David Bowie: Νέο άλμπουμ ...δείτε το 1ο single!

Μου άρεσε το κομμάτι.  Δεν είμαι φαν του Bowie αλλά είμαι περίεργος να ακούσω και τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ, ειδικά μετά από 10 χρόνια απουσίας του.

Μ' αρεσει οταν καλλιτεχνες επικεντρωνονται σε αυτοβιογραφικες δημιουργιες, ιδιαιτερα οταν το κανουν αφου εχουν φτασει σε ενα επιπεδο ωριμοτητας.

Παρολο που ο David δεν μου αρεσει και τοσο ( προσωπικο γουστο, οχι πως τον απεχθανομαι, ισα ισα που θεωρω πως εχει αφησει το στιγμα του στη pop μουσικη του 20ου αιωνα και θα ηταν τελειως λαθος καποιος να τον απορριπτει ), ακουγοντας το single track ακουω εναν ωριμο, γερασμενο καλλιτεχνη που θελει να επανελθει στο προσκηνιο.

Μ' αρεσει το κομματι κι ελπιζω να δικαιωθει απο την κυκλοφορια ενος νεου album σε μια εποχη που πολλοι παλιοι καλλιτεχνες ( και παλαιοτεροι του ) κανουν ο,τι μπορουν για να ακολουθησουν μια εποχη που δεν τους ταιριαζει!

Ωραία δουλειά, αν κι εγώ δεν ήμουν ποτέ fan του David Bowie. Ίσα-ίσα τον θεωρούσα πάντα αναίτια υπερπροβεβλημένο.

Για μένα είχε πάντα ένα ιδιαίτερο ηχητικό αποτύπωμα η δουλειά αλλά και οι εμφανίσεις του και σίγουρα ήταν μπροστά από την εποχή του ... Ίσως αυτά τα χαρακτηριστικά τον διατήρησαν στη μνήμη του κόσμου. Στα 10 χρόνια απουσίας του έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα στη μουσική όμως το πρώτο αυτό κομμάτι δεν φαίνεται να κουβαλάει πάνω του ..."ναφθαλίνη". Παραμένει σύγχρονο.

Ανυπομονώ για την συνέχεια γιατί αυτό που άκουσα μου άρεσε πολύ ... :)

O Βοwie ήταν είναι και θα παραμεινει μια κατηγορια απο μονος του.  Κατι σαν τον Frank Zappa. Δεν ειναι μονο & τοσο το εργο του το οποίο ειναι τεραστιο σε ποσοτητα και ποιοτητα, ειναι η πρωτοπορια, το στυλ και το attitude. Θεωρειται απο τη κοινοτητα της παγκοσμιου ροκ σκηνης, ο πλεον επιρρεαστικος καλλιτεχνης. Βλεπε Lou Reed - Mott the Hoople. κ.α. Οι δε παραγωγες του εχουν τετοια πρωτοτυπια οσο και οι συνθεσεις του. Τετοιοι καλλιτεχνες θα ειναι παντα αμφιλεγομενοι και το "αμφι" ειναι ενας ορος που τον χαρακτηριζε παντα και μαλιστα θα ελεγα το επεδιωκε.

Το θεμα ειναι οτι παντα ο Bowie ειχε διεισδυτικοτητα και σε χωρους "ξενους" με το ροκ, δλδ σε glam disco, clubs κλπ και σε κοινο που διευρυνε και επεξετεινε το χωρο της αμιγους ροκ σκηνης.

Ετσι μοιραια ειναι ο πρωτοπορος του glitter & sleeze και του glam ακομη και του punk αλλα και του λεγομενου art rock. Μεχρι τοτε το ροκ ηταν σκοτεινο, ψυχεδελικο & ωμο. Το εκανε να λαμψει, ακομη και στο πιο σκοτεινο κομματι του, rock n roll suicide. Οι δε παραγωγες του ηταν χαρμα να τις ακους. 

Ακουστε τη σπανια πρωτη εκτελεση του Space Oddity του 1969 http://www.youtube.com/watch?v=D67kmFzSh_o και συγκρινετε με την μετεπειτα εκδοση του...

Προσωπικά τον λατρευω κ μ εχει επιρρεασει πολυ μουσικα και στο τροπο που βλεπω το ροκ ιδιαιτερα απο μια ηλικια και μετα... θα ελεγα ηταν υποτιμημενος οταν ξεκινησε και αν υπερτιμηθηκε στην πορεια ισως να ισορροπησε λιγο τα πραγματα.

Long live λοιπον Δαβιδ Μποβιε (για να το ελαφρυνουμε και λιγο, επειδη ετσι τον διαβαζε ενας φιλος που δεν γνωριζε αγγλικα, το 1979...)