Ανοιξιάτικο μεσημέρι

Κάτω από τις ελιές που ανθοφορούν
Στο φρέσκο οργωμένο χωράφι
Γυμνοί από τις αδύναμες ψυχές μας
Στον ήλιο του μεσημεριού

Παίρνω τα χέρια σου στα χέρια μου,
Ρουφώ τον ακατάλυτο ρυθμό της αγάπης,
Ψηλαφώντας την παλάμη σου
Αδράχνω την απόλυτη ευτυχία.

Σκέφτομαι να ψιθυρίσω ένα σκοπό
Μα ντρέπομαι τη σιωπή που τραγουδάει.
Χαμηλώνω στα μάτια σου τα μάτια μου
Και αφουγκράζομαι της άνοιξης τις ανθισμένες βιόλες