Το όνομα της Χάρις Αλεξίου σε δρόμο της Σμύρνης

Ο τίτλος του τελευταίου album της Χάρις Αλεξίου από προσωπικός και βιωματικός αποδείχτηκε και προφητικός. Η Χάρις Αλεξίου έρχεται από έναν θριαμβευτικό χειμώνα στο Παλλάς, αλλά και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Με πολλαπλές παρατάσεις, με πάνω από 38.000 κόσμου να έχουν παρακολουθήσει τις παραστάσεις του Παλλάς και άλλους 11.000 τις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Δεν είναι σχήμα λόγου, είναι πραγματικότητα. Η Χάρις Αλεξίου έδωσε και εισέπραξε αγάπη.

Πριν την καλοκαιρινή περιοδεία όμως, η Χάρις Αλεξίου θα βρεθεί στην Σμύρνη για έναν πραγματικά ιδιαίτερο λόγο. Στις 15 Μαΐου του 2010 , η Χάρις Αλεξίου κάνει περήφανους τους προγόνους της από τη Μικρά Ασία, αλλά και τους απογόνους συμπατριώτες της που είναι από το Σεβδίκιοϊ της Σμύρνης.

Ο Δήμαρχος, Ιμπραήμ Χαλίλ Σενόλ, τιμώντας την καταγωγή της και την προσφορά της στην τέχνη θα δώσει το όνομα «Χάρις Αλεξίου» σε έναν από τους δρόμους της πόλης του. Το Σεβδίκιοϊ - που σημαίνει χωριό(κιόι) της αγάπης (σεβντά) - ήταν ένα προάστιο 15 χιλιόμετρα νότια της Σμύρνης , με οκτώ χιλιάδες κατοίκους. Το 1922, κατοικείτο από Έλληνες, λίγους ευρωπαίους και ελάχιστους τούρκους. Σήμερα λέγεται Γκαζί-εμίρ και έχει 150.000 κατοίκους. Το Γκαζί-εμίρ, έχει ανθρώπους που τιμούν ότι έχει απομείνει από το ελληνικό στοιχείο, φροντίζοντας να το διατηρήσουν με ποικίλους τρόπους.

Από το Σεβδίκιοϊ καταγόταν ο παππούς της Χαρούλας, Γιάννης Σαρρής .

Το 1922 κατοικείτο από Ελληνες, Ευρωπαίους και ελάχιστους Τούρκους. Από εκεί καταγόταν ο παππούς της ερμηνεύτριας, Γιάννης Σαρρής.

Το Σεβδίκιοϊ είναι ένα αμιγώς Ελληνικό χωριό, που σήμερα οι Τούρκοι το λένε Gaziemir.

Οι χαμηλοί λόφοι που αμφιθεατρικά δεσπόζουν του χωριού ειναι κατάφυτοι από ελαιόδεντρα , οπωροφόρα δέντρα, πουρνάρια κουμαριές κ.ά. Ο κάμπος του ξεκινά σαν κοιλάδα και απλώνεται γιά να καταλήξει σε μιά ωραία και εύφορη πεδιάδα.

Η καθαυτό είσοδος στο Σεβδίκιοϊ άρχιζε από εκεί που το συναντούσε ο καρόδρομος της Σμύρνης. αυτός εισχωρούσε μέσα στο χωριό, περνούσε απ΄την κεντρική πλατεία Καφαλάνι, έφτανε στο τσαρσί (αγορά) και από εκεί στη εκκλησία.

Τεσσερις ήταν οι κυριότεροι μαχαλάδες του χωριού.
"Ο Απάνω-μαχαλάς" (ΒΔ του χωριού) όπου έμεναν, μεταξύ άλλων οι οικογένειες των Νικήτα, Παπάκου, Παντελάκη, Ρούσου, Κουρμπέτη, Ζενιώδη κ.ά
"Ο Σταθμός" (η αριστοκρατική συνοικία του χωριού) όπου ήταν τα σπίτια των Φωτιάδη, Χριστοδούλου, Χανιώτη, Κυριακίδη, Δημόπουλου, Μαυρουδή, Λοράνδου, Γούναρη, κ.ά
"Το Κάτω Τζαμί" (με την πολύ παλιά χτιστή βρύση) όπου υπήρχαν τα σπίτια των Χατζηνικόλα, Καλαϊτζόγλου, Τσιβιλή, Τσαγανέα, Κασιμάτη, Κομνηνού, κ.ά
"Το Τσάϊ" (Τσάϊ λεγόταν το ποτάμι του χωριού) με τα σπίτια των Φώσκολου, Καρδιακόπουλου, Μπαξεβάνογλου, Γαλάνη κ.ά
"Το Καφαλάνι" (η μεγάλη κεντρική πλατεία του χωριού). Γύρω απ΄τη πλατεία είχαν τα σπίτια τους οι Καφιέρος, Μιλάνος, Ιωαννίδης, Υψηλάντης, Γερακάκης, κ.ά

Η απογραφή που έγινε τον Οκτώβριο του 1921 από την Υπατη Αρμοστεία της Σμύρνης αναφέρει: 8000 κάτοικοι εκ των οποίων 7955 Ελληνες, 20 Τούρκοι, 20 Αρμένιοι, 5 Ευρωπαίοι.

Πηγές: Νίκος Καραράς "ΤΟ ΣΕΒΝΤΙΚΙΟΪ"