Ξεχασμένες Μπάντες: Moody Blues

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
223 άρθρα στο MusicHeaven

Albums 90's

** Keys Of The Kingdom (1991)

* Tracks: 1) Say It With Love, 2) Bless The Wings (That Bring You Back), 3) Is This Heaven?, 4) Say What You Mean (parts 1 & 2), 5) Lean On Me (Tonight), 6) Hope And Pray, 7) Shadows On The Wall, 8) Once Is Enough, 9) Celtic Sonant, 10) Magic, 11) Never Blame The Rainbows For The Rain.

Οι Hayward & Lodge, θεώρησαν –πολύ σωστά- τον Patrick Moraz σαν υπεύθυνο για την αποτυχία του Sur La Mer και αποφασίζουν εδώ να πάρουν τα Κλειδιά στα χέρια τους και να κάνουν κάποιες αλλαγές. Μία σημαντική λοιπόν αλλαγή είναι ότι τα Κλειδιά έχουν αληθινά τύμπανα που σημαίνει επιστροφή του Edge, αλλά μέχρι εδώ. Όχι ποιήματα φίλε μου. Μόνο τύμπανα θα παίξεις. Μία άλλη σημαντική αλλαγή, είναι και η επιστροφή του Ray Thomas έστω και για ένα μόνο τραγούδι. Αφήνουν απ’ έξω λοιπόν τα λαμέ ρούχα και την hi-tech παραγωγή και μπαίνουν με τα αληθινά τους όργανα στο στούντιο. Κάτι άλλο που συμβαίνει εδώ, είναι η συνεχής εναλλαγή από ένα όμορφο τραγούδι σε ένα άσχημο.

Ο Hayward ανοίγει με το πολύ καλό 'Say It With Love' που μπορεί να είναι το καλύτερο εδώ μέσα, για να ακολουθήσει το άσχημο 'Bless The Wings' καθώς τα σύνθια παίρνουν πάλι τα πάνω τους. Το 'Is This Heaven?' που ακολουθεί, είναι μία πολύ όμορφη μπαλάντα και εκεί που ισιώνεις, έρχεται το καταστροφικό 'Say What You Mean' και σε στραβώνει. Ευτυχώς όμως, ο  Lodge μας ισιώνει πάλι με το πολύ όμορφο 'Lean On Me (Tonight)' για να μας τα χαλάσει αμέσως μετά ο Justin με το 'Hope And Pray'. Το προσπερνάμε και φτιαχνόμαστε ξανά με το 'Shadows On The Wall' του Lodge. Υπέροχο κομμάτι, αλλά αφού μάθαμε πια τι συμβαίνει εδώ, ξέρουμε ότι το επόμενο δεν θα είναι καθόλου καλό και δεν πέφτουμε έξω. Ο Hayward όντως μας τα χαλάει με το 'Once Is Enough' και ο Ray που ακολουθεί μας κάνει την ευχάριστη έκπληξη με το 'Celtic Sonant'. Κρίμα όμως που το 'Celtic Sonant' αναγκάζεται να δώσει τη θέση του στο 'Magic' του Lodge που προσπαθεί να ροκάρει με το ζόρι. Όχι με το ζόρι John. Δεν γίνεται τίποτα με το ζόρι. Πρέπει να σου βγαίνει μόνο του και για να σου βγαίνει πρέπει να το έχεις. Το album κλείνει με τον Justin στο πολύ καλό 'Never Blame The Rainbows For The Rain'.

* Σχόλιο: Προγραμματίστε στο cd player τα μονά τραγούδια. Αφήστε έξω τα ζυγά και θα είσαστε σούπερ.

** A Night At Red Rocks (Live, 1993)

* Tracks: 1) Overture, 2) Late Lament, 3) Tuesday Afternoon (Forever Afternoon), 4) For My Lady, 5) Lean On Me (Tonight), 6) Lovely To See You, 7) I Know You're Out There Somewhere, 8) The Voice, 9) Your Wildest Dreams, 10) Isn't Life Strange, 11) The Other Side Of Life, 12) I'm Just A Singer (In A Rock'n'Roll Band), 13) Nights In White Satin, 14) Question, 15) Ride My See-Saw.

Η Βραδιά στο Red Rocks του Colorado, εστιάζει στο ρεπερτόριο της παλιάς καλής εποχής, με τη διαφορά ότι καθώς τα χρόνια περνάνε –και έχουν περάσει αρκετά- οι φωνές των John & Justin δεν είναι πια εκείνες που ήταν. Νορμάλ πράγματα έτσι; Διότι δείτε κάτι αγαπητοί μου John & Justin: Εάν ο τρόπος που παρουσιάζετε το 'Tuesday Afternoon' και το 'Nights In White Satin' είναι ότι καλύτερο μπορείτε να κάνετε, γιατί δεν καθόσαστε στο σπιτάκι σας; (Ο Ian Gillan είχε το θάρρος και την τόλμη να αφαιρέσει κάποια στιγμή το 'Child In Time' από το ρεπερτόριό του και έκανε πολύ καλά). Ευτυχώς πάτε καλύτερα στα 'For My Lady' & 'Isn't Life Strange' όπως πάτε καλύτερα στο νεότερο υλικό 'The Voice' & 'The Other Side Of Life', αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά τα πάτε μια χαρά.

* Σχόλιο: Πολύ κακό live. Ούτε ένα τραγούδι δεν μπορεί να σταθεί …όρθιο!!!

** The View From The Hill (Justin Hayward, 1996)

* Tracks: 1) I Heard It, 2) Broken Dream, 3) The Promised Land, 4) It's Not Too Late, 5) Something To Believe In, 6) The Way Of The World, 7) Sometimes Less Is More, 8) Troubadour, 9) Shame, 10) Billy, 11) Children Of Paradise.

Μερικά από αυτά τα τραγούδια, προορίζονταν να αποτελέσουν υλικό για ένα album των Moodies, αλλά καθώς ο John Lodge δεν είχε κάτι έτοιμο, ο Justin προτίμησε να κάνει άλλον ένα προσωπικό δίσκο. Κοντά στα standards του View From The Hill, θα κυκλοφορήσει και το Strange Times σε τρία χρόνια. Ο Justin λοιπόν είναι εδώ και κάνει ότι μπορεί να κάνει καλύτερο. Απαλά Pop τραγούδια και όμορφες μπαλάντες που απέχουν όμως από την έννοια του κλασικού.

Το 'I Heard It' που ανοίγει είναι πολύ καλό και το 'Broken Dream' που ακολουθεί, προσπαθεί να γίνει το 'Nights In White Satin' των 90’s. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι άσχημο και δεν ξέρω γιατί πέρασε απαρατήρητο. Ίσως ο κόσμος να ήταν απασχολημένος με την Mariah Carey.

Το ατέλειωτο 'Promised Land' είναι βαρετό και το 'It's Not Too Late' είναι γοητευτικότατο. Επίσης οι μπαλάντες 'Something To Believe In', 'Children Of Paradise' & 'The Way Of The World' είναι αξιόλογα κομμάτια. Το επτάλεπτο 'Billy' τα χαλάει λίγο με τα φωνητικά, αλλά έρχεται το πολύ καλό ρεφρέν και σε φτιάχνει.  Αυτό πάντως που ξεχωρίζει από όλα είναι το 'Troubadour'.

* Σχόλιο: Καθώς στη δεκαετία του 90 οι περισσότερες παραγωγές βασίζονται στο programming, το αβαντάζ του album είναι τα αληθινά του όργανα. Θα μπορούσε λοιπόν με πολύ άνεση, να είναι ένα καλό album των Moodies, αλλά έτσι κι αλλιώς, έστρωσε το δρόμο για το επερχόμενο Strange Times.

** Strange Times (1999)

[photo24]* Tracks: 1) English Sunset, 2) Haunted, 3) Sooner Or Later (Walkin' On Air), 4) Wherever You Are, 5) Foolish Love, 6) Love Don't Come Easy, 7) All That Is Real Is You, 8) Strange Times, 9) Words You Say, 10) My Little Lovely, 11) Forever Now, 12) The One, 13) The Swallow, 14) Nothing Changes.

To Strange Times, είναι το πρώτο studio album που κάνουν μετά το Sur La Mer του 1991, την απόλυση του Moraz και την μεγάλη περίοδο του κομφούζιου που ακολούθησε. To Strange Times, είναι μία στενότερη συνεργασία των Hayward & Lodge και δεν ακολουθεί με τίποτα το trendy και μοδάτο στυλ που υιοθέτησαν στα 80’s, εκτός από το ανόητο 'English Sunset' του Hayward που ανοίγει το album.

Ο Pinder εξακολουθεί να απέχει, αλλά είναι εδώ ο μουστακαλής Thomas με ένα τραγούδι στα 14. Είναι το 'My Little Lovely' που διαρκεί λιγότερο από 2 λεπτά και χάνεται μέσα στη θάλασσα των τραγουδιών του John και του  Justin.

Ο Edge είναι επίσης εδώ και κλείνει το album με το 'Nothing Changes' που λειτουργεί συμβολικά. Δηλαδή 'δεν αλλάζει τίποτα'. Είμαστε εδώ, είμαι κι εγώ εδώ και λέω πάλι ένα ποίημα κλείνοντας το album όπως τον παλιό καλό καιρό.

Τα υπόλοιπα 12 κομμάτια είναι γραμμένα από τον Hayward και τον Lodge και το καθένα απ’ αυτά, είναι μία υπέροχη μπαλάντα (πάντα όμως με την εξαίρεση του 'English Sunset'). Το 'Haunted' είναι γλυκύτατο και παραδεισένιο, όπως τα 'Foolish Love' & 'All That Is Real Is You'. Ο κλήρος για το καλύτερο κομμάτι του Hayward πέφτει στο 'Swallow' που είναι γοητευτικότατο με πολύ καλές ακουστικές κιθάρες και πολύ καλό τραγούδισμα. Είναι το πιο Moody κομμάτι του δίσκου, αλλά πρέπει να το περιμένεις γιατί βρίσκεται κοντά στο τέλος.

Τα κομμάτια του Lodge από την άλλη μεριά, είναι ότι καλύτερο έχει γράψει σ’ αυτή την τελευταία περίοδο των Moodies και είναι τόσο καλά που ναι μεν ο Hayward είναι ο frontman των Moodies, αλλά ο Lodge αποδεικνύει ότι είναι η ψυχή της μπάντας. Τα 'Wherever You Are' & 'Love Don't Come Easy' είναι εκπληκτικά κομμάτια, όπως είναι εξ ίσου καλά και τα 'Words You Say' & 'Forever Now'. Το άτομο βρίσκεται σε πολύ μεγάλη φόρμα. Τα 'Sooner Or Later (Walking On Air)', 'Strange Times', & 'The One' που συνθετικά ανήκουν και στους δύο, είναι τα Rock κομμάτια του δίσκου και όντως ροκάρουν.

* Σχόλιο: Το album αυτό είναι πάρα πολύ καλό και δεν πειράζει που ο Hayward το ανοίγει ανόητα με το 'English Sunset', ούτε πειράζει που ο Edge το κλείνει ανούσια, βαρετά και αδιάφορα με το 'Nothing Changes'. Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι τόσο όμορφα, που αυτό είναι αρκετό για να το σώσουν. Thanks Justin & John!