Παράθεση:
Το μέλος sea_like_eyes στις 03-05-2007 στις 17:49 έγραψε...
αρκεί να υπάρχουν και επιχειρήματα…αλλιώς είναι να κλαις από τα γέλια(και από τα νεύρα πολλές φορές)
|
|
Μα από κάποιο σημείο και μετά δεν υπάρχουν επιχειρήματα. Μια ακολουθία νοτών μπορεί απλώς να δημιουργήσει μαγεία. Σε οποιδήποτε είδος μουσικής. Είναι αυτό "το κάτι", "το κλικ". Δεν εξηγείται, τουλάχιστον όχι με τα μέσα που διαθέτει ο άνθρωπος προς το παρόν.
Το να λέμε ότι ο άλλος "τόσα ξέρει, τόσα λέει", είναι πολύ εύκολο. Το κάνουμε συνέχεια και όχι μόνο στη μουσική ("Ποια, αυτή η τάδε ηθοποιός; Σας πλασαρίστηκε για όμορφη και το χάψατε!"). Ας αποδεχτούμε καλύτερα ότι ο άλλος μπορεί εξίσου πηγαία και αυθόρμητα μ' εμάς να του αρέσει ή να μην του αρέσει κάτι.
Παγίδες υπάρχουν. Εγώ ας πούμε ακούω πολλή ξένη ποπ επειδή μου αρέσει να χορεύω. Βλέπω το βίντεο κλιπ με τη χορογραφία και μετά θέλω να το ξανακούσω για να το χορέψω. Ή συνδέεις είδη μουσικής με συγκεκριμένες καταστάσεις πχ με τον σεξουαλισμό που επικρατεί όταν ακούγεται τσιφτετέλι ή με το ατσάλωμα που ξέρεις ότι αντιπροσωπεύει η μέταλ. Πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον άλλον για την κατάσταση που έχει ανάγκη, πέρα από το ότι είναι δύσκολο να ζήσουμε σε αποστειρωμένο περιβάλλον, και πέρα από το ότι δεν είναι εύκολο από κάποιο σημείο και μετά να ξεδιαλύνεις τι είναι του "πακέτου" και τι είναι της ίδιας της μουσικής, δεν είναι και απαραίτητα κακό, ειδικά εφόσον ξέρουμε ότι μας συμβαίνει.
Το "όλα συνηθίζονται" είναι κι αυτό παγίδα, αλλά προσοχή, ισχύει για όλα. Και η λιγότερο διαδεδομένη κλασική μουσική χρειάζεται εξοικείωση. Όπως και η μέταλ. Όπως και η rnb. Δε με νοιάζει αν επιστημονικά κάποια είναι ανώτερη. Έχει και αυτό την αξία του, μεγάλη δεν αντιλέγω, αλλά για μένα είναι δευτερεύον. Πιο δύσκολα αγγίζει κανείς την καρδιά μου (τέχνη) παρά το μυαλό μου (επιστήμη). Ξέρω ότι υπεραπλουστεύω, τα δύο μπλέκονται, αλλά χάριν της συζήτησης φτάνω στο βάθος όπου τα δύο διαχωρίζονται (εκεί όπου ένας σκοπός είναι ένας σκοπός χωρίς καν να ξέρεις σε ποιές νότες αντιστοιχεί).
Εγώ δεν ξέρω σχεδόν τίποτα από θεωρία μουσικής και πιθανώς να μειώσετε απλώς σε αυτό τις απόψεις μου. Αλλά το εξής ελπίζω μόνο: όταν θα μάθω θεωρία της μουσικής, να μην ξεχάσω ότι υπάρχει και καθαρός αυθορμητισμός. Γιατί είναι εύκολο να πέσεις και σε αυτή την παγίδα: όταν σου μάθουν να χρησιμοποιείς ένα σφυρί να τα βλέπεις όλα για καρφιά. (Προς θεού δεν ισχυρίζομαι ότι η θεωρία της μουσικής δεν είναι αξιοθαύμαστο πράγμα. Ή ότι μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς αυτήν. Ούτε να χρεώσετε τις απόψεις μου σε κομπλεξισμό.)
Για όλα αυτά, προτιμώ να αποδομώ τα δικά μου γούστα παρά τα γούστα των άλλων (ειδικά όταν δεν τους ξέρω καλά).
Επεξεργασία: "Ειδικα οταν χρυσωνουμε την αγνοια μας για να δικαιολογησουμε τα γουστα μας." Αυτό πάει και ανάποδα - ούτε να χρυσώνουμε τις γνώσεις μας.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : MoonSha στις 09-05-2007 18:41 ]