Επιτελους πηγα σε μια συναυλια με τη θεα. Και το λεω με συνειδηση όσον αφορά την έννοια του όρου. Η Χαρουλα ήταν μια θεα.
Παρόλο την προχειρη οργανωση (οι πορτες ανοξαν στις 8.30 με εναρξη τις 9.30 της συναυλιας και ειχε 2 μονο ατομα για ελεγχο εισητηριων, με αποτελεσμα μετα να γινεται μαχη για μια θεση στα σκαλοπατια) την οχι και τοσο καλη ενορχηστρωση και τα μικρα προβληματα στον ηχο, η Χαρουλα εδωσε την ψυχη της, οπως και οι υπολοιποι συντελεστες. Αλλα η μορφη της επιβλητικη γιατι το ελεγε η ψυχη της!
"Ο Μανος έγραψε αυτά τα τραγούδια για να τα μοιραστει μαζί σας. Και σημερα θα τα τραγουδήσουμε μαζί, ξεκινώντας από τώρα". Με αυτη τη φραση τελειωσε το χαιρετισμο της η Χαρουλα κι εγινε αυτο ακριβως που ειπε. Το θεατρο μοιραστηκε μαζι της τα τραγουδια του Μανου.
Το πρόγραμμα ίδιο με της Αθηνας. Μια μεγαλη συναυλια διαρκειας 2,5 ωρων (12 τελειωσε και ξεκινησε ακριβως στις 9.30)
Με εξαιρεση 2 περιστατικα
1) Πριν παιξει της Ευδοκιας η Χαρουλα ζητησε ενα φανταρο να χορεψει μαγκικο ζειμπεκικο, τελικα ανεβηκε ενας μη φανταρος αλλα χορεψε καλη ζειμπεκια και η Χαρουλα χτυπουσε παλαμακια επι σκηνης.
2) Πριν πει το "Ολα σε θυμιζουν", είπε το 'Ποσο σ'αγαπω' της Δωρας Σιζανη, συζυγου του Μανου, η οποία έφυγε στις 17/6 απο τη ζωη, μια μερα πριν τη συναυλια. Στη συνεχεια αφιερωσε το "Ολα σε θυμιζουν" και στους 2 τους, αλλα αναπτηρες δεν ειδα και ξενερωσα. Εγω παντως κρατουσα
Αυτα. Περισσοτερα στο μπλογκ και στην εκπομπη την Πεμπτη
Οσοι μπορειτε να πατε, να πατε, μην το χανετε. Δεν ειναι απλα συναυλια, ειναι σαν να ξαναζουμε τα τραγουδια οταν γραφτηκαν, τραγουδια παλια αγαπημενα που ο κοσμος μοιραζεται με τους καλλιτεχνες στη σκηνη. Φοβερο συναισθημα.
