ελληνική μουσική
    747 online   ·  210.833 μέλη

    Εκεί που πήρε σάρκα και οστά το «καλοκαίρι της αγάπης»!


    Ενότητες
    Το Φεστιβάλ
    Το Πρόγραμμα
    Γράφει το μέλος vasilisbSax
    4 άρθρα στο MusicHeaven
    Τρίτη 14 Δεκ 2010

    Το Πρόγραμμα

    Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ είχε ως εξής:


    Παρασκευή 16 Ιουνίου (απόγευμα)

    The Association. Μια Pop μπάντα από την California που εμφανιζόταν support σε διάφορους καλλιτέχνες στη δεκαετία του 60.

    The Paupers. Psychedelic Rock μπάντα από τον Καναδά οι οποίοι μέχρι τον Ιούνη του 67 είχαν κυκλοφορήσει κάποιους δίσκους 45 στροφών και μετά την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ έβγαλαν το πρώτο τους LP με τίτλο «Magic People».

    Lou Rawls. Αμερικανός Soul, Jazz και Blues τραγουδιστής, με χαρακτηριστική φωνή, για την οποία ο Frank Sinatra έχει πει: «the classiest singing and silkiest chops in the singing game».

    Beverly. Πρόκειται για την Αγγλίδα τραγουδίστρια και κιθαρίστρια Beverley Martyn για την οποία δεν έχω βρει ούτε ηχητικό ούτε άλλο στοιχείο για τη συμμετοχή της στο φεστιβάλ, πέραν της αναφοράς του ονόματός της στο πρόγραμμα.

    Johnny Rivers. Αμερικανός, Rock n’ roll κυρίως, τραγουδιστής, συνθέτης και κιθαρίστας.

    The Animals. Η γνωστή παλιοπαρέα του Eric Burdon, στην οποία έχω αναφερθεί σε παλιότερο άρθρο μου για την «Βρετανική εισβολή».

    Simon and Garfunkel. Το ντουέτο που έφτιαξαν το 1957 οι  Paul Simon και Art Garfunkel, με το αρχικό όνομα  Tom & Jerry και το 1965 μετονομάστηκε σε Simon and Garfunkel.

     

    Σάββατο 17 Ιουνίου (απόγευμα)

    Canned Heat. Μια μπάντα που έπαιζε κυρίως Blues-Rock και boogie-Rock μουσική, σχηματίστηκε στο L.A. το 1965  και ήταν η πλέον αγαπημένη μπάντα των hippies.

    Big Brother & The Holding Company. Άλλη μια μπάντα που δημιουργήθηκε το 1965 στο San Francisco όμως, και ένα χρόνο αργότερα τραγούδησε για πρώτη φορά μαζί τους η Janis Joplin, που ήταν και η βασική τους τραγουδίστρια μέχρι να ανεξαρτητοποιηθεί. Το 1968 ηχογράφησαν, με την Joplin τραγουδίστρια, τον ιστορικό δίσκο «Cheap Thrills» (δεύτερο στην καριέρα τους) που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της ψυχεδελικής μουσικής και έχει καταταγεί από το περιοδικό «Rolling Stone» στα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών.

    Country Joe and The Fish. Psychedelic Rock μπάντα από την California κι αυτοί που είναι κυρίως γνωστοί για τις μουσικές διαμαρτυρίες τους ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.

    Al Kooper. Αμερικανός μουσικός που έχει παίξει σε πολλές παραγωγές δίσκων και είναι αυτός που δημιούργησε το συγκρότημα των Blood, Sweat & Tears.

    The Butterfield Blues Band. Η μπάντα του Blues τραγουδιστή και μουσικού Paul Butterfield, που και αυτοί είναι στον κατάλογο με τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, χάρις στο πρώτο τους LP με τίτλο το όνομά τους, ηχογραφημένο το 1965.

    Quicksilver Messenger Service. Άλλη μια Psychedelic Rock μπάντα από το San Francisco, που θεωρούνται κι αυτοί από τους πρωτοπόρους του συγκεκριμένου ήχου.

    Steve Miller Band. Η μπάντα που έφτιαξε ο Rock κιθαρίστας Steve Miller το 1967 στο San Francisco.

    The Electric Flag. Blues Soul Rock γκρουπ, που σχηματίστηκε το 1967 στο Chicago, από τον κιθαρίστα Mike Bloomfield.

     

    Σάββατο 17 Ιουνίου (βράδυ)

    Moby Grape. Αμερικάνικο, Rock κυρίως γκρουπ, που δεν δίσταζαν όμως να παντρέψουν folk, Blues, country και Jazz με Psychedelic Rock.

    Hugh Masekela. Τρομπετίστας και τραγουδιστής από τη Νότια Αφρική, που έδωσε έναν afro Jazz ήχο στο φεστιβάλ.

    The Byrds. Άλλη μια φρέσκια (ξεκίνησαν το 1964) μπάντα από το L. A., που κυρίως ως τότε συνόδευε στις περιοδείες τους τους Beach Boys, τους Beatles και τους Rolling Stones.

    Laura Nyro. Μια Αμερικανίδα, πιανίστρια συνθέτης, στιχουργός και τραγουδίστρια, με τραγούδια της οποίας πολλοί γνώρισαν επιτυχία

    Jefferson Airplane. Ακόμα μια Psychedelic Rock μπάντα από το San Francisco, οι οποίοι θεωρείται ότι ήταν οι πρώτοι που συντέλεσαν στην επικράτηση του είδους.

    Booker T and The MG's. Η παρέα του Booker T. Jones. Μια instrumental μπάντα, που, εκτός απ’ τις δικές τους ηχογραφήσεις, έχουν δουλέψει με πολλούς στο στούντιο.

    Otis Redding. Soul τραγουδιστής που, όπως αναφέρω και παραπάνω, στο Monterey Pop Festival, εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο λευκό κοινό και όπως ήταν φυσικό τους μάγεψε με τις από ψυχής ερμηνείες του.

     

    Κυριακή 18 Ιουνίου(απόγευμα)

    Ravi Shankar. Ο κυριότερος εκπρόσωπος της Ινδικής μουσικής στη Δύση. Ο μάγος του φεστιβάλ. Συγχωρήστε μου την υπερβολή, αλλά επειδή έχω ευτυχίσει να τον απολαύσω ζωντανά, σε κάνει να περνάς σε άλλη διάσταση με τη μουσική του, πράγμα που έκανε και στο Monterey όλο το απόγευμα της Κυριακής 18 Ιούνη 1967.

    Κυριακή 18 Ιουνίου(βράδυ)

    The Blues Project. Ένα γκρούπ που σχηματίστηκε το 1965 στα περίχωρα της Νέας Υόρκης, αλλά ουσιαστικά ξεκίνησαν να υπάρχουν στο μουσικό στερέωμα από το 1967. Χαρακτηρίζονται ως Psychedelic Rock μπάντα, αλλά η ιδιαιτερότητα στον ήχο τους, τους κατατάσσει (μαζί με τους Grateful Dead) στις πρώτες jam bands, παγκοσμίως.

    The Group With No Name. Πρόκειται για την ανώνυμη εμφάνιση στο φεστιβάλ του Αμερικανού folk μουσικού Cyrus Faryar, που τον ίδιο χρόνο συνεργαζόμενος με τον βιρτουόζο Paul Beaver (synthesizer) ηχογράφησε τον πρωτοποριακό ψυχεδελικό δίσκο «The Zodiac : Cosmic Sounds».

    Buffalo Springfield. Αμερικάνικη Rock μπάντα που σχηματίστηκε στο L. A. το 1966 και από την οποία ξεκίνησαν την καριέρα τους οι Neil Young και Stephen Stills, που αργότερα μαζί με τους David Crosby και Graham Nash,  έφτιαξαν τους Crosby, Stills, Nash and Young.

    Grateful Dead. Σχηματίστηκαν και αυτοί το 1965 στο San Francisco και είναι γνωστοί για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο παντρεύουν στοιχεία από διαφορετικά στυλ μουσικής, όπως Rock, folk, bluegrass, Blues, Reggae, country, Jazz, psychedelia, και space Rock. Όπως ανέφερα και πιο πριν είναι μαζί με τους Blues Project οι πρώτες jam bands, παγκοσμίως.

    The Who. Και σε αυτούς έχω αναφερθεί σε παλιότερο άρθρο για την «Βρετανική εισβολή». Στο Monterey Pop Festival απέδειξαν, εκτός του ότι είναι σπουδαίοι μουσικοί, ότι τιμούν και την παράδοση του γκρουπ. Στο τέλος της εμφάνισής τους, κατάστρεψαν επί σκηνής τα όργανά τους, παρόλες τις προσπάθειες του προσωπικού σκηνής, οι οποίοι μάλλον τον υπόλοιπο εξοπλισμό προσπαθούσαν να σώσουν.

    The Jimi Hendrix Experience. Η Psychedelic Rock μπάντα που έφτιαξε τον Οκτώβρη του 1966 στο Λονδίνο, όπου βρίσκονταν τότε, ο κιθαρίστας Jimi Hendrix ο μετέπειτα καλύτερος κιθαρίστας όλων των εποχών. Όπως ήδη έχω πει, άγνωστοι μέχρι τότε στην Αμερική, εμφανίζονται για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό, επί αμερικανικού εδάφους, στο Monterey και κερδίζουν τις εντυπώσεις με τη μουσική τους και τη «σκηνική παρουσία» κυρίως του Hendrix, αλλά αυτό που μάγεψε περισσότερο ήταν ο τρόπος που έπαιζε αυτός ο νεαρός κιθάρα. Κάτι που είχε γίνει μερικά χρόνια πιο πριν και στην Αγγλία.

    The Mamas & The Papas. Ένα φωνητικό γκρουπ της δεκαετίας του 60 που δημιουργήθηκε από τον John Phillips και που ο ήχος τους βασίστηκε στην ισορροπία ανδρικών και γυναικείων φωνών και δημιούργησε ένα ξεχωριστό στυλ. Ο John Phillips υπήρξε ένας από τους διοργανωτές του εν λόγω φεστιβάλ, όπως έχει προαναφερθεί.

    Λίγο πριν το κλείσιμο του φεστιβάλ το βράδυ της Κυριακής 18 Ιούνη 1967 και ενώ οι Mamas & The Papas ήταν επί σκηνής, παραχώρησαν τη θέση τους στον Αμερικανό τραγουδιστή Scott McKenzie που ερμήνευσε το "San Francisco (Be Sure to Wear Flowers in Your Hair)" (τραγούδι, χάρις στο οποίο είναι γνωστός ο McKenzie) και συνέχισαν για να κλείσουν το υπέροχο τριήμερο με το "Dancing in the Street".

    Το Monterey Pop Festival έγινε πλέον παρελθόν και κανένα φεστιβάλ από τότε μέχρι σήμερα δεν ήταν σαν αυτό, όπως και κανένα καλοκαίρι μετά απ’ αυτό του 1967 δεν ήταν «καλοκαίρι της αγάπης»!!!





    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #21305   /   14.12.2010, 00:53   /   Αναφορά
    Μπράβο Βασίλη για την κατατοπιστική δημοσίευση, με την οποία μάς παρουσιάζεις ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ στην ιστορία της ποπ / ροκ μουσικής !!!



    Εμείς, βέβαια, που το 1967 ήμασταν αγέννητοι, μάθαμε για το φεστιβάλ αυτό κυρίως από την ταινία !!! Και, φυσικά, οι ιδέες, οι αξίες και τόσα άλλα που έχουν "πηγάσει" από αυτό το φεστιβάλ είναι πολύ συμαντικά όχι μόνο γι' αυτούς που έζησαν εκείνη την εποχή αλλά ΚΑΙ για τις επόμενες γενιές .....



    Την ταινία για το φεστιβάλ του Μοντερέι την είδα ολόκληρη πέρυσι τέτοια εποχή [Χριστούγεννα 2009], όταν προβλήθηκε στο σινε ΤΡΙΑΝΟΝ στο πλαίσιο των "εκδηλώσεων για τα 60ς" που είχε διοργανώσει ο Σαββόπουλος σε όλη την Αθήνα !!! Θυμάμαι, επίσης, ότι ένας τύπος μαυροφορεμένος [τον έκοψα για "κουλτουριάρη"] προλόγισε με λίγα λόγια την ταινία πριν την έναρξή της, προετοιμάζοντάς μας σχετικά με τους καλλιτέχνες που θα δούμε !!!!





    Από αυτά που είδα στην ταινία μού έμειναν τα εξής : Α/ Ο Χέντριξ που περιχύνει την κιθάρα του με βενζίνη και μετά ... της βάζει φωτιά και την τυλίγει στις φλόγες !!! Β/ Η εμφάνιση των COUNTRY JOE & THE FISH, με τον Country Joe Mc Donald να φοράει μαύρα γυαλιά, ένα λευκό κράνος και να έχει στα μάγουλά του ζωγραφισμένα λουλούδια !!! Η δε ψυχεδελική /φευγάτη μουσική τους ... καταπληκτική, πραγματικό "ταξίδι του μυαλού και της ψυχής" [ιδίως ο ήχος από τα παλιά πλήκτρα] !!! Γ/ Ο ΡΑΒΙ ΣΑΝΚΑΡ με το σιτάρ του !!! Όμως, εκτός από αυτόν, "έδωσε ρέστα" και ο μουσικός που τον συνόδευε, ο οποίος έπαιζε "ινδικές τάμπλες" [τα κρουστά που ο μουσικός παίζει καθιστός σε χαλί στο πάτωμα] σαν δαιμονισμένος !!! Δ/ Και, φυσικά, το πάθος της ΤΖΑΝΙΣ ΤΖΟΠΛΙΝ την ώρα που τραγουδούσε τις, ποτισμένες με ουίσκυ, μπλουζιές της, συνοδευόμενη από τους φοβερούς μουσικούς της !!! Πέρυσι, μάλιστα, οι μουσικοί της Τζόπλιν [δλδ οι Big Brother & The Holding Company ... καμία σχέση με ... ριάλιτι παιχνίδι !!!] έδωσαν συναυλία στο ΡΟΝΤΕΟ της οδού Χέυδεν !!! Εκεί πρόσεξα ότι τα δάχτυλα του δεξιού χεριού του μπασίστα ανεβοκατεβαίνουν τις χορδές του μπάσου με έναν δικό τους, "ιδιαίτερο" τρόπο, που δεν συναντάς σε άλλον μπασίστα !!! Λοιπόν, όταν είδα την ταινία με το φεστιβάλ του Μοντερέι, όπου ο ίδιος μουσικός ήταν τότε πολύ νέος, πρόσεξα ότι τα δάχτυλά του ανεβοκατεβαίνουν τις χορδές του μπάσου με τον ίδιο τρόπο, όπως και στην τωρινή του ηλικία !!! Αλλά και οι εκφράσεις του προσώπου του την ώρα που παίζει το μπάσο στην Μοντερέυ - ταινία .... ίδιες κι απαράλλαχτες με αυτές που έπαιρνε και όταν έπαιζε στη συναυλία στο ΡΟΝΤΕΟ !!!





    Κάτι τέτοια με κάνουν και σέφτομαι καμιά φορά ότι "τελικά εμείς οι άνθρωποι [πολύ περισσότερο οι μουσικοί] όσο και να μεγαλώνουμε στην ουσία δεν αλλάζουμε .... " .....







    #21307   /   14.12.2010, 09:58   /   Αναφορά
    Ωραιο θεμα.

    Το κυροως θεμα που με απασχολει προσωπικα σε αυτο το event

    ειναι οτι οταν ειδα αυτο το DVD, συνειδητοποιησα τι επανασταση εκανε ο Hendrix στη rock μουσικη και στον κοσμο της ηλεκτρικης κιθαρας.

    Ηταν σαν να τον ανθρωπο που επεσε απο το φεγγαρι.

    Και δεν μιλαω απλα για το καψιμο της κιθαρας και ολα τα σκηνικα εφφε

    (gimmicks οπως τα ελεγε). Αναφερομαι στο παιξιμο και τον ηχο του, που δεν ειχε καμια σχεση με τιποτα απο οσα υπηρχαν στην εποχη του.

    Σημερα μετα απο 43 χρονια, ακομα συγκρινουν τον Hendrix με τους σημερινους κιθαριστες που τα βρηκαν σχεδον ολα ετοιμα.

    Σαν να συνεκριναν ενα αεροπλανο του 67 με ενα σημερινο, και να υπηρχε ενδιαφερον στο συναγωνισμο.
    #21308   /   14.12.2010, 10:43
    Ακριβώς αυτό ήταν που μάγεψε όλους στην πρώτη, επί αμερικάνικου εδάφους, εμφάνιση του Hendrix, στο Monterey. ΤΟ ΠΑΙΞΙΜΟ ΤΟΥ!!! Δεν είναι τυχαίο οτι θεωρείται ο κορυφαίος κιθαρίστας όλων των εποχών. Έχω διαβάσει κάπου, οτι όταν ήταν στην Αγγλία, πριν το '67, είχε μαγέψει με το παίξιμό του άλλους σπουδαίους κιθαρίστες, όπως ο Clapton και άλλοι.

    jj7
    #21312   /   14.12.2010, 15:26
    μα ο Hendrix καριέρα έκανε στην Αγγλία, εκεί ηχογράφησε όλα του τα αλμπουμ και έφτιαξε ένα όνομα..στην αμερική όπως λές πολύ σωστά υπήρχαν φυλετικές διακρίσεις και δεν τον ήθελαν εκεινη την περίοδο..η θεοποίηση του έγινε μετά θάνατον όπου όλοι υποκλέιθηκαν στο πρωτοποριακό του παίξιμο και ταλέντο

    #21318   /   15.12.2010, 00:16   /   Αναφορά
    Ευχαριστούμε και για το άρθρο και για την σχετική εκπομπή που ακούσαμε προ εβδομάδων.