Οι Ποιητές της Rock: Macca

Studio (Wings) Albums

*** STUDIO (WINGS) ALBUMS:

** Wild Life, (Wings, 1971)

Tracks: 1) Mumbo 2) Bip Bop 3) Love Is Strange 4) Wild Life 5) Some People Never Know 6) I Am Your Singer 7) Bip Bop Link 8) Tomorrow 9) Dear Friend 10) Mumbo Link

Με τον Denny Seiwell, τη Linda και την προσθήκη του Denny Laine (29 Οκτωβρίου 1944) που ήταν πρώην μέλος των Moody Blues, ο Paul αποφασίζει να πετάξει, φτιάχνει τους Wings και βάζει εδώ 8 μεγάλα κομμάτια.

Το Wild Life δείχνει “ρηχό” δίπλα στο Ram, αλλά παρ’ όλα αυτά, δεν είναι άσχημο.

Το 'Mumbo' είναι χιουμοριστικό, το 'Bip Bop' λειτουργεί σα να κόπηκε από το πρώτο του album και το 'Love Is Strange' είναι μία καλή διασκευή από Buddy Holly που έχει πολύ μεγάλη εισαγωγή και εκεί που νομίζεις ότι το κομμάτι είναι instrumental, αρχίζει ξαφνικά το τραγούδι.

Το ομότιτλο είναι απολαυστικό και το 'Dear Friend', που έχει “παραλήπτη” τον John Lennon, είναι σκληρότερο από το 'How Do You Sleep' που του έγραψε εκείνος.

Το αριστούργημα του δίσκου είναι το 'Some People Never Know'. Από όπου κι αν το κοιτάξεις, είναι ζωγραφιά!

* Σχόλιο: Το πρώτο album με τους Wings, αλλά ηχεί σαν McCartney σόλο... Δεν το αγόρασε πολύς κόσμος, γιατί οι κριτικοί το χαρακτήρισαν σαν το χειρότερο album των Wings κι ας ήταν το πρώτο. Αν το πάρετε τώρα, θα έχετε και bonus τα singles: 'Give Ireland Back To The Irish' & 'Mary Had A Little Lamb'.

** Red Rose Speedway, (Wings, 1973)

Tracks: 1) Big Barn Bed 2) My Love 3) Get On The Right Thing 4) One More Kiss 5) Little Lamb Dragonfly 6) Single Pigeon 7) When The Night 8) Loup (1st Indian On The Moon) 9) Medley: Hold Me Tight/Lazy Dynamite/Hands Of Love/Power Cut

Αν το Wild Life ήταν μία προσπάθεια “να βάλει το νερό στ’ αυλάκι”, η πραγματική ιστορία των Wings και της δημιουργικότητας του Macca, αρχίζει με το Red Rose Speedway που όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, έχει prog Rock επιρροές. Δεν λέω ότι το album είναι prog, αλλά ότι έχει επιρροές. Για να μη σας πω δηλαδή ότι αυτή την εποχή (1973), ο Paul είχε δηλώσει μέγιστος θαυμαστής των …Jethro Tull!!!

Το 'Little Lamb Dragonfly' είναι υπέροχο, έρχεται κατ’ ευθείαν από το Abbey Road και είναι σα να ακούς τους Beatles εδώ και τώρα. Το ίδιο συμβαίνει και με το Medley που κλείνει.

Το 'One More Kiss' είναι γλυκά μελαγχολικό, το 'When The Night' μελωδικότατο και το 'Single Pigeon' με τον Macca στο πιάνο, σε …..ξεμυαλίζει!

Το hit εδώ, είναι το 'My Love', με ένα υπέροχο κιθαριστικό σολάρισμα από τον Henry McCullough (που είναι πλέον μέλος της μπάντας) το οποίο ο Paul, επικαλείται συχνά, για να δείξει τη “δημοκρατικότητά” του (ήθελε διαφορετικό σολάρισμα, αλλά ο Henry του ζήτησε να το αλλάξουν με το δικό του και ο Paul το ….δέχτηκε!!!). Με εντυπωσιάζετε κύριε McCartney. Ομολογώ ότι με εντυπωσιάζετε!!! Μόνο στον George είχες “τουπέ” και δεν τον άφηνες να σολάρει όπως εκείνος ήθελε. Τεσπα…

Προχωράμε: Αν θέλετε κάτι πιο ροκάτο, θα το βρείτε στα 'Big Barn Bed' & 'Get On The Right Thing'. Μπορεί λοιπόν το hit να είναι το 'My Love', αλλά για μένα, όλα τα λεφτά, είναι τα 'Little Lamb Dragonfly' & 'Medley'.

* Σχόλιο: Πολύπλοκο, μελωδικό, σοβαρό, παιχνιδιάρικο, αλλά και χωρίς ….“τουπέ”!!!

** Band On The Run: (Wings, 1974)

Tracks: 1) Band On The Run 2) Jet 3) Bluebird 4) Mrs Vanderbilt 5) Let Me Roll It 6) Mamunia 7) No Words 8) Helen Wheels 9) Picasso's Last Words (Drink To Me) 10) Nineteen Hundred And Eighty-Five.

Πολυαγαπημένο και σούπερ-θαυμάσιο το album αυτό. Βρίσκεις απ’ όλα: Μπαλάντες, Rock, Blues, country και οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς.

Το ομότιτλο κάνει concept με το εξώφυλλο (Ο Paul και οι υπόλοιποι της μπάντας, είναι παράνομοι και διαφεύγουν). Πρόκειται για μία “σουίτα” -θα μπορούσα να πω- με τρία μέρη που έχει υπέροχα κιθαρίσματα και πολύ καλούς στίχους. Κλασικό κομμάτι.

Στο 'Let Me Roll It' επαναλαμβάνει καμιά εκατοστή φορές το γνωστό και –ομολογώ- πολύ όμορφο riff, που όχι μόνο δεν το βαριέσαι καθόλου, αλλά το ζητάς ….κι άλλο!!!

Στο 'Jet' (που αφορά στον σκύλο του), ροκάρει και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι για να γράψει μία τόσο υπέροχη μελωδία, θα πρέπει να πρόκειται για το πιο όμορφο σκυλί του κόσμου.

Οι μπαλάντες 'Mamunia', 'Bluebird' & 'No Words' είναι κι αυτές υπέροχες, το 'Mrs Vanderbilt' είναι επίσης πολυμερές όπως το 'Band On The Run', το 'Picasso's Last Words', γράφτηκε κατ’ επιθυμία του Dustin Hoffman και το '1985' που είναι το καλύτερο από όλα, κλείνει επαναλαμβάνοντας το ρεφρέν του 'Band On The Run'.

Concept??? Απόδραση στο 'Band On The Run', ερημικό νησί αλά Ροβινσών Κρούσος στο 'Bluebird', Αφρικάνικη ατμόσφαιρα στο 'Mamunia', Γαλλική στο 'Picasso's Last Words' και μελλοντολογία αλά Όργουελ στο '1985'. Concept λοιπόν; Ίσως!!!

* Σχόλιο: Παραδεισένιο album με υπέροχα τραγούδια. Υπέροχο από την κορυφή μέχρι τα νύχια!!! Όχι ΤΟ καλύτερο album του Macca, αλλά οπωσδήποτε ένα από ΤΑ καλύτερα!!!

** Venus And Mars: (Wings, 1975)

Tracks: 1) Venus And Mars 2) Rock Show 3) Love In Song 4) You Gave Me The Answer 5) Magneto And Titanium Man 6) Letting Go 7) Venus And Mars Reprise 8) Spirits Of Ancient Egypt 9) Medicine Jar 10) Call Me Back Again 11) Listen To What The Man Said 12) Treat Her Gently/Lonely Old People 13) Crossroads

Αυτό το 'Rock' album του Macca (ποτέ δεν ήταν πιο ροκάτος όσο εδώ), είναι πιθανότατα, το τελευταίο κλασικό των Wings. Μερικά από τα κομμάτια, αγγίζουν έως και το …. heavy!!!

Το 'Rock Show' είναι πάρα πολύ καλό και πολύ καλύτερο ακόμα και από το 'Helter Skelter'.

Στο 'Letting Go' οι κιθάρες ουρλιάζουν και μιξάρονται θαυμάσια με τα σαξόφωνα, φέρνοντας ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα.

Το 'Medicine Jar' είναι anti-drug, πιστώνεται στον Jimmy McCullough και το 'Spirits Of Ancient Egypt', ηχεί σαν Kinks στα τέλη της δεκαετίας του 70.

Για τους “παραδοσιακούς εραστές” των τραγουδιών του Macca, υπάρχουν το πολύ όμορφο 'Love In Song' και οι ….ανταγωνισμοί!!!

Υπάρχει το 'Treat Her Gently/Lonely Old People' που ανταγωνίζεται το 'When I'm Sixty-Four', το 'You Gave Me The Answer' που ανταγωνίζεται το 'Honey Pie' και το 'Magneto And Titanium Man', που ανταγωνίζεται το 'Being For The Benefit Of Mr Kite'.

Το 'Call Me Back Again' είναι μία ανεπιτυχής 'Soul' προσπάθεια, αλλά δεν πειράζει καθόλου, γιατί ο Paul είναι ο Paul και είναι αρκετό το ότι δεν είναι 'fake'.

Ούτε το White Album που έκανε με τους Beatles δεν είχε τόσα διαφορετικά πράγματα μέσα. Λέμε....

* Σχόλιο: Υποτιμημένο album. Hard-Rock και πειραματισμοί. Μια χαρά!

** At The Speed Of Sound: (Wings, 1976)

Tracks: 1) Let 'Em In 2) The Note You Never Wrote 3) She's My Baby 4) Beware My Love 5) Wino Junko 6) Silly Love Songs 7) Cook Of The House 8) Time To Hide 9) Must Do Something About It 10) San Ferry Anne 11) Warm And Beautiful.

Χμμμ…. Όλοι ξέρουμε (δηλαδή ελπίζω όλοι), ότι ο Macca είναι ο κύριος “τα κάνω όλα μόνος μου”. Εδώ όμως, ξαφνικά επιτρέπει και στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να “βάλουν ένα χεράκι”. Ο Paul έχει περίπου τα μισά κομμάτια του album και η περίπτωση θυμίζει το album Quick One των Who. (Δείτε στο άρθρο “Ιστορικές Μπάντες: Who” το συγκεκριμένο album και θα καταλάβετε τι εννοώ). Το αποτέλεσμα δεν είναι αριστουργηματικό, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι καταστροφικό.

Αυτό που είναι “άσχημο”, είναι ότι ο Paul εγκαταλείπει τους πειραματισμούς και στρέφεται στον Pop ήχο, γράφοντας εδώ, μόνο ένα Rock κομμάτι, το 'Beware My Love' που είναι όμως, ότι πιο Rock έχει κάνει στη ζωή του. Ξεπερνάει ακόμα και τα 'Rock Show' & 'Jet'. Ουρλιάζει με όλο του το είναι. Τα δίνει όλα και αυτό έχει να το κάνει από την εποχή του 'Oh Darling'. Δηλαδή …..πολύύύύύύύύύύύ πίσω!!!! Σωστά;

Το 'Let 'Em In' είναι επίσης καλό. Όσο για το 'Silly Love Songs' που προβλήθηκε και ξεχώρισε, είναι απλά ένα 'ανόητο' ερωτικό τραγούδι. Υπάρχουν όμως μερικά διαμαντάκια του Macca εδώ. Εκτός από το "Beware My Love", υπάρχει το μελαγχολικό "Warm and Beautiful" που σε προδιαθέτει να μην ακούς το "She's My Baby" για μια βδομάδα. Για παραπάνω, δεν το βλέπω να αντέχεις.

Ας δούμε τώρα και τους άλλους …..τραγουδοποιούς!!!

Linda: Ντεμπουτάρει στην τραγουδοποιία με τα 'Cook Of The House' που ηχεί σα να έρχεται από τη δεκαετία του 50. Δεν είναι άσχημο, αλλά η Linda είναι καλύτερη στα backup vocals και στη …..μαγειρική της!!!

Denny Laine: Φτιάχνει όμορφο κλίμα με το 'Time To Hide'. Τραγουδάει επίσης το 'The Note You Never Wrote', που είναι του Paul.

Henry McCulloch: Μόνο αυτός πιάνει το Speed Of Sound και κλέβει την παράσταση με το 'Wino Junko'.

Joe English: Ο Joe δεν είναι τραγουδοποιός. Παίζει τύμπανα. Τραγουδάει όμως, το "Must Do Something About It" που είναι κομμάτι του Paul.

* Σχόλιο: 'Δημοκρατικό' album, αλλά προτιμήστε να βρείτε τα καλά κομμάτια σε μία συλλογή, γιατί κανείς δεν τραγουδάει τόσο καλά όσο ο Paul. Αλλά ο Paul θυσιάζει αυτή την εποχή την τραγουδοποιία, γιατί είναι μάλλον απασχολημένος με την έκδοση των εισιτηρίων της πιο μεγάλης τουρνέ που έκανε ποτέ του.

** London Town: (Wings, 1978)

Tracks: 1) London Town 2) Cafe On The Left Bank 3) I'm Carrying 4) Backwards Traveller 5) Cuff Link 6) Children Children 7) Girlfriend 8) I've Had Enough 9) With A Little Luck 10) Famous Groupies 11) Deliver Your Children 12) Name And Address 13) Don't Let It Bring You Down 14) Morse Moose And The Grey Goose.

Όμορφα τραγούδια έχει το London Town. Θα ‘λεγε κανείς, ότι ο Paul εδώ, αρχίζει να “αρμέγει” την Βρετανική του persona και μάλιστα με τέτοια “λύσσα” που νομίζεις ότι ήταν μέλος των Kinks που μόλις τους άφησε για να κάνει σόλο καριέρα. Οι κριτικοί δεν το δέχθηκαν με ενθουσιασμό. Παραπονέθηκαν και είπαν ότι ο Sir Paul ξόφλησε, ότι δεν έχει να δώσει άλλο τίποτα, ότι στερείται έμπνευσης και ένα σωρό διάφορα τέτοια πράγματα, εκθειάζοντας και αναπολώντας το Speed Of Sound. Μα γιατί; Δεν το ακούσατε; Το London Town λοιπόν, είναι γεμάτο από υπέροχες μελωδίες και ένα σωρό διαφορετικές ιδέες.

Το ομότιτλο μαζί με τα 'Famous Groupies', 'Morse Moose And The Grey Goose', 'Cafe On The Left Bank' & 'Children Children' δίνουν στο album την αίσθηση του concept. Δεν το προσέξατε;

Το 'Children Children' που έρχεται σε συνεργασία με τον Denny Laine, είναι ευγενικότατο και κυριαρχείται από μία θαυμάσια ακουστική κιθάρα. Δεν το ακούσατε;

Το 'Girlfriend' έχει υπέροχο σολάρισμα και καταπληκτικές φωνητικές αρμονίες. Δεν το αντιληφθήκατε;

Το πιο γνωστό κομμάτι του album εκτός από το ομότιτλο, είναι το 'With A Little Luck' στο οποίο ο Paul καταθέτει τα πιο όμορφα στιχάκια που έγραψε ποτέ του. Δεν τα διαβάσατε;

Παραπονεθήκατε για τις υπέροχες μπαλάντες που …..δεν έχει. Πάρτε λοιπόν το 'I'm Carrying'. Ο Paul αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται σύνθια για να φτιάξει υπέροχα τραγούδια, αλλά του αρκεί μία ακουστική κιθάρα. Δεν το διαπιστώσατε; Δεν αντιληφθήκατε ότι κουβαλάει την κληρονομιά του 'Here There And Everywhere'?

Εντάξει, δεν είναι και τα 14 τραγούδια του δίσκου αριστουργήματα, αλλά αυτά πώς μπορείτε να τα αγνοείτε; Πώς μπορείτε να αγνοείτε το 'Deliver Your Children' που είναι κορυφαίο; Ε;

* Σχόλιο: Σε ιντριγκάρει επιστρέφοντας στις γνωστές φόρμες. Όσο για τους κριτικούς που το απέρριψαν αγαπητέ μου Paul, θα παραφράσω ένα γνωστό Ελληνικό λαϊκό άσμα: “Άσ’ τους να λένε, άσ’ τους να πουν, αυτοί δεν ξέρουν να σ’ ακούν”

** Back To The Egg: (Wings, 1979)

Tracks: 1) Reception 2) Getting Closer 3) We're Open Tonight 4) Spin It On 5) Again And Again And Again 6) Old Siam, Sir 7) Arrow Through Me 8) Rockestra Theme 9) To You 10) After The Ball/Million Miles 11) Winter Rose/Love Awake 12) The Broadcast 13) So Glad To See You Here 14) Baby's Request.

Αυτό είναι το τελευταίο album των Wings. Πήγαν για περιοδεία στην Ιαπωνία το 1980, αλλά ο Paul συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Τόκιο και φυλακίσθηκε για 10 –αν θυμάμαι καλά- μέρες επειδή μετέφερε μαριχουάνα. Το επεισόδιο αυτό, λειτούργησε δυσφημιστικά για τον Macca, η σχέση του με τον Denny Laine διαταράχτηκε, η περιοδεία ακυρώθηκε και οι Wings διέλυσαν. Δεν θα ασχοληθούμε όμως μ’ αυτό. Καλύτερα να γυρίσουμε στο ….αυγό!!!

Όπως και στο London Town, έτσι και εδώ, ο Paul εξερευνά με πάθος τη Βρετανική του persona μέσα από το ….ραδιόφωνο!!! Ανοίγει με ήχους από transistor και είναι σα να μας λέει ότι “κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα”, ότι το ραδιόφωνο έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην εξάπλωση της Rock μουσικής, τότε που τα πράγματα ήταν ακόμα μέσα στο αυγό και μπαίνει το 'Reception' που είναι Funk, το 'Arrow Through Me' που ηχεί σαν Disco και το 'Spin It On' που πάει στο Punk. Μα για ποιο αυγό πρόκειται; Τότε δεν υπήρχε ούτε το Funk, ούτε η Disco, ούτε το Punk. Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο να μας λέει: “Είμαι Back To The Egg και βγαίνω να εξερευνήσω το τοπίο με τους ήχους του σήμερα”.

Υπάρχουν λοιπόν πολλά Rock κομμάτια εδώ. Στο 'Old Siam Sir' εντυπωσιάζεσαι από τα heavy κιθαριστικά συμφωνικά του μέρη, στο 'Rockestra Theme' συμμετέχουν πολλοί κιθαρίστες (οι Townshend, Gilmour & Page είναι ανάμεσά τους) και στα 'Getting Closer' & 'So Glad To See You Here', εισπράττεις αμέσως την αίσθηση της καλής μελωδίας που λειτουργεί άψογα, έτσι όπως ο Paul ξέρει πάντα να κάνει.

Το medley 'After The Ball/Million Miles/Winter Rose/Love είναι light αλλά καλό, όπως και το 'After The Ball' που δένει με το παράξενο 'Million Miles', το μελαγχολικό 'Winter Rose' που δένει με το υπέροχο 'Love Awake' και να μην ξεχάσω το 'We're Open Tonight' που νομίζεις ότι έρχεται από το Ram.

Το “κακό” κομμάτι εδώ, είναι το 'Again And Again And Again' του Denny Laine που δεν είναι και κανένας σπουδαίος τραγουδοποιός εδώ που τα λέμε.

Δυστυχώς το Back To The Egg υποτιμήθηκε από τους πάντες. Είπαν πάλι πως “ότι είχε να δώσει το έδωσε”, “στέρεψε” και ένα σωρό τέτοια παρεμφερή. Αν τους έκανε έναν δίσκο ρετρό, θα τον δέχονταν ευχαρίστως χωρίς να πονοκεφαλιάσουν για το τι θα γράψουν. Εκείνος όμως προτίμησε τους πειραματισμούς με τα καινούργια ακούσματα και κατά τη γνώμη μου, έκανε πολύ καλά.

* Σχόλιο: Ασυνήθιστα εξαγριωμένο, αλλά με την ταυτότητα του Macca.