Απ' την ψυχή, ως την ψυχή!

Γράφει ο ΦΑΙΔΩΝ ΑΛΚΙΝΟΟΣ (faidonalkinoos)
39 άρθρα στο MusicHeaven

41-50

40. ΝΙΤΣΑ ΤΣΑΓΑΝΕΑ - ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΜΑΝΩΛΗ;;;

ΣΤΙΧΟΙ: ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

κι απόψε θα περάσω

στην ταβέρνα τη μικρή

και θα πιω και θα κεράσω

το Μανώλη το μπεκρή

θα μου πει για την αγάπη

τη ζωή και τους καημούς

κι όταν φύγω θα ’χω κάτι

να μου διώχνει τους θυμούς…

αααχ ποιος μας κυβερνά Μανώλη

και στη ζωή πονάμε όλοι

γιατί να γεννιόμαστε μονάχοι

ποιος τα κλειδιά του κόσμου να ’χει

ποιος μας κυβερνά Μανώλη

ποιος μας κυβερνά

ποιος μας κυβερνά Μανώλη

κ’ η ζωή γερνά…

μες το έρημό μου σπίτι

με τα κάδρα τα παλιά

σαν αλήτης σα σπουργίτι

που δεν του ’δωσαν φωλιά

περιμένει ν’ ανταμώσει

η ζωή μου η πικρή

όταν πάλι σουρουπώσει

το Μανώλη τον μπεκρή…

αααχ ποιος μας κυβερνά Μανώλη

και στη ζωή πονάμε όλοι

γιατί να γεννιόμαστε μονάχοι

ποιος τα κλειδιά του κόσμου να ’χει

ποιος μας κυβερνά Μανώλη

ποιος μας κυβερνά

ποιος μας κυβερνά Μανώλη

κ’ η ζωή γερνά…

(απολαύστε ερμηνεία – ωριμότητα –

συγκίνηση – ανόθευτα – πλην κακής μίξης –

πρώτη παρουσίαση στίχων)

41. ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ - ΑΝΘΡΩΠΕ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΟΥ

ΣΤΙΧΟΙ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΖΑΚΗΣ

http://greekmovies.gr21.com/v/VB6DBflkNrc.html

Άνθρωπε της μοίρας μου,

πουλί κυνηγημένο,

πόσα χρόνια πέρασαν,

που σε περιμένω,

ποια ποτάμια σου ’κλειναν,

το δρόμο και τη στράτα,

κ’ ήρθες μέσ’ στον πόνο μου,

με κουρασμένα νιάτα…

Κ’ ήρθες περιστέρι μου,

μείνε ξεκουράσου
κ’ οι γραμμές στο χέρι μου,

γράφουν τ’ όνομά σου…

γράφουν τ’ όνομά σου…

Άνθρωπε της μοίρας μου,

πικρό μου πεπρωμένο,

πόσο δάκρυ έδωσα,

να σε περιμένω,

ποια πελάγη πέρασες

και σε ποια δάση μπήκες;

Άνοιξη σ’ αγάπησα,

Φθινόπωρο με βρήκες…

Ήρθες περιστέρι μου,

μείνε ξεκουράσου
κι οι γραμμές στο χέρι μου,

γράφουν τ’ όνομά σου…

γράφουν τ’ όνομά σου…

(πρώτη παρουσίαση στίχων)

{ΒΙΒΑ ΡΕΝΑ – 1967}

42. ΜΑΙΡΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ - ΕΝΑ ΚΑΡΑΒ’ ΕΙΝ’ Η ΖΩΗ

ΣΤΙΧΟΙ: ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΜΑΤΣΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΝΙΣΗΣ

Ένα καράβι είν' η ζωή,
που δεν αράζει πουθενά,
περνά και φεύγει ένα πρωί,
και πίσω δεν ξαναγυρνά.

Η σειρήνα του σημαίνει,
το καράβι θα σαλπάρει
και μαζί του θα με πάρει,
εκεί που η αγάπη μου θα ζει…
και σημαίνει και σημαίνει,
η σειρήνα του και πάει,
η ζωή’ ν' ένα καράβι
που πίσω δεν ξαναγυρνά…

Ούτε λιμάνι δε θα βρει,
ούτε θα βρει ποτέ στεριά,
ένα καράβι είν' η ζωή,
που σαν τον άνεμο περνά.

{ΤΑ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΑ – 1963}

43. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ - ΓΕΡΑΣΕ Η ΓΙΟΡΤΗ

ΣΠΑΝΙΑ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ

καημένη μου έρημη καρδιά,

θυμάσαι που είμαστε παιδιά

κ’ είχαν φτερά οι ελπίδες;

Είχαν πάντα τον ήλιο συντροφιά

κι απόμακρ’ απ’ τη συννεφιά,

με χάιδευαν οι αχτίδες…

τώρ’ όλα φύγανε

και που να πήγανε;

Η μέρα πέρασε

γέρασε η γιορτή

γέρασε η γιορτή…

Καημένη μου έρημη καρδιά,

θυμάσ’ εκεί στην αμμουδιά,

που χτίζαμε παλάτια;

Γλάροι πετούσαν κι έστελναν φιλιά,

σε μένανε το βασιλιά,

με τα αθώα μάτια…

τώρ’ όλα φύγανε

και που να πήγανε;

Η μέρα πέρασε

γέρασε η γιορτή

γέρασε η γιορτή…

(άγνωστοι οι δημιουργοί –

πρώτη παρουσίαση στίχων –

πολύ σπάνια ηχογράφηση)

44. ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ - ΓΛΥΚΙΑ ΙΡΜΑ

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ - ΔΙΑΣΚΕΥΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ

Παρίσι κι όνειρα,
καρδιές κι αισθήματα,
όλα είναι χάρτινα,
όλα είναι ψεύτικα,
ρεκλάμες πράσινες,
λαμπιόνια κίτρινα,
η μόνη αλήθεια,
είν' η πίκρα μου…

Η ΄Ιρμα η γλυκιά,
κουρέλι στο βοριά…
Η ΄Ιρμα η γλυκιά,
που δεν υπάρχει πια…
Ο έρωτας καπνός,
που χάνεται μακριά
κι ο γκρίζος ουρανός,
μαχαίρι στη καρδιά…

Χάθηκε η αγάπη μου
και το τραγούδι μου
κι αυτά που πίστευα
όλα γκρεμίστηκαν,
όσο λιγότερη,
είναι η ελπίδα μου,
τόσο περισσότερο,
είναι αβάσταχτη…

Αν γύριζε ξανά,
ο άνδρας που αγαπώ,
μα τι σας νοιάζει εσάς,
αν θα ψοφήσω εγώ;
Αφήστε με λοιπόν
κι εσείς για να μπορώ,
τη νύχτα μόνη μου,
να τον ονειρευτώ…

Κι όμως αν γίνονταν
και ξαναρχότανε,
όλα θα λάμπανε,
όλα θα γιόρταζαν,
νοιώθω τα πόδια μου,
να τρεμουλιάζουνε,
καθώς τον σκέφτομαι,
μπρος μου να στέκεται…

Αν γύριζε ξανά,
φωτιές, βεγγαλικά,
θα χόρευαν παντού,
τριγύρω απ' την Πιγκάλ,
αν γύριζε ξανά,
θα πίστευα ξανά,
πως πράγματι, ο Θεός,
υπάρχει και για μας…

(ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ – ΓΛΥΚΙΑ ΙΡΜΑ – 1972)

{Η ΓΛΥΚΙΑ ΙΡΜΑ – ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ ΑΕ}

45.ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ – ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - Ο ΚΥΡ-ΑΝΤΩΝΗΣ

ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός, που ζούσε στην αυλή,
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ,
είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε, στα ρούχα τα παλιά..

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε, ώσπου να ρθει βροχή
και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε,
σαν παιδιά μαζί σου γελάμε, σαν κάνεις προσευχή…

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται, να πάει να κοιμηθεί,
γιατί το βράδυ στα όνειρά του, θέλει να θυμηθεί,
ό,τι ποτέ δεν έζησε, μες τ' όνειρό του ζει,
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο, τον βρίσκει η χαραυγή…

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε, ώσπου να ’ρθει βροχή
και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε,
σαν παιδιά μαζί σου γελάμε, σαν κάνεις προσευχή…

Μα ένα βράδυ, ο κυρ Αντώνης, στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε, τον καρτεράμε, στην πόρτα να φανεί,
μα ο κυρ Αντώνης, δε θα βγει, ποτέ του στην αυλή,
αφού για πάντα, μες τ' όνειρό του, θέλησε πια να ζει…

(όμορφη στιγμή)

46. ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ - ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ

ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο πικρός.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά.

{ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ - ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ – 1949}

47. ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ - ΑΝΟΙΞΕ ΠΕΤΡΑ

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ

Άνοιξε πέτρα -να κλειστώ,
ήλιος να μη, ήλιος να μη με βλέπει,
αντί για νύφη -πρέπει,
πρέπει, στα μαύρα να ντυθώ…

Άνοιξε πέτρα - για να μπω,
χάνω τον άντρα - π' αγαπώ…

Νύχτα κατέβα -απ' τα βουνά,
νύχτα μαυροφορούσα,
ο άντρας, π' αγαπούσα,
τώρα, για άλλην -ε πονά…

Νύχτα κατέβα -απ' τα βουνά,
μέρα, να μη με δει ξανά…

(Μπάτε κορίτσια -στο χορό,
κι αφήστε με μονάχη,
κόπηκα, σαν το στάχυ
και τώρα, τρέμω σα φτερό…)

Μπάτε κορίτσια -στο χορό,
γύρισ’ αυτός, που καρτερώ…

(Μπάτε κορίτσια στο χορό
έχασα αυτόν που καρτερώ)…

{ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ – 1968}

48. ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ - ΑΧ ΚΥΡ ΜΕΝΤΙΟ ΚΟΥΤΕΝΤΕ

ΣΤΙΧΟΙ: --------------------

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΤΑΚΗΣ ΜΩΡΑΚΗΣ(;)

ο κυρ Μέντιος με την γκρίζα την ουρά,

τα περνούσε μοναχός του μια χαρά,

δεν εφόραγε σαμάρι

και βοσκούσε με καμάρι,

σε λιβάδια δροσερά…

αλλά ήτανε γραφτό να ερωτευτεί

κι έχει στο μαγγανοπήγαδο ζευτεί…

έιι κυρ Μέντιο ντε ντε ντε,

αχ κυρ Μέντιο κουτεντέ…

την κεφάλα σκύβεις χάμω,

τι τον ήθελες το γάμο;

Αχ κυρ Μέντιο κουτεντέ,

έϊ κυρ Μέντιο ντε ντε ντε…

ο κυρ Μέντιος χρόνια τώρα στη σειρά,

δε συνήθιζε καπίστρι να φορά,

είχε όλα τ’ αγαθά του

και τα γαϊδουράγκαθά του,

τα ξινά τα πονηρά…

αλλά ήτανε γραφτό να ερωτευτεί

κι έχει στο μαγγανοπήγαδο ζευτεί…

έιι κυρ Μέντιο ντε ντε ντε,

αχ κυρ Μέντιο κουτεντέ…

την κεφάλα σκύβεις χάμω,

τι τον ήθελες το γάμο;

Αχ κυρ Μέντιο κουτεντέ,

έϊ κυρ Μέντιο ντε ντε ντε…

(σπάνια παρουσίαση των στίχων)

{Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΗ – 1959}

49. ΚΟΥΛΗΣ ΣΤΟΛΙΓΚΑΣ – ΝΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣ - ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΑΔΑΚΙ

ΣΤΙΧΟΙ: ΗΛΙΑΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΖΑΚ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ

όταν έχεις παραδάκι

και δεν είσαι φτωχαδάκι,

η ζωή κάθε μέρα σου γελά,

τα ’χεις όλα τα ωραία και καλά,

τα αμάξια τις προπέλες σου

και για βάρκα και τις τρέλες σου

όταν έχεις παραδάκι

και δεν είσαι φτωχαδάκι…

όταν έχεις πορτοφόλι,

τεμενάδες κάνουν όλοι,

κάνεις κέφι και τα πίνεις και τα σπας,

όπως θέλεις κι οπουδήποτε ξεσπάς

και ξηγιέσαι μπεσαλίδικα

και περνάς και πασαλίδικα…

όταν έχεις πορτοφόλι,

τεμενάδες κάνουν όλοι…

όταν είσαι κι όταν τα ’χεις,

όπου τύχεις κι όπου λάχεις,

με το πρόσωπο στο πλάι ξενυχτάς,

χάριν γούστου τα λεφτά σου τα πετάς

κι όταν φτάσουν τα χαράματα,

πας για τα ωραία πράγματα…

όταν είσαι κι όταν τα ’χεις,

όπου τύχεις κι όπου λάχεις…

(πρώτη παρουσίαση των στίχων - κακό μιξάζ)

{ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΑΛΗΤΕΣ – 1958}

Ο κάθε ένας, από τους ανθρώπους αυτούς, σημάδεψαν, στις ψυχές μας, Δημιούργησαν, τις υποδομές, ημών των μεγαλυτέρων, αλλά και των νεοτέρων… Οι φωνές τους, ακούγονται χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμες… Οι ερμηνείες τους, στο σινεμά και στο θέατρο, άλλοτε υποδειγματικές, άλλοτε του μεροκάματου και του βιοπορισμού… Δεν ευθύνονται («εντελώς») αυτοί… Φαντάζομαι, πως όλοι νιώθουμε το ίδιο: πρόθεσή τους, των ηθοποιών, δεν ήταν η «εξαπάτησή» μας… Έτσι τελειώνει αυτό το πρώτο αφιέρωμα… Ηθοποιοί, Τραγουδιστές, Ερμηνευτές…

…απ’ την ψυχή, ως την ψυχή…