505 online · 210.845 μέλη
| Re: Μαρία Κάλλας (Βαθμολογία 1) _BY melgal _ON _DATESTRING |
| Το πραγματικό επώνυμο της Μαρίας Καλογεροπούλου (Κάλλας) ήταν Ανδρινοπούλου. Αρχηγέτης και ονοματοθέτης της οικογένειας ήταν ο Καλόγερος Ανδρινόπουλος, ο οποίος έδρασε ως στρατιώτης στην Επανάσταση του '21 και για την προσφορά του έλαβε στα 1844 από την πολιτεία τιμητικό δίπλωμα και σιδερένιο Αριστείο Ανδρείας (ΓΑΚ αρ. 2211, αύξ. αρ. 48). Αναζητώντας τις ρίζες της οικογένειας φτάνουμε στην περιοχή Λάκκα Σούλι της Ηπείρου, όπου λέγεται πως έφεραν το επώνυμο Φεφές. Πριν τα 1700 μέλη της οικογένειας μετανάστευσαν στο χωριό Καλογερέσι της Τριπύλας κι αμέσως μετά στο γειτονικό χωριό Λαντζουνάτου. Λίγο πριν τη μεγάλη Επανάσταση του γένους, ένας από την οικογένεια, ο Καλόγερος Ανδρινόπουλος, εγκαταστάθηκε σώγαμπρος στο χωριό Μπέτση (του) της Ιθώμης Μεσσηνίας, που βρισκόταν στη βορειοανατολική πλευρά του βουνού του Βουλκάνου (Ιθώμης) και σήμερα δεν υπάρχει πια. Την 1η Γενάρη του 1862 οι Μπετσαίοι, μεταξύ των οποίων κι ο Καλόγερος Ανδρινόπουλος, αλλά και μερικοί τσομπαναραίοι Αλωνιστιώτες που παραχείμαζαν στην περιοχή, ίδρυσαν ενάμισυ χιλιόμετρο δυτικά του Μελιγαλά Μεσσηνίας και δίπλα στη θρυλική γέφυρα της Μαυροζούμαινας, το χωριό Νεοχώρι Ιθώμης. Στις 15 Φλεβάρη του 1864 εγκαταστάθηκαν στο ίδιο χωριό με ειδικό μάλιστα συμφωνητικό (!) και οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών Γκολέμη (του) και Μίλα (του). Στου Μπέτση είχαν γεννηθεί δυο τουλάχιστον παιδιά του Καλόγερου, ο Γιώργος κι ο Βασίλης. Παιδιά του Βασίλη Καλογερόπουλου και της γυναίκας του Φωτούλας, το γένος Στάθη Κουντούρη από το Μαυρομάτι της Ιθώμης Μεσσηνίας, ήταν κατά σειρά ο Δημήτρης, ο Γιώργος, η Αναστασία και ο Στάθης. Ο Γιώργος σπούδασε φαρμακοποιός και στα 1916, όντας 29 χρονών, παντρεύτηκε στην Αθήνα την 18χρονη τότε Ευαγγελία (Λίτσα) Δημητριάδη από τη Στυλίδα, ανηψιά του γιατρού-μαιευτήρα της βασιλικής οικογένειας Κωνσταντίνου Λούρου. Στου Μελιγαλά, στα 1916, ο Γιώργος Καλογερόπουλος ίδρυσε φαρμακείο. Στα 1917 γεννήθηκε η πρώτη κόρη του ζευγαριού, η Υακίνθη (Τζάκυ) και στις αρχές του 1920 ο Βασίλης, ένα κατάξανθο αγοράκι με γαλανά μάτια. Δυστυχώς, στα μέσα του 1922, ο μικρός Βασιλάκης πέθανε από μηνιγγίτιδα. Εξαιτίας της υπεροψίας της μαμάς Λίτσας που θεωρούσε το Γιώργο παρακατιανό της, του θανάτου του μικρού Βασιλάκη, αλλά και κάποιων δηλητηριωδών φημών για ξενοκοιτάγματα του ζευγαριού, που η μικρή και αυστηρή κοινωνία της περιοχής διόγκωσε υπέρμετρα και μάλλον άδικα, ο Γιώργος πούλησε την περιουσία του στο Νεοχώρι Ιθώμης στο γαμπρό του Δημήτρη Μπουτακόπουλο από το χωριό Σαντάνι (Ανδανία) Μεσσηνίας (ΓΑΚ Ν. Μεσσηνίας αρ. συμβολ. 511/2.6.1923) και στις 13 Ιουλίου 1923 η οικογένεια έφυγε από την Πάτρα με το πλοίο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ για την Αμερική. Στη Νέα Υόρκη έφτασαν την 1 Αυγούστου του 1923, ημέρα που η χώρα θρηνούσε το θάνατο του 54άχρονου προέδρου της Warren G. Harding. Αξιοσημείωτο είναι πως ο Γιώργος είχε μαζί του 1000 δολλάρια, ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή, όταν οι υπόλοιποι μετανάστες βολεύονταν με 10-20 δολλάρια, γεγονός που σημαίνει πως τα αίτια της μετανάστευσή τους δεν ήταν οικονομικά. Αξίζει, νομίζω, να ειπωθεί πως το ζευγάρι δήλωσε στους αρμόδιους υπαλλήλους της μετανάστευσης ότι δεν ήταν...αναρχικοί κι ότι η φιλάρεσκη Λίτσα καυγάδιζε άγρια μαζί τους γιατί έγραψαν στα χαρτιά τους ότι είχε καστανά μάτια ενώ ήταν μπλέ!... Στις 2 Δεκέμβρη του 1923 γεννήθηκε η δεύτερη κόρη του ζευγαριού, η οποία, στις 22 Φλεβάρη του 1926, βαφτίστηκε στην ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας από τον παπα-Μεθόδιο Κουρκούλη. Νονοί της ήταν οι γιατροί που ξεγέννησαν τη μάνα της, ο Λεωνίδας Λαντζούνης (από του Μελιγαλά, παιδικός φίλος του Γιώργου) και κάποιος Καρούζος. Της έδωσαν τα ονόματα Σοφία, Καικιλία, Αννα και Μαρία. Οι δικοί της τη φώναζαν Μαριάννα και Μαίρη. Τούτο, λοιπόν, το μελαχροινό ασχημόπαπο με τα γουρλωμένα μάτια είναι η μετέπειτα πασίγνωστη καλλιτέχνιδα της όπερας Μαρία Καλογεροπούλου (Κάλλας). Τα υπόλοιπα γύρω από τα έργα και τις ημέρες της γυναίκας "που πρόσφερε τόσα πολλά και γεύθηκε τόσα λίγα" είναι μέσες άκρες γνωστά... Ομως, όπως συμβαίνει πολύ συχνά με τους εκλεκτούς, η Μαρία Κάλλας πέθανε εντελώς αναπάντεχα στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή, το μεσημέρι της Παρασκευής 16 Σεπτέμβρη 1977. Κοντά δυο χρόνια αργότερα, το μεσημέρι της Κυριακής 3 Ιουνίου 1979, από την πυραυλάκατο "Υπολοίαρχος Τρουπάκης", ανάμεσα Φλέβες και Αίγινα, ο τότε Υπουργός Πολιτισμού Δημήτρης Νιάνιας σκορπούσε τη στάχτη της στο αγαπημένο της Αιγαίο... Πρέπει εδώ να σημειώσω πως μετά το θάνατό της μεγάλης καλλιτέχνιδας και ιδιαίτερα μετά το 1992, η τότε Κοινότητα Νεοχωρίου Ιθώμης, τόπος καταγωγής της, προσπάθησε ν΄αγοράσει και αξιοποιήσει το πατρικό σπίτι της Μαρίας, που βρισκόταν στο χωριό, δημιουργώντας πολιτιστικό σύλλογο που θα έφερε το όνομά της. Για το σκοπό αυτό στράφηκε, όπως είναι φυσικό, προς το αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού για να κηρυχθεί διατηρητέο αυτό το σπίτι. Μετά από παλινωδίες και αμφισβητήσεις, που δυστυχώς εκπορεύτηκαν από την Πολιτεία και τους στενούς συγγενείς της Μαρίας Κάλλας, το σπίτι κηρύχθηκε διατηρητέο με την ΥΠΠΟ/ ΔΙΛΑΠ/ Γ /1960/ 12.1.1998, επειδή, λέει "αποτελεί χαραχτηριστικό κτιρίου τοπικής αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα και είναι σημαντικό για τη μελέτη της εξέλιξης της ιστορίας της αρχιτεκτονικής...". Με τη δικολαβίστικη αυτή πρακτική ο ειδικού...βάρους αρμόδιος τότε Υπουργός κατάφερε ν΄αποξενώσει το σπίτι αυτό από το θρύλο της Μαρίας Κάλλας, θάβοντας έτσι τα όνειρα και τις ελπίδες των κατοίκων του χωριού. Ομως ξέχασε φαίνεται ο Υπουργός και οι συγγενείς -δυστυχώς- της Μαρίας Κάλλας, που μάλιστα προσπάθησαν να γκρεμίσουν το σπίτι, ότι κανείς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι εκεί γεννήθηκε η μεγάλη ντίβα ή έστω κάποτε άπλωσε τ΄ασπρόρουχά της στη φράχτη του κήπου του, αλλά ότι μέσω του σπιτιού μνομονεύουμε τις ρίζες και το σόι των Ανδρινόπουλων-Καλογερόπουλων και τιμούμε την άξια του τόπου μας. Δεν αληθεύουν, βέβαια, αυτά που ισχυρίζονται κάποιοι συγγενείς της Μαρίας Κάλλας, ότι δήθεν αυτή επισκέφθηκε μικρή μια φορά και μάλιστα "εκ περιεργείας" τούτο σπίτι. Υπάρχουν στοιχεία πως η άσημη τότε Μαρία, αρκετά πριν φύγει για την Αμερική, πήγε τρεις τουλάχιστο φορές στο Νεοχώρι, στον τόπο καταγωγής της, ευλαβικός προσκυνητής των πάτριων εδαφών και χώρων. Αλλωστε κανείς δεν επισκέπτεται "εκ περιεργείας" και μόνο ένα άγνωστo και αδιάφορο χώρο... Ας είναι όμως, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με τα διατηρητέα στην πατρίδα μας, η πολιτεία μετά την έτσι κι αλλιώς άστοχη εμπλοκή της, αδιαφόρησε εντελώς για την αναπαλαίωση του σπιτιού, μοναδικού δείγματος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς εξαιτίας του θρύλου και μόνο της μεγάλης ντίβας, με αποτέλεσμα στις 20 Σεπτέμβρη του 2004, στις εντεκάμισυ το βράδυ, σε μια ξαφνική ανεμοθύελλα, το πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλλας να σωριαστεί σε ερείπια, μαζί με την αξιοπρέπεια της Πολιτείας. Οσο αφορά, τέλος, για την...αρχιτεκτονική αξία του σπιτιού, που αποτελεί εφεύρεση και μόνο των αρμοδίων για την αποξένωσή του από την Κάλλας, οφείλω να διαβεβαιώσω όλους τους ενδιαφερόμενους πως μπροστα σ΄αυτό η δική μου ταπεινή χαμοκέλα, που βρίσκεται στο ίδιο όμορφο πολυαγαπημένο χωριουδάκι, στο Νεοχώρι Ιθώμης, φαντάζει δίπλα του Παρθενώνας... Υψώστε, παρακαλώ σας, τις φωνές σας από το φιλόξενο τούτο χώρο να ενδιαφερθούν οι υπεύθυνοι για ν΄αναστηλωθεί το πατρικό σπίτι της Μαρίας Καλογεροπούλου (Κάλλας) στο Νεοχώρι Ιθώμης, μπας και διώξουμε ως κράτος το άγος που μας βαραίνει και γλυτώσουμε καμιά φορά και μείς ως Νεοχωρίτες απο τα ειρωνικά βλέμματα και τα πικρόχολα σχόλια των ξένων επισκεπτών που έρχονται καθημερινά για προσκύνημα σ΄αυτό το χώρο. ] |