ελληνική μουσική
    561 online   ·  210.834 μέλη
    Και ιδού θύρα ανεωγμένη εκ των ουρανών και..
    Tουτέστιν
    ¶νοιξε η πόρτα του ουρανού και Νάτος!
    Ξεπρόβαλε
    μέσα σε Νεφέλη απ’ ανθισμένες μπουκαμβίλιες
    ο έβδομος ¶γγελος
    Απ το Παρόν...
    το Παρελθόν…
    Το Μέλλον…
    Αόρατο
    Γράφει ο Χρυσόστομος Γελαγώτης (istoxastis)
    27 άρθρα στο MusicHeaven
    Τρίτη 16 Δεκ 2003
    Κρατούσε τη ρομφαία του στο ένα χέρι
    στη φούχτα του αλλου χεριού,
    μας έφερνε
    χνουδωτά ολόδροσα τσάγαλα
    Επτά
    Στάθηκε στο μέσο του ναού κι έσβησε του ηλεκτρικούς πολυέλαιους
    Σημάδι πως ήθελε να λουστεί στο φως
    Απόθεσε τη ρομφαία στο υπερώο
    και έλαβε θέση μπροστά στο δεξιό αναλόγιο
    Έκλεισε τα μικρόφωνα για να ακουστεί.
    ¶λλο Σημάδι,
    πως ήθελε να μιλήσει.
    -Οι ¶γγελοι μιλάνε, μόνο όταν έχουν κάτι να μας πουν-
    Χτύπησε ρυθμικά
    το τουμπερλέκι που κουβαλούσε παραμάσκαλα
    Kι άρχισε να τραγουδά
    Βυζαντινά ρεμπέτικα και Σμυρναίικες υμνωδίες
    Ξεδίπλωσε τη ψυχή του
    Κι άρχισε να διαβάζει μια Εφτάγλωσση Επιστολή
    Χαμένος κόπος
    Πριν δούμε τα Σημάδια τα Εφτά
    Ανάψαν τους ηλεκτρικούς πολυέλαιους
    Σκοτάδι
    Πριν ακούσουμε το τραγούδι το Έβδομο
    Ανοίξαν τα μεγάφωνα
    Σιωπή
    Έτσι κι αλλιώς
    Εμείς
    Τη μόνη γλώσσα που καταλάβαμε
    Ήταν...
    Η βροντόφωνη ματιά του
    Ο ήχος απ’ το τουμπερλέκι
    Η ξεχασμένη ρομφαία στο υπερώο
    Και η χνουδωτή νοστιμάδα απ’ τα ολόδροσα τσάγαλα
    Νους Νοών Ναός




    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #367   /   16.12.2003, 23:14   /   Αναφορά
    Τα λόγια ως σχόλια θα ήταν πολύ φτωχά γι' αυτήν την ..."Αποκάλυψη". Η αίσθηση από τον απόηχο μιας βυζαντινής μελωδίας θα ήταν μόνο αντάξια παρομοίωση για να περιγράψει την αίσθηση που έχω τώρα, τελειώνοντας το πρώτο διάβασμά τους.
    #370   /   17.12.2003, 16:02   /   Αναφορά
    Ο Ρεμπέτης Αγγελός σου... υπέροχος. Και σαν σύλληψη και σαν έκφραση. Στη ''διαμαρτυρία'' που πηγάζει μέσα απο τα λόγια σου προσθέτω κι ένα δικό μου -παλιό- τετράστιχο που μου θύμισες μέσα απο το σκηνικό της εκκλησίας που χρησιμοποιείς.

    Μπράβο!

    ''Μ'έχουν σκεπάσει σύννεφα κουρέλια

    κι άμα ζητήσω ν'αντικρίσω το Θεό

    θα μου διαβάσεις πέντε-δέκα ευαγγέλια

    και θα μου πείς οτι αυτό ειν'αρκετό...''