Καλά βρε Στέλιο γιατί τα βλέπεις τόσο μαύρα τα πράγματα; Έχεις ακούσει ποτέ για το γεμάτο και μισοάδειο ποτήρι; Ποτέ η ζωή κάποιου δεν είναι τόσο μαύρη ώστε να μην μπορεί να δει το ποτήρι μισογεμάτο ή τόσο τέλεια ώστε να μην μπορεί να το δει μισοάδειο. Απλά, τα πάντα είναι θέμα επιλογών και στάσης ζωής.
Στο θέμα των φίλων τώρα: Λες ότι όλοι έχουν ήδη παρέες και δε σε θέλουν. Μα κι αυτές οι παρέες κάπως - κάποτε δημιουργήθηκαν. Δε γεννήθηκαν φίλοι. Πχ όταν πας την πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο κανείς δεν ξέρει κανέναν.
Γενικά είχες φίλους και δεν κράτησε; ίσως δεν ήταν δυνατή η φιλία. Αν ξέκοψαν απότομα ίσως όντως να έφταιγες σε κάτι εσύ. Αλλά απ'ό,τι λες κατάλαβα πως ποτέ δεν είχες φίλους. Μήπως είσαι πολύ ντροπαλός; Το να κάνεις φίλους (ή τουλάχιστον γνωστούς, κάποιοι από τους οποίους θα γίνουν φίλοι), είναι εύκολο! Δεν είσαι μόνος σου, σίγουρα υπάρχουν γύρω και άλλοι που νιώθουν το ίδιο αλλά κι αυτοί έχουν δυσκολία να προσεγγίσουν, που όσο κι αν δεν το δείχνουν έχουν ανάγκη. Αυτοπεποίθηση χρειάζεται και να μην κομπλάρεις!
Εν ανάγκη κάνε αυτό που κάναμε στο δημοτικό: "Αγοράκι, θες να γίνουμε φίλοι;;" (αυτό ήταν πλάκα μην το εφαρμόσεις
)
