Απογεύματα

Τέτοια απογεύματα ζητώ,

κήρυκες της άνοιξης σε δρόμους του Φλεβάρη,

στα μάτια μου, στο γέλιο μου εσένα να κρατώ

βασίλεμα του ήλιου κεχριμπάρι.

Σε χρόνων παιδικών με πάνε γειτονιές,

πελάγη οι αλάνες τους κι εμείς μικρά καράβια

το κέφι μας ορτσάραμε τριγύρω στις γωνιές

με πλήρωμα ξωπίσω μας του δρόμου τα κουτάβια.

Έκλεβα στο σούρουπο μ΄ αναστεναγμό

της καληνύχτας μέλι από τα μάγουλά σου

κι έτσι όταν έσβηνε η μέρα στο στενό

στ΄ όνειρό μου άνθιζαν τα ροδοπέταλά σου.

Τέτοια απογεύματα ζητώ,

κλεφτά φιλιά της άνοιξης στα χείλη του χειμώνα,

με τ΄ άστρα της εικόνας σου να γέρνω στο πλευρό,

ετούτο το βασίλεμα να έχω για κοιτώνα.