι. Τι είσαι τελικά…»