Παράθεση:
Το μέλος GL στις 05-06-2007 στις 18:08 έγραψε...
Παράθεση:
Το μέλος asxetos στις 05-06-2007 στις 04:29 έγραψε...
Εχεις δικιο γλουγλου. Γι΄αυτο κανε τον γκουρου εδω που σε παιρνει, γιατι στην τεχνη αστο καλυτερα αγορι μου.
Κανε τεχνη κι αστηνε και σου ξαναχρειαστει πιαστηνε(την τεχνη).
|
|
1) Δεν εχω δικιο.....Η αποψη μου δεν σημαινει οτι ειναι και το δικιο!!!
2) Δεν κανω κανενα γκουρου, προτιμω να κανω το γκουρουνι και να φαινομαι οτι οντως ειμαι γκουρουνι παρα να υποκρινομαι οτι φοραω τον μανδυα της κουλτουρας....
3) Το τι με παιρνει να κανω ασε με να το ξερω καλυτερα απο σενα.....Αλιμονο σε ολους εσας που ψαχνεστε μεσα στις κλειδαροτρυπες να μαθετε τι σας παιρνει να υπερασπιζεστε!!!
4) Την τεχνη την αφηνω σε εσενα να την διαχειριστεις οπως γουσταρεις.....Χαρισμα σου και χαλαλιν σου!!
5) Τεχνη κανει κι ο οικοδομος! Δεν τον προσκαλουν ομως σε καμια εκθεση, γιατι απλα αυτη η κουφαλα ο οικοδομος εφτιαξε αυτο το οικημα της εκθεσης!!
6) Τα ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ εχουν ενα τραγουδακι που μιλαει για μια ΦΑΡΣΑ.....Ξες τι λεει???
Αυτή η άκρη αυτή η άκρη
αυτή η άκρη της σκηνής δεν έχει φώτα
σε μια παράσταση που ξέχασε να 'ρθει
Τα καμαρίνια ποτισμένα στον ιδρώτα
μια μαριονέτα κρεμασμένη από καρφί
Με τόσο φως...
ποιος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός
Με τόσο φως...
ποιος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός
Αυτή η φάρσα δε σκοτώνει μα το θέλει
και μια καρδιά αντέχει μόνο μια ζωή
Άλλοι βουτάνε στα σκατά κι άλλοι βουτάν' στο μέλι
μα και τα δυο έχουν κοινή καταγωγή
Με τόσο φως...
ποιος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός
Σ' αυτό το έργο κερδισμένοι και χαμένοι
έχουν το ρόλο που ορίζει ο θεατής
Έτσι κι αλλιώς ό,τι ποθεί ο καθένας βλέπει
κι ό,τι γουστάρει θα πιστεύει ό,τι κι αν πεις
Με τόσο φως...
ποιος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός
Στο αφιερωνω αυτο το ασματακι.....
|
|
Αφού το διόρθωσες λοιπόν στο προηγούμενο σου μήνυμα γλου, θα πάρω πίσω με τη σειρά μου αυτό που είπα για εσένα και θα ζητήσω σε εσένα και δημοσίως λοιπόν συγνώμη.
Οι αφορισμοί και οι χαρακτηρισμοί που έριξες στο πρώτο σου μήνυμα ηταν γενικής φύσης έξυπνα μέν, γιατί μπορεί ο καθένας που τόλμησε για εσέ να έχει διαφορετική άποψη να είναι όλα αυτά που χαρακτήρισες(λαλακες). Το διόρθωσε όμως ζητώντας συγνώμη.
Αυτο δέ, καταδεικνύει πολλά για το χαρακτήρα του κάθε χρήστη εδώ μέσα. Αλλα ας το αφήσουμε αυτό καλύτερα. Είναι άλλο θέμα συζήτησης.
Δεν έχω διάθεση και ούτε δικαίωμα να σε κρίνω, όμως έχω δικαίωμα να κρίνω τη στάση συν-ομιλητών εδώ μαζί και εσένα, όσον αφορά το θέμα της
ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ.
Η ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα είναι ανέκδοτο. Μπορεί να δίνεται η εντύπωση ότι ο καθένας λέει ότι θέλει, αλλά στην πραγματικότητα οι πολίτες εκφράζονται όχι επειδή προστατεύονται από θεσμούς, αλλά λόγω της ανοχής και της καλής προαίρεσης των κατασταλτικών μηχανισμών. Εφόσον οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θέλουν να δράσουν, υπάρχουν ένα σορό παραθυράκια (ακόμα και στο Σύνταγμα, του οποίου ο ρόλος έχει εντελώς διαστρεβλωθεί, και από μηχανισμό ελέγχου της εξουσίας του κράτους απέναντι στον πολίτη έχει γίνει όργανο νομιμοποίησης της επέμβασης του κράτους), όπως διατάξεις "προσβολής" εθνικών συμβόλων, της θρησκείας, της δημοσίας αιδούς κτλ. Παράθυρα που όχι δεν επιτρέπουν την ελεύθερη δημόσια έκφραση αλλά φτάνουν να λογοκρίνουν έργα τέχνης που εκτίθενται σε ιδιωτικό χώρο και που πληρώνει κάποιος εισητήριο για να τα δει!
Γι'αυτό το Ελληνικό Σύνταγμα έχει 700+ λέξεις στα άρθρα για την ελευθερία της έκφρασης, όταν το Αμερικανικό γράφει μόνο:
Congress shall make no law abridging freedom of speech.
.
Κάθε μία λέξη παραπάνω συνιστά όχι προστασία της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά περιορισμό της, ανοίγοντας παραθυράκια ώστε το κράτος να προσπεράσει τους θεσμούς που προστατεύουν τον πολίτη από την εξουσία των διαχειριστών του κράτους να περιορίζουν τις ελευθερίες του.
Αυτή η διατύπωση επέτρεψε στο Αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο να θεωρήσει ότι το κάψιμο της αμερικανικής σημαίας είναι μια πράξη που προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση.
(1)http://bessel.org/casejohn.htm
,(2)http://bessel.org/caseeich.htm
Η έλλειψη μιας τέτοιας ξεκάθαρης διατύπωσης στο Ελληνικό Σύνταγμα και το πνεύμα κρατικής παρεμβατικότητας που το διαπνέει είναι που επέτρεψε την επέμβαση της αστυνομίας χθες στην HELEXPO ή που οδηγεί σε λίγες μέρες τον Αντώνη Τσιπρόπουλο στο δικαστήριο.
Μέχρι να αποκτήσουμε ένα ξεκάθαρο φιλελεύθερο σύνταγμα προστασίας των δικαιωμάτων του πολίτη από την παρεμβατικότητα του κράτους, ο κάθε αστυνομικός θα μπορούν να περιορίζουν τις ελευθερίες μας και μας μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας του συστήματος απονομής "δικαιοσύνης" (γιατί ακόμα και αν αποδωθεί, ποτέ δεν αποζημιώνεται η ζημιά που προκαλεί ο γραφειοκρατικός τρόπος λειτουργίας της μέχρι να τελεσιδικήσει μια απόφαση μετά από χρόνια).
Αυτά απο τη και απο τη νομική πλευρά του θέματος.
Γλου!!! Ευχαριστώ για την αφιέρωση, αγαπημένο τραγούδι το συγκεκριμένο, αλλά θα αφιερώσω και εγώ ένα τραγούδι όχι σε εσένα, αλλά προς ακρόαση όλων των χρηστών εδώ μέσα και ειδικά των
καλλιτεχνών
Τιμωρημένοι
(Στίχοι: Origin K)
Σε μια πόλη που αναπνέει τόσα χρόνια όσα ξερνάει ο αέρας προσπαθώ κι εγώ κάπου να βρω το άγγιγμα της μέρας, να διακρίνω ένα πέρας μες το τέρας προσπαθώντας χρόνια να βρω το χρυσόμαλλο δέρας, ένα κέρας στης καρδιάς μου τα γλυκύτερα μέρη, μια φωνή αγάπης να ακούσω από κάποιον που ξέρει τι θέλει, και θέλει να ξέρει, όχι μόνο όσα τον συμφέρει - δεν μ’ ενδιαφέρει τι θέλει να ξέρει κάποιος που φέρει ευθύνες για λόγια-βιτρίνες, και λύνει και δένει κι έτσι περνάνε οι μήνες και χάνονται οι μνήμες..
Εν ευθετώ χρόνο σου λέω προσπερνώ τον πόνο λέω λέξεις - κλειδιά για να μη χάνεις το δρόμο και να γλιτώνεις το φθόνο μα όλα αλλάξανε, όλοι γίνανε κάποιοι και τώρα αράξανε, σήκωσαν χέρια ψηλά βγάλανε τα αυτάρεσκα φτερά και νόμιζαν πως πέταξαν, μα ξεχάσανε….
‘Όλοι είμαστε, ένα γέννημα θρέμμα από μια φυλή παρθένα που την μεγαλώσαμε με ψέμα της αλλάξαμε το θέμα της ξεσκίσαμε τη σάρκα και το δέρμα και έτσι σπάσανε τα φρένα κι όλοι γεμίσαμε τα χέρια μας με αίμα κι αποτέλεσμα μόνο ένα:
Ο καθένας μας είναι τώρα μόνος του με το εγώ του και κοιτά τον εαυτό του πως θα ξεγελάσει το μυαλό του για να νομίζει πως είναι τυχερός στο βάσανο του
Κι έτσι περνάνε σύντομα οι μέρες και τα χρόνια κι όλοι αναρωτιούνται γιατί δε λιώνουνε οι πάγοι και τα χιόνια με δεξιώσεις σε σαλόνια λες και μοιράζουνε κουπόνια με δώρα για τα καλύτερα πιόνια στης ζωής τα αλώνια και ο πόνος μένει αιώνια .
«Τιμωρημένοι για μια ζωή στη μοναξιά
Εκτεθειμένοι σε όσα δεν κάναμε παλιά
Μια απορία παραμένει στης ζωής μας τα στενά :
Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα τελικά;…»
Σε μια πόλη που αναπνέει τόσα χρόνια όσα ξερνάει ο αέρας περπατάω κάθε μέρα με μια αίσθηση φοβέρας νιώθω το βλέμμα κάθε λέρας να με κρίνει και να κρίνει αν θα μπορέσω να τα βγάλω εις πέρας, από εκεί και πέρα όμως είναι η αντίδρασή μου ο νόμος και η πράξη μου ο δρόμος που θα δείξει τι θα κάνω, αν θα νικήσω αν θα νικηθώ η θα πέσω να πεθάνω κι έτσι ξέρω πως δεν χάνω μα ζητάω πάντα κάτι παραπάνω, άλλωστε.. μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε και ό,τι θέλουμε στην τελική κι αυτό όπως ξέρεις μόνοι μας το παίρνουμε κι έτσι αντέχουμε μ’ όσα δεν έχουμε..
Κι όσο για μένα δεν έχω τόσα απωθημένα, απλά βαρέθηκα να βλέπω τα πάντα γύρω μου σπασμένα και όλους να χαίρονται με τα εφήμερα και ξένα και να ναι όλα μπερδεμένα κάτω από σκέπασμα χωμένα και βαλμένα καλά κρυμμένα,
Είναι για μένα ένα θέμα αν βάζω εμπόδια στο ρέμα ή αν αφήνω να δημιουργούνται τετελεσμένα, σε έναν κόσμο που είναι τα πάντα αφημένα κι αφηρημένα για τους μοιρολάτρες τελειωμένα μα για μας απλά παρθένα γαμημένα !
Τέλος στροφής και να θυμίσω πως αυτά, δεν είναι λόγια αποστροφής απλώς κι οργής σαφώς στιγμής καρπός μα είναι αίσθημα ζωής ευτυχώς η δυστυχώς, κι όσο περνάει ο καιρός διακρίνω ευκρινώς πως κυλάει ο τροχός και λέω πως είμαστε:
«Τιμωρημένοι για μια ζωή στη μοναξιά
Εκτεθειμένοι σε όσα δεν κάναμε παλιά
Μια απορία παραμένει στης ζωής μας τα στενά :
Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα τελικά;…»
Το τραγούδι μπορείτε να το ακούσετε εδώ κάνοντας copy paste σε new tab.
http://www.freedomofspeech.gr/128/Freedom%20Of%20Speech%20-%20Timwrhmenoi.mp3