Σε μια κοπέλα που υποτίθεται ότι ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί μου της πούλησα παραμύθι ότι είμαι αλβανός. Συγκεκριμένα της είπα ότι έχω καταγωγή από εκεί. Ότι γεννήθηκα κανονικά στην Ελλάδα αλλά η γιαγιά μου είναι από ένα χωριό στην Αλβανία και ότι έχω συγγενείς. Πως το χωριό είναι πολύ γραφικό και όμορφο και ότι κάποια στιγμή αν το θέλει μπορούμε να πάμε και μαζί.
Αυτό της το είπα γιατί διέκρινα κάποιες απόψεις και κάποιες σπόντες για συγκεκριμένους ανθρώπους και έπρεπε να διερευνήσω. Δεν θα μπορούσα να ήμουν με κάποια που έχει τέτοια κολλήματα. Δεν λέμε να μην είσαι κάπως επιφυλακτικός με έναν άνθρωπο άλλης κουλτούρας, της οποίας δεν είσαι οικείος. Λέμε να δηλώνεις ξεκάθαρα ότι τους σιχαίνεσαι.
Οπότε της είπα. Αν δηλαδή εγώ ήμουν Αλβανός δεν θα έκανες κάτι πιο σοβαρό μαζί μου?
Ε κ εκεί άρχισε να μου τα μασάει. Έλα όμως που κ εγώ την είχα δαγκώσει άγρια την λαμαρίνα μαζί της. Κ έτσι μυαλό και καρδιά ήρθαν σε σύγκρουση.
Της είπα, ότι έτσι το πα, για να την δοκιμάσω. Κ όμως δεν με πίστεψε 100%. Ο φόβος και η αμφιβολία και μόνο ότι υπήρχε μια μικρή περίπτωση να είναι αλήθεια της χαλούσε τον έρωτα. Την έτρωγε σιγά σιγά από μέσα σαν το σαράκι. Από εκείνη την στιγμή άρχισα να διακρίνω διαφορές στα φερσίματα της. Μικρές διαφορές που μόνο όταν είσαι πολύ κοντά είσαι σε θέση να τις διακρίνεις.
Σίγουρα έπεσε και γλωσσοφάγωμα από το κοριτσοσυμβούλιο και η φάση έληξε άδοξα. Σε μια άκυρη στιγμή μου το πέταξε. - Μα εσύ μου είχες πει ότι είσαι Αλβανός...Ακόμα και αν η ίδια δεν είχε πρόβλημα αρκούσε και μόνο ένα άτομο από τον κύκλο της, να είχε, για να είχε κ αυτή. Το ξέρετε πως πάει...
Δεν είχε καμία σημασία δηλαδή που με είχε γνωρίσει σαν άνθρωπο στο σύνολο. Είχε περισσότερη σημασία η χαζομάρα που της πέταξα κάποια στιγμή για να κόψω αντίδραση.
Αυτό, απλά το καταθέτω σαν μεμονωμένο περιστατικό.
1) Όλοι είμαστε ρατσιστές. Με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Το πως το εκφράζουμε είναι το θέμα.
2) Αν ένας άνθρωπος είναι ανασφαλής, πολύ κλειστός , με γενικά με λίγες και όχι έντονες εμπειρίες στην ζωή, είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα να είναι αρκετά ρατσιστής. Και συνήθως οι περισσότεροι μεγάλοι ρατσιστές τέτοιο προφίλ έχουν.
3) Είναι κάτι το οποίο είναι χαραγμένο μέσα στην ύπαρξη μας και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό. Είναι DNA! Είναι κατάλυπο απο τότε που μοιάζαμε εξωτερικά περισσότερο με ζώα. Απλά όπως λειτουργεί η μηχανή της κοινωνίας δεν μας έχει μάθει να εκφραζόμαστε με υγιή τρόπο τους φόβους και τις ανασφάλειες μας. Έχουμε μάθει να τις κρύβουμε και να τις καταπιέζουμε κ όχι να τις αφήνουμε να ξεπλυθούν σιγά σιγά στις ηλιαχτίδες του ήλιου. Κ έτσι σαπίζουν μέσα μας μαζί με κάτι άλλα υπολείμματα και αναμνήσεων απορρίμματα.
4) Όλοι μας βγάζουμε συμπεράσματα μέσα στο πρώτα δευτερόλεπτα μιας γνωριμίας. Η αν έχουμε ακούσει μια μαλακία απο κάποιον 3ο για εναν ανθρωπο μας προκαταβάλει και του φερόμαστε ανάλογα χωρις να είμαστε 100% ανοιχτοί ώστε να τον γνορίσουμε απο την αρχή. Είναι κ αυτό μια μορφή ρατσισμού.
Και κάπως έτσι μου φαίνεται αρκετά αστείο και χαζό να διαβάζω συζητήσεις στις οποίες ο ένας κατηγορεί τον άλλο ότι είναι πιο ρατσιστής από εκείνον. Η ότι γνωρίζει την ιστορία ενός λαού καλύτερα από κάποιον παρά άλλο. Η να νιώθει ενοχές που είναι επιφυλακτικός με κάποιες φυλές και μετά να περιμαζεύει τα λόγια του.
Ναι είμαι ρατσιστής!
Υ.Γ. Αφήστε ήσυχο τον Αλβέρτο! Δεν ξέρετε με ποιον μιλάτε.