Από τους ιστορικότερους και δημιουργικότερους πυρήνες της ελληνικής μουσικής κατ' αρχήν και ύστερα της ποιητικής, εικαστικής και καλλιτεχνικής παραγωγής, με την ανεξίτηλη σφραγίδα της προσωπικότητας του Αλέκου Πατσιφά, η δισκογραφική εταιρεία «LYRA», πέρασε προχθές στα χέρια του Κώστα Γιαννίκου και της εταιρείας Legend, μέλους του ομίλου εταιρειών Mοdern Times Group of Companies.
Το ίδιο ισχύει και για τις δισκογραφικές ΜΒΙ και «Κίνηση». Οπως διαβεβαιώνουν από τη Legend, το καθεστώς που ίσχυε στις τρεις εταιρείες καθώς και το υπάρχον δυναμικό τους θα διατηρηθούν ως έχει. Οσο για την ονομασία τους, θα διατηρηθεί ως ετικέτα της Legend.
Αυτά ως προς το πρακτικό κομμάτι. Γιατί σε ό,τι αφορά την ιστορία της «LYRA» θα μπορούσαμε μάλλον να μιλήσουμε για ένα τέλος εποχής...
Η « LYRA », δημιουργία το 1964 του Αλέκου Πατσιφά με συνιδρυτή τον Κυριάκο Μαραβέλια, ταυτίστηκε με την προσωπικότητα και τις επιλογές του πρώτου μέχρι το 1981.
Από το 1981 και τον θάνατο του Πατσιφά ανέλαβε ο Κυριάκος Μαραβέλιας. Διάδοχος το 1991 ο γιος του Πάνος Μαραβέλιας που υπέγραψε και την παρούσα συμφωνία με τη Legend.
Ν. ΧΑΤΖ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/04/2007
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : spiroos στις 29-04-2007 12:44 ]
Ολα τριγύρω αλλάζουνε... (και δεν μένουν τα ίδια)
ελπίζω να συνεχίσει την ανωδική πορεία της και υπο νεα διευθυνση!
Άκουσα στο ραδιόφωνο (ΣΚΑΙ) πως στις 25 Ιουλίου μπήκαν στα ιστορικά γραφεία της LYRA κάποια συνεργεία του νέου ιδιοκτήτη, που πήραν λέει ακόμα και ...τον καφέ!
Πλέον η LYRA δεν υφίσταται.
Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα, ας μας ενημερώσει.
You 're in the army now...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 31-07-2007 01:32 ]
esta
31.07.2007, 11:30
Το Δίφωνο Αυγούστου γράφει σχετικά ότι ο ίδιος όμιλος αγόρασε και την eros music και "οι πάντες είναι εκεί:από τον Ορφέα Περίδη και τον Μάνο Ξυδούς μέχρι τον Διονύση Τσακνή και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.Κάποιοι όμως από το παλιό δυναμικό της Λύρα,όπως ο Σ.Μάλαμας,ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Αργύρης Μπακιρτζής,ψάχνουν να δούν τί θα κάνουν..."
esta
31.07.2007, 11:37
Το ίδιο έντυπο στο τεύχος 141 Ιούνιος 2007 γράφει:
"Το ιστορικό παρελθόν πωλείται, το μέλλον έφτασε
Ένα βότσαλο περιμένουμε χρόνια τώρα να ταράξει τα βαλτωμένα νερά της λίμνης της δισκογραφικής αγοράς και σαν κεραυνός εν αιθρία είδαμε ένα βράχο να πέφτει και να πετάει έξω τη… λίμνη. Δεν μιλώ – κατ' αρχάς – για ποιοτικές αλλαγές, αλλά για καθαρά εμπορικές συν-αλλαγές, τα επακόλουθα των οποίων φυσικά θα τα δούμε στο άμεσο μέλλον, στην παραγωγή που θα υπάρξει. Ο λόγος φυσικά για την πώληση της Λύρας – της τελευταίας ε λ λ η ν ι κ ή ς δισκογραφικής εταιρείας – και συνεπακόλουθα της MBI και της Κίνησις (που διακινούσε τεράστιο όγκο παραγωγών ανά την Ελλάδα) στον κ. Κώστα Γιαννίκο. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος. Ακόμη και οι χρόνια εργαζόμενοι στην ιστορική Λύρα το πληροφορήθηκαν πρώτα από τους δημοσιογράφους και μετά ενημερώθηκαν από τη διεύθυνση της εταιρείας.
......
Η παράνοια είναι η πραγματικότητα με άλλο ζύγι. Έτσι αναγκάζεται να σκέφτεται κανείς, ζώντας σε μια χώρα που το φανταστικό μπορεί να γίνει πραγματικό ανά πάσα στιγμή και να τρομοκρατήσει το σύμπαν, ενώ η πραγματική πραγματικότητα περνάει στο ντούκου από υπεύθυνους κι ανεύθυνους που όμως οι τελευταίοι με τη σιωπή τους γίνονται και συνένοχοι. Σε γενικό κοινωνικό πλαίσιο αυτά.
Γιατί λοιπόν μας φάνηκε σαν ανίερη συμμαχία αυτή η αγοραπωλησία; Γιατί βλέπουμε ένα κομμάτι σημαντικής ιστορίας του νεοελληνικού πολιτισμού να πωλείται με την ευκολία εδώδιμων-αποικιακών. Και:
Ναι, η Λύρα υπολειτουργούσε πάνω από μια δεκαετία.
Ναι, η Λύρα αποψιλωνόταν συνέχεια από γερά ονόματα δημιουργών και ερμηνευτών.
Ναι, η Λύρα του 2007 δεν είχε απολύτως καμία σχέση με εκείνην που γεννήθηκε το 1964 από τρεις εμπνευσμένους Έλληνες.
Ναι, η Λύρα έφτασε να είναι μόνο ο κατάλογός της.
Πλην:
Ήταν – το ξαναλέω – η τελευταία ε λ λ η ν ι κ ή δισκογραφική εταιρεία και δεν είναι καιρός ακόμη να πούμε αν αυτή η πώληση είναι ουσιαστικά ένα κλείσιμο ή μια τεχνητή αναπνοή που θα την επαναφέρει στη ζωή έστω και με συνεχή υποστήριξη σε οξυγόνο.
Ο κατάλογός της και μόνον δεν ξέρω πώς και με ποια κριτήρια διατιμήθηκε, αλλά, όπως κι αν έγινε, πρόκειται για περιουσία πολιτισμού κι ενδεχομένως πριν βγει στην αγορά να έπρεπε αυτό το εν υπνώσει υπουργείο Πολιτισμού που διαθέτουμε να έχει παρέμβει καταλυτικά. Και το θέμα του καταλόγου άντε να το καταπιούμε. Το αρχείο της Λύρας; Είναι δυνατόν ένα τέτοιο αρχείο να πωλείται σε ιδιώτες; Μιλώ για το τεράστιο φωτογραφικό υλικό από το 1964 και την αλληλογραφία των σημαντικότερων δημιουργών της δεκαετίας του 1960 με τον Αλέκο Πατσιφά. Να θυμίσω ονόματα που στέγασε η Λύρα; Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Μελίνα Μερκούρη, Διονύσης Σαββόπουλος, Έλλη Λαμπέτη, Νίκος Μαμαγκάκης, για να πω μερικά και να πω επίσης πως ακόμη και ο πρώτος δίσκος του Σταμάτη Κραουνάκη ( Σκουριασμένα Χείλια, 1981) εκεί βγήκε. Ακόμη και τα συμβόλαια με τις μεγάλες υπογραφές έχουν ιστορική αξία. Τα εξώφυλλα των δίσκων, που ήταν έργα μεγάλων ελλήνων ζωγράφων. Πολλά. Πάρα πολλά πράγματα. Όταν προ καιρού αντικείμενα της βασιλικής περιουσίας εκποιήθηκαν στου Σόθμπις, έγινε σχεδόν εθνικό θέμα. Εδώ που έχουμε πραγματικό πολιτισμό, ο κ. Βουλγαράκης δεν θεώρησε ότι πρέπει να γίνει μια κίνηση να περιέλθουν στο κράτος και να πιστωθούν ως περιουσία όλων κομμάτια (έστω και αποσπάσματα) της δεκαετίας που, μέσω του τραγουδιού, άλλαξε το αισθητικό τοπίο της χώρας.
Δεν είναι ίσως η στιγμή να ψάξουμε και να αποδώσουμε ευθύνες για την επί έτη και έτη κακοδαιμονία της Λύρας. Θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή ο κ. Μαραβέλιας θα βρει το θάρρος μιας δημόσιας συζήτησης, γιατί ναι μεν τυπικά ό,τι επωλήθη είναι προσωπικό του περιουσιακό στοιχείο, ουσιαστικά όμως αυτή η περιουσία καθρεφτίζει ένα απίστευτα βαρύ κομμάτι ιστορικής κληρονομιάς όλων μας.
«Έφυγε» λοιπόν η Λύρα. Και π ο ύ πήγε; Εδώ αρχίζει ένα άλλο (μεγάλο) κεφάλαιο. Στον κ. Κώστα Γιαννίκο. Τι εστί κ. Γιαννίκος; Ένας υπερδραστήριος επιχειρηματίας με εντοπισμένο το επιχειρείν του σε πολλούς και διάφορους μα καθόλου αδιάφορους τομείς πολιτισμού.
Οι πλέον γνωστές του «ενασχολήσεις» είναι:
* οι τηλεοπτικοί σταθμοί Alter και Star ,
* οι εκδόσεις Modern Times ,
* οι ραδιοφωνικοί σταθμοί Κάπταιν Τζακ και Τζον Γκρικ,
* η δισκογραφική εταιρεία Virus με όλο το δυναμικό που γαβγίζει,
* η επίσης δισκογραφική Impact , η οποία υπό τον κ. Κώστα Μπουρμά φιλοδοξεί να διαγράψει μια ποιοτική πορεία
* και η ξαναεπίσης δισκογραφική Legend , που είναι και το μέγιστο πολιτιστικό άλλοθι του επιχειρηματία στη δισκογραφία, αφού σ' εκείνην βρήκαν στέγη ονόματα όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Κώστας Μακεδόνας κ.ά. Και Ζουζούνια έχουμε λοιπόν αλλά και Θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας.
Πέραν αυτών, εξ όσων γνωρίζουμε, ο κ. Γιαννίκος είναι μέτοχος στην Ελληνική Θεαμάτων ΑΕ (κάποιοι μιλούν για 12 τον αριθμό αθηναϊκές θεατρικές αίθουσες, μεταξύ των οποίων και το Παλλάς της Βουκουρεστίου) και μια εταιρεία παραγωγής και διανομής dvd (Κάμελοτ Μίντια).
Επίσης υπό σκιάν βρίσκεται η σχέση του με την εφημερίδα Επενδυτής .
Μιλάμε δηλαδή για έναν (ήδη;) γίγαντα στις «επιχειρήσεις» πολιτισμού; Πάντως μιλάμε σίγουρα για έναν άνδρα που σιγά σιγά αθροίζει υπό την εξουσία του πολλά κομμάτια (έστω και αντιφατικά ή ασύμβατα μεταξύ τους) της σύγχρονης ελληνικής τέχνης και, όπως πάει, θα παίξει καθοριστικό ρόλο και στην παραγωγή τής μέλλουσας. Τι έχουμε εδώ; Ένα πολυκατάστημα πολιτισμού; Είναι αντικειμενικά υγιές αυτό; Όχι με το νόμο του εμπορίου – όποιος έχει λεφτά αγοράζει – αλλά με το ηθικό αξίωμα της ελευθερίας διακίνησης ιδεών, σκέψεων, έργων, ακόμη και προσώπων. Φαντάζομαι κάποτε θα μας τιμήσει με μια συνέντευξη ο θαυμαστός – δεν το λέω ειρωνικά – κ. Γιαννίκος.
......"
Δυστυχως ενα κομματι της ελληνικης μουσικης ( δεν θα πω ποιοτικης, διοτι ειναι καθαρα υποκειμενικο θεμα για τον καθενα ) "καηκε" μαζι με τα δαση μας.
Ακουστηκαν οντως φοβερα παραπονα απο τους εργαζομενους για την αντιμετωπιση του γραφειου τους στην Αθηνα.
Συγχαρητηρια στον κ.Γιαννικο που για αλλη μια φορα αποδειξε πως η πεζοτητα ειναι ισοτιμη με τα λεφτα.
Οι καλλιτεχνες που παραμενουν καλα κανουν. Μπορει να ειναι πλεον "εττικετα" της legend η Λυρα, ομως κανεις δεν πρεπει να ξεχναει πως επιβιωσαν απο αυτην και τωρα ηρθε η ωρα να την υποστηριξουν.
Οσο γι'αυτους που φευγουν...Ειναι τραγικη ειρωνια να θεωρεις πως στην Ελλαδα φευγεις απο την Lyra για να πας σε μια πιο ποιοτικη εταιρια. Ελπιζω να αποδειξουν πως παν'απ'ολα ειναι καλλιτεχνες με εκτιμηση, παρα παιδακια που ψαχνουν το χαρτζηλικι τους.
