Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και άλλους όρους όπως πχ. λαϊκό, ποπ, παραδοσιακό κλπ., και το πόσο δόκιμοι είναι.
Λαϊκός είναι ένα επίθετο που χαρακτηρίζει εκείνο που απευθύνεται στο λαό. Υπάρχει μουσική που δεν το κάνει;
Pop (popular) είναι ένα επίθετο που χαρακτηρίζει το δημοφιλές. Πότε ένα κομμάτι χαρακτηρίζεται δημοφιλές; Μετά από ποιον αριθμό ακροατών ή με βάση ποιο κριτήριο;
Παραδοσιακός είναι ένα επίθετο που χαρακτηρίζει τον φορέα παράδοσης. Άραγε, υπάρχει μουσική που δεν φέρει παράδοση προηγούμενων γενεών από τα όργανα που χρησιμοποιεί μέχρι το αρμονικό σύστημα και τις όποιες αξίες μίας κοινωνίας;
Ροκ (rock) είναι ο βράχος. Προφανώς και δεν αναφέρεται σε γεωλογικές μελέτες ή σε λιθοβολισμό... Κατά τα άλλα, κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να προσεγγίσει το νόημά του.
Όλοι οι μουσικοί όροι είναι μερικώς "αδόκιμοι". Αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και η μουσική είναι ασαφής όρος (τί είναι, τί απορρίπτουμε ως μή μουσικό κλπ.) καταλαβαίνει ότι οι ονοματολογίες δεν καθορίζουν, αλλά χρησιμοποιούνται στα πλαίσια της καθημερινής επικοινωνίας. Ακόμα και το καλό ή κακό τραγούδι είναι υποκειμενικοί όροι που σχετίζονται με κάποιες ατομικές ή κοινωνικές αξίες (ωραιότητα, ευγένεια, ποιητικότητα κλπ.).
Έτσι και το έντεχνο που φυσικά δεν φέρει τη μοναδική ιδιότητα να κινείται εντός της τέχνης. Βέβαια, επειδή είμαι από τους ανθρώπους που δεν θεωρεί τη μουσική ως τέχνη, δηλαδή ως εργαλείο καθημερινών αναγκών (ξυλουργική, ιατρική, σιδηρουργία, ραπτική κλπ.), αλλά αντίθετο τη θεωρώ ψυχαγωγία, ο όρος έντεχνο μου φαίνεται ακόμη πιο αδόκιμος και υποτιμητικός.
