ελληνική μουσική
    736 online   ·  210.833 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Θάλασσα έπρεπε να γεννηθείς

    Ταξίδι αέναο η ζωή μου
    στις δύσκολές σου διαδρομές...
    Γράφει το μέλος Τριανταφύλλου Σταύρος (tetraktis)
    13 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 14 Απρ 2005




    Θάλασσα έπρεπε να γεννηθείς,
    με κύματα να τρέχεις,
    όταν φυσάν οι άνεμοι
    τους ουρανούς να βρέχεις.

    Να σε φωτίζει το φεγγάρι
    όταν τις νύχτες μένεις μόνη
    κι όσο ο ήλιος πριν να βγει
    το κρύο σε παγώνει.

    Κι εγώ, που θα ’παιζα κοντά σου
    ενώ ακόμη ήμουν παιδί,
    σιγά σιγά θα ξεσπαθούσα,
    θ’ αναζητούσα τη φυγή.

    Θα έπεφτα μέσ’ στο κορμί σου
    μ’ ένα λευκό, λινό πανί,
    για να γνωρίσω ό,τι κρύβεις
    στην αλμυρή σου ηδονή.

    Ταξίδι αέναο η ζωή μου
    στις δύσκολές σου διαδρομές.
    Να σε κερδίζω, να θεριεύω,
    όταν μου δίνεις αφορμές.

    Αργά τα χρόνια θα γλιστρούσαν,
    ζεστή καρίνα στα νερά
    κι εγώ θα γέρναγα κοντά σου
    χωρίς ποτέ να βρω ξηρά.

    Κι όταν ο χρόνος με θυμόταν
    κι έστελνε εκείνον να με πάρει,
    στην αγκαλιά σου θα χανόμουν
    μη νοιώθεις μόνη στο φεγγάρι.



    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #1994   /   14.04.2005, 09:28   /   Αναφορά
    Σταύρο, πολύυ όμορφο..η θάλασσα είναι πάντα αέναη πηγή έμπνευσης....από τα αγαπημένα μου θέματα!

    Μήπως του έχεις βάλει και μουσική;
    #1995   /   14.04.2005, 10:40   /   Αναφορά
    Ρε Σταύρο είναι πολύ καλό! Δεν ήξερα ότι είχες τέτοια κρυφά ταλέντα... Πραγματικά και η επιλογή στίχου και η ομοιοκαταληξία έχουν δέσει όμορφα
    #1996   /   14.04.2005, 10:49   /   Αναφορά
    Πολύ γλυκό Σταύρο... ιδιαίτερα με συγκίνησαν οι στίχοι της προτελευταίας στροφής: Αργά τα χρόνια θα γλιστρούσαν ζεστή καρίνα στα νερά κι εγώ θα γέρναγα κοντά σου χωρίς ποτέ να βρω ξηρά... Πανέμορφη εικόνα...
    #1997   /   14.04.2005, 10:53   /   Αναφορά
    καλόοο!
    #1999   /   14.04.2005, 22:49   /   Αναφορά
    Γλυκός κι ευαίσθητος ο στίχος σου, μοσχοβολά αρμύρα. Τον καταχάρηκα. Σ' ευχαριστώ.
    #2000   /   15.04.2005, 00:37   /   Αναφορά
    Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

    Αισθάνομαι βέβαια λίγο αμήχανα όσον αφορά τα κατάλληλα λόγια, τις λέξεις τις οποίες θα έπρεπε να στοιχήσω για να φανώ στο ελάχιστο αντάξιος των καλών σας σχολίων.

    Σας ευχαριστώ πολύ όλους.

    Χαίρω επίσης που κατάφερα να ταξιδέψω εξιδεικευμένους και μη...

    Αλλά κυρίως, (ας μου επιτραπεί να το πω), χαίρω ιδιαιτέρως για την τιμή να σχολιάσουν ήδη γράφοντες, όπως το μέλος "istoxastis".

    Ευχαριστώ...
    #2001   /   15.04.2005, 05:39   /   Αναφορά
    Ξέχειλο από ευαισθησίες και λυρισμό ! Τεχνικά άρτιο ! Νάσαι καλά...
    #2002   /   15.04.2005, 13:31   /   Αναφορά
    Πάρα πολύ ωραίο Σταύρο μου! Καλά για το θέμα δεν έχω να προσθέσω τίποτα (έχω καλυφθεί από τα προηγούμενα σχόλια), όσο για τους τελευταίους δύο στίχους... πραγματικά υπέροχοι (και κατά την ταπεινή μου γνώμη εμπνευσμένοι).
    #2004   /   15.04.2005, 17:12   /   Αναφορά
    Ξεκινάς δυναμικά και συνεχίζεις με όμορφες παραστάσεις...

    Θάλασσα... ουρανός... ήλιος... φεγγάρι... ταξίδι...

    Μας θύμισες ότι έρχεται το καλοκαράκι!!!
    #2005   /   15.04.2005, 20:32   /   Αναφορά
    Αισθάνομαι πολύ όμορφα μα ωστόσο και κάπως άβολα, αμήχανα, όταν καλούμαι να απαντήσω σε θετικά σχόλια τα οποία (και ποιός δεν θα ήθελε άλλωστε) εισπράττω.

    Ευχαριστώ φίλοι μου και σας ευγνωμονώ που διαλέξατε έστω για λίγο, καράβι για τα όνειρα σας τους δικούς μου συλλογισμούς.



    andri14 με ρώτησες εάν έχω επενδύσει με μουσική τους στοίχους αυτούς...

    Ναι καλή μου, τους έχω.

    Τους έχω επενδύσει με μουσική επτασφράγιστου δωματίου.

    Αυτό σημαίνει πως τους τραγουδώ ενώ γρατζουνάω συγχρόνως μια κιθάρα, όταν είμαι απόλυτα σίγουρος πως δεν με ακούει κανείς!
    #2008   /   16.04.2005, 17:54
    Μήπως θάπρεπε να το σκεφτείς και να το "ξε-σφραγίσεις" το δωμάτιο;

    Εννοώ, μήπως θάπρεπε αυτό το "γρατζούνισμα" να το ακούσουν κι άλλοι;

    Οι στίχοι σου μαρτυράνε πως θα είχε ενδιαφέρον...

    ¶λλωστε, τι θα τους ταίριαζε περισσότερο από τη δική σου μουσική;



    :-)

    #2096   /   29.04.2005, 22:50
    αγαπητέ σταύρο επειδή είσαι καλιτέχνης το στίχο με το σεντόνι δεν τον χρειάζεσαι ούτε 'συ ούτε το τραγούδι σου

    #2007   /   16.04.2005, 15:21   /   Αναφορά
    Είναι εξαιρετικό Σταύρο...! Η γραφή σου ταξιδεύει...

    Έχεις να δώσεις πολλά...!!!
    #2009   /   16.04.2005, 21:52   /   Αναφορά
    Μπράβο βρε Σταύρο!! Σ'ευχαριστώ κι εγώ για τό ταξίδι και τις πανέμορφες εικόνες!
    #2010   /   17.04.2005, 02:51
    Τι ποιό όμορφο υπάρχει τελικά από το να απολαμβάνει κανείς τη ζεστή αντιμετώπιση ανθρώπων που και ο ίδιος εκτιμά;

    Πόσο πολύ ωραίο συναίσθημα μπορεί να είναι αλήθεια, να μοιράζεσαι τον "μέσα κόσμο" και να βλέπεις πως αποδίδει;

    Πως τελικά αυτό που θεωρείς πως έχεις να πεις, να προσθέσεις στα τόσα άλλα που λέγονται, βρίσκει ανταπόκριση μέσα στη σκέψη εκείνων που το εισπράττουν...

    Ευχαριστώ και πάλι και μάλλον θα δοκιμάσω να σας ταξιδέψω ξανά σύντομα...



    Τώρα όσο για τη μουσική επένδυση... αφού δεν έχω ιδέα από μουσική όπως την εννοείτε όσοι γνωρίζετε...

    AT
    #2906   /   25.09.2005, 17:29   /   Αναφορά
    Σα στριμμένο άντερο που είμαι... στις τρεις πρώτες στροφές σου, οι εικόνες κάπου κόμπιαζαν, λεκτικά... οι τρεις τελευταίες όμως..... ονειρεμένες!!! ;-)
    #2952   /   01.10.2005, 14:08
    ΑΤ, σ' ευχαριστώ κατ' αρχήν για το σχόλιο. Πές μου, γιατί θεωρείς πως κόμπιαζαν; θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψη σου.

    AT
    #2954   /   01.10.2005, 17:06
    Χωρίς να είμαι ειδικός... (να το τονίσω αυτό....) απλά... στις τρεις πρώτες στροφές, οι εικόνες πάνε ανά δίστιχο.... και βγαίνουν λίγο πιεσμένες.... έτσι, απαιτείται περισσότερη προσοχή από τον αναγνώστη για να συγκρατίσει και να ενώσει τις εικόνες.... πως να το πω... όπως όταν έχει διακοπή νερού... και ξαφνικά επανέρχεται... τότε, από τη βρύση βγαίνει το νερό με πίεση και σε δόσεις.... έπειτα, αρχίζει να ρέει κανονικότατα... το ίδιο συμβαίνει και εδώ...(όπως το αισθάνομαι, εγώ δηλαδή...) από την τέταρτη στροφή (που ξέχασα να συμπεριλάβω στις ονειρεμένες...;-) ) έχει άλλο ρυθμό, άλλη ροή ο στίχος και οι εικονες γλυστράνε γλυκά και αβίαστα... χωρίς να απιτείται ιδαίτερη συγκέντρωση... το "αρνητικό", αν μπορούμε να το πούμε έτσι..., είναι πως στο τέλος, σου μένουν οι τέσσερις τελευταίες -εύκολες- στροφές και πρέπει να ξαναδιαβάσεις τις πρώτες να θυμηθείς τί λέγανε.... βέβαια.... εγώ έχω για ήρωά μου το χρυσόψαρο που θυμάται τα πάντα για τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα!!!! ....οπότε μη δίνεις και πολύ βάση.... αλλά μιας και ρώτησες.... :-) Πάντως στο σύνολό του και εμένα μου άρεσε πολύ.... (απλά έχω μια εμμονή με την τελειότητα.... στους άλλους!!! ;-))) )

    #3015   /   08.10.2005, 19:09
    ΑΤ σε ευχαριστώ και πάλι που στάθηκες να σχολιάσεις και να απαντήσεις και θα σου πω ένα" μυστικό". Διάβασε το έργο μου ακόμη μία φορά, παρατηρώντας όμως ετούτη, πως στις τρεις πρώτες στροφές την κοιτούσα,(τη θάλασσα), ας πούμε αποστασιοποιημένα. Και πως αυτές αποτελούσαν κάτι σαν ευχή μου για εκείνη (και για μένα). Υπάρχει μία δηλαδή υποθάλπτουσα αγωνία. Ενώ στις τέσσερις τελευταίες, είχα ήδη μέσα μου πραγματοποιήσει την ευχή αυτή και είχα πλέον τυλιχθεί στην αγκαλιά της θάλασσας αυτής. Είχαμε γίνει ένα. Έτσι εξηγείται κατά έναν πιο απλοϊκό τρόπο η τάση μου για τραχύτητα στις τρεις πρώτες στροφές. Ενώ στις υπόλοιπες τέσσερις λόγο της βιωματικής πλέον επαφής με το αντικείμενο του πόθου μου,(της θαλάσσης), οι στροφές παρουσιάζονται πιο ρευστές. Πιο ευχάριστες...Αυτά...


    #10765   /   14.12.2007, 11:15   /   Αναφορά
    Souper!!!απλα τέλειο~! :)
    #12169   /   03.03.2008, 14:01   /   Αναφορά
    Και ποιόν δεν εμπνέει η θάλασσα.Πολύ όμορφο Σταύρο
    #12539   /   22.03.2008, 16:00   /   Αναφορά
    Πολύ ωραίο!
    #12565   /   25.03.2008, 12:14   /   Αναφορά
    βρίσκεις τις κατάλληλες ποιητικές λέξεις και αυτό δείχνει ότι έχεις ταλέντο...

    keep walking!
    #12574   /   25.03.2008, 16:32   /   Αναφορά
    Υποκλίνομαι....

    Πολύ ωραίο γραπτό!
    #17542   /   06.01.2009, 23:40   /   Αναφορά
    Ωραίο κείμενο με νόημα.Πιο ωραίο είναι να το διαβάζεις μπροστά στην θάλασσα ,εκεί που σκάει το κύμα.