Golden Earring - Mε δύναμη από την Ολλανδία (Α' Μέρος)

Παρόλο που είναι ένα από τα μακρβιότερα ροκ συγκροτήματα (παίζουν από τις αρχές των 60ς μέχρι σήμερα), στην Ελλάδα μάλλον δεν είναι ευρέως γνωστοί. Στο πρώτο μέρος του κειμένου μου θα αναφερθώ στην πρώτη τους περίοδο, από το ξεκίνημά τους μέχρι το τέλος των 60s.

Οι Golden Earring δημιουργήθηκαν στις αρχές των 60ς στην Χάγη, όταν τα μέλη τους ήταν ακόμη μαθητές και ... γοητευμένοι με την ροκ εν ρολ μουσική. Τα ιδρυτικά τους μέλη ήταν ο κιθαρίστας George Kooymans και ο μπσίστας - οργανίστας Rinus Gerritsen. Στην αρχή το όνομά τους ήταν Golden Earrings. Ονομάστηκαν έτσι επειδή στα ιδρυτικά μέλη της μπάντας άρεσε πολύ το τραγούδι "Golden earrings" που τραγουδούσε η Μάρλεν Ντίτριχ. Πρώτος τραγουδιστής της μπάντας ήταν ένας συμπαθητικός ξανθούλης, ονόματι Frans Krassenburg. Με αυτόν τον τραγουδιστή, και σε πολύ μικρή ηλικία (18 χρονών περίπου), έβγαλαν τον πρώτο "μεγάλο δίσκο" τους το 1965, με τίτλο Just Earrings (όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της μπάντας, την ίδια χρονιά κάνει την εμφάνισή της και ... η μίνι φούστα. Ενδιαφέρουσα πληροφορία, έτσι;). Λίγο αργότερα, ο Krassenburg αφήνει το συγκρότημα και τη θέση του παίρνει ο πολύ πιο ταλαντούχος Barry Hay, ο οποίος, εκτός από τραγουδιστής, παίζει κιθάρα, φλάουτο και σαξόφωνο και, επιπλέον, έχει επιβλητική σκηνική παρουσία. Στην ίδια δεκαετία (60ς), οι Golden Earrings, βγάζουν επίσης, και τους δίσκους "Miracle Mirror" (1968) και τον διπλό On The Double (1969), στα οποία παίζει ντραμς ο Jaap Eggermont. Και, φυσικά ... αρκετά 45αράκια.

Αυτό που χαρακτηρίζει τη μπάντα στην πρώτη της περίοδο, είναι η προσπάθειά της να μιμηθεί τον εξ Αμερικης και Αγγλίας ήχο : τα αμερικάνικα ροκενρολάκια, τις επιτυχίες των Beatles, τα ποπ σουξέ, τη μουσική σόουλ .... Η μπάντα δεν είχε ακόμη διαμορφώσει το προσωπικό της ύφος και ακόμη "ψαχνόταν". Κι όμως, μέσα σε αυτή τη δεκαετία η μπάντα άφησε κάμποσα "μουσικά διαμάντια". Έτσι, ξεχωρίζει η πολύ τρυφερή μπαλάντα τους "I 've just lost somebody", γεμάτη εφηβική δροσιά και νεανικό σπαραγμό. Επίσης, το "Sound Of A Screamin' Day", για τις έξυπνες εναλλαγές στα ακόρντα της ακουστικής κιθάρας και στις μελωδικές γραμμές. Αλλά το τραγούδι που ξεχωρίζει περισσότερο είναι, κατά την άποψή μου, το "Just A Little Bit of peace in my heart", μια πολύ εμπνευσμένη συγκινητική μπαλάντα και έξοχο δείγμα νεανικής ωριμότητας. Δημιουργός των περισσότερων τραγουδιών είναι ο Kooymans, ο οποίος κείνη την περίοδο έψαχνε κι αυτός το προσωπικό του ύφος σαν ροκ κιθαρίστας. Ήδη η μπάντα είχε γνωρίσει επιτυχία εντός Ολλανδικού εδάφους, με τα 45αράκια τους να παίζονται κατά κόρον στα νεανικά πάρτι των συμπατριωτών τους και την Ολλανδική τηλεόραση να γυρίζει για χάρη τους μικρά "ταινιάκια", κάτι σαν "πρωτόλεια βίντεο - κλιπς". Πάντως, η μεγάλη τους επιτυχία εκείνη την εποχή ήταν το ελαφρύ Pop με τίτλο "Dong Dong Diki Diki Dong" (ο τίτλος μάλλον τα λέει όλα).

Όμως, η πραγματικά λαμπρή περίοδος του συγκροτήματος άρχισε με την έλευση της νέας δεκαετίας. Ο Jaap Egermont εγκαταλείπει το 1970 την μπάντα και τη θέση του παίρνει ο δεξιοτέχνης νράμερ Cesar Zuiderwijk. Μια συμπαγής, δυναμική ροκ τετράδα είχε ήδη σχηματισθεί : Kooymans / Hay / Gerritsen / Ζuiderwijk. Η μπάντα είχε ονομασθεί, πλέον, σε Golden Earring και ... αποτίναξε τελείως το εν γένει 60ς ύφος της που θύμιζε Beatles. Τα μέλη της συνειδητοποίησαν για τα καλά ότι ο "φρέσκος ήχος" έρχεται πλέον από τα χαρντ ροκ συγκροτήματα (Led Zeppelin, Deep Purple, Black Sabbath, Uriah Heep κλπ). Έτσι, επηρεασμένοι από τους Βρετανούς ομότεχνούς τους, οι Golden Earring υιοθέτησαν κι αυτοί "σκληρό ήχο", με αρκετά στοιχεία "προγκρέσσιβ ροκ". Ο δαιμόνιος Kooymans βελτίωσε κατά πολύ τις τεχνικές του και, κυρίως, τα σόλο του. Το ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας : προσαρμόστηκαν με τον καλύτερο τρόπο στα νέα "ροκ δεδομένα". Και εκτός αυτού, η μπάντα διαμόρφωσε τον δικό της προσωπικό ήχο. Σε αυτό συντέλεσε το ηλεκτρο - κιθαριστικό παίξιμο του Kooymans (ναι, είχε βρει πλεόν το προσωπικό του ύφος), και η ιδιαίτερη φωνή του Bary Hay. Ήρθε, άραγε, και η ώρα να γίνουν γνωστοί και "εκτός Ολλανδικών συνόρων", αλλά και να κατακτήσουν την - πάντα δύσκολη για ευρωπαϊκά συγκροτήματα - Αμερικάνικη αγορά ;

Όλα αυτά, θα τα διηγηθώ στο Β' Μέρος.