789 online · 210.833 μέλη
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #14789 / 23.06.2008, 14:28 / Αναφορά Φίλε Σταύρο, το ποίημά σου με συνεπήρε σε όλη του την έκταση. Θαυμάσιες εικόνες που φτιάχνουν μια θαυμάσια εικόνα. Μπράβο! |
| #14794 / 23.06.2008, 14:55 / Αναφορά Δεν υπάρχει ούτε ένας στίχος που να είναι πρόχειρος. Όλοι προσεγμένοι, με διαλεγμένες λέξεις και νόημα. Η ομοιοκαταληξία μου άρεσε επίσης. Το διαβάζει κανείς στρωτά και εύκολα, χωρίς να χάνει τη ροή. |
| #14798 / 23.06.2008, 19:25 / Αναφορά Παρασύρθηκα στις εικόνες του. Ειδικά στο σημείο... "προτού να σβήσουν πια ξανά στην αγκαλιά μου. προτού γυρίσουν σαν παιδιά μέσ’ την κοιλιά μου" Ας ήταν..., λίγο [έστω] μεγαλύτερο! :) |
| #14801 / 23.06.2008, 20:25 / Αναφορά πολυ ωραια ομοιοκαταλήξια...ωραιες λεξεις....ειναι τελειο σαν συνολο!!!:) |
| #14802 / 23.06.2008, 20:36 / Αναφορά Πολύ ωραίες λέξεις... |
| #14803 / 23.06.2008, 21:05 / Αναφορά Σταύρο,είναι πολύ όμορφο,γεμάτο εικόνες,όπως και τα προηγούμενα!Γραφεις πολύ όμορφα! |
| #14819 / 24.06.2008, 18:21 / Αναφορά Γεια σου ρε Στάυρο. Πολύ όμορφο |
| #14829 / 25.06.2008, 10:45 όμορφο και διαφορετικό..διαβάζοντας το ένιωσα σαν να αγκαλιάζω για λίγο όλο τον κόσμο!συγχαρητήρια ακόμα μια φορά αγαπητέ Σταύρο! |
| #14868 / 26.06.2008, 11:02 / Αναφορά Ευχαριστώ για τα καλά σας σχόλια φίλοι μου!!! (Αχ), αυτός δεν είναι φιλτάτη Margo και ο απώτερος σκοπός μας; Να αγκαλιάσουμε τον κόσμο... Ευχαριστώ και πάλι, όλους... |
| #14871 / 26.06.2008, 11:44 / Αναφορά Μπράβο...Μου άρεσε πολύ. Ρέει.. Θα θελα όμως να ξερα την σκέψη που σε οδήγησε στην δημιουργία του. Ξέρεις...την σκέψη της σύλληψης του 1ου στίχου. |
| #14893 / 26.06.2008, 20:47 / Αναφορά Ζωή, (AbstractType), ανέκαθεν αισθανόμουν την ανάγκη να διαφύγω από την προσμέτρηση του χρόνου όπως την ορίζουν οι άνθρωποι. Ο αγέρας που περνά δεν βιάζεται, το λιβάδι που στέκεται δεν πλήττει, ο χρόνος που κυλά δεν λογοδοτεί για το ρυθμό του, μόνον κάθε ένα τους, δίχως τους πόνους της ψυχής, παρακολουθεί τα δρώμενα του κόσμου ακολουθώντας τους αυθύπαρκτους μοναδικούς ρυθμούς του. Αν μπορούσαμε να το βιώσουμε κι εμείς για μια φευγαλέα στιγμή...μόνο για μία... |
| #14905 / 27.06.2008, 03:36 Ωραία όλα αυτά...η σκέψη είναι σωστή... Αλλά αυτό που έχουμε στα αλήθεια ανάγκη είναι να νικήσουμε το ανικανοποίητό μας νομίζω.Γιατί ότι κι αν γίνουμε,όσο έχουμε την "ανθρώπινη φύση" μέσα μας,δεν θα μας είναι αρκετό. Για μια στιγμή να βίωνα μια ζωή χωρίς τους ψυχαναγκασμούς που προσπαθούν να μας επιβάλλουν και τα μέτρα τα τυποποιημένα... |
| #14990 / 30.06.2008, 13:59 Συμφωνούμε Ζωή, γι΄ αυτό στάθηκα στο "ο αγέρας που περνά δεν βιάζεται, ο χρόνος δεν λογοδοτεί", γιατί ακριβώς, δεν σκοπεύουν να καλύψουν την "ανάγκη" του ανικανοποίητου της ανθρώπινης φύσης, που όχι μόνο πολύ σωστά, αλλά ιδανικά έθεσες. Εξάλλου η ανθρώπινη φύση έχει πολλές πτυχές, γιατί να σταθούμε σε αυτή; Όποιος θέλει να επιβάλλει ψυσαναγκασμούς, ας αγοράσει καθρέφτη. Οι υπόλοιποι δεν του φταίνε να υπόκεινται την ασθένεια του. Εμείς τα αυτία μας τα κρατάμε κλειστά. Τα απλώνουμε στο θρόισμα των φύλλων. |
| #14910 / 27.06.2008, 12:45 / Αναφορά Πολύ καλό και κάθε στίχος είναι υπέροχος !!! |
Οι Ελληνίδες!
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Νίκου Καλλίνη (Εκείνος+Εκείνος)
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός
