Συνεργασία Μάλαμα - Καρρά - Όλοι για τα μπετά δουλεύουμε;

Γράφει ο Χάρης Αρώνης (AR-On)
26 άρθρα στο MusicHeaven

Είναι λοιπόν γεγονός! Το ντουέτο Μάλαμα - Καρρά στα ηχεία σας, με ένα κλικ:

Χρήσιμο είναι να αντιγράψω το κείμενο που συνοδεύει το παραπάνω video στο youtube, συμπεριλαμβανομένων και των στίχων του τραγουδιού:

Σκηνοθεσία Νίκη Μουσαδάκου, Στίχοι/μουσική Δημήτρης Καρράς, Ενορχήστρωση Νίκος Γύρας, Αποκλειστική Διανομή Αθήνας... τηλ.210..., Υπόλοιπη Ελλάδα...

Δύο παρέες που κατηγοριοποιούν την μουσική τα πίνουν στο ίδιο μαγαζί. Στο τέλος καταλήγουν να ενοποιηθούν αφού οι διαφορές τους είναι ανούσιες και λιγόψυχες γιατί τελικά "η μουσική είναι μία".

Όλα αυτά κάτω από το άκουσμα και την προτροπή της ατάκας «Όλοι για τα μπετά ή για τα λεφτά δουλεύουμε» διά στόματος Σωκράτη Μάλαμα και Βασίλη Καρρά, σε ένα τραγούδι που εξέπληξε πολλούς και χαρακτηρίστηκε ως ντουέτο της χρονιάς.

Η Νίκη Μουσαδάκου, (Έτσι οι μέρες περνούν, Μην το βάζεις κάτω κ.α.), σκηνοθετεί το μοναδικό ντουέτο, με αναφορές στα πρόσωπα των δύο σημαντικών καλλιτεχνών.

Το video δεν έχει χρηματοδοτηθεί από τις εταιρίες των προϊόντων που εμφανίζονται. Είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή όπως και οι δίσκοι 45 στροφών με γενικό τίτλο "Γεροντοπείσματα" των Δ. Καρρά και Ν. Γύρα."

Όλοι για τα μπετά δουλεύουμε / Σωκράτης Μάλαμας, Βασίλης Καρράς

Στίχοι -- Μουσική / Δημήτρης Καρράς

Ενορχήστρωση, Λαούτο, Ούτι, Κιθάρα, Κόντρα μπάσο: Νίκος Γύρας

Βιολί: Δημήτρης Τσιβγούλης

Πιατίνια, Ντέφι / Γιάννης Παπαγιαννούλης

Ηχοληψία / Βαγγέλης Καραπέτρος, (Pazl), Γιάννης Γκιούρας (New Sound)

ΣΤΙΧΟΙ

Ποιον είδες μάτια μου να είναι τέλειος;
Ποιον είδες να στεγνώνει στην βροχή;
Πες μου αν υπάρχει κάποιος που δεν είναι δέσμιος
ή κάποιος που τα πήρε όλα μαζί.

Όλοι για τα λεφτά δουλεύουμε.
Όλοι στο ίδιο μέρος πάμε όταν φεύγουμε.

Ποιον είδες μάτια μου να είναι πρόθυμος
να φύγει δίχως να αποκτήσει γη;
Κληρονομιά που παίρνει ο επόμενος
και πάντα ανεβαίνει η τιμή...

Όλοι για τα μπετά δουλεύουμε.
Όλοι στο ίδιο μέρος πάμε όταν φεύγουμε.

Μονάχα πρόσεξε μην πεις ότι ο κόσμος σου ανήκει
γιατί απάντηση θα βρεις μόνο στη δίκη.

Μια ματιά στα σχόλια που έπονται του video στο youtube, αρκεί για να διαπιστώσουμε το χαμό! Ποια ανεργία, ποια νέα μέτρα, ποια μνημόνια, εδώ υπάρχει σοβαρό θέμα! Τέτοια μπινελίκια είχαμε να διαβάσουμε από την εποχή που ο Μπαγιεβιτς πήγε από την ΑΕΚ στον Ολυμπιακό!

Για την ιστορία, να δώσουμε την (ανεπιβεβαίωτη αλλά πιθανότατα αληθινή) πληροφορία, ότι η πρωτοβουλία δεν ανήκει στο Βασίλη Καρρά, αλλά στον Σωκράτη Μάλαμα και στον συνθέτη-στιχουργό του κομματιού Δημήτρη Καρρά (διαβάστε το βιογραφικό του εδώ), καθώς λέγεται ότι ..."πριν από 3 χρόνια στο Studio Παζλ ο Σωκράτης Μάλαμας άκουσε ένα τραγούδι του Δημήτρη Καρρά και του είπε «όποτε φτιάξεις αυτό το τραγούδι πάρε με τηλέφωνο». Μετά από τρία χρόνια έτσι και έγινε." Άλλοι επίσης, υποστηρίζουν ότι ο Μάλαμας επεδίωξε τη συνεργασία αντιδρώντας στις επικρίσεις επειδή παλαιότερα επέτρεψε (ή δεν αντιτάχθηκε) στην εκτέλεση της "Πριγκηπέσας" από τον Καρρά, θέλοντας να δώσει επί τω έργω την απάντησή του. Μπορεί να ισχύουν και τα δύο, ή τίποτα από αυτά (ας περιμένουμε σχετικές δηλώσεις από τους πρωταγωνιστές στο μέλλον). Δεν μπορούμε όμως να αντισταθούμε στο σχολιασμό της κατάστασης που δημιουργήθηκε στους φίλους του ελληνικού τραγουδιού έπειτα από αυτή τη συνεργασία-βόμβα!

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ταξινομήσουμε σε κατηγορίες και με σατιρική διάθεση τις αντιδράσεις του κοινού, από τα όσα διαβάζουμε στα social media και από τις πρώτες συζητήσεις με φίλους και γνωστούς. Εσείς άραγε, σε ποια κατηγορία απ' τις παρακάτω (κρυφά ή φανερά) ανήκετε;

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 1: Έντεχνοι Προδομένοι (και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις)

Είσαι σοκαρισμένος. Φωνάζεις δυνατά "ΠΡΟΔΟΣΙΑ". Σκίζεις τα φουλάρια σου και βάφεις τις κουρτίνες σου σε χρώμα "πουμισούσε". Ήταν που ήταν μεγάλα τα χτυπήματα από τη συνεργασία του αξέχαστου Μητροπάνου με την Πέγκυ Αν-Πας-Με-Άλλη-Θα-Σου-Σπάσω-Το-Κεφάλι Ζήνα... Είχε προηγηθεί και το θανάσιμο αμάρτημα του Μάνου Ελευθερίου να γράψει στίχους για Γαρμπή και Στανίση, ε το κακό παράγινε! Πια ο κόσμος σου ολοφάνερα καταρρέει. Από σήμερα ο Μάλαμας είναι Εφιάλτης, Ιούδας, Βρούτος και κόκκινο πανί! Φήμες ότι επίκειται αντίστοιχη συνεργασία Αγγελάκα με Πάολα, είναι ικανές αντί να σε κάνουν να πέσεις στα πατώματα από τα γέλια, να σε στείλουν στα κυπαρισσάκια με εγκεφαλικό! *1

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 2: Εκστασιασμένοι Κάγκουρες "Πρώτο Τραπέζι Πίστα"

Τρίβεις τα χέρια σου και θριαμβολογείς. Είσαι έτοιμος να βγεις στο μπαλκόνι και στις πλατείες με ελληνικές σημαίες να πανηγυρίσεις. Επιτέλους, αυτός ο άπλυτος και υπερεκτιμημένος τίποτας, υποκλίθηκε στο Βασίλαρο. Αναγνώρισε την αξία του, αλλαξοπίστησε και αποφάσισε να κλείσει το στόμα στους θολοκουλτουριάρηδες πρώην συντρόφους του, που ειρωνεύτηκαν οι άσχετοι τη - μόνη - αληθινά υπέροχη ερμηνεία της Πριγκηπέσσας, αυτή του Καρρά. Που πήρε το τραγουδάκι και το ανέβασε σε άλλα ύψη. Άντε, ξεσφηνώστε την τυρόπιττα απ' τα μυαλά σας, "βλαχοκουλτούρα να φύγουμε" όλοι σας... *2

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 3: Αδιάφοροι Ανώνυμοι Αλκοολικοί "Η Μουσική Είναι Μία"

Έλα τώρα. Ομολόγησέ το. Αν παρότι απεχθάνεσαι τους σκυλάδες, δεν σοκαρίστηκες από την "προδοσία" Μάλαμα και εκστασιάστηκες από τη θριαμβευτική νίκη της καλής μουσικής (όπως εσύ αντιλαμβάνεσαι την καλή μουσική), η οποία "σύνορα δεν έχει και όλους μας ενώνει", ε, μην το κρύβεις: είσαι εθισμένος στο πιοτί, πίνεις για να ξεχνάς! Μα είναι δυνατόν στο άκουσμα τέτοιας "ιερόσυλης" συνεργασίας να μη δίνεις δεκάρα; Έλα τώρα... Κρυφογουστάρεις τις πίστες έστω και ως χαβαλέ κι ας μην το διαλαλείς δεξιά κι αριστερά. Ξέρω, ξέρω... Πιστεύεις πως αν με το ζόρι πρέπει να βάλουμε ταμπέλες στη μουσική, τότε υπάρχουν δύο είδη: η καλή και η κακή μουσική! Σωστά, δεν αντιλέγω βρε παιδί μου... Όμως τόσο high ρε φίλε; Έτσι όπως μας τα λες εσύ, θα χαιρόσουν αν η κόρη σου πήγαινε με μαύρο ή αν ο γιός σου "κανελώνει το ριζόγαλο" και "μελώνει το παστέλι"! Δε λέω, αν σου μοιάζανε όλοι, ο κόσμος θα ήτανε καλύτερος. Μα κι αν σου βγάλουμε το καπέλο που είσαι τόσο απελευθερωμένος, εσύ είσαι ακόμα πιο large κι απ' αυτό. Μου θυμίζεις δηλαδή τους τύπους που δεν έτρεξε κάστανο αν ο Σαμαράς από λάβρος αντιμνημονιακός μεταλλάχθηκε στον πιο υπάκουο υπηρέτη της Μέρκελ, ή που η υπόσχεσή του για "επαναδιαπραγμάτευση" με την οποία κέρδισε την πρωθυπουργία κράτησε "σαν της γαρδένιας τον ανθό που ζει μόνο μια νύχτα". Μη σου πω σε κόβω για κρυφο-δημαρίτη κι όλους γενικά τους "αριστερούς" με τις δεξιές τσέπες... ΟΚ, δεν είναι πολιτικό το θέμα, αλλά για σένα τέλος πάντων, τελικά είμαστε όλοι αδέρφια; Μαλλιά κουβάρια, όλοι παλικάρια; Αν είσαι αληθινά τόσο cool, πες μας τι είναι αυτό που πίνεις, να το πάρουμε κι εμείς! Το έχουμε ανάγκη. Δεν κάνω πλάκα. *3

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ 4: Πονηροί Υποψιασμένοι "Μας Ψεκάζουν"

Είσαι σίγουρος: είναι όλοι πουλημένοι για τα μπετά και τα λεφτά. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει, πρόκειται προφανέστατα για μια αρπαχτή. Εξώφθαλμη μάλιστα. Είναι και η κρίση... Άλλωστε ένα μετριότατο τραγουδάκι, που πρέπει να το ακούσεις 15 φορές για να αρχίσεις να το συμπαθείς (από συνήθεια), μόνο έτσι θα μπορούσε να τραβήξει την προσοχή. Και οι συντελεστές του ως δια μαγείας, πρώτο θέμα συζήτησης παντού. Εν τω μεταξύ, οι ίδιες εταιρείες χορηγούν τις εμφανίσεις όλων αυτών (και των "σκυλάδων" και των "ποιοτικών") και τα σκάνε για να βάζουν τα τραγούδια τους στα ραδιοφωνικά playlist! Πιστεύετε κανέναν ότι ανήκει σε "απέναντι στρατόπεδο"; Έλα μωρέ τώρα, σε τα μαςςςςςςςςς... *4

(*1: να διευκρινίσουμε ότι στην κατηγορία 1, δεν εντάσσονται όσοι αγαπούν το καλό τραγούδι και καμιά φορά μπερδεύουν την έννοια "έντεχνο" με την έννοια "ποιοτικό", έστω κι αν πρόκειται για ένα καθαρά λαϊκό, ή παραδοσιακό, ή ακόμη και ποπ τραγούδι στην τελική. Εντάσσονται όσοι νομίζουν ότι η ζωή - και η μουσική - έχει μόνο Μαύρο και Άσπρο, Καλούς και Κακούς, Αγγέλους και Διαβόλους. Που χωρίς αυτά τα απόλυτα δίπολα, η γενικότερη κοσμοθεωρία τους δεν υφίσταται και απλά δεν έχουν από πού να κρατηθούν. Που έχουν ανάγκη πάντα από το Απόλυτο Καλό, για να ξορκίζουν το Απόλυτο Κακό. Κι ας μην είναι πάντα το Κακό γεμάτο μπόμπες, γαρδένιες και πατημένα γαρύφαλλα. Ή απ' την άλλη, ας είναι συχνά το Καλό λιγάκι βαρετό και κοινότοπο: αρκεί να έχει ολίγη από "φιλοσοφημένη" εκφορά και ύφος το τραγούδισμα, ολίγη από ξωτικά, σκιές και διφορούμενα βαθυστόχαστα ή ρομαντικά νοήματα ο στίχος, ολίγη από ψευτοπαραδοσιακή ενορχήστρωση για να δένει το γλυκό και να "δίνεται το στίγμα"και θα το θεοποιήσουν... Α, και μεταξύ μας, όπως περίπου γράφτηκε σ' ένα απ' τα πολλά σχόλια στο youtube, αν πεις π.χ. του Θ. Παπακωνσταντίνου, του Ψαραντώνη και του Μάλαμα "είσαι έντεχνος", το πιθανότερο είναι να σε σκυλοβρίσει...)

(*2: να τολμήσω λίγο αξέχαστο Ρασούλη; Εδώ κολλάει η "Εκδίκηση της Γυφτιάς"!)

(*3: θα πουν μερικοί άστοχα τα παραδείγματα, δεν είναι το ίδιο, γιατί ότι ο Σωκράτης ποτέ δεν το έπαιξε "έντεχνος". Ακόμη κι αν έχουν δίκιο, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από τους "Έντεχνους-Εναλλακτικούς" (βλ. Κατηγορία 1) έκανε το όνομά του και γέμιζε τις συναυλίες του, έβγαζε δηλαδή τα λεφτά του και έχτισε τα μπετά του. Κάνω λάθος;)

(*4: κούλαρε φιλαράκι! Ούτε ο Μάλαμας ούτε ο Καρράς δουλεύουν για την ψυχή της μάνας τους. Άλλο αυτό όμως κι άλλο ότι οι πάντες είναι στυγνοί έμποροι και μαρκετίστες. Εκτός κι αν ήσουν εκεί παρα-δίπλα και τους τσάκωσες να τα συνωμοτούν και να τα σχεδιάζουν. Τότε πάσο.)

Κι επειδή θα μου πείτε "ρε φίλε καλή η πλάκα, αλλά δεν μας είπες σε ποια κατηγορία ανήκεις εσύ, εξυπνάκια παπάρα" σπεύδω να τοποθετηθώ: σε καμία κατ' απόλυτο βαθμό, αν και έχω κάποιες επιρροές από την κατηγορία 3 και χωρίς να απορρίπτω πλήρως ή να υιοθετώ τελείως τις απόψεις της κατηγορίας 4. Για να καταλάβετε ακριβώς, προσυπογράφω τα παρακάτω λόγια μιας φίλης (είναι μουσικός και τραγουδοποιός, τόσο ως ιδιότητα όσο και ως επαγγελματική επιλογή, προσπαθεί δηλαδή να ζήσει αποκλειστικά από τη μουσική, όσο αυτό - ειδικά στις μέρες μας - είναι εφικτό). Έγραψε λοιπόν η Μ.Κ. στο FB:

"Κοίτα... Δε συνηθίζω να γράφω τέτοια, αλλά τούτη τη φορά θαρρώ πως το' χω ανάγκη. Δεν κολλάω ποτέ σε οποιουδήποτε είδους μουσικά παντρέματα. Είτε σε πρόσωπα είτε σε στυλ. Αρκεί να έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης. Το να τρώμε παστουρμά ταυτόχρονα με κρεμ μπριλέ, δεν είναι οπωσδήποτε προχωρημένη κουζίνα επειδή είδαμε λίγο παραπάνω master chef...
Επίσης δεν κολλάω σε αποσπάσματα στίχων, εκτός αν θεωρώ ότι κάπου με χτυπάνε περίεργα στο στομάχι... Όχι, "δε δουλεύουμε όλοι για τα μπετά". Υπάρχουν πολλοί (και τί ειρωνεία να τη λένε την ατάκα αυτή καλλιτέχνες...), που η δουλειά τους είναι σοβαρό μέρος της ευτυχίας, της ψυχικής τους υγείας, του χαμόγελού τους. Και ακόμα πιο πολλοί που ρίχνουν καθημερινά μπετά πολιτισμού για πάρτη μας, ακόμα κι αν δεν δουλεύουν..."

Επίσης, ακόμα περισσότερο με εκφράζει το παρακάτω σχόλιο που διάβασα στο youtube:

"Δε μ' αρέσει η ανόητη κατηγοριοποίηση της μουσικής από τους "διανοούμενους" όπως και δε μ' αρέσει η επιθετικότητα που βλέπω ότι εκφράζει και η απέναντι πλευρά, η δήθεν "απελευθερωμένη" από την "κουλτούρα" του "εντέχνου". Γενικά έχω μπερδευτεί."

Μεταξύ μας κι εγώ έχω μπερδευτεί. Γιατί αν αφήσουμε στην άκρη τις κατινιές, επιχειρήματα λογικά υπάρχουν και στη μία και στην άλλη πλευρά. Όμως είναι ιδέα μου ότι όπως πάντα, ως γνήσιοι νεοέλληνες, υπερβάλλουμε; Μήπως θα ήταν όλα καλύτερα αν μέναμε στην πλάκα και δε φτάναμε σε τέτοιους μικρούς γελοίους εμφυλίους;

Και προσοχή, δεν είμαι καθόλου οπαδός των "ίσων αποστάσεων". Ούτε εδώ, ούτε σε άλλα, σοβαρότερα, θέματα. Γιατί η αλήθεια ΔΕΝ βρίσκεται πάντα στη μέση, ντε και καλά. Κι αν νομίζεις ότι με την ουδετερότητα δεν παίρνεις θέση, στην πραγματικότητα παίρνεις, ενισχύοντας το λάθος και το ψέμα αφού δεν το αντιμάχεσαι, επειδή η αλήθεια τυχαίνει να βρίσκεται κοντά σε κάποιο άκρο. Όχι, δεν βλέπω τον κόσμο σαν ευθύγραμμο τμήμα με άκρα. Πιο πολύ σαν ευθεία, με τη μαθηματική - την απείρου μήκους - έννοια τον βλέπω. Ή σαν κύκλο. Που τα άκρα είτε δεν υπάρχουν, είτε ενώνονται, άρα το δίκιο θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιοδήποτε σημείο. Κάπου βρίσκεται όμως, έτσι; Και θέλει ψάξιμο, με πάντρεμα λογικής και συναισθήματος για να το βρεις. Έτσι, θεωρώ ότι είναι κακό να κρύβουμε "κάτω απ' το χαλάκι" αυτά που μας χωρίζουν, ότι είναι συχνά απαραίτητες οι αντιπαραθέσεις, έστω και οι έντονες. Φτάνει να υπάρχουν εκατέρωθεν ανοιχτά μυαλά.

Αυτό όμως που πρέπει να προβληματίζει όσους διαξιφίζονται με φανατισμό (στη μουσική, στα πολιτικά, παντού) είναι το εξής: είναι απόλυτα σίγουροι (και της μίας και της άλλης πλευράς) ότι οι "απέναντί" τους είναι 100% αντίθετοί τους; Όλοι είμαστε πολύπλοκες ανθρώπινες οντότητες και πολύ πιθανά ακόμη και μεταξύ ανθρώπων που "σκοτώνονται" για το Α ή Β μεμονωμένο θέμα, να υπάρχουν πράγματα κοινά σε άλλα θέματα. Αυτά δεν έχει αξία να ανακαλύπτουμε; Όπως καλή ώρα σ' ένα καφενεδάκι με ουζάκι και πλακίτσα, κατά το video-clip. Αν λοιπόν είναι αυτό το "ηθικό δίδαγμα" από το τραγουδάκι με τα μπετά και τα λεφτά, ίσως θα έπρεπε να το δούμε θετικά.

Έλα όμως που πάντα είχα αλλεργία στις γενικεύσεις. Το "όλοι για τα λεφτά δουλεύουμε" μου θυμίζει το "όλοι μαζί τα φάγαμε". Και δε σχολιάζω καθόλου τα μπετά (λες και είναι λίγοι όσοι θεωρούν την απόκτηση ακινήτων ματαιόδοξη και αλλοτριωμένη εμμονή). Δεν υπάρχει κανείς δηλαδή που να αντιμετωπίζει τη δουλειά του ως λειτούργημα; Που να την εξιδανικεύει και άρα να μην αλλάζει με τίποτα τον τρόπο που την κάνει, τις αρχές του, να αρνείται να συμβιβαστεί σε κάθε είδους εκπτώσεις, μόνο και μόνο για τα λεφτά; Μα κανείς; Όταν βάζεις στο πλυντήριο κόκκινα και άσπρα, το ξεπλυμένο ροζ που θα πάρουν όλα μαζί τα ρούχα (όπως έλεγε κάποτε κι ο Μηλιώκας με την Αφροδίτη Μάνου) δεν είναι πάντα ό,τι καλύτερο.

Σύμφωνοι, ο Καρράς είναι συμπαθέστατος και έχει την αξία του, δεν πρέπει όμως κάποτε να ξεφύγουμε από την αηδία και τις νοοτροπίες που σηματοδοτεί ο χώρος των νυχτερινών μαγαζιών, δείγμα κακής παιδείας και ανυπαρξίας πολιτισμού; Ας κρίνουμε λοιπόν γενικότερες συμπεριφορές, όχι συνεργασίες σ' ένα τραγουδάκι. Γιατί άλλο π.χ. να πάει να δουλέψει ο Μάλαμας σε "πίστες" (όπως έκανε ο Νταλάρας με το Ρέμο) και άλλο να ηχογραφήσει ένα τραγουδάκι ντουέτο με τον Καρρά, που στην τελική (αν είχε να πει κάτι ουσιαστικό σαν στίχος - το ξαναγράφω με κεφαλαία - ΑΝ), ίσως έτσι να έμπαινε στο αυτί και στο μυαλό κάποιων ανθρώπων που αλλιώς δεν επρόκειτο να άκουγαν ούτε με σφαίρες κάτι πιο ψαγμένο. Αλλά είναι ψαγμένο; Ή για να το πω με μια πιο σωστή λέξη, είναι αυτό το τραγούδι λαϊκό;

Εσείς τι λέτε;

ΥΓ: γράφοντας όλα αυτά, λίγο πριν τελειώσω και στείλω το κείμενο, είδα όραμα! Προχωρημένη ώρα, μόνος στο δωμάτιο μπροστά στο pc και ξάφνου, ένιωσα ένα ψυχρό αεράκι, η οθόνη έσβησε και το σκοτεινό δωμάτιο φώτισε σ' ένα σημείο ψηλά, λες και άνοιξε το ταβάνι και φώτιζε προβολέας! Ταυτόχρονα, μια φωνή από το υπερπέραν (είχε και μπόλικο echo... - άσε που έμοιαζε διπλή, κάτι σαν διφωνία Βίσσυ και Μποφίλιου, αν και αυτό ίσως το φαντάστηκα επειδή πάντα νόμιζα ότι οι φωνές τους είναι ολόιδιες, μιλάω βέβαια για τη Λία, τέλος πάντων στο θέμα μας...) και η φωνή λοιπόν (μάλλον της Παναγιάς της Εντεχνιώτισσας, αλλά δεν ορκίζομαι), βροντοφώναξε: "Αφελείς και Φαρισαίοι! Νομίζετε ότι όλα τα ξέρετε! Πού να καταλάβετε άπιστοι, ότι ο Σωκράτης ακολουθεί εντολές Κυρίου και με αυτό τον διαβολικ... χμ... έξυπνο τρόπο, όχι μόνο δεν προσκύνησε το χώρο της "DOG σκηνής", αλλά αντίθετα, ξεκίνησε το έργο προσηλυτισμού όλων των αμαρτωλών αοιδών των μπουζουκομάγαζων προς το Ένα και Αληθινό Φως; Πως δεν πρόκειται για "συνεργασία", αλλά για Δούρειο Ίππο; Περιμένετε και θα δείτε μωροί... Σιγά-σιγά, με αρχή τον Βασίλειο, ένας-ένας οι πεπλανημένοι θα μπολιαστούν με το Άγιο Πνεύμα της Καλής Μουσικής και θα επανέλθουν στον ίσιο δρόμο!" Κι έπειτα η φωνή σίγησε, το φως χάθηκε, η οθόνη του pc ξανάνοιξε κι έμεινα να κοιτώ το λευκό φόντο του Word με γουρλωμένα μάτια και σηκωμένη τρίχα! Βρε, μπας κι η φωνή είχε δίκιο; Μπας και παρεξηγήσανε μερικοί και έτσι θα γίνει η άλωση του φτηνού τραγουδιού και των εκπροσώπων της σκυλάδικης διασκέδασης στα μαγαζιά της επίδειξης νεοπλουτισμού; Εγώ μια φορά, το όραμα σας το εξομολογήθηκα κι αμαρτία ουκ έχω!