Με ποιο τραγούδι κλαίτε και τι σας θυμίζει;

"είσαι η νύχτα με τα αινίγματα" (Χ.Αλεξίου) και "Αύγουστος" (Ν.Παπάζογλου) γιατί μου θυμίζουν εκείνον... δυστυχώς...

"Μεγάλε είσαι ο πρώτος" του Γιάννη Φλωρινιώτη.

Με το "Να γελάς " από τα Υπόγεια Ρεύματα έχω κλάψει και με το "Beautiful" των HIM συνεχίζω να συγκινούμαι γιατί μου θυμίζει κάποιον όμορφο ..

Παράθεση: Το μέλος afficionado στις 07-07-2007 στις 01:42 έγραψε... Με το cloudbusting της Kate Bush, ειδικά όταν βλέπω το βίντεο.

πολύ καλό!!!

Queensryche - Someone Else?
Dream Theater - Space-dye Vest
Black Sabbath - Solitude
Savatage - Christmas Eve
Jeff Buckley - Hallelujah
Mogwai - Happy Songs For Happy People (album)
Sigur Ros - Agaetis Byrjun (album)
Godspeed You Black Emperor! - Moya

Διάφορα τραγούδια μου θυμίζουν καταστάσεις ευχάριστες ή/και δυσάρεστες...
Το ''Κρυφτό'' της Γλυκερίας φέρνει πάντα δάκρυα στα μάτια μου...γιατί μου θυμίζει μια από τις πληγές στην καρδιά μου.


Κρυφτό
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία

Ακούω στο ράδιο σιγανά
τραγούδι που μιλά για όσα
εμείς δεν λέμε ανοιχτά
Μοιάζει το να΄ μαστε μαζί
απάτητη κορφή και ποιός μπορεί
ν΄ αντέξει ν΄ ανεβεί

Εδώ είναι το λάθος σου μα εδώ και το σωστό
ρούχο κλεμμένο σ΄ έχω απάνω μου καιρό
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό

Εδώ δε φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
ούτε απ΄ το ψέμα που έχω ανάγκη να σου πω
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό

Μέρες περνώ και δεν περνώ
το στόμα μου στεγνό
και ίσως απ΄ τη δίψα να πνιγώ
Κοίτα στη χούφτα σου χωρώ
με πίνεις πριν σε πιω
ένα θαύμα αξίζω πια κι εγώ

Εδώ είναι το λάθος σου μα εδώ και το σωστό
ρούχο κλεμμένο σ΄ έχω απάνω μου καιρό
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό

Εδώ δε φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
ούτε απ΄ το ψέμα που έχω ανάγκη να σου πω
εδώ που φτάσαμε να παίζουμε κρυφτό
δε φεύγεις εύκολα από κάτι αληθινό
εδώ...

Χαράματα η ώρα τρείς...εκτέλεση απο Τρίφωνο

SET THE FIRE TO THE THIRD BAR (Snow Patrol ft MarthaWainwright)


I find the map and draw a straight line
Over rivers, farms, and state lines
The distance from here to where you'd be
It's only finger-lengths that I see
I touch the place where I'd find your face
My finger increases of distant dark places

I hang my coat up in the first bar
There is no peace that I've found so far
The laughter penetrates my silence
As drunken men find flaws in science

Their words mostly noises
Ghosts with just voices
Your words in my memory
Are like music to me

I'm miles from where you are,
I lay down on the cold ground
I, I pray that something picks me up
And sets me down in your warm arms

After I have travelled so far
We'd set the fire to the third bar
We'd share each other like an island
Until exhausted, close our eyelids
And dreaming, pick up from
The last place we left off
Your soft skin is weeping
A joy you can't keep in

I'm miles from where you are,
I lay down on the cold ground
And I, I pray that something picks me up
and sets me down in your warm arms

And miles from where you are,
I lay down on the cold ground
and I, I pray that something picks me up
and sets me down in your warm arms...

Μου θυμίζει όλες τις χαμένες ευκαιρίες που είχα,να πω σ ένα φίλο ότι τον βλέπω σαν κάτι παραπάνω απο φίλο, αλλά ποτέ δεν το έκανα...Ακόμα το μετανιώνω...

ego siginoume poli efkola,,,,otan akouo to HELLO & MISSING ton Evanesence, amesos dakrizoun ta matia mou ke eimai etimi na kleo oli mera mexri, fisika kleo ke me alla tragoudia, alla ta sigekrimena mou einai poli agapita ke ekfrazoun ta sinesthimata mou

Τον ίδιο τον θεό να είχα απέναντι μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου...ΜΠΛΕ
Επειδή έχασα την ευκαιρία της ζωής μου,που ήταν κυριολεκτικα μέσα στα χέρια μου....

ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΛΛΑΩ ΚΑΙ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΖΟΥΜΙΑ.ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΓΙΑΤΙ ΞΕΣΠΑΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ"ΕΒΑΛΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΗΜΑΔΙ"ΤΟΥ Ν ΞΥΛΟΥΡΗ.Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ?Ο ΧΑΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ, γιατι ισχυει!
ΜΗ ΜΟΥ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ ΑΙΩΝΕΣ ΠΑΓΩΜΕΝΗ

Σβήσε το φως του δρόμου
που δεν αφήνει το φεγγάρι να φανεί
Κλείσε την κάμαρά μας
σ’ αυτό τον πόλεμο κανείς να μη μας δει

Φωτιά στα σύνορα της γης θ’ ανάψουμε εμείς
με σπίρτο την καρδιά μας
Φωτιά να σβήσει τη φωτιά που άνθρωποι τρελοί
ανάβουν στα όνειρά μας

Κλείσε, τον κόσμο κλείσε
μέσα στα μάτια σου που τα ’χω ουρανό
Κλείσε, την πόρτα κλείσε
έξω απ’ το σπίτι μας απέραντο κενό

Φωτιά στα σύνορα της γης...

εγω κλαιω με το "κριση,με πιανει κριση"

και μου θυμιζει την μαλ@#$%κια
που βαραει τους (κουφους) ακροατες - καταναλωτες....

I don't wanna talk about it how you broke my heart
If I stay here just a little bit longer,if I stay here wont you listen to my heart?
rod stewart φυσικά

γιατί ποτε δεν άκουσε

αν και συγκινούμε πολύ εύκολα...υπάρχουν 3 τραγούδια που κάθε φορά μου κομματίαζουν την ψυχή...
"τα ήσυχα βράδια" στην πρώτη εκτέλεση με τη φωνή της Αρλετας
"Ξαφνικός έρωτας" του Σπανουδάκη,
και το "Ίσως φταίνε τα φεγγάρια "από την μοναδική Ελ. Βιτάλη

γιατί.............
"Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ"

Παράθεση: Το μέλος justme στις 07-08-2007 στις 23:09 έγραψε... Ενα τραγουδι που με εκανε & δακρυσα ηταν απο την φωνη του Νταλαρα.Ο τιτλος του πρεπει να ειναι "Να Με Θυμασαι". Το ακουσα τυχαια μια φορα στο ραδιο,Δεν ξερω παραπανω για αυτο.Οποιος γνωριζει ας με ενημερωσει παρακαλω.Νομιζω ειναι των Σεμση-Παυριανου.

Το τραγούδι αυτό βρίσκεται στον δίσκο "Στα τραγούδια που σου γράφω" και είναι πράγματι πανέμορφο.

Γεια και χαρά σε όλους!
Είμαι καινούριο μέλος και αυτό εδώ είναι το πρώτο μου ποστ.

2 τραγούδια μου έρχονται στο μυαλό...

1."The way you look tonight" του Tony Benett, το οποίο το έχω συνδέσει με τον αδερφό μου, ο οποίος μου λείπει πολύ μιας και ζει στο εξωτερικό.
2."Querer" των Cirque du soleil που μου θυμίζει έναν τύπο, για τον οποίον τζάμπα έχυσα τα δάκρυά μου...

. . . ε, καλά δεν έχω φτάσει στο σημείο ακόμη να κλαίω όταν ακούω ένα τραγούδι αλλά μπορώ να πω . . . πως συγκινούμε όταν ακούω την Αλεξίου να τραγουδά : μισή καρδιά του Φάμελλου . . .

Συνήθως όταν συγκινούμαι δεν κλαίω τις περισσότερες φορές,
μπορώ να πώ οτι μένω κάγκελο εξωτερικά και με διακατέχει ένα αίσθημα
απορίας
Παλαιότερα μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα με ένα κομμάτι απο το 'Σταυρό του νότου' με ερμηνευτή τον Κούτρα,
είχε σαν θέμα το Κούρο Σίβο,
Τώρα η συγκίνηση είναι κάτι πολύ υποκειμενικό και τις περισσότερες φορές δεν την ταυτίζω με τα δάκρυα
με την έννοια της ένδειξης οτι έχω συκγινηθεί απο κάτι