|
Μετά από ώρα φτάσανε στη θάλασσα. Δε φυσούσε καθόλου και το νερό απλωνόταν γαλήνια σα να το είχε πάρει βαθύς ύπνος και να ανάσαινε γλυκά. Κατέβηκαν και περπάτησαν μέχρι μια παλιά προβλήτα. Ξαφνικά μέσα στη θάλασσα ένα κότερο άναψε προβολείς και πελώρια γιορτινά φώτα και σιγά-σιγά πλησίαζε την προβλήτα.
-Να καπετάνιε μου, το βλέπεις; Για εμάς έρχεται!
-Για εμάς; Ολόκληρο κότερο; ρώτησε ενθουσιασμένος χωρίς να πιστεύει στα μάτια του.
Ανάμεσα στο πλήρωμα του σκάφους φαινόταν καθαρά η πανέμορφη κοπέλα με το κατακόκκινο φόρεμα. Το κότερο ήταν πια σε απόσταση βήματος από τους δύο άντρες.
-Γεια σας κύριε Λάμπρο, ελάτε! φώναξε η κοπέλα.
Ο γέρος χωρίς να χάσει ευκαιρία ανέβηκε στο σκάφος και ακολούθησε και ο νέος.
-Καλωσορίσατε στο σκάφος «Ευτυχία», ακούστηκε η φωνή του καπετάνιου.
Ο ουρανός είχε πια καθαρίσει και ήταν γεμάτος απ’ τα λαμπρά χειμερινά άστρα. Το σκάφος πήρε μια πορεία παράλληλη προς την ακτή και ταξίδευε με χαμηλή ταχύτητα. Χαρούμενα φωτάκια βρίσκονταν σε κάθε γωνιά του δημιουργώντας μια γιορτινή ατμόσφαιρα, σε πλήρη αρμονία με το όνομά του. Μετά από λίγη ώρα δύο άνδρες και μία γυναίκα βγήκαν απ’ την καμπίνα. Κρατούσαν μουσικά όργανα, κιθάρα, ακορντεόν και βιολί και μόλις έλαβαν τις θέσεις τους άρχισαν να παίζουν παλιά κομμάτια ταγκό και βαλς βγαλμένα απ’ τα χρόνια της νεότητας του γέροντα. Ο γέρος είχε κάτσει μαζί με την κοπέλα σε ένα τραπέζι και έπιναν τα πρώτα τους ποτά, ενώ σύντομα έκατσε κοντά τους και ο νέος.
-Λοιπόν παππού πώς σου φαίνεται η νυχτερινή θαλάσσια βόλτα μας;
-Τι να σου πω λεβέντη μου… Σε ολόκληρη τη ζωή μου δεν μου έχουν ξανακάνει τέτοια έκπληξη. Είμαι πραγματικά ευτυχής που βρίσκομαι ανάμεσά σας!
-Στην υγειά σας! φώναξε η κοπέλα και τσούγκρισαν τα ποτήρια τους.
Περάσανε ώρες πολλές και ο γέροντας έμοιαζε πιο ευτυχισμένος από ποτέ. Σε κάποια στιγμή άρχισε να συλλογίζεται τα γεγονότα όλης αυτής της ονειρεμένης νύχτας.
-Μήπως είστε άγγελοι που σας έστειλε ο Θεός να δώσετε λίγη χαρά σε έναν γέρο άνθρωπο;
Ο άνδρας και η γυναίκα γέλασαν.
-Όχι παππού, άνθρωποι είμαστε, δεν έχουμε παρτίδες ούτε με θεούς ούτε με δαίμονες, αποκρίθηκε χαμογελαστός ο νέος.
-Δεν πιστεύεις στο Θεό παλικάρι μου;
-Εσύ πιστεύεις παππού;
-Δεν ξέρω παιδί μου. Αλλά κοίτα τι αρμονικά που στέκονται τα άστρα στον ουρανό, κοίτα το σύμπαν, κοίτα την πανέμορφη φύση! Πώς έγιναν όλα αυτά; είπε με βαθιά φωνή γουρλώνοντας τα μάτια σα να ένιωθε απέραντο δέος.
-Δεν ξέρω πώς έγιναν αυτά καπετάνιε μου, αλλά δε βιάζομαι να δώσω γρήγορες απαντήσεις. Ένα πράγμα ξέρω και μου αρκεί.
-Τι πράγμα παιδί μου;
-Εκείνο που είχε πει ο παλιός σοφός, ο Νίτσε: «δεν υπάρχει αρκετή αγάπη και καλοσύνη στον κόσμο για να μας επιτρέπεται να τη σπαταλούμε σε φανταστικά όντα.» Με ενδιαφέρει η ευτυχία των ζωντανών παππού, γι’ αυτήν μονάχα παλεύω.
Ο γέροντας έγνεψε καταφατικά, χωρίς να το σκεφτεί πολύ. Αυτά που άκουσε ίσως εξηγούσαν κάπως τη συμπεριφορά των δύο νέων. Έμεινε όμως σιωπηλός. Ήταν τόσο γεμάτος από ευτυχία που δε θα άντεχε να ζορίσει το νου του με περισσότερα αινίγματα.
Φτάσανε στην ακτή. Το πλήρωμα όλο αποχαιρέτησε τον γέροντα μέσα σε γιορτινή ατμόσφαιρα με πολλές ανταλλαγές ευχών και τραγούδια. Η κοπέλα και ο νέος τον συνόδεψαν ως το αυτοκίνητο και όλοι μαζί ξεκίνησαν για την επιστροφή στην πόλη. Μετά από λίγες ώρες ταξιδιού έφτασαν πια στο σπίτι του. Είχε αρχίσει να χαράζει και ο ουρανός άρχιζε να παίρνει το βαθύ γαλανό του χρώμα λίγο προτού φανούν οι πρώτες ηλιαχτίδες. Περπάτησαν μαζί οι τρεις τους προς την πόρτα του σπιτιού. Ο γέρος στάθηκε για μια στιγμή, γύρισε και τους κοίταξε.
-Ήταν η πιο όμορφη νύχτα της ζωής μου, ψέλλισε με συγκίνηση. Σας ευχαριστώ για όλα!
-Χαρά μας καπετάνιε μου, απάντησε ο νέος.
-Μα πείτε μου σας παρακαλώ πριν φύγετε, ποιοι είστε και γιατί βαλθήκατε να ομορφύνετε τη ζωή ενός ασήμαντου γέρου σαν κι εμένα;
-Δε σου είπα παππού; Σπίθες είμαστε. Και τον ελάχιστο χρόνο που φεγγοβολούμε προσπαθούμε να προσφέρουμε χαρά και ευτυχία στους συνανθρώπους μας. Έτσι αυξάνεται και η δική μας ευτυχία. Στ’ αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στον κόσμο καπετάνιε μου απ’ το να βλέπουμε χαμόγελα σα το δικό σου. Η γυναίκα μου κι εγώ είμαστε μέρος μιας ευρύτερης ομάδας ανθρώπων που σκέφτονται έτσι και προσπαθούν καθημερινά να…
-Α, ώστε είστε ζευγάρι; διέκοψε ο γέρος.
-Ναι κύριε Λάμπρο, απάντησε η κοπέλα γλυκά, αλλά μη σας απασχολούν αυτά. Δεν έχει σημασία ποιοι είμαστε. Κοιτάξτε να κρατήσετε την ευτυχία μέσα στην καρδιά σας σαν άσβεστη φωτιά και να απολαύσετε τη ζωή όσο μπορείτε μέχρι την τελευταία σας στιγμή.
Ο γέροντας συγκινημένος με δάκρυα ευτυχίας στα μάτια κούνησε το κεφάλι καταφατικά, τους αγκάλιασε σφιχτά και τους ευχαρίστησε ξανά και ξανά. Ύστερα μπήκε στο σπίτι και έκλεισε αργά-αργά την πόρτα χαμογελώντας.
Οι δύο νέοι αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν.
-Άλλος ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, είπε θριαμβευτικά ο νέος. Μας απομένουν μερικά δισεκατομμύρια ακόμα.
-Ελπίζω και οι υπόλοιποι σύντροφοί μας να τα κατάφεραν, συμπλήρωσε η κοπέλα.
Ο Ήλιος πια έλαμπε αρχοντικά πάνω απ’ την πόλη, και το χιόνι άρχιζε να λιώνει. Πιασμένοι χέρι-χέρι απομακρύνθηκαν απ’ το παλιό σπίτι και τράβηξαν κατά τη δύση για να ανταμώσουν τους συντρόφους τους.
Μέσα στο σπίτι ο γέρος ξάπλωσε στο κρεβάτι του έχοντας ένα τεράστιο ανεξίτηλο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. Περνούσαν απ’ το νου του όλες οι όμορφες στιγμές που έζησε τις τελευταίες ώρες. Η απέραντη ομορφιά της γυναίκας, το καταφύγιο στο βουνό, η ρομαντική πορεία στη θάλασσα υπό τη συνοδεία της μουσικής… Χωμένος στις πλούσιες αισθήσεις της παραμυθένιας νύχτας σαν παιδί σε ζεστή αγκαλιά, έκανε τον πιο γλυκό και γαλήνιο ύπνο της ζωής του.
Και δεν ξύπνησε ποτέ ξανά. Δε χρειάστηκε.
Έκλεινε τα 91 του χρόνια ο γερο-Λάμπρος.
Και χορτάτος πια από ζωή, αποκοιμήθηκε για πάντα.
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
Administrator
|
#17565 / 11.01.2009, 14:07 / Αναφορά Astron, πέρα από τις πράξεις της κοπέλας και του παλικαριού, είναι και μερικά κείμενα, σαν το δικό σου, που μπορούν ν' αλλάξουν ζωές :) |
#17566 / 11.01.2009, 20:39 / Αναφορά τι να πω! τελειο χιια μπραβο ! συγγραφεας εισαι? αν οχι πρεπει να ασχοληθεις ! εχεις μεγαλο ταλεντο! και παλι μπραβο! |
#17569 / 12.01.2009, 04:04 / Αναφορά Πολυ ομορφο Astron!!! Με συγκινησε ειλικρινα η ιστορια σου αυτη...(σνιφ-σνιφ). Συνεχισε να γραφεις! Σ' ευχαριστουμε... :o) |
#17571 / 12.01.2009, 14:10 / Αναφορά Α! Πέθανε στο τέλος! Δεν το περίμενα! Τι όμορφο κείμενο, Astron! Και από λογοτεχνικής άποψης και από νοηματικής! Σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι όπως αυτό το ζευγάρι.. Μπράβο και πάλι μπράβο! |
#17572 / 12.01.2009, 15:28 / Αναφορά Πολύ ωραία ιστορία! Νομίζω ότι μου άρεσαν πιο πολύ τα σημεία με τις εναλλαγές μεταξύ του νέου και της κοπέλας..... |
#17573 / 12.01.2009, 18:41 / Αναφορά Υπέροχο κείμενο Αstron!Πραγματικά πολύ ομορφη ιστορία και γραμμένη με τέτοιο τρόπο που σε αγγίζει.Κeep writing :D!! |
#17576 / 13.01.2009, 00:40 / Αναφορά Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα ζεστά σας λόγια... Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ που σας άγγιξε το κείμενο. |
#17598 / 16.01.2009, 11:14 / Αναφορά Πάρα πολύ όμορφο το κείμενο σου. Με συγκίνησες αρκετά. Κρύβεις αλληγορίες ίσως και άθελά σου. Μου κράτησες αμείωτο το ενδιαφέρον. Δημιουργείς υπέροχες εικόνες που όλοι της έχουμε μέσα μας, αλλά χρειάζεται κάποιος να μας ταρακουνήσει για να τις δούμε. Έχω διαβάσει αρκετά και έχω γράψει μερικές ιστοριούλες. Αξίζει να γράφεις. Δεν είναι μόνο η γραφή σου, απλή και μεστή, αλλά και ο τρόπος που οι λέξεις βρίσκουν νόημα μέσα στο κείμενο. Μπράβο σου! Αν και ο Νίτσε είναι ο αγαπημένος μου θα κλείσω με μία πρόταση του Πόε "Ω, Ανθρώπινη Αγάπη, μας δίνεις στην Γη αυτό που περιμένουμε στον Ουρανό!" |
#17631 / 19.01.2009, 19:41 / Αναφορά Μελαγολικό πολύ..... Αλλά έχει και μια γλύκα το άτιμο !!! |
#22974 / 27.06.2011, 17:13 / Αναφορά μπραβο astron...διαβαζα το κειμενο κ ενιωθα οτι ημουν απο μια μερια κ τα εβλεπα ζωντανα....ενιωθα οτι ημουν μεσα σε ολο το μαγικο ταξιδι του κυρ Λαμπρου..κ στο τελος ομολογω οτι εκλαψα ..θυμηθηκα την γιαγια μου ... να σαι καλα.... |
#25161 / 12.08.2012, 05:56 / Αναφορά Πολύ ωραία η ιστορία σου φιλε .Καλή τύχη στα επόμενα .... |