Όταν δεν λειτουργείς αρμονικά με το περιβάλλον σου και τα ερεθίσματα που δέχεσαι, γίνεσαι σκλάβος της παθητικότητάς σου και λειτουργείς αρνητικά ως προς αυτό. Ένα υπέροχο τραγούδι του στρουθοκαμηλισμού και των αποτελεσμάτων του.
Ελένη
Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Τσικληρόπουλος Μπάμπης
Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρονα μπαλόνια
κι ευτυχισμένα χρόνια
Κι εσύ Ελένη και καθ' Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθ' Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη...
Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι
Εκπληκτικό πράγματι το τραγούδι
όμως... πολύχρονα μπαλόνια
και όχι πολύχρωμα?
Πόσων χρόνων δηλαδή?
