Από πότε το "συμφωνώ" και το "εκθειάζω" έχουν την ίδια σημασία Paloukeze? Διάβασα κάποιους ορισμούς από τους οποίους ο ένας μου φαίνεται πληρέστερος για διάφορους λόγους. Αυτό δε σημαίνει ότι δαφνοστεφανώνω τον ερμηνευτή της, τον οποίο μάλιστα ανέφερα μέσα σε παρενθέσεις απλά ως πηγή. Υπερέβαλες στη διατύπωσή σου και δεν το αναγνωρίζεις καν.
Μαρία, ο StavmanR δεν είναι καθόλου τσαντίλας. Μακάρι να τον γνωρίσεις από κοντά κάποια στιγμή για του λόγου το αληθές. Απλά σήμερα η κοινωνία διδάσκει την υπερβολή στους ανθρώπους και είναι φυσικό να την υιοθετούν ως τρόπο ανάπτυξης κάθε τύπου διαπροσωπικών σχέσεων. Διατύπωσα απλά την ένστασή μου σε μία φράση που έκρινα ότι είχε σκοπό την υπερβολή και τον εντυπωσιασμό.
Όσο για την ηθική ικανοποίηση Paloukeze έχεις δίκιο ότι κατά την μπουγατσοποίηση (όπως πολύ σωστά ανέφερε σε άλλη συζήτηση η Μαρία) της ελληνικής γλώσσας, πήρε το νόημα του γενικότερου εσωτερικού κόσμου, υποσκελίζοντας την αρχική της έννοια που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ήθος. Επειδή σήμερα ομιλούμε την εκφυλισμένη (δυστυχώς αντί του εξελιγμένη) δημοτική, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω το αληθές των λεγομένων σου.
Επειδή μάλιστα αποτελεί άβυσσος ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου, ηθικό έπαθλο μπορεί να θεωρηθεί και η ικανοποίηση που προέρχεται από φόνο ή βιασμό, όπως προανέφερα; Μπορούμε να θεωρήσουμε άθλημα το "ξύλο" που παίζεται μέσα σε κλουβί μέχρι λιποθυμίας, το οποίο πολλοί σπεύδουν να ορεχθούν; Κι εκεί υπάρχει σωματική καταπόνηση καθώς και υλικό και ηθικό έπαθλο. Ας πάρουμε τώρα μία ακόμα εξαιρετική περίπτωση: σε έναν πόλεμο ο καθένας αγωνίζεται ώστε να καταφέρει να κερδίσει υλικό και ηθικό έπαθλο. Αποτελεί ο πόλεμος άθλημα;
Επάνω σε μία τέτοια ένσταση βασίστηκε η κρίση μου ώστε να θεωρήσω τον ορισμό του Τριανταφυλλίδη πληρέστερο από εκείνου του αντίστοιχου Φυτράκη.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 06-08-2007 12:40 ]