ελληνική μουσική
    785 online   ·  210.833 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Μαθήματα Μουσικής

    Η φύση του μουσικού ήχου (Μέρος Α)


    Ενότητες
    ΠΡΟΛΟΓΟΣ
    ΕΙΣΑΓΩΓΗ
    ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
    ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
    ΣΤΑΣΙΜΑ ΚΥΜΑΤΑ - ΑΡΜΟΝΙΚΟΙ
    Ταυτότητα
    Γράφει ο ΚΡΑΒΑΡΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (gkravar)
    7 άρθρα στο MusicHeaven
    Κυριακή 07 Ιούν 2009

    ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

     

    Τα χαρακτηριστικά του ήχου (όχι μόνο των μουσικών ήχων, αλλά όλων των ήχων) είναι το ύψος, η ένταση και η χροιά.

    -         Το ύψος είναι το πόσο πρίμα ή μπάσα ακούγεται κάποιος ήχος. Για παράδειγμα, η γυναικεία φωνή φτάνει σε μεγαλύτερο ύψος από την αντρική.

    -         Η ένταση είναι το πόσο σιγανά ή δυνατά ακούγεται κάποιος ήχος και

    -         Η χροιά που είναι η ιδιαιτερότητα του κάθε ήχου που μας κάνει να τον ξεχωρίζουμε από τους άλλους. Για παράδειγμα  αν ακούσουμε δύο ήχους ίδιου ύψους και ίδιας έντασης από μια κιθάρα και από ένα πιάνο καταλαβαίνουμε εύκολα από ποιο όργανο προέρχεται ο καθένας και ο λόγος είναι ότι το πιάνο και η κιθάρα έχουν διαφορετική χροιά.

     

    Στην μουσική το χαρακτηριστικό του ήχου που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το ύψος. Οι νότες που χρησιμοποιούνται στη μουσική (οι γνωστές σε όλους μας ΝΤΟ - ΡΕ - Μ Ι - ΦΑ - ΣΟΛ - ΛΑ - ΣΙ) δεν είναι τίποτε άλλο παρά ήχοι που έχουν συγκεκριμένο και προκαθορισμένο ύψος.

     

    Πιο συγκεκριμένα η σχέση που έχει το ύψος ενός ήχου με τα ύψη των ήχων που ακούγονται πριν, μετά, αλλά και ταυτόχρονα με αυτόν, είναι αυτό που καθορίζει την ποιότητα των αισθημάτων του ακροατή.

     

    Η θεωρία της μουσικής ασχολείται με το πώς αυτές οι νότες μπορούν να συνδυασθούν για να παράγουν διάφορα είδη μουσικής και «χαρτογραφεί»τις συγγένειες και γενικότερα τις σχέσεις που έχουν αυτές μεταξύ τους. Δέχεται όμως το ύψος κάθε νότας σαν δεδομένο χωρίς να εξηγεί τον λόγο που η κάθε νότα έχει ορισθεί να έχει αυτό το ύψος και όχι κάποιο άλλο. Επίσης όταν διαπιστώνει ότι δύο νότες έχουν κάποια μουσική συγγένεια ασχολείται με την εφαρμογή αυτής της συγγένειας στην μουσική και όχι με την αιτία της. Δεν απαντά στο ερώτημα, ποια είναι η αιτία που κάποιες νότες έχουν μεγαλύτερη μουσική συγγένεια μεταξύ τους από κάποιες άλλες, ποια είναι η αιτία, δηλαδή, αυτής της επιλεκτικότητας.


    Επόμενο: ΣΤΑΣΙΜΑ ΚΥΜΑΤΑ - ΑΡΜΟΝΙΚΟΙ



    Tags



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #18571   /   07.06.2009, 13:12   /   Αναφορά
    Αν και κάποια απ' αυτά τα γνώριζα, πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και όταν εκδοθεί το βιβλίο να μας ενημερώσεις να το προμηθευτούμε!!!
    #18572   /   07.06.2009, 16:51   /   Αναφορά
    Aυτο το κειμενο θα επρεπε να το διαβασει οποιοσδηποτε ασχολειται με την μουσικη..... ελπιζω να εκδοθει συντομα γιατι ειμαι σιγουρος οτι θα εχει μεγαλη απηχηση....
    #18600   /   13.06.2009, 20:18   /   Αναφορά
    Εξαιρετικής ποιότητας άρθρο. Θερμά συγχαρητήρια φίλε/η.

    Θεωρώ οτι όταν κάποιος προσεγγίζει την μουσική μέσα απο την πηγή της τότε μπορεί να καταλάβει πολύ περισσότερα πράγματα γύρω απο αυτή, και να δώσει αρκετές εξηγήσεις για την ποιότητα του οργάνου που χρησιμοποιεί αλλα και για τον ήχο που ακούει πολλές φορές και τον ευχαριστεί/δυσαρεστεί.



    Το άρθρο σου αυτό, βοηθάει πάρα πολύ στο να κατανοήσουμε αυτό ακριβώς.



    Συγχαρητήρια και πάλι
    #18759   /   22.07.2009, 15:49   /   Αναφορά
    εκπληκτικο κειμενο. συγχαρητηρια!!!!!

    οταν δημοσιευσεις το βιβλιο ανακοινωσε το να το παρουμε
    #18913   /   16.09.2009, 01:14
    Έχω κάποιες ενστάσεις, χωρίς παρεξήγηση και απολύτως φιλικά θα σου πω που βρίσκω λάθη στο θέμα των στάσιμων κυμάτων. Αρχικά το παράδειγμα που φέρνεις με την πισίνα είναι πάρα πολύ σωστό και κατανοητό από εκεί και πέρα τα στάσιμα κύματα δεν εμφανίζονται σε ήχους. Θέλω να πω είναι πολύ πιο σωστό να πεις σε συχνότητες. Δλδ δεν έχουμε στάσιμο κύμα στην νότα Λα, έχουμε στάσιμο κύμα στην συχνότητα 440 Hz. Επίσης, τα στάσιμα κύματα είναι αποτέλεσμα ενός χώρου μέσα στον οποίο αναπτύσονται τα ηχητικά κύματα. Πχ μέσα στη χορδή υπάρχουν όντως στάσιμα κύματα γι' αυτό και μία ΛΑ όταν πάλεται είναι μονίμως ΛΑ. Αν δεν δημιουργούνταν στάσιμο κύμα μέσα στην χορδή όταν την παίζαμε θα ήταν ΛΑ και όσο έπεφτε θα άλλαζε η τονικότητά της. Στάσιμο κύμα λοιπόν έχουμε μόνο εκεί που μπορούμε να έχουμε. Για να γίνω πιο σαφή, αν παίζεις κιθάρα στο μπαλκόνι σου δεν παίζει στάσιμο κύμα για κανέναν λόγο στον χώρο γιατί απλά ο ήχος φεύγει από την κιθάρα και απλώνεται στον χώρο. Ακόμα και πρόσωπο στον τοίχο να είσαι δεν έχεις στάσιμο κύμα. Το στάσιμο κύμα προκαλείται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες τις οποίες μπορούμε να τις συζητήσουμε αν θέλεις. Και κυρίως αφορά συχνότητες. Συμφωνώ ότι οι συχνότητες μεταφράζονται σε νότες αλλά δεν νομίζω να ακούσεις κανέναν να λέει έχει μια στάσιμη C# στο δωμάτιο μου. :-D Και ποτέ δεν έχουμε ένα στάσιμο κύμα, γιατί όταν έχουμε στάσιμο κύμα σε μια συχνότητα χ τότε αυτό μεταφέρεται και σε όλες της τις αρμονικές.



    Εν συνεχεία, μιλάμε για θεμελειώδη συχνότητα κυρίως και όχι ήχο. Η θεμελειώδης συχνότητα της ΛΑ στην κιθάρα είναι τα 440 Ηz. Τα 440 Ηz υπάρχουν σε όλα τα όργανα στην ίδια νότα το ίδιο και οι αρμονικές τους (αρμονική είναι κάθε ακαίρεο πολλαπλάσιο της θεμελιώδους) αυτό που κάνει την διαφορά όμως ανάμεσα στην ΛΑ της κιθάρας και στην ΛΑ του βιολιού είναι το πως εξελίσονται αυτές οι αρμόνικές στον χώρο. Πόσο δυνατή είναι η καθε μία, πόση ώρα κρατάει κτλ. Επίσης, αυτό που είπες ότι το ανθρώπινο αφτί πιάνει μέχρι 16 αρμονικές δεν το βρίσκω πολύ σωστό γιατί αν έχουμε συχνότητα 440 Hz η τεταρτή της αρμονική είναι στα 14,080 Ηz μια συχνότητα αρκετά οριακή για τα αφτιά του σύχρονου δυτικού κόσμου, πόσο μάλλον η πέμπτη της αρμονική που φτάνει τα 28160 Ηz που εκεί δεν ακούει κανένας (άνθρωπος).



    Τέλος, ο ήχος διαδίδεται ακριβώς όπως το νερό στην πισίνα. Σε κύκλους δλδ. Τα Hz είναι κύκλοι, δλδ μετράμε τους κύκλους που κάνει το κύμα του αέρα φεύγοντας από το διαπασόν, επομένως, 2 ταλαντώσεις ένας κύκλος. Σκέψου ότι έχουμε ένα μόριο αέρα σε κατάσταση ηρεμίας. Δέχεται μια πίεση (ακουστικό κύμα) και μετακινήται κατά μισό κύκλο προς τα εμπρός και θα γυρίσει στη θέση ισοροπίας (πύκνωση) και άλλον μισό κύκλο προς τα πίσω και θα ξαναγυρίσει στη θέση ισοροπίας (αρέωση). Όλο αυτό θα το κάνει συνέχεια μέχρι να καταναλωθεί όλη η ενέργεια που δέχτηκε και ανάλογα με την συχνότητα που θα κινήται θα βγάλει μια συγκεκριμένη συχνότητα και παραπέρα, αν θες, μια συγκεκριμένη νότα. Την ίδια κίνηση ακριβώς εκμεταλευόμαστε και στο εναλλασόμενο ρεύμα γι' αυτό και χρησιμοποιείται σε audio εφαρμογές.

    Αυτά από μένα!



    Υ.Γ.: Γενικά έχεις κάνει καλή δουλειά πάντως! Μπράβο!

    #19823   /   21.03.2010, 21:10   /   Αναφορά
    Παλικάρι καλή η έρευνά σου, καλά τα γράφεις και ωραία τα μέχρι τώρα σχόλια που έχεις λάβει.

    Θα πρότεινα όμως να σκεφτούμε όλοι μας αν όλοι οι μεγάλοι μουσικοί, ΄'οποιους ο καθένας θεωρεί "μεγάλους", κάθονταν και ασχολιόντουσαν με θεωρείες και δεν έπαιζαν αυτό που ένοιωθαν τη στιγμή που το ένοιωθαν, θα υπήρχαν άραγε?

    Παλικάρια τη μουσική τη νοιώθεις και αν δεν τη νοιώσεις δε γίνεσαι τρανός όσες σπουδές και έρευνες με βαρύγδουπους τίτλους και αν κάνεις.

    Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
    #19825   /   22.03.2010, 14:45   /   Αναφορά
    ’ψογο κείμενο. Να ενημερωθούμε όταν κυκλοφορήσει το βιβλίο. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία για το συγκεκριμένο θέμα, είναι γνωστά πράγματα, αλλά δυστυχώς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γράφονται τόσο μπερδεμένα που είναι πολύ δύσκολο για κάποιους να τα κατανοήσουν. Νομίζω εδώ είναι γραμμένα με τρόπο που και μικρά παιδιά μπορούν να καταλάβουν βασικά πράγματα. Επίσης μου αρέσει πολύ η άποψη για το "μέλλον" της μουσικής, είμαι και εγώ συνθέτης, και δυστυχώς βρίσκομαι συνέχεια αντιμέτωπος με το "σύγχρονο" ρεύμα που θέλει πειραματισμούς στη φόρμα (χωρίς να είναι κακό αυτό), ξεχνώντας την αυθεντική προέλευση της μουσικής, και τον τελικό προορισμό της, που είναι το υποσυνείδητο και όχι το συνειδητό (δόξα το Θεό εάν ήθελα να θαυμάζω εγκεφαλικά επιτεύγματα θα διάβαζα μαθηματικά, δεν θα άκουγα μουσική).



    Σχετικά με το σχόλιο του Βασίλειου, το θεωρώ εντελώς άστοχο. Η μουσική εξελίχθηκε και έφτασε στο σήμερα, και επέτρεψε στους "μεγάλους" να γράψουν τα αριστουργήματά τους, επειδή κάποιοι μελέτησαν θεωρητικά τον ήχο και φτάσαμε στον συγκερασμό (αν και κάποιοι το θεωρούν μειονέκτημα αυτό). Θεωρία = φιλοσοφία, και χωρίς αυτήν ο άνθρωπος δεν βελτιώνεται. Εννοείται ότι πάντα η αληθινή, ουσιαστική μουσική θα προέρχεται από το υποσυνείδητο και θα απευθύνεται στο υποσυνείδητο, αλλά οι πλούσιες μουσικές δημιουργίες κρύβουν από πίσω τους πολύ θεωρία από την πλευρά του συνθέτη, δεν είναι τόσο απλό το θέμα όπως με τα σημερινά τραγουδάκια που γράφουν μια μελωδική γραμμή και 5 ακκόρντα και άϊντε βγάλαμε μουσική. Όταν πρέπει να κρατήσεις τον ακροατή για μισή ώρα στην καρέκλα με ενδιαφέρον, χωρίς τραγούδι, πρέπει να ξέρεις πολύ καλά τι είναι ήχος και τι επίδραση έχει στην ανθρώπινη φύση. Η μελέτη ποτέ δεν έβλαψε, μόνο ωφέλησε...