Δέχεστε αυτόν που αγαπάτε έτσι όπως είναι...

" Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού,
... με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
μα έχει σπάσει κι αυτή η χορδή..."

- " Πως να βρεις τον εαυτό σου...
μοναχά για σένα κάνω τον χαζό...
κι έγινες και μπαλαρίνα...
πια δεν έχω χρόνο να σου εξηγώ,
δύσκολα τελειώνω ότι Αγαπώ..."

" Στην καθημερινή μιζέρια αραχτός..."
" Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε,
ατέλειωτο και δεν σε προσπερνάμε,
μας μπόλιασες, κουφοαπογοήτευση,
Κι Ίσως Αξίζει Μόνο που Τολμάμε...

"σ΄αυτό ...τον τόπο...όσοι αγαπούνε......τρώνε βρώμικο ψωμί........"

και επειδή με έπιασε το συναισθηματικό μου και το ποιητικό μου και επειδή εδώ μέσα, είστε όλοι/ες ευαίσθητοι......αφιερωμένο σε όλους του πονεμένους.....και μή.

Get this widget | Share | Track details

asxetos-(ένας βαθύτατα ερωτευμένος άνθρωπος)

Πολύ ωραίο Δημήτρη. Στο όνομα του έρωτα έχουν γραφτεί τα ωραιότερα κομμάτια! Οι ευαίσθητοι ήμαστε λίγοι και καλοί! Αυτό μετράει τελικά.

Εγώ όλους τους δέχομαι και χωρίς διακρίσεις φυσικά.Μακάρι να ίσχυε το ίδιο και για τους υπόλοιπους πρς εμένα!

Οταν αγαπας καποιον τον δεχεσαι οπως ειναι κ οχι να τον αλλαξεις!!!γιατι οταν θες να τον αλλαξεις πιστευω πως αυτο δν θεωρειται πραγματικη αγαπη!! και οταν ερωτευεσαι καποιον τον ερωτευεσαι γιατι κατι σε εντυπωσιασε πανω του κ δν χρειαζεται αλλαγη,αφου υποτειθεται πως για κατι ξεχωριστο(απο τους αλλους)τον αγαπας...!!!!!!!!

Όταν αγαπάς κάποιον πραγματικά και βαθειά, τότε θεωρείς ότι δεν υπάρχει κάτι το οποίο πρέπει αυτός να αλλάξει...
Τον αγαπάς για όλα όσα είναι...
Και για αυτά που οι άλλοι θεωρούν καλά...
Και για αυτά που οι άλλοι θεωρούν κακά...
Γιατί εσύ όλα τα βλέπεις όμορφα και αυτό είναι η αγάπη...

F#m C#m D A
Τι να σου πω, τι να σου πω αφού σου τα 'παν άλλοι
Bm C#m Bm C#m
σου αφήσαν πόδια και ουρά σου πήραν το κεφάλι
Bm F#m C#m D A
τι να σου πω, τι να σου πω αφού σου τα παν άλλοι
Bm C#m Bm C#m
σου αφήσαν πόδια και ουρά, σου πήραν το κεφάλι

F#m C#m
Μην με ρωτααααας πως και γιατί
D A
θα στα θυμίσω όοοοοολα
Bm C#m
εσύ ‘σουν πάντα ο δικαστής
Bm C#m
το θύμα η καρμανιόλα

Συγνώμη, αλλά εχω μια απορία absurdus-delirium. Που κολλάει αυτό στο θέμα;

Εγω πάλι πιστεύω οτι μικρά καθημερινά πραγματακια, κακές συνήθειες που μπορεί να δυσκολεύουν τη συμβίωση είναι απαραίτητο να αλλάζουν και κάτι τέτοιο είναι εφικτό. 'Οταν θέλεις να ζήσεις μαζί με κάποιον πρέπει να γίνουν και κάποιες μικροθυσίες.
Τώρα σε επίπεδο χαρακτηριστικών της προσωπικότητας οι αλλαγές που κάποιος ευελπιστεί να πετύχει πάνω στον άλλον μάλλον είναι ουτοπικές. Παλεύει άδικα.
Αλλά και πάλι δεν είναι δικαίωμα του;Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ελπίζει σε αλλαγές, να κάνει ότι θέλει πάνω σε αυτό και αν (όταν) ο άλλος δεν το αντέχει τότε μπορεί να φύγει...είναι και αυτή μια άποψη!!!!!!