ελληνική μουσική
    532 online   ·  210.826 μέλη
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Περί ανέμων και υδάτων

    Γιατί τόση απαισιοδοξία;

    gogere17
    17.03.2007, 20:58
    #21
    Υπαρχει απαισιοδοξια γιατι οπως προαναφερθηκε δεν υπαρχει χορος για αισιοδοξια.Ομως πολυ μεγαλο ρολο στην προελευση της απαισιοδοξιας παιζει και το αγχος.Ακους παντου "μαθε αυτο γιατι οταν μεγαλωσεις δεν θα βρισκεις δουλεια,μαθε το αλλο γιατι οσα περισσοτερα ξερεις τοσο πιο ευκολα βρισκεις δουλεια"και παει λεγοντας.Εδω που τα λεμε δεν εχουν αδικο αλλα σου δημιουργουν μια ανασφαλεια και απο εκει πηγαζει και η απαισιοδοξια.Ευτυχως δεν ειμαι τετοιος χαρακτηρας και προσπαθω να κανω αισιοδοξους τους απαισιοδοξους.Ελπιζω σε καλυψα "tago".?
    DON'T WORRY,BE HAPPY
    renabill
    19.05.2007, 03:00
    #22
    Εγώ γενικά είμαι πού αισιόδοξη, αλλά επειδή οι ανθρώπινες σχέσεις βρίσκονται σε μια γενική κρίση, ένα άγχος για το τι θα κάνω στη ζωή μου δε σχέση με τους άλους το χω...
    SOPHIA-MX-4EVER
    26.05.2007, 23:56
    #23
    οταν σου εχουν συμβει πολλες ατυχιες ειναι λογικο να φοβασαι παντα για το χειροτερο...
    δεν ελπιζεις πια σε κατι καλο,
    αφου πολλες φορες σε εχει προδωσει η ζωη
    ετσι εξηγειται η απαισιοδοξια
    loussi
    15.06.2007, 20:57
    #24
    Παράθεση:

    Το μέλος mnk στις 15-06-2007 στις 18:26 έγραψε...

    Κατ' εμε

    1) Φταινε κατα πρωτον οι συνθηκες που ασκουν ψυχολογικο πολεμο, ιδιως στους νεους, τα ξερουμε ολοι να μη τα ξαναλεμε.

    2) Φταιει η εφηβεια, οπου καποια συναισθηματικη ασταθεια ειναι φυσιολογικη.

    3) Φταιει ο ανθρωπινος εγωισμος και εξηγω τι εννοω...
    Ασχολουμαστε παρα πολυ με τα συναισθηματα μας, τον εαυτο μας, τον παιρνουμε πολυ στα σοβαρα.
    Αν κατι δεν παει οπως το θελουμε και το σχεδιασαμε φταιει η ζωη, η κακουργα η κοινωνια και.. η πουλημενη διαιτησια. Αν καμια φορα πουμε οτι φταιμε εμεις, μας πιανει παλι απελπισια, γιατι κι ο εαυτος μας οφειλε να ειναι τελειος και να μη μας απογοητευει. Τα θελουμε ολα, τα θελουμε τωρα και με το πατημα ενος κουμπιου.
    Δεν ειμαστε ευγνωμονες γι ο,τι εχουμε αλλα παντα ζηταμε περισοτερα κι αν δε τα παρουμε απογοητευομαστε. Αυτο ειναι αχαρηστια και απληστια ταυτοχρονα.

    4) Φταινε οι υπερβολες των παιδοψυχολογων τις τελευταιες δεκατιες, που απο τη
    μια ωθουν τους γονεις σε αφυσικη καταπιεση των παιδιων, ωστε να πιασουν και
    καλα, καποια στανταρ "φυσιολογικης συμπεριφορας" και απο την αλλη τους
    ωθουν να τα μεγαλωνουν σε πλαστες συνθηκες μην παθουν ψυχικα τραυματα.
    Ετσι ομως και ανετοιμα ειναι ν'αντιμετωπισουν τις ματαιωσεις που θα τους
    φερει η ζωη και πνιγονται σε μια κουταλια νερο και την εμπιστοσυνη στους
    γονεις χανουν, με αποτελεσμα να μην εχουν που ν'ακουμπησουν συναισθηματικα
    οταν ερθουν τα ζορια.

    Δε βγαζω φυσικα τον εαυτο μου απ'εξω σε ολα τα παραπανω.



    για αυτα και ιδιατερα για το 3 και 4 μεγαλο ρολο παιζει η τηλεοραση!Ισως και το σημαντικοτερο..
    loussi
    16.06.2007, 00:12
    #25
    Παράθεση:

    Το μέλος mnk στις 16-06-2007 στις 00:02 έγραψε...

    Παράθεση:

    Το μέλος loussi στις 15-06-2007 στις 20:57 έγραψε...

    για αυτα και ιδιατερα για το 3 και 4 μεγαλο ρολο παιζει η τηλεοραση!Ισως και το σημαντικοτερο..



    Αμ, πεταχτε τη ρημαδα να παει να χαθει ....

    Μ'αρεσει η πεταλουδα σου .



    κι εμενα αλλα ο αετος δεν πεζεται!!
    punkster
    16.06.2007, 00:29
    #26
    Παράθεση:

    Το μέλος KAKOFONIKS στις 12-03-2007 στις 13:16 έγραψε...

    Πιστεύω όπως είπαν και τα υπόλοιπα παιδιά ότι πλέον βλέπουμε καχήποπτα ο ένας τον άλλον και πολλές φορές καχήποπτα την ίδια ζωή .

    Τον τελευταίο καιρό έχω διαπιστώσει ότι ασχολούμαστε με πράγματα τα οποία δεν είναι σημαντικά (και εγώ μαζί εννοείται ).

    Έχω καταλήξει ότι την ζωή πρέπει να την χαιρόμαστε,να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή της.Όχι μόνο επειδή είναι λίγη αλλά πιο πολύ επειδή έιναι υπέροχη . Απο την μικρή εμπειρία μου μέχρι σήμερα έχω καταλάβει πως ακόμα και οι άσχημες στιγμές έχουν την ομορφιά τους ή καλύτερα την έννοιά τους!!!!

    Όταν νιώσετε απογοητευμένοι κοιτάξτε τον κόσμο γύρω σας παρατηρήστε τα ασήμαντα "συμβάντα " γύρω σας,τον ήλιο,τα λουλούδια,τα πουλιά,το θρώισμα των δέντρων θα ανακαλύψετε μία θετική ενέργεια και θετικά μηνύματα , πάνω απο όλα θα ηρεμήσετε.

    Τέλος αυτοί που ασχολούνται με την μουσική πρέπει να είναι πάντα χαρούμενοι ασχολούνται με κάτι υπέροχο, με κάτι μέσα απο το οποίο εκφράζονται και πολλές φορές ξεδίνουν.

    Να χαμογελάτεεεεεεε



    Πολυ μου αρεσαν αυτα που ειπες!

    Ισως ακουστει λιγο περιεργο αλλα εμενα δεν με χαλανε οι ασχημες στιγμες της ζωης, τα "λαθη". Δεν το θεωρω κατι κακο. Εννοειται οτι προτιμω να μου πηγαινουν ολα μελι γαλα αλλα το λεω με την εννοια οτι τα ασχημα σου διδασκουν πολυ περισσοτερα απο οτι οι καλες στιγμες. Ετσι βλεπω τη ζωη εγω και ποτε δεν στεναχωριεμαι ή μετανοιωνω για πραγματα που πηγαν στραβα, γιατι παντα καταφερνω να ξεζουμισω κατι καλο απ την ολη ιστορια. Και παντα βγαινω πιο ετοιμη να αντιμετωπισω οσα θα ερθουν, πιο σιγουρη αφου ηδη εχω μαθει ποια ηταν τα λαθη μου και προσπαθω να μην τα επαναλαβω. Αυτη ειναι η ιδεολογια μου.

    Δεν πρεπει να υπαρχει απαισιοδοξια, γιατι απο τα παντα βγαινει κατι καλο, ενα μαθημα ζωης.

    Αν δεν υπαρξει σκοταδι, πως θα εκτιμησουμε τον ηλιο...
    Tren
    16.06.2007, 14:52
    #27
    H απαισιοδοξια εχει πολλες μορφες.Ειναι κι αυτη οπως ολες οι εννοιες σχετικη....Απο την μια μπορει να ειναι λογικη(οταν εχει να κανει με την αντιμετωπιση μιας σκληρης και αναποφεκτης πραγματικοτητας)και μπορει απο την αλλη να ειναι και μια γενικη σταση ζωης ανεξαρτητως πραγματικοτητας.
    Στην πρωτη περιπτωση πιστευω πως ειναι θετικη.Η μεθοδος χρυσωνω το χαπι δεν αλλαζει το γεγονος οτι πρεπει να το καταπιω..αρα ειναι θετικο να ειμαστε απαισιοδοξοι οταν επιβαλεται.Ειναι μια μορφη αμυνας του εαυτου μας να συνηδητοποιουμε οτι υπαρχουν ορια στις δυνατοτητες μας και η μελαγχολια που προκαλει αυτη η συνηδειτοποιηση μπορει να θλιβει αλλα σιγουρα μας χτυπαει το καμπανακι κινδυνου.
    Στην περιπτωση ομως που προερχεται απο βιωματα και φοβιες καθοριζει την τροπη της ζωης μας.Αυτο συμβαινει νομιζω γιατι εχοντας ο καθενας βιωσει περισσοτερα αρνητικα παρα θετικα στη ζωη του οταν βρει τα δυσκολα ενεργοποιει αυτες τις εμπειριες και προδιαγραφει μια πραγματικοτητα του παροντος συγκρινοντας μια πραγματικοτητα που μοιαζει σε καποια του παρελθοντος.Αυτο δεν επιτρεπει την χαρα του "νεου ταξιδιου" και την ληψη "νεων φωτογραφιων" και "καρτ-ποσταλ" στο αλμπουμ που λεγεται ζωη.Ετσι το αλμπουμ μενει αδειο...και τι ειναι ενα αδειο αλμπουμ??? Αχρηστο!!!!!!!!!


    Αυτα σκεφτοτανε τα βραδια στη δουλεια κι η γκριζα αυρα της γινοτανε πιο μαυρη..........
    tago
    16.06.2007, 21:53
    #28
    Ωραία. Νομίζω πως σιγά σιγά, κάπου καταλήγουμε. Για συνεχίστε…..!
    StavmanR
    14.07.2007, 22:05
    #29
    Προσωπικά δε νομίζω να αποτελεί η απαισιοδοξία το πρόβλημα της νέας γενιάς αλλά η εσωστρέφεια και αυτοκατανάλωση. Είχα αναφέρει και σε άλλη συζήτηση ότι είχα διαβάσει έρευνα στον Αγγελιοφόρο νομίζω, η οποία κατέληγε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων σήμερα ονομάζεται "κοινωνική φοβία". Η φοβία αυτή περιλαμβάνει και απαισιόδοξες τάσεις αλλά όχι μόνο. Ανέφερε μάλιστα ότι πάσχουν περισσότεροι από τα 3/4 των εφήβων σήμερα από αυτήν την ψυχασθένεια (βασικά ψυχολογική αστάθεια). Για να μην φύγω από το θέμα επικεντρώνομαι στην πρώτη μου πρόταση, και εφόσον το επιθυμείτε ανοίγουμε συζήτηση για την φοβία που προανέφερα.
    Liza32
    16.07.2007, 10:42
    #30
    Είναι γεγονός οτι πολλά παιδιά κλείνονται στον εαυτό τους μετά απο μια μεγάλη απογοήτευση που είχαν στη ζωή τους. Βλέπουν τα πράγματα και τις καταστάσεις πολύ απαισιόδοξα, επειδή έχουν πληγωθεί απο τον κοινωνικό τους περίγυρο. Κανονικά δεν θα΄πρεπε να τα βλέπουν όλα μαύρα, οι καταστάσεις όμως καθώς και ο χαρακτήρας τους, τους εμποδίζουν να δούν τα πράγματα απο άλλη οπτική γωνιά. Και όμως η ζωή είναι τόσο ωραία! Δεν πρέπει να αποξενώνονται απο το περιβάλλον τους ούτε να κρατούν τέτοια στάση απέναντι στα γεγονότα. Δηλαδή τι θα κάνουν αν τους προκείψει κάτι σημαντικό; πρέπει να το φιλοσοφήσουν λίγο το ζήτημα, και να δουν οτι υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα στον κόσμο.Απο οτι έχω διαβάσει εδω μέσα, κατέληξα στο γεγονός οτι οι πολλοί ευαίσθητοι άνθρωποι πέρνουν κατάκαρδα ακόμα και τα πιο ασήμαντα πράγματα. Πάνω σε αυτό εχω να πω, ας ρίξουν μια ματιά στα γεγονότα της ζωής και τότε ίσως πάψουν να μοιρολατρούν για ασήμαντα πράγματα. Δηλαδή όσοι βίωσαν και βιώνουν σοβαρές καταστάσεις τι πρέπει να κάνουν; Αυτό μόνο να σκεφτούν, τίποτα άλλο.
    despinakontogianni
    16.07.2007, 14:02
    #31
    egw proswpika exw ginei toso apaisiodksi pou mporw ws kai na sou dwsw epixeirimata. an einai kapoios apaisiodoksos 8a ginei autpo pou perimenei i alliws 8a exei mia euxaisti ekpliksi!!! prepei na 'mai para polu apaisiodoksi telika!
    Kerato
    18.07.2007, 19:51
    #32
    Δεν έχω και τόσο μικρή ηλικία κι ίσως η απάντησή μου να μη σε διαφωτίσει ιδιαίτερα, αλλά η δική μου απαισιοδοξία βασίζεται στην ποιότητα της παιδείας, της νεολαίας και κατ' επέκταση των μελλοντικών γονιών...
    Όλα πηγαίνουν προς το χειρότερο.
    margo
    18.07.2007, 20:43
    #33
    Παράθεση:

    Το μέλος Kerato στις 18-07-2007 στις 19:51 έγραψε...

    Δεν έχω και τόσο μικρή ηλικία κι ίσως η απάντησή μου να μη σε διαφωτίσει ιδιαίτερα, αλλά η δική μου απαισιοδοξία βασίζεται στην ποιότητα της παιδείας, της νεολαίας και κατ' επέκταση των μελλοντικών γονιών...
    Όλα πηγαίνουν προς το χειρότερο.



    Αγαπητέ Kerato,
    νομίζω η τελευταία σου φράση"όλα πηγαίνουν προς το χειρότερο"είναι ακριβώς το λάθος που υπάρχει στην ποιότητα της παιδείας που αναφέρθηκες.
    Πιστεύω δηλαδή πως το δικό μας παράδειγμα παίρνουν οι νέοι και γίνονται απαισιόδοξοι.
    Σου λέει..¨όλα πηγαίνουν προς το χειρότερο(το λένε και οι μεγάλοι..)"αυτοί ξέρουν καλύτερα-άρα δε μπορεί να γίνει τίποτα καλύτερο..εγώ θα αλλάξω τον κόσμο?Κι αρχίζει η απαξίωση και η μαυρίλα.
    Κατά τη γνώμη μου.όλα μπορούν να πάνε προς το καλύτερο,μόνο όμως αν ο καθένας από εμάς πιστέψει ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει για κάτι τέτοιο.
    Δίνοντας στους νέους το μήνυμα ότι ο κόσμος είναι κάτι εχθρικό,τότε όλα θα πάνε προς το χειρότερο..

    Δεν αναφέρομαι σε εσένα,μιλάω γενικά για την νοοτροπία που επικρατεί και με έναυσμα τη φράση σου καταθέτω τη σκέψη μου


    --------

    Δεν προσπαθώ να χορέψω καλύτερα από κανέναν άλλον..Προσπαθώ να χορέψω καλύτερα από τον εαυτό μου. Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ
    absurdus_delirium
    19.07.2007, 19:17
    #34
    Να δώσω μια πολιτική διάσταση: Ζούμε στην εποχή των χρεοκοπημένων ιδεολογιών. Στο παρελθόν η πολιτική υποσχόταν ότι οι ιδεολογίες, οι πολιτικές που θα εφαρμόσει θα φέρναν μεγαλύτερα καλά: Κοινωνική Δικαιοσύνη, Ειρήνη, Περίθαλψη για όλους. Απέτυχαν. Ίσως όχι απολύτως, αλλά απέτυχαν. Και τώρα το νέο μοντέλο το οποίο βγαίνει είναι ότι οι πολιτικοί είναι λίγο πολύ μάνατζερ, διαχειριστές του δημόσιου βίου. Και, πλέον, γυρεύουν να έχουν ισχύ, να αποκτήσουν ισχύ πάνω στο κοινωνικό σύνολο γιατί αυτοί είναι εκείνοι που μας προστατεύουν από τον τρόμο. Από κινδύνους οι οποίοι μας απειλούν διαρκώς και καθημερινά. Οπότε σε τι να προσβλέπει, όχι μόνο ο νέος, αλλά οποιοσδήποτε άνθρωπος; Για ποιο λόγο να είναι αισιόδοξος εφόσον αυτή την εικόνα του δίνουν καθημερινά. "Να χαίρεσαι που ζεις".

    Και όσον αφορά την απορία των μεγαλύτερων: Έχετε μεγαλώσει μια γενιά ιδιωτών. Δεκαοχτάχρονα (και μικρότερα) παιδιά που λένε "δεν θέλω να μάθω οτιδήποτε-δεν με ενδιαφέρει να μάθω οτιδήποτε έξω από μένα-κοιτάω μόνο τη δουλειά μου". Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να ελπίζουν σε κάτι. Έχουν μάθει να λένε κι "ευχαριστώ" αν τη βγάλουν καθαρή ως το τέλος της μέρας και αυτό θα μάθουν και στα παιδιά τους (αλήθεια, καθαρή από τι;). Και ας μην ξεχνάμε ότι από το "ιδιώτης" προήρθε στα Αγγλικά το "idiot".
    gexrag
    19.07.2007, 19:33
    #35
    Φίλε μου απ τα αγαπημένα μου Ιωάννινα
    Ακριβώς για τους λόγους που ανέφερες πρέπει να είναι κανείς αισιόδοξος και να
    σπάει το κατεστημένο. Η διαπίστωσή σου είναι ακριβής είναι σωστό όμως αυτό που
    γίνεται; πρέπει εμεις να βλέπουμε τα στραβά και να γυρίζουμε αλλού το κεφάλι, ή
    πρέπει η αποστροφή μας αυτή να είναι οδηγός μας για να μην πέσουμε σε αυτό το
    χαμηλό επίπεδο.

    Κάπου αλλού ήμουν επιθετικός
    Φιλικά Γιώργος
    absurdus_delirium
    19.07.2007, 20:51
    #36
    Δεν έγραψα ό,τι έγραψα για να δικαιολογήσω αυτή τη στάση της ηττοπάθειας και της απαισιοδοξίας ούτε για να την απενοχοποίησω. Ό,τι έγραψα, το έγραψα για να διαγνώσω σε ποιο βαθμό φταίει η κοινωνία μας για αυτό που συμβαίνει. Και συμφωνώ μαζί σου (και με το Γιώργο). Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό το πράγμα. Να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι, τουλάχιστον αυτόν, μπορούμε να τον αλλάξουμε. Απλά, δεν είναι εύκολο να το κάνεις όταν από πολύ μικρή ηλικία σε έχουν αφήσει απροστάτευτο μπροστά σε ένα μηχάνημα το οποίο είναι σχεδιασμένο να διαμορφώνει έναν κώδικα επικοινωνίας ο οποίος "χτυπάει" αδύνατά σου σημεία, για να σου μαθαίνει αυτό ακριβώς το πράγμα. Να είσαι παθητικός. Και η διαδικασία συνεχίζεται για όλη σου τη ζωή..
    StavmanR
    19.07.2007, 21:15
    #37
    Το παρελθόν διδάσκει...........................
    .............Το παρόν πράττει....................
    .........................Το μέλλον κρίνει.........

    sea_like_eyes
    19.07.2007, 23:17
    #38
    Mη ρωτας εμενα...ρωτα τους Cure . . . . .
    absurdus_delirium
    20.07.2007, 11:14
    #39
    Παράθεση:

    Το μέλος sea_like_eyes στις 19-07-2007 στις 23:17 έγραψε...

    Mη ρωτας εμενα...ρωτα τους Cure . . . . .



    Killing an Arab?---> Ο Ξένος?---> Μύθος του Σίσυφου?
    margo
    20.07.2007, 11:38
    #40
    E τι να κάνουμε,διάβαζε πολύ Αlbert Camus ο Robert Smith O πεσσιμισμός στους περισσότερους στίχους ήταν βέβαια διάχυτος,αλλά η μουσική τους ήταν το κάτι άλλο!
    Μερικά τραγούδια ήταν εμπνευσμένα και από διηγήματα του Franz Kafka..

    absurdus delirium..

    sea....


    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία