ελληνική μουσική
    761 online   ·  210.832 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Καμία Συμπάθεια για τον Διάβολο

    Το Rock και η Ποίηση: A Minstrel In The Gallery

    (Ή αλλιώς: “Πώς είναι να είσαι Τροβαδούρος”)

    Κάποιος πήγε στην πόρτα της Αγαπημένης και χτύπησε. Μια φωνή ρώτησε: “Ποιος είναι;” Αυτός απάντησε: “Είμαι Εγώ.” Η φωνή είπε: “Δεν υπάρχει χώρος για Σένα και για Μένα.” Η πόρτα έκλεισε. Μετά από ένα χρόνο στερήσεων και απομόνωσης, επέστρεψε και ξαναχτύπησε. Η φωνή ρώτησε: “Ποιος είναι;” Αυτός απάντησε: “Είμαι Εσύ.” Τότε η πόρτα άνοιξε γι’ αυτόν.
    (Ρουμί)
    Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
    223 άρθρα στο MusicHeaven
    Τετάρτη 07 Ιούν 2006
    Jethro Tull: "A Minstrel In The Gallery"

  • ΕΙΣΑΓΩΓΗ


  • -Ο Σουφισμός συχνά αναφέρεται στην πίστη της Αγάπης. Το θέμα αυτό για όλους τους Σούφι, είναι ζήτημα ουσιαστικού ενδιαφέροντος. Η αναλογία της ανθρώπινης Αγάπης, σαν αντανάκλαση της πραγματικής αλήθειας, που τόσο συχνά εκφράζεται στην Σουφική ποίηση, έχει ερμηνευτεί με την κυριολεκτική της έννοια, από εκείνους που δεν είναι Σούφι. Όταν ο Ρουμί λέει: “Όπου κι’ αν είστε, όποια κι’ αν είναι η κατάστασή σας, προσπαθήστε να είστε ένας Εραστής”, δεν μιλάει για τον Έρωτα αυτοσκοπό, ούτε για την ανθρώπινη Αγάπη σαν την έσχατη δυνατότητα του δυναμικού της ανθρώπινης ύπαρξης.

    -Ο εκφυλισμός του Σουφικού ιδανικού της Αγάπης στη Δύση, φαίνεται πως άρχισε κυρίως μετά την απώλεια της γλωσσολογικής βάσης (λεκτική ομάδα) που είχε υιοθετηθεί από τους Σούφι Δασκάλους για να μεταδώσουν το γεγονός, ότι η δική τους ιδέα για την Αγάπη, ήταν κάτι πολύ σημαντικότερο από ειδυλλιακή φαντασία. Η θρησκεία της Αγάπης, διαδομένη από την Ισπανία και Νότια Γαλλία στη Δυτική Ευρώπη και υφιστάμενη την αλλαγή της γλώσσας που της αφαίρεσε το δυναμικό της περιεχόμενο, έχασε πολλά από τα ουσιαστικά της χαρακτηριστικά. Για να δούμε τώρα, πως το Δυτικό κοινό απόκτησε ξανά την περιεκτική φύση αυτής της Σουφικής όψης, χρειάζεται να ασχοληθούμε με την εμφάνιση των Τροβαδούρων.

    -Οι ιστορικοί έχουν παρατηρήσει, ότι μία όψη της Ερωτικής Ποίησης που προήλθε από την Ισπανία των Σαρακηνών, δηλαδή η εξύψωση της Γυναίκας, σύντομα παροχετεύτηκε από την Εκκλησία στην εξιδανίκευση της Παρθένου Μαρίας. Μία αυθεντία στο θέμα αυτό (Αλφόνσος ο Σοφός), αναφερόμενος στο θέμα “ Ο Ύμνος της Παρθένου Μαρίας”, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αναπτύσσει το ιδανικό της Πυργοδέσποινας των Τροβαδούρων. Η Μορφή και ο Ρυθμός, συνδέονται με τον Αραβικό ιδεαλισμό και την Αραβική Ποίηση που γράφτηκε στην Ισπανία (G. B. Trent, “Η Κληρονομιά του Ισλάμ” / Οξφόρδη, 1931).

    -Οι Τροβαδούροι έμοιαζαν με τους Aραβες τραγουδιστές όχι μόνο στο αίσθημα και στον χαρακτήρα, αλλά και στις μορφές των λαϊκών τραγουδιών τους. (P. Chitty, “Ιστορία των Αράβων” / Νέα Υόρκη, 1951).

    -Η προέλευση της λέξης “Τροβαδούρος” είναι μία Αραβική λέξη που το νόημά της “παίζει” ανάμεσα σε δύο ρίζες. Η πρώτη είναι RBB χρησιμοποιούμενη από τους Σούφι Τροβαδούρους και σημαίνει στην κυριολεξία “Δέσποινα, Κυρία, Θηλυκό Είδωλο” (RaBBat) και η δεύτερη είναι TRB (TR ouBador). (R. A. Nicholson, “Divine & Tabris”).

    -Χρειάζεται να τονίσω εδώ, ότι η κατάληξη –ador της λέξης Troubador, είναι Ισπανική.

    -Οι λέξεις που παράγονται από τις ρίζες του αρχικού όρου και που όλες έχουν να κάνουν με τις δραστηριότητες των Τροβαδούρων, είναι οι εξής:

    1) TaRaBaB= Αρωματίζω, Στολίζω
    2) RaBBa= Συγκεντρώνω
    3) TaRaBBaB= Διεκδικώ
    4) RaBB= Δάσκαλος
    5) RaBBat= Δέσποινα, Κυρία, Θηλυκό Είδωλο
    6) RaBaT= Μοναστήρι
    7) RaBaB= Βιόλα
    8) muTRiB= Μουσικός, Τροβαδούρος
    9) maRaBBaB= Γλύκισμα
    10) RiBaB= Συμφωνία, Φίλοι, Εισφορά

    -Οι διδασκαλίες των Σουφικών σχολών, περιέχουν όλα τα στοιχεία που ενυπάρχουν στο ειδικό όνομα “Τροβαδούρος”. Οι Σούφι συγκεντρώνονται σε έναν ειδικό χώρο συνάντησης. Μερικοί ζουν σε Μοναστήρια (RaBaT), και η ρίζα ακόμα επιζεί σε Ισπανικά τοπωνύμια (aRaBida, RaBida, Rapita, RaBeda).

    -Αυτοαποκαλούνται –αλλά και άλλοι τους αποκαλούν- “Εραστές”, καθώς και “Κύριοι”. (Αν και γι’ αυτούς “Κύριοι”, σημαίνει όπως συχνά τονίζουν “Σκλάβοι της Αγάπης”). Παίζουν τη Βιόλα τους και χρησιμοποιούν τις δύο παρηχητικές λέξεις για το Γλύκισμα (maRaBBaB) και την Αγαπημένη (RaBBat). Μιλάνε για την Θειότητα σαν να είναι Δέσποινα, Κυρία, Θηλυκό Είδωλο.

    -Οι Τροβαδούροι προήλθαν από μία Σουφική κίνηση που σχηματίστηκε όταν οι Aραβες εξουσίαζαν την Ισπανία στις αρχές του 8ου αιώνα και οι πρώτες επιρροές στη Δύση, φάνηκαν στις αρχές του 11ου από Προβηγκιανούς Ποιητές. Η ζωτικότητα του εσωτερικού Σουφικού θέματος είναι τόσο σημαντική, ώστε έβαλε τα θεμέλια στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Φιλολογίας. Οι Προβηγκιανοί Τροβαδούροι που άκμασαν τον 11ο αιώνα, μιμήθηκαν τους Aραβες προηγούμενούς τους. Ακολουθώντας λοιπόν αυτό το Αραβικό προηγούμενο, εμφανίστηκε ξαφνικά στην Ευρώπη η λατρεία της Δέσποινας, στο “Τραγούδι του Ρολάνδου” (που είναι το ευγενέστερο μνημείο της πρώτης Ευρωπαϊκής φιλολογίας και η εμφάνισή του πριν από το 1080, σημειώνει την αρχή του πολιτισμού της Δυτικής Ευρώπης, όπως ακριβώς τα Ομηρικά Έπη σημειώνουν την αρχή της ιστορικής Ελλάδας), οφείλει την ύπαρξή του στις επαφές με τη Μουσουλμανική Ισπανία και μάλιστα κάτω από τη μορφή πολεμικών εχθροπραξιών (P. Chitty, “Ιστορία των Αράβων” / Νέα Υόρκη, 1951).

    -Αυτή η επιρροή από Σουφικές πηγές είναι που διαμόρφωσε την Ευρωπαϊκή μουσική έτσι όπως την ξέρουμε σήμερα.


    -Η επιτυχημένη Warchild περιοδεία του 1975 των Jethro Tull, διεκόπη για δύο μήνες, προκειμένου να ηχογραφηθεί το 'Minstrel In The Gallery'. Ηχογραφήθηκε στο Monte Carlo στα κινητά στούντιο του Ian Anderson, γύρω στα Χριστούγεννα του 1975. Ο “Τροβαδούρος” Ian επιζήτησε να έχει δύο μήνες ηρεμίας. Aφησε το σπίτι του στη Baker Street και ζούσε στα ξενοδοχεία. Είπε ότι έτσι ένοιωθε περισσότερο δημιουργικός σαν τραγουδοποιός (Αχ τι μου κάνεις….). Αυτό που κατάφερε, είναι να δώσει ένα άρτιο τεχνικά album με μία όπως πάντα άψογη μπάντα.

    -Η περίοδος που ο Ian δούλευε το 'Minstrel In The Gallery', είναι η περίοδος που χώριζε με την πρώτη του γυναίκα τη Jennie και παρ’ όλο που έφτιαξε ένα “ενδοσκοπικό” album, δεν ήταν μόνο καλοδεχούμενο, αλλά συγκαταλέγεται και ανάμεσα στα καλύτερα που έκανε ποτέ. Περιέχει τραγούδια Rock και ακουστικά, περνάει ως συνήθως τα κλασσικά στοιχεία με μία θαυμάσια ενορχήστρωση και όπως πάντα, τα μιξάρει με υπέροχο τρόπο.

    -Τα τραγούδια 'Black Satin Dancer' και το ομότιτλο, είναι πολύ σπουδαία. Περιέχει επίσης το 17λεπτο concept 'Baker Street Muse' στα ίχνη του 'Thick As A Brick' και για τους εραστές της ποίησης περιέχει τα 'Mother England', 'Requiem' & 'Grace'.

  • ΑΝΑΛΥΣΗ


  • "Minstrel In The Gallery"

    The minstrel in the gallery
    looked down upon the smiling faces.
    He met the gazes observed the spaces
    between the old men's cackle.
    He brewed a song of love and hatred,
    oblique suggestions and he waited.
    He polarized the pumpkin-eaters,
    static-humming panel-beaters,
    freshly day-glow'd factory cheaters
    (salaried and collar-scrubbing).
    He titillated men-of-action
    belly warming, hands still rubbing
    on the parts they never mention.
    He pacified the nappy-suffering, infant-bleating,
    one-line Jokers, T.V. documentary makers
    (overfed and undertakers).
    Sunday paper backgammon players
    family-scarred and women-haters.
    Then he called the band down to the stage
    and he looked at all the friends he'd made.

    The minstrel in the gallery
    looked down on the rabbit-run.
    And threw away his looking-glass -
    saw his face in everyone.

    -Στο ομότιτλο τραγούδι, ο Ian μάλλον αναφέρεται στον εαυτό του που σαν τραγουδοποιός περιφέρεται στα στούντιο των ηχογραφήσεων, στα γήπεδα και στα θέατρα για lives κλπ.

    -Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως ο Ian περιγράφει σ’ αυτό το τραγούδι τι ακριβώς κάνει ένας Τροβαδούρος καθώς κάνει την παράστασή του και τι ακριβώς κάνει στο τέλος.

    -Κοιτάζει κάτω προς το κοινό του. Τους παρατηρεί για να συλλάβει την ατμόσφαιρα.

    The minstrel in the gallery
    looked down upon the smiling faces.
    He met the gazes observed the spaces


    -Έπειτα αρχίζει μόνος του ένα τραγούδι, ρίχνει λοξές ματιές για τυχόν υποδείξεις από το κοινό και περιμένει να δει αν έχει ανταπόκριση.

    He brewed a song of love and hatred,
    oblique suggestions and he waited.


    -Στην πραγματικότητα, δεν του αρέσουν καθόλου οι άνθρωποι που βλέπει να βρίσκονται κάτω και να τον παρακολουθούν. Από κάτω, είναι κάθε καρυδιάς καρύδι.

    He polarized the pumpkin-eaters,
    static-humming panel-beaters,
    freshly day-glow'd factory cheaters
    (salaried and collar-scrubbing).
    He titillated men-of-action
    belly warming, hands still rubbing
    on the parts they never mention.
    He pacified the nappy-suffering, infant-bleating,
    one-line Jokers, T.V. documentary makers
    (overfed and undertakers).
    Sunday paper backgammon players
    family-scarred and women-haters.


    -Στην αρχή φοβάται, αλλά πολύ γρήγορα συνειδητοποιεί ότι δεν διαφέρει καθόλου απ’ αυτούς. Και αφού ξεκαθαρίζει με τον εαυτό του ότι δεν είναι καλύτερος, αλλά ούτε και χειρότερος απ’ αυτούς, τότε φωνάζει τη μπάντα, κοιτάζει τους καινούργιους του φίλους, βγάζει τα γυαλιά του και δεν νοιώθει κανένα φόβο να δείξει σε όλους το πρόσωπό του.

    Then he called the band down to the stage
    and he looked at all the friends he'd made.
    The minstrel in the gallery
    looked down on the rabbit-run.
    And threw away his looking-glass -
    saw his face in everyone.


  • "Cold Wind To Valhalla"


  • And ride with us young bonny lass
    with the angels of the night.
    Crack wind clatter flesh rein bite
    on an out-size unicorn.
    Rough-shod winging sky blue flight
    on a cold wind to Valhalla.
    And join with us please
    Valkyrie maidens cry
    above the cold wind to Valhalla.
    Breakfast with the gods. Night angels serve
    with ice-bound majesty.

    Frozen flaking fish raw nerve
    in a cup of silver liquid fire.
    Moon jet brave beam split ceiling swerve
    and light the old Valhalla.
    Come join with us please
    Valkyrie maidens cry
    above the cold wind to Valhalla.
    The heroes rest upon the sighs
    of Thor's trusty hand maidens.
    Midnight lonely whisper cries,
    "We're getting a bit short on heroes lately.''
    Sword snap fright white pale goodbyes
    in the desolation of Valhalla.
    And join with us please
    Valkyrie maidens ride
    empty-handed on the cold wind to Valhalla.

    -Το τραγούδι αυτό, περιέχει στοιχεία από τη Μυθολογία των Βίκινγκς.

    Valhalla είναι τα Ηλύσια Πεδία των ηρώων που έπεσαν στη μάχη και οι ψυχές αυτών των ηρώων συλλέγονται από τις Valkyries, που τις φέρνουν στη Valhalla.

    -Οι Valkyries είναι Θεές του πολέμου και "Thor's trusty hand-maidens" και κάτω από τις διαταγές του Thor κατευθύνουν τις μάχες και διαλέγουν αυτούς που θα πέσουν.

    Thor είναι ο Θεός του κεραυνού και είναι γιος του Odin και της Frigga.

    "We're getting a bit short on heroes lately
    Valkyrie maidens ride empty handed
    on the cold wind to Valhalla"


    -Σήμερα δεν υπάρχουν ήρωες πια. Έτσι είναι. Γι’ αυτό οι Valkyries επιστρέφουν με άδεια χέρια και γι’ αυτό φυσάει ένας "Cold Wind To Valhalla".

  • "Black Satin Dancer"


  • Come, let me play with you, black satin dancer.
    In all your giving, given is the answer.
    Tearing life from limb and looking sweeter
    than the brightest flower in my garden.
    Begging your pardon shedding right unreason.
    Over sensation fly the fleeting seasons.
    Thin wind whispering on broken mandolin.
    Bending the minutes the hours ever turning
    on that old gold story of mercy
    desperate breathing, tongue nipple-teasing.
    Your fast river flowing your northern fire fed.
    Come, black satin dancer, come softly to bed.

    -Τα επόμενα τρία τραγούδια μετά το 'Cold Wind To Valhalla' εκφράζουν την ταραγμένη ζωή του “Τροβαδούρου” Ian αυτή την περίοδο. Το 'Black Satin Dancer' υμνεί την Jennie, τις καλές στιγμές που πέρασαν μαζί και την τελευταία τους νύχτα.

    Ian στο 'Wond'ring Aloud' (1971) τραγούδησε: "and it's only the giving that makes you what you are". Εδώ τραγουδάει: "In all your giving, given is the answer".

    Ας τους δούμε για λίγο μαζί…..

    -Το πρωί θα χωρίσουν για πάντα. Μπορούν όμως να μοιραστούν κάποιες στιγμές. Η σχέση έχει τελειώσει. Θα έπρεπε να το κάνουν αυτό; "... shedding right unreason".

    -Απομονώνουν αυτό που ξέρουν ότι είναι πραγματικότητα ('...life...') από αυτό που θέλουν ('... limb...') απεγνωσμένα ('tearing... begging... fly... fleeting... mercy... desperate...') να κρατήσουν μοιραζόμενοι τις τελευταίες αυτές στιγμές: "Bending the minutes, the hours ever turning".

    -Κοιτάζονται και εκτιμούν αυτό που χάνουν: "...and looking sweeter than the brightest flower in my garden."

    -Δεν θέλουν να τελειώσει η νύχτα, αλλά ο χρόνος πιέζει: "Over sensation fly the fleeting seasons... the hours ever turning...".

    Jennie είναι από το Νότο (Λονδίνο) και καθώς η ζωή προχωράει, η ανάγκη της δεν είναι πια ο Ian που είναι από τον Βορρά (Εδιμβούργο): "Your fast river flowing, your northern fire fed."

    -Νομίζω όμως, ότι ολόκληρο το τραγούδι, βρίσκεται εδώ: "Thin wind whispering on broken mandolin". Η σχέση μπορεί να έσπασε, αλλά η μουσική υπάρχει ακόμα.

    -Το τραγούδι αυτό, είναι ένα ημι-ακουστικό τραγούδι. Όταν όμως ο Ian τελειώνει με το: "Come, black satin dancer, come softly to bed", η κιθάρα του Martin παίρνει τα πάνω της και η μουσική φτιάχνει το κλίμα για όλες τις ερμηνείες που μπορεί να δώσει κανείς σ’ αυτούς τους στίχους:

    "Your fast river flowing, your northern fire fed,
    Come, black satin dancer, come softly to bed".


  • "Requiem"


  • Well, I saw a bird today
    flying from a bush
    and the wind blew it away.
    And the black-eyed mother sun
    scorched the butterfly at play
    velvet veined. I saw it burn.
    With a wintry storm-blown sigh,
    a silver cloud blew right on by.
    And, taking in the morning, I sang
    O Requiem.

    Well, my lady told me, "Stay.''
    I looked aside and walked away
    along the strand.
    But I didn't say a word,
    as the Train time-table blurred
    close behind the taxi stand.
    Saw her face in the tear-drop black cab window.
    Fading into the traffic, watched her go.
    And taking in the morning,
    heard myself singing
    O Requiem.
    Here I go again.
    It's the same old story.

    Well, I saw a bird today
    I looked aside and walked away
    along the Strand.

    -Όπως έγραψα και στην αρχή, είναι η περίοδος του διαζυγίου. Ο Ian και η Jennie χωρίζουν. Το τραγούδι αυτό, είναι ένα requiem για μια σχέση που έφτασε στο φινάλε.

    -Στον πρώτο στίχο, σκιτσάρει εικόνες από τη φύση. Είναι “μεταφορές” για να περιγράψει πώς τα τρυφερά και ανυπεράσπιστα πλάσματα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη βιαιότητα της φύσης.

    -Το πουλί και η πεταλούδα που καίγεται στον ήλιο είναι “Συμβολισμοί”. Συμβολίζουν την σχέση που δεν μπόρεσε να αντέξει σ’ αυτό που τελικά όλοι μας παλεύουμε να αντέξουμε. Πραγματικότητα, Aγχος, Καθημερινότητα, Πίεση. Και είναι ένα θέμα /συμβολισμός που ο “Τροβαδούρος” Ian θα ασχοληθεί ξανά, στο άλμπουμ Heavy Horses (1978) με το τραγούδι “Moths”.

    Well, I saw a bird today
    flying from a bush
    and the wind blew it away.
    And the black-eyed mother sun
    scorched the butterfly at play
    velvet veined. I saw it burn.
    With a wintry storm-blown sigh,
    a silver cloud blew right on by.
    And, taking in the morning, I sang
    O Requiem.


    -Στο δεύτερο στίχο, περιγράφει τη σκηνή του χωρισμού και τα συναισθήματα που ακολουθούν.

    Well, my lady told me, "Stay.''
    I looked aside and walked away
    along the strand.
    But I didn't say a word,
    as the Train time-table blurred
    close behind the taxi stand.
    Saw her face in the tear-drop black cab window.
    Fading into the traffic, watched her go.
    And taking in the morning,
    heard myself singing
    O Requiem.


    -Ο τελευταίος στίχος: "Well I saw a bird today, I looked aside and walked away along the Strand", είναι μία επανάληψη, αλλά αυτή τη φορά το “bird” κοντοστέκεται γιατί συναντάει μία άλλη γυναίκα. Κρατάει όμως τις αποστάσεις του γιατί φοβάται να μην πληγωθεί ξανά: "it's the same old story".

    Here I go again.
    It's the same old story.
    Well, I saw a bird today
    I looked aside and walked away
    along the Strand.


    -Σημ: "Strand" είναι ένας εμπορικός δρόμος στο Λονδίνο.

  • "One White Duck / 0/10 = Nothing At All"


  • There's a haze on the skyline, to wish me on my way.
    And there's a note on the telephone some roses on a tray.
    And the motorway's stretching right out to us all,
    as I pull on my old wings one white duck on your wall.
    Isn't it just too damn real?
    One white duck on your wall.
    One duck on your wall.

    I'll catch a ride on your violin strung upon your bow.
    And I'll float on your melody sing your chorus soft and low.
    There's a picture-view postcard to say that I called.
    You can see from the fireplace, one white duck on your wall.
    Isn't it just too damn real?
    One white duck on your wall.
    One duck on your wall.
    One duck on your wall.

    -Το πρώτο μισό του τραγουδιού, συνεχίζει τη συναισθηματική κατάσταση του προηγούμενου. Αν ο Ian είναι ένας Τροβαδούρος, τότε είναι ένας περιπλανώμενος Τροβαδούρος: "There's is haze on the skyline, to wish me on my way".

    -Οι υποχρεώσεις που έχει αναλάβει με τους Tull, απαιτούν να μετακινείται: "And the motorway's stretching right out to us all...".

    -Ένα παραδοσιακό διακοσμητικό στολίδι του τοίχου, που είναι δεμένο με τις προλήψεις και τους θρύλους της Βόρειας Αγγλίας, ήταν/είναι τρεις πορσελάνινες πάπιες στη σειρά, η μία μικρότερη από την άλλη. Σημαίνουν ένα καλοστημένο και ευτυχισμένο σπιτικό. Αν σπάσουν οι άλλες και μείνει μόνο μία, τότε σημαίνει ότι κάτι δεν πάει/πήγε καλά: "one white duck on your wall".

    So fly away Peter and fly away Paul
    from the finger-tip ledge of contentment:


    -Πρόκειται για ένα παιχνίδι που έπαιζαν τα μικρά παιδιά, συνήθως με τους γονείς τους. Ο πατέρας ή η μητέρα, έβαζαν στην άκρη των δαχτύλων τους μικρά χαρτάκια και τα έκρυβαν λέγοντας “fly away Peter, and fly away Paul”. Ύστερα τα εμφάνιζαν λέγοντας: “come back Peter, come back Paul”. Ο Ian συμβολίζει εδώ το συχνό φευγιό του για τις περιοδείες με το γκρουπ, αλλά είναι και μία αναφορά στο τραγούδι “Leaving on a jet-plane” των Peter, Paul & Mary, που όμως πάλι έχει να κάνει με το φευγιό του Ian.

    Well, the long restless rustle of high-heeled boots calls.
    And I'm probably bound to deceive you after all.


    -Ο περιπλανώμενος Τροβαδούρος δεν μπορεί να ριζώσει και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της οικογενειακής ζωής που του προσφέρει η Jennie: "the long restless rustle of high heel boots calls" και τελικά: "is probably bound to deceive her after all ".

    Something must be wrong with me and my brain
    if I'm so patently unrewarding.
    But my dreams are for dreaming and best left that way
    and my zero to your power of ten equals nothing at all.


    -O Anderson δείχνει να κατηγορεί τον εαυτό του για τη διάλυση αυτού του γάμου: "and my zero to your power of ten, equals nothing at all".

    -Τα ενδοσκοπικά στοιχεία των μέχρι τώρα τραγουδιών του "Minstrel In The Gallery", φαίνεται να τελειώνουν εδώ, αλλά όλα αυτά τα ενδοσκοπικά στοιχεία μας επαναφέρουν στο Σουφικό θέμα της Αγάπης.

    Jennie είναι εκείνη που έφυγε από τη σχέση με τον Ian. Γιατί; Δεν άντεξε να ακολουθεί τον ρυθμό της ζωής που της προσέφερε ένας Rock Star? Δεν θα κριτικάρω φυσικά τη σχέση του Αγαπημένου μου Τροβαδούρου / Τραγουδοποιού. Σύμφωνα όμως με τη Σουφική βάση (και όχι μόνο), το να προσπαθείς να “φέρεις” τον άλλον στα δικά σου μέτρα, είναι απόλυτα εγωιστικό και μόνο Αγάπη δεν περιέχει. Και αν ο Ian έγραψε εδώ τραγούδια από τα τρυφερότερα που έχει γράψει ποτέ, είναι γιατί κλείστηκε στο Μοναστήρι των Τροβαδούρων (βλέπε Ξενοδοχείο) και κοίταξε μέσα στην ψυχή του. Σύμφωνα με τη Σουφική άποψη περί Αγάπης, υπήρξε συνεπέστατος με το ιδανικό της Πυργοδέσποινάς του, ακριβώς σαν ένας Τροβαδούρος. Είναι παρατηρημένο φυσικά, ότι σε κατάσταση απουσίας του Αγαπημένου προσώπου, δημιουργούνται τα περισσότερα καλλιτεχνήματα και αυτό συμβαίνει επειδή σ’ αυτή την κατάσταση, λειτουργεί μέσα μας ο Τροβαδούρος σύμφωνα με τις αρχικές του ιδιότητες. Ας μην ξεχνάμε ότι πέρασαν μία νύχτα μαζί που ήξεραν και οι δύο, ότι είναι η τελευταία τους. ("Thin wind whispering on broken mandolin". Η σχέση μπορεί να έσπασε, αλλά η μουσική υπάρχει ακόμα).

    -Χάθηκε όμως κάτι κατά την διαβίβαση του θέματος της Αγάπης από την Ανατολή στη Δύση; Και αν χάθηκε, τι χάθηκε; Αυτό που χάθηκε είναι η Γνώση της ευρύτερης σημασίας της Αγάπης που μεταδίδεται μόνοι με την ανθρώπινη σχέση. Ίσως αρκετοί διαφωνήσετε με αυτή την άποψη και να σχολιάσετε ότι και ο Δυτικός άνθρωπος ξέρει να αγαπάει και άρα, λέω ….σαχλαμάρες. Θα συμπληρώσω λοιπόν, ότι η έννοια της ευρύτερης σημασίας της Αγάπης υπάρχει στη Δύση, αλλά μόνο στη …..θεωρία (Μη διαφωνείτε ακόμα). Γιατί πώς θα το κάνουμε δηλαδή; Τραγούδια που διαπραγματεύονται θέματα του τύπου “Γύρνα πίσω γιατί θα πεθάνω” και ένα σωρό παρεμφερή, τι σημαίνουν; Πρόκειται για μονόπλευρα και εγωιστικά τραγούδια. Ασχολούνται με την κατάσταση του άλλου; Πώς είναι ο άλλος και γιατί έφυγε; Εξ άλλου, ο καθένας πάρα πολύ απλά μπορεί να συμπεράνει, ότι έφυγε για να περνάει καλύτερα. Γνωρίζετε κανέναν που να έφυγε για να περνάει …....χειρότερα; (Μη διαφωνείτε ακόμα. Μισό λεπτό….)

    -Όταν ο άνθρωπος κατακτήσει την έννοια της Αγάπης, τότε μόνο η Σοφία του λείπει. Δεν φαντάζομαι να υπάρχει κάποιος από Εμάς που να πιστεύει ότι βρισκόμαστε ένα σκαλοπάτι πριν από την κατάκτηση της …..Σοφίας!!!

    -Τώρα, μπορείτε να διαφωνήσετε.

  • "Baker Street Muse"


  • -Περιέχει τα μέρη:

    Baker Street Muse
    Pig-Me And The Whore
    Crash-Barrier Waltzer
    Mother England Reverie

    -Στην 17λεπτη σουίτα που ακολουθεί, ο Ian είναι παρατηρητής. Ζει και κινείται στην περιοχή της Baker Street του Λονδίνου. Συλλέγει εικόνες και εντυπώσεις από το “κυνήγι” που κάνει προκειμένου να κατακτήσει την Shona Learoyd, που αργότερα έγινε η δεύτερη γυναίκα του.


    Baker Street Muse

    Windy bus-stop. Click. Shop-window. Heel.
    Shady gentleman. Fly-button. Feel.
    In the underpass, the blind man stands.
    With cold flute hands.
    Symphony match-seller, breath out of time.
    You can call me on another line.

    Indian restaurants that curry my brain.
    Newspaper warriors changing the names,
    they advertise from the station stand.
    With cold print hands.
    Symphony word-player, I'll be your headline.
    If you catch me another time.

    Didn't make her with my Baker Street Ruse.
    Couldn't shake her with my Baker Street Bruise.
    Like to take her but I'm just a Baker Street Muse.

    Ale-spew, puddle-brew boys, throw it up clean.
    Coke and Bacardi colours them green.
    From the typing pool goes the mini-skirted princess
    with great finesse.
    Fertile earth-mother, your burial mound is fifty feet
    down in the Baker Street underground. (What the hell!)

    Didn't make her with my Baker Street Ruse.
    Couldn't shake her with my Baker Street Bruise.
    Like to take her but I'm just a Baker Street Muse.

    Walking down the gutter thinking, "How the hell am I today?''
    Well, I didn't really ask you but thanks all the same.

    "I'll be your headline, if you catch me another time":

    -Σαν Rock star ο Anderson, είναι συχνά το αντικείμενο της αρθρογραφίας των εφημερίδων. Της λέει με άλλα λόγια, ότι αν τους δουν ξανά μαζί, ο τύπος θα οργιάσει με τα πρωτοσέλιδα!!

    Pig-Me And The Whore

    "Big bottled Fraulein, put your weight on me,''
    said the pig-me to the whore,
    desperate for more in his assault upon the mountain.
    Little man, his youth a fountain.
    Overdrafted and still counting.
    Vernacular, verbose; an attempt at getting close
    to where he came from.
    In the doorway of the stars,
    between Blandford Street and Mars;
    Proposition, deal. Flying button feel. Testicle testing.
    Wallet ever-bulging. Dressed to the left, divulging
    the wrinkles of his years.
    Wedding-bell induced fears.
    Shedding bell-end tears in the pocket of her resistance.
    International assistance flowing generous and full
    to his never-ready Tool.
    Pulls his eyes over her wool.
    And he shudders as he comes.
    And my rudder slowly turns me into the Marylebone Road.

    "Pig-Me And The Whore":

    -Λογοπαίγνιο για τον πυγμαίο (pygmy), αλλά ταυτόχρονα και το ……ζωώδες: ('pig') & ('me').

    "Vernacular, verbose: an attempt at getting close to where he came from":

    -Η προσπάθεια να έρθει κοντά της, να κατανοήσει τον τρόπο της, αλλά και το από πού προήλθε ο ίδιος.

    "In the doorway of the stars between Blandford Street and Mars...":

    -Αυτό θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε, αφού τέτοιες σκηνές συμβαίνουν καθημερινά σε όλο τον κόσμο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η Blandford Street βρίσκεται στο Soho.

    Crash-Barrier Waltzer

    And here slip I dragging one foot in the gutter
    in the midnight echo of the shop that sells cheap radios.
    And there sits she no bed, no bread, no butter
    on a double yellow line where she can park anytime.
    Old Lady Grey; crash-barrier waltzer
    some only son's mother.
    Baker Street casualty.
    Oh, Mr. Policeman
    blue shirt ballet master.
    Feet in sticking plaster
    move the old lady on.
    Strange pas-de-deux
    his Romeo to her Juliet.
    Her sleeping draught,
    his poisoned regret.
    No drunken bums allowed
    to sleep here in the crowded emptiness.
    Oh officer, let me send her to a cheap hotel.
    I'll pay the bill and make her well
    like hell you bloody will!
    No do-good over kill.
    We must teach them to be still
    more independent.

    "On a double yellow line":

    -Στη Βρετανία, μία κίτρινη γραμμή στο δρόμο, σημαίνει απαγόρευση του parking στις ώρες γραφείου. Μία διπλή κίτρινη γραμμή (double yellow line) σημαίνει απαγορεύεται το parking όλες τις ώρες.

    "I have no wish for wishing wells or wishing bones":

    -Τα 'wishing bones' είναι κάτι σαν ζάρια (ένα παιχνίδι “Βεζύρης, Βασιλιάς”, με ένα συγκεκριμένο κόκαλο, υπάρχει και σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας) και ο στίχος σημαίνει ότι ο Ian δεν βασίζεται στην τύχη.

    Mother England Reverie

    I have no time for Time Magazine or Rolling Stone.
    I have no wish for wishing wells or wishing bones.
    I have no house in the country I have no motor car.
    And if you think I'm joking, then I'm just a one-line Joker in a public bar.
    And it seems there's no-body left for tennis; and I'm a one-band-man.
    And I want no Top Twenty funeral or a hundred grand.
    There was a little boy stood on a burning log,
    rubbing his hands with Glee.
    He said, "Oh Mother England,
    did you light my smile;
    or did you light this fire under me?
    One day I'll be a minstrel in the gallery.
    And paint you a picture of the Queen.
    And if sometimes I sing to a cynical degree
    it's just the nonsense that it seems.''

    So I drift down through the Baker Street valley,
    in my steep-sided un-reality.
    And when all is said and all is done
    I couldn't wish for a better one.
    It's a real-life ripe dead certainty
    that I'm just a Baker Street Muse.

    Talking to the gutter-stinking, winking in the same old way.
    I tried to catch my eye but I looked the other way.
    Indian restaurants that curry my brain
    newspaper warriors changing the names
    they advertise from the station stand.
    Circumcised with cold print hands.

    Windy bus-stop. Click. Shop-window. Heel.
    Shady gentleman. Fly-button. Feel.
    In the underpass, the blind man stands.
    With cold flute hands.
    Symphony match-seller, breath out of time
    you can call me on another line.

    Didn't make her with my Baker Street Ruse.
    Couldn't shake her with my Baker Street Bruise.
    Like to take her but I'm just a Baker Street Muse.
    (I can't get out!)

    " There was a little boy stood on a burning log,
    rubbing his hands with Glee.
    He said, "Oh Mother England,
    did you light my smile;
    or did you light this fire under me?":


    -Είναι μία αναφορά στο ποίημα 'Casablanca' της Felicia Hemans. Πρόκειται για την ιστορία του 13χρονου Casablanca, γιου του αντιναύαρχου Brueys, ο οποίος διοικούσε τον Γαλλικό στόλο στη ναυμαχία του Νείλου μεταξύ Γάλλων και Aγγλων, το 1798. Το πλοίο του Brueys πήρε φωτιά και βυθιζόταν και ενώ το πλήρωμα είχε εγκαταλείψει το πλοίο, ο 13χρονος Casablanca ικέτευε τον πατέρα του να τον αφήσει να φύγει. Τελικά ο Brueys αγνόησε τις ικεσίες του Casablanca και τον παρέσυρε μαζί του στον θάνατο από τις εκρήξεις της πυριτιδαποθήκης.

    Ian εδώ, επανέρχεται (για λίγο) στο θέμα του “Thick as a Brick”. Του να πεθαίνει δηλαδή κάποιος για το καθήκον και τα ιδανικά που χτίζουν οι “Wise Men” για να επιβιώνει το σύστημα. Ο στίχος αυτός είναι μία καταγγελία για την ανοησία του θανάτου του 13χρονου που στα σχολεία διδάσκεται σαν παράδειγμα …….ανδρείας!!!!

    "I can't get out! ":

    -Ιδού λοιπόν πως κλείνει ο Τροβαδούρος την παράστασή του. Αρχικά σαν ουδέτερος παρατηρητής των γεγονότων, αντιλαμβάνεται στην πορεία ότι δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί. Είναι αδύνατον να επιβιώσει εάν αποκοπεί από το κοπάδι. Είναι και ο ίδιος μέρος του συνόλου. Πώς να βγει;

  • "Grace"


  • Hello sun.
    Hello bird.
    Hello my lady.
    Hello breakfast.
    May I buy you again tomorrow?

    -Το κομμάτι αυτό, διαρκεί 40" και είναι ακριβώς όσο χρειάζεται.

    -Ξυπνάς ένα πρωί, χασμουριέσαι, κοιτάς από το παράθυρο, ακούς τα πουλιά να κελαηδούν, καλημερίζεις την Αγαπημένη σου με ένα φιλί και νοιώθεις όμορφα για την καινούργια ημέρα που ξεκινάει. Ύστερα παίρνεις ένα κουαρτέτο εγχόρδων και κλείνεις αυτά σου τα λόγια εκεί μέσα. Πολλοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό.

    "Hello sun,
    Hello bird,
    Hello my lady"


    -Και έπειτα; Έπειτα……

    " Hello breakfast.
    May I buy you again, tomorrow?"


    -Αυτό μπορεί να σας φαίνεται περιττό, ή αστείο. Πόσο κάνει ένα πρωινό; Και τέλος πάντων, με κάποιο τρόπο όλοι μπορούμε να το εξασφαλίζουμε. Για πολλούς, ίσως δεν θα χρειαζόταν αυτός ο στίχος.

    *** Πάμε πάλι…….

    "Hello breakfast.
    May I buy you again, tomorrow?"


    -Κάποια πλάσματα, ίσως αναρωτιούνται πραγματικά, αν θα είναι σε θέση να έχουν το πρωινό τους και την επόμενη ημέρα, γιατί……

    …..ξυπνάς ένα πρωί, χασμουριέσαι, κοιτάς από το παράθυρο, ακούς τα πουλιά να κελαηδούν και σου έρχεται να τα …….στραγγαλίσεις!!!!!

    *** Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.


    Tags
    Μουσικά Είδη:RockΜουσικά Όργανα:ΒιόλακιθάραΚαλλιτέχνες:JokerGleeMuseQueenToolTrainΕταιρίες:Martin



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #4812   /   07.06.2006, 02:53   /   Αναφορά
    Orfeus, συγχαρητήρια για το άρθρο. Όμως, ομολογώ πως μπερδεύτηκα λίγο…



    Πρώτα από όλα, η μυστικοπάθεια που χαρακτηρίζει τον σουφισμό είναι “ξένη” για τον παραδοσιακό ισλαμισμό. Σπάνια συναντώνται στο Κοράνιο παροτρύνσεις για ασκητισμό. Ο σουφισμός, εμφανίζεται από τον 8ο αιώνα στην περιοχή της Βασόρας, αλλά και στην Μέκκα και τη Μεδίνα. Πολλοί όμως διακρίνουν σε αυτόν χριστιανικές επιδράσεις, αφού εκδηλώνεται με τη σύσταση “αδελφάτων”, καθώς και με την εμφάνιση ατομικού (και συχνά επαιτικού) ασκητισμού – εμφανή “δάνεια” από τους χριστιανική θρησκευτική τυπολογία. Επίσης, διακρίνουν στον σουφισμό την επίδραση του νεοπλατωνισμού (που είχε εξαπλωθεί στην -τότε-ελληνική Ανατολή), την επίδραση του ινδουισμού (που του μετέδωσε την έννοια της “νιρβάνα”), την επίδραση των περσικών θρησκειών (που του προσέδωσαν πανθεϊστικές δοξασίες, ακόμα περισσότερο απομακρυσμένες από τον ισλαμισμό).



    Οι Άραβες, βέβαια, με σημαντικότερο εκπρόσωπο τον Αβερρόη (ή Ibn Rushd) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα μεσαιωνικά ευρωπαϊκά πράγματα. Εκτός από το ότι είναι υπεύθυνοι για την διάσωση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και την απόδοσή της στην Ευρώπη, παρουσίασαν και σημαντικά επιστημονικά επιτεύγματα.



    O Αβερρόης, όπως και ο Αβικέννας και ο Al Farabi ανήκαν στο falspfah που μαζί με τους sufi και το καλάμ ήταν τα τρία κύρια ιδεολογικά ρεύματα στο Ισλάμ κατά τον Μεσαίωνα.



    Για την ετυμολογική ερμηνεία της λέξης τροβαδούρος, τώρα… Εγώ γνωρίζω πως, απλά, στην προβηγκιανή διάλεκτο, trobar σημαίνει βρίσκω, επινοώ, εμπνέομαι. Στο προβηγκιανό γλωσσικό ιδίωμα, trobador είναι ο συνθέτης-ποιητής.

    Για τα ...παραπέρα, ομολογώ πως πρώτη φορά τα ακούω και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Reynold Alleyne Nicholson (1868-1945), ο οποίος ήταν κάποια χρόνια καθηγητής στο Cambridge. Ενδιαφέροντα, αλλά ισχύουν?



    ::beer::

    #4813   /   07.06.2006, 04:37
    Orfeus, συγχαρητήρια για το άρθρο.




    Σ’ ευχαριστώ!!! :beer:



    Όμως, ομολογώ πως μπερδεύτηκα λίγο…

    Πρώτα από όλα, η μυστικοπάθεια που χαρακτηρίζει τον σουφισμό είναι “ξένη” για τον παραδοσιακό ισλαμισμό. Σπάνια συναντώνται στο Κοράνιο παροτρύνσεις για ασκητισμό. Ο σουφισμός, εμφανίζεται από τον 8ο αιώνα στην περιοχή της Βασόρας, αλλά και στην Μέκκα και τη Μεδίνα. Πολλοί όμως διακρίνουν σε αυτόν χριστιανικές επιδράσεις, αφού εκδηλώνεται με τη σύσταση “αδελφάτων”, καθώς και με την εμφάνιση ατομικού (και συχνά επαιτικού) ασκητισμού – εμφανή “δάνεια” από τους χριστιανική θρησκευτική τυπολογία. Επίσης, διακρίνουν στον σουφισμό την επίδραση του νεοπλατωνισμού (που είχε εξαπλωθεί στην -τότε-ελληνική Ανατολή), την επίδραση του ινδουισμού (που του μετέδωσε την έννοια της “νιρβάνα”), την επίδραση των περσικών θρησκειών (που του προσέδωσαν πανθεϊστικές δοξασίες, ακόμα περισσότερο απομακρυσμένες από τον ισλαμισμό).




    Παναγιώτη…

    Τον όγδοο αιώνα άρχισε η κατάκτηση της Ισπανίας και της Σικελίας από τους Σαρακηνούς. Η χρονολογική τους όμως σφραγίδα. βρίσκεται –τουλάχιστον- στη δεύτερη προ χριστιανική χιλιετία, αλλά πήραν ένα ανατολίτικο “άρωμα” επειδή υπήρξαν προστατευόμενοι του Ισλάμ και είναι οι Σαρακηνοί “υπεύθυνοι” γι’ αυτό. Οι Σουφιστές είναι αρχαίοι πνευματικοί τέκτονες που θεωρούνται μουσουλμανική αίρεση, αλλά νοιώθουν πολύ καλά μέσα σε όλες τις θρησκείες και πιστεύουν πως είναι μία Μυστική Διδασκαλία μέσα σ’ αυτές. Το ιδανικό τους είναι να είναι “εν τω κόσμω, αλλά όχι εξ αυτού” και πιστεύουν ότι η φώτιση έρχεται με την Αγάπη και την αφοσίωση σε μία Μούσα ακόμα και αν οι πράξεις της Μούσας αυτής, είναι άσπλαχνες.



    Για την ετυμολογική ερμηνεία της λέξης τροβαδούρος, τώρα… Εγώ γνωρίζω πως, απλά, στην προβηγκιανή διάλεκτο, trobar σημαίνει βρίσκω, επινοώ, εμπνέομαι. Στο προβηγκιανό γλωσσικό ιδίωμα, trobador είναι ο συνθέτης-ποιητής.

    Για τα ...παραπέρα, ομολογώ πως πρώτη φορά τα ακούω και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Reynold Alleyne Nicholson (1868-1945), ο οποίος ήταν κάποια χρόνια καθηγητής στο Cambridge. Ενδιαφέροντα, αλλά ισχύουν?




    Είναι όντως ενδιαφέροντα.

    Η λέξη “trobar” που σημαίνει “βρίσκω”, “επινοώ”, “εμπνέομαι”, δεν έχει να κάνει με τον “τροβαδούρο” που η ρίζα του είναι το ΤRB που θα πει “λαουτιέρης”.

    Η ερμηνεία που δίνω βρίσκεται εδώ: “Οι Διδασκαλίες των Σούφι”/Ιντρις Σαχ από τις εκδόσεις του “Πύρινου Κόσμου” (1978)






    #4819   /   07.06.2006, 14:59
    Orfeus, αυτό που θέλω να πω, σε σχέση με το έργο των (προβηγκιανών) τροβαδούρων, είναι πως η επίδραση δεν είναι μόνο αραβική.



    Στα τέλη του 11ου αιώνα, είναι καθοριστική για την λαϊκή ποίηση (και τον μεσαιωνικό λυρισμό) η άνθηση μιας ποίησης στη γλώσσα του οκ (langue d' oc).

    Επιβάλλεται σαν πρότυπο στην Βόρεια Γαλλία και στη Γερμανία, ενώ καλλιεργείται στη δική της γλώσσα στην Ισπανία (Καταλανία, κυρίως) και στη Βόρεια Ιταλία.

    Η ποίηση αυτή αντλεί από πολλές πηγές: την ποιητική παράδοση της λατινικής μετρικής και ρυθμικής, τον αραβικό λυρισμό -κυρίως του Ιμπν Χαζάν (994-1063) και του Αλμουταμίντ (1068-1091)- και τις λυρικές μορφές του θεχέλ (που απορρέει από τη μοζαραβική ποίηση) και του μοασάχα.



    Τώρα, για όσα αφορούν την ετυμολογία της λέξης τροβαδούρος, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.

    Πέρα από τις δυο παραπάνω εξηγήσεις, υπάρχει και η εκδοχή της καταγωγής της από τα “χυδαία” λατινικά (αυτά που μιλούσαν οι ρωμαίοι στρατιώτες και που σταδιακά οδήγησαν στη δημιουργία των ρωμανικών γλωσσικών ιδιωμάτων).

    Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, η λέξη τροβαδούρος προέκυψε από το ρήμα tropare, που σημαίνει τραγουδώ με τρόπους.



    ::another beer::


    #4814   /   07.06.2006, 11:54   /   Αναφορά
    η αναλυση ειναι καταπληκτικη χωρις καμια αμφιβολια , επειδη ομως ειναι πιστη μεταφορα και πιστοτατη μεταφραση της αναλυσης που υπαρχει εδω και χρονια στο www.cupofwonder.com ,θα ηταν καλο να ειχες αναφερει τις πηγες σου
    #4816   /   07.06.2006, 13:48
    η αναλυση ειναι καταπληκτικη χωρις καμια αμφιβολια , επειδη ομως ειναι πιστη μεταφορα και πιστοτατη μεταφραση της αναλυσης που υπαρχει εδω και χρονια στο www.cupofwonder.com ,θα ηταν καλο να ειχες αναφερει τις πηγες σου




    Η ανάλυση που υπάρχει στο www.cupofwonder.com δεν περιέχει τα περί Σουφισμού και Τροβαδούρων.

    Η μετάφραση, που είναι πιστή (μόνο για την μη αλλοίωση της πληροφορίας), περιέχει .......Ορφικό αυθορμητισμό.












    #4817   /   07.06.2006, 14:02
    με συγχωρεις φιλε μου αλλα δεν πειθεις , επιμενω οτι επρεπε να αναφερεις τις πηγες σου οσο αφορα την αναλυση του Misntrel in the Gallery , που ειναι ακριβης μεταφορα απο την συγκεκριμενη ιστοσελιδα .Αν ψαξω και παλιοτερες "δικες" σου αναλυσεις και "προσεγγισεις " οπως αυτη του thick as brick , μαλλον θα καταληξουμε οτι ειναι πιστες , μεχρι τελειας , αντιγραφες και μεταφρασεις απο το cupofwonder .Tα υπολοιπα που αναφερεις περι ορφικου αυθορμητισμου ειναι καθαρες υπεκφυγες .

    #4818   /   07.06.2006, 14:34
    Όχι δεν είναι αντιγραφή. Είναι μετάφραση δική μου και με πολλά δικά μου "κομμάτια" μέσα!!!








    #4820   /   07.06.2006, 15:09
    λυπαμαι ειλικρινα φιλε μου αλλα προκαλω οποινδηποτε να επισκεφτει το συγκεκριμενο site και να κανει τις συγκρισεις .Για σενα ηταν απλως ζητημα χρονου να βρεθει καποιος που εχει μεγαλυτερο κολλημα απο σενα με τους Jehtro Tull , να ξερει καλυτερα πολλα πραγματα για τους Jethro Tull και να γινει πεντακαθαρο οτι οι αναλυσεις και οι προσεγγισεις για τις οποιες δεχοσουν πληθος συγχαρητηριων , δεν ηταν δικες σου αλλα καθαρες αντιγραφες και πιστες μεταφρασεις απο εργα ανθρωπων που πασχισαν πολυ καιρο για να μας κανουν να καταλαβουμε την Τεχνη του Ian Anderson .Για οποιον εχει οποιαδηποτε αμφιβολια για τα γραφομενα μου το site ειναι www.cupofwonder.com.Τα συμπερασματα δικα σας




    #4821   /   07.06.2006, 15:39
    Δεν αρνιέμαι ότι από κάπου παίρνω τις πληροφορίες μου.

    Όταν όμως π.χ. γράφω:



    -SONGS FROM THE WOOD (1977)

    Είμαι ένας κριτικός δίσκων. Κάθομαι στο γραφείο μου και ακούω τις καινούργιες κυκλοφορίες που μου φέρνουνε. Τι δουλειά κι’ αυτή…. Έχω βαρεθεί… Ξέρετε τώρα πως είναι αυτά… Τα ακούω και μετά γράφω μερικά λόγια βαθμολογώντας αναλόγως. Το ανώτερο όριο βαθμολογίας στο περιοδικό που εργάζομαι, είναι τα δέκα άστρα. Βαριέμαι και το “σήκω, βάλε CD, κάτσε, άκουσε, ξανασήκω κλπ…κλπ…”, γι’ αυτό ζήτησα να μου προσλάβουν μία γραμματέα. Η δουλειά αυτή είναι απογευματινή. Ε δεν μπορώ τώρα πρωί-πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, να κριτικάρω δίσκους. Αφήστε δηλαδή που έχω και εκείνον τον …..Ορφέα να λέει ότι οι κριτικοί είναι σαν τους ευνούχους.

    -Τι δίσκους έχουμε για απόψε …….Salamander?

    -Μόνο έναν.

    -Μόνο έναν; Τι έγινε; Οι εταιρίες έγιναν …..τσιγκούνες; Και ποιος είναι αυτός ο ένας;

    -Είναι το “Songs from the Wood” των Jethro Tull.

    -Χμμμμ…. Με έχει ελαφρώς απογοητεύσει τελευταία ο Ian και η παρέα του. Για να δούμε τι θα ….ακούσουμε!!!!

    Το μεσαιωνικό στυλ που ξεκίνησε με το “Warchild”, υπάρχει εδώ εν αφθονία και σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Για ποιο κομμάτι να γράψω και τι να γράψω; Για τις κιθάρες; Για το φλάουτο και τις διάφορες φλογέρες και σφυρίχτρες;

    Είναι όλα υπέροχα. Μοναδικά και καταπληκτικά. Κλασσικά στοιχεία μπερδεύονται με folk και prog/hard/rock και δένουν υπέροχα. Ο David Palmer (που με αυτό το άλμπουμ, είναι πλέον επίσημο μέλος του γκρουπ), κάνει θαύματα με την ενορχήστρωσή του. Μετά από 7 χρόνια (“Benefit”), ο Ian και η παρέα του, με άφησαν άναυδο ….ξανά!!!!

    Σ’ ευχαριστώ Ian.

    * Αγαπημένα μου: ……….Όλα!!!!!!

    * Πρόταση: Δεν ξέρω πως τα κατάφεραν αυτά τα παιδιά, αλλά είμαι σε ένα διαμέρισμα στο δεύτερο όροφο και κάθε φορά που ακούω αυτόν το δίσκο, νομίζω ότι έχω μεταφερθεί σε ένα …..δάσος!!!! Όταν με ρώτησε η Salamander (!!!), πόσα άστρα να βάλει κάτω από το κείμενό μου, έβγαλα το κεφάλι μου πίσω από έναν ……..θάμνο, και της είπα: “Στα δέκα άστρα, να βάλεις …….δώδεκα!!!!!”




    Αυτό δεν υπάρχει πουθενά, γιατί είναι δικό μου!!!!


    #4822   /   07.06.2006, 16:03
    φυσικα αρνεισαι οτι αντλεις πληροφοριες γιατι σε διαφορετικη περιπτωση θα ανεφερες τις πηγες σου .Οσον αφορα αυτο το αστειο αποσμασμα που παραθετεις και καυχιεσαι οτι ειναι δικο σου , μπορει και να ειναι .Η ουσια ομως , που ειναι οι αναλυσεις και οι προσεγγισεις δεν ειναι καθολου μα καθολου δικες σου .Καταλαβαινω τον πανικο σου αλλα με κειμενα οπως το παραπανω δεν μπορεις να πεισεις κανενα οτι ολα τα υπολοιπα που εχεις γραψει ειναι δικα σου γιατι απλουστατα δεν ειναι .Και ξερεις κατι , κατι μου λεει οτι και η αναλυση του John Barleycorn δεν ειναι δικια σου , κατι μου λεει οτι και η αναλυση του American Pie δεν ειναι δικια σου γιατι καπου τα εχω ξαναδιαβασει πολυ παλιοτερα και σε αγγλικη γλωσσα .

    #4823   /   07.06.2006, 16:35
    Οι αναλύσεις και οι προσεγγίσεις που κάνω είναι μεταφράσεις δικές μου και μόνον δικές μου και δεν πρόκειται για αντιγραφές.

    Είναι μεταφράσεις με το δικό μου ύφος, με την δική μου αντίληψη και περιέχουν και δικές μου πληροφορίες και κείμενα.



    Έχω διαμορφώσει ένα δικό μου ύφος γραφής και πιστεύω ότι αυτό είναι ορατό.



    Αυτά, συν ότι δεν με έχει καταλάβει κανενός είδους πανικός!!!!








    #4831   /   07.06.2006, 21:45
    o orfeus λέει ότι η μετάφραση είναι δική του. Μια μετάφραση είναι πάρα πολλή δουλειά και περιέχει καινούρια στοιχεία εκτός απο τα παλιά σύν το γεγονός ότι ο μεταφραστής πρέπει να ξέρει κάποια πράγματα για το αντικείμενο που μεταφράζει. Εχω δουλέψει επαγγελματικά σαν μεταφράστρια για ένα διάστημα, γι αυτό τα λέω αυτά.



    Πέρα απο τα πιο πάνω, λες κάτι σωστό, ότι σε κάθε μετάφραση αναφέρουμε την πηγή απ όπου πήραμε τις αρχικές μας πληροφορίες, όποιες κι αν είναι αυτές. Θα μπορούσες απλά να πείς αυτό χωρίς να υποτιμάς τις ώρες και την αγάπη με την οποία δουλεύει ο orfeus.



    Και orfeus μου, κατα τη γνώμη μου άλλη φορά θα ήταν καλό να γράφεις μια γραμμούλα απο κάτω απο τα κειμενά σου για να αποφεύγονται τέτοιου είδους συζητήσεις. Στο κάτω κάτω τόση δουλειά κάνεις, μια γραμμή παραπάνω δεν είναι τίποτε για σένα και είναι και αυτό που πρέπει να γίνεται πάντα όσον αφορά κείμενα που έχουν πηγές.


    #4815   /   07.06.2006, 12:21   /   Αναφορά
    Αυτή η ανάλυση [καθώς και η συζήτηση που άρχισε] ανοίγει διάπλατα τους ορίζοντες της μουσικής παιδείας και αξίζει συγχαρητήρια.
    #4825   /   07.06.2006, 18:19   /   Αναφορά
    Ορφέα μου,

    πολύ ωραίο κείμενο!

    Σ' ευχαριστούμε!

    Φυσικά όπως πολύ εύκολα θα μπορούσες να μαντέψεις, η ανάλυση των στίχων ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι στο άρθρο σου!

    «Μεταξύ των άλλων ξεχώρισα το παρακάτω:

    Ξυπνάς ένα πρωί, χασμουριέσαι, κοιτάς από το παράθυρο, ακούς τα πουλιά να κελαηδούν, καλημερίζεις την Αγαπημένη σου με ένα φιλί και νοιώθεις όμορφα για την καινούργια ημέρα που ξεκινάει. Ύστερα παίρνεις ένα κουαρτέτο εγχόρδων και κλείνεις αυτά σου τα λόγια εκεί μέσα. Πολλοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό.»

    Και αν και το γνωρίζεις ήδη εγώ θα στο ξαναπώ…..μου αρέσει ιδιαίτερα όταν διαβάζω κάτι που είναι γραμμενο με τον Ορφικό Αυθορμητισμό!



    Να 'σαι καλά!
    #4827   /   07.06.2006, 19:42   /   Αναφορά
    Επειδή έκανα τον κόπο και μπήκα στο site που αναφέρθηκε,έχω να πω το εξής:

    Με τίποτα δεν έχει γίνει αντιγραφή.Οπωσδήποτε από κάπου παίρνει πληροφορίες ο Orfeus για ορισμένα από αυτά που μας παραθέτει.Δεν είναι κακό να συλλέγεις πληροφορίες και να τις γράφεις με το δικό σου στυλ όπως κάνει επι του παρόντος ο Orfeus.

    Βy the way,θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια για όλα αυτά και για τις άκρως ενδιαφέρουσες αναλύσεις των στίχων και για τον κόπο που μπαίνεις κάθε φορά για να μας παραθέτεις αυτά τα ωραία θέματα.
    #4828   /   07.06.2006, 20:16
    To Cold Wind to Valhalla είναι τέλειο...Και στο forum του επίσημου site to θάβουν γμτττ...



    Είχα γράψει κάποτε πως " όποιος ακούει Jethro Tull είναι καλός άνθρωπος".

    Επιμένω ακόμα...



    Επιμένω λεω...



    Ορφέα γράφε , αντέγραφε ότι θες κάνε...Συνέχισε όμως...



    Χαιρετισμούς απ τα Σάλωνα...




    #4829   /   07.06.2006, 20:22   /   Αναφορά
    Ορφέα, για τιμωρία να γράψεις 100 φορές: “Αν μπω σε site που γράφει κάτι που ήδη γνωρίζω, να μη ξεχάσω να το αναφέρω στο άρθρο μου...



    Άντε... Και όχι copy+paste η τιμωρία, ε...



    ;-)







    #10478   /   25.11.2007, 10:30   /   Αναφορά
    Orfeus απλά τέλειο άρθρο...Μας μαθαίνεις την μουσική RaBB....!

    :)