Παράθεση:
Το μέλος GEORB στις 23-06-2007 στις 19:34 έγραψε...
Η παιδική αθωότητα είναι ένας μύθος που έχει καταρριφθεί προ πολλού. Υπάρχουν πολλές οικογένειες με προβλήματα, που καθιστούν ουτοπία την ανέφελη ανάπτυξη των παιδιών στα πιο τρυφερά τους χρόνια. Το συγκλονιστικό στην υπόθεση του μικρού Αλεξ είναι ότι αποκαλύπτει νέα δεδομένα σχετικά με την παιδική βία στη χώρα μας, όπως π.χ. η σύσταση συμμοριών, φαινόμενο πολύπλοκο και πολυπαραγοντικό. Μεταξύ των παραγόντων, ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο ρατσισμός που υφίστανται ολόκληρες ομάδες ανθρώπων (κυρίως μεταναστών), οι αλλαγές στην παραγωγή που κρατούν τους γονείς μακριά από το σπίτι, τα μοντέλα βίας που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια. Oταν το σκορ σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι είναι ο αριθμός των ανθρώπων που θα πατήσει ο παίκτης με το αυτοκίνητό του, το παιδί εθίζεται στη βία και υπάρχει ο κίνδυνος να ξεχάσει κάποια στιγμή ότι πρόκειται για πλαστή πραγματικότητα.
Η βία είναι κοινός τόπος στα σχολεία. Και ενώ ένα παιδάκι που θα κακοποιούσε μια γάτα (κάτι που συνέβαινε παλαιότερα) θα μας φαινόταν σήμερα οριακό, στεκόμαστε αμήχανοι ή εθελοτυφλούμε μπροστά σε νέες πρακτικές, όπως π.χ. τα σύντομα βιντεάκια με σκηνές πορνό που γυρίζουν μαθητές με συμμμαθητές τους, στα κινητά τηλέφωνά τους.
Ποιές ειναι οι αιτιες που ωθούν τα παιδιά σε παραβατική συμπεριφορά
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Orfeus στις 23-06-2007 22:15 ]
|
|
Για όλα αυτά ενοχοποιείται πρωτίστως η φτώχεια, το μορφωτικό επίπεδο των γονέων και οι κακές οικογενειακές σχέσεις, στοιχεία που συνήθως συσχετίζονται και διαμορφώνουν προσωπικότητες προς απόρριψη από την κοινωνία.
Σε ό,τι αφορά την επίδραση της οικογενειακής ζωής στη συμπεριφορά του παιδιού και τη στροφή του προς μη αποδεκτά έως παραβατικά πρότυπα, είναι ενδεικτική η έρευνα του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης που διενεργήθηκε σε δείγμα 305 μαθητών σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου:
Καταρχάς το 10,9% δηλώνει ότι ανήκαν κάποτε σε εφηβική συμμορία και το 74,3% ότι γνωρίζει για τις συμμορίες αυτές.
Tο 8% των ανηλίκων που δηλώνει ότι μετείχε κάποτε σε συμμορία δηλώνει ότι στο σπίτι επικρατούν «καλές» οικογενειακές σχέσεις. Όσο χειροτερεύουν οι σχέσεις στο σπίτι τόσο αυξάνεται και το ποσοστό της συμμετοχής στις συμμορίες: 24% όταν η οικογενειακή ζωή είναι «μέτρια», 100% όταν οι οικογενειακές σχέσεις είναι «όχι και τόσο καλές».
Αγουρες (άγριες) συμμορίες
Επιπλέον, έχει καταστρέψει κάποιο αντικείμενο το 18,5% αυτών που αναφέρονται σε καλές οικογενειακές σχέσεις, το 28,6% αυτών που αναφέρονται σε μέτριες και το 50% αυτών που αναφέρονται σε «όχι και τόσο καλές σχέσεις». Τέλος, ότι έχει συμπεριφερθεί βίαια στο σχολείο παραδέχεται το 28,5% των παιδιών που προέρχονται από καλές οικογενειακές σχέσεις, το 41,4% των παιδιών με μέτριες οικογενειακές σχέσεις και το 50% με «όχι και τόσο καλές» οικογενειακές σχέσεις.
Τα παιδιά τα διδάσκεις σαν γονιός και με την συμπεριφορά σου, όχι μόνο με τα μαθήματα του σχολείου. Οπως στην υπόθεση του Αλεξ. Αν κάνει μια ολόκληρη κοινωνία, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, «πλάτες» ή κρατά το «φανάρι» τότε την ίδια συμπεριφορά θα υιοθετήσει και το παιδί. Εχει να κάνει καθαρά με τον μιμιτησμό.
Οταν θα μεγαλώσει θα γίνει μία απο τα ίδια. Θα γίνει «ο μέσος όρος» η «κοινή» λογική των μικροαστών–μικρο αστείων και τα ίδια θα διδάξει με τη σειρά του και στα παιδιά του. Αυτή η κοινωνία αναπαράγεται. Απο εκεί και έπειτα το αστικό κράτος πρέπει να ...ευγνομωνεί την δημόσια–αστική παιδεία μιας και καλλιεργεί την ητοπάθεια, την αναπαραγωγή της βλακείας, του αριβισμού, του ωχ αδελφισμού. Συνολικά, της κυρίαρχης ιδεολογίας όπως θα έλεγε και ο μπαρμπα Κάρολος...Μάρξ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : asxetos στις 27-06-2007 01:44 ]
Παρ' όλα αυτά ίσως αυτό να είναι η μια πλευρά του νομίσματος, η μία όψη του φεγγαριού... Άσε με να το σκεφτώ λιγουλάκι με το λιγοστό μυαλό μου, και θα προσπαθήσω να παραθέσω και την άλλη αύριο!
Συμφωνω απολυτως! 
συμφωνώ StavmanR, αλλα και να συμπληρώσω πώς υπάρχει δυστυχώς σε πολλές οικογένειες, θρησκευτική, οικογενειακή ηθικότροπη συμπεριφορά στην επιφάνεια, οταν στο υπόβαθρο οι αιμομικτικές σχέσεις και η γονική παιδεραστία, τα εγκλήματα τιμής, η οικογενειακή βία και άλλα πολλά κρυμμένα, προσδιορίζουν την γενικευμένη υποκρισία του κοινωνικού «φαίνεσθαι».
