Στίχοι γι' αυτούς που έχουν φύγει...

Να κάνω την αρχή...

Ποιος θα σου φέρει αγάπη μου το γράμμα που 'χα τάξει;
Και σαν πουλί που πέταξε η πικραμένη του ζωή
Πέταξε πάει και του 'φυγε η δροσερή πνοή
Ποιος θα σου δώσει αγάπη μου το τελευταίο φιλί μου;

"Αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτυ και αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ.."
----
Μπαγάσας.
Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
Να ξαναγίνω καβαλάρης
και ξαναέλα να με πάρεις, ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου, μωρέ

Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Μιαν ανάσα γυρεύ-ω για να γιάνω
Δεν το πιστεύ-ω να με χλευάζεις
Σα σε χαζεύ-ω δε χαμπαριάζεις
Πρότεινέ μου κάποια λύση, δε θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πώς να ξεφύγω από τη μοίρα
και έχω μέσα μου πλημμύρα, ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις, γαλανέ

Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Κάνε πάσα και μια ματιά και χάμω
Κει πού κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
Κι ό,τι σου ’ρθει κατεβάζεις, μη θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια...

I had a friend many years ago
One tragic night he died
The saddest time of my life
For weeks and weeks I cried
Through the anger and through the tears
I've felt his spirit through the years
I'd swear, He's watching me
Guiding me through hard times

I feel it once again
It's overwhelming me
His spirit's like the wind
The angel guarding me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me

We shared dreams like all best friends
Blood brothers at the age of ten
We lived reckless, he paid the price
But why? Why did he have to die?
It still hurts me to this day
Am I selfish for feeling this way?
I know he's an angel now
Together we'll be someday

I feel it once again
It's overwhelming me
His spirit's like the wind
The angel guarding me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me
Oh, I know, oh, I know
He's watching over me

Aπο Iced Earth...

Γράμμμα στον κο. Νίκο Γκάτσο....
στίχοι: Καρασούλος/μουσική: Ανδρέου

Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει
στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει
φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες
δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες
Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο κανείς δεν μιλάει
την άνοιξη όλοι προσμένουν κι αυτή προσπερνάει

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ
όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις
από της λύπης τον καιρό
Κι όταν γυρίσεις και σε δω
μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις
της λησμονιάς πικρό νερό

Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει
η καλή παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει
η φωτιά πληγή που σε καίει δεν λέει να γιάνει
το πικρό το όνειρο φταίει του αδελφού Μακρυγιάννη
Πόσο ακόμα ραγιάδες η Κρήτη κι η Μάνη
σκοτεινές μαυροφόρες μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι.........

My Immortal

I'm so tired of being here
Suppressed by all my childish fears
And if you have to leave
I wish that you would just leave
'Cause your presence still lingers here
And it won't leave me alone

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

You used to captivate me
By your resonating light
Now I'm bound by the life you left behind
Your face it haunts
My once pleasant dreams
Your voice it chased away
All the sanity in me

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

I've tried so hard to tell myself that you're gone
But though you're still with me
I've been alone all along

Ξύλινα Σπαθιά - Σιωπή

Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ'το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό
_____________

Λένε αλήθεια πως στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες;

A bord de l' Aspasia
Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Καββαδίας Νίκος


Ταξίδευες κυνηγημένη από τη μοίρα σου
Για την κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία
πάντα στο deck σε μια σαιζ-λογκ πεσμένη κάτωχρη
Απ' την γνωστή και θλιβερότατη αιτία

Πάντοτε ανήσυχα οι δικοί σου σε τριγύριζαν
Μα εσύ κοιτάζοντας τα μάκρη αδιαφορούσες
Σ' ό,τι σου λέγον, πικρογέλαγες γιατί ένοιωθες
Πως για την ώρα του θανάτου οδοιπορούσες

Κάποια βραδιά που από το Στρόμπολι περνούσαμε
είπες σε κάποιον γελαστή σε τόνο αστείου
"πως μοιάζει τ' άρρωστο κορμί μου, καθώς καίγεται
Με τη κορφή τη φλεγόμενη του ηφαιστείου!"

Ύστερα σ' είδα στη Μαρσίλια σαν εχάθηκες
μέσα στο θόρυβο χωρίς να στρέψεις πίσω
Κι εγώ που μόνο την υγρήν έκταση αγάπησα
Λεω πως εσένα θα μπορούσα ν' αγαπήσω

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απ' τ' όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε όνειρο ήτανε

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια μου κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου...

for those about to rock we salute you(ac/dc)

σιωπή απο ξύλινα σπαθιά...φοβερό....
επίσης κάπου είχα ακούσει το i will always love you γνωστό από τη whitney huston γράφτηκε εν όψει απώλειας του συζύγου της στιχουργού.

επίσης ..κουρσάρος

Στην άσφαλτο ο κουρσάρος με καράβι τη μοτοσυκλέτα
Παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό
Στα δεκαοχτώ σου έσπασες τα φρένα
Ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα

Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος
Ο κόσμος όλος χίλια κυβικά
Είσαι αγριεμένος, είσαι κουρασμένος
Έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη

Για κάποιο φόνο...... είσαι γεννημένος


Από παρέες τριγυρισμένος
Δεν τους φοβάσαι, δεν σ' αγαπούν
Και η ζωή να περνάει λαθραία
Μα εσύ φοβάσαι,φοβάσαι να κοιμηθείς

Και το ταξίδι.... ξαναρχίζεις

Το δάχτυλο στο φρένο κοκκαλωμένο
Μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου
Πλάι στα χίλια,στα χίλια κυβικά σου
Πλάι στα χίλια κυβικά σου

Μόναχος χάραμα, χάραμα στη λεωφόρο
Και περιμένεις ασθενοφόρο (2)
Από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος...

Ghost of freedom - Iced earth

Every time you think about it
It tears you up inside
You curse the day your mother
told you, your father died
Now you're always searching
Searching for the reason why I've gone
But I will always be here
By your side, through the darkest night

Here I'll stand on the firing line
Here I'll walk through the field where I died
I will fight and let the voice ring true
I am the ghost
Standing next to you

Every night you go to sleep
You pray the Lord my soul to keep
You don't know I've not gone away
You see I watch over fighting men
So they can have peace again
And maybe someday you will all be free

Here I'll stand on the firing line
Here I'll walk through the field where I died
I will fight and let the voice ring true
I am the ghost
Standing next to you

You speak to me
And I feel your pride
Assuring me I'll never die
I write Mother...
"He's here with me..."
He's in our minds
He's in our souls
Of sacrifice his story's told
He holds the flame of freedom for all to see

Here we stand on the firing line
Here I'll walk in the field where I fight
I will fight of die for liberty
With the ghost standing next to me

Don't tread on me...live free or die!!!
To our fallen brothers
You died to keep us free
To our fallen brothers
Who gave us liberty!!!

Gone with the sin - Him


I love your skin oh so white
I love your touch cold as ice
And I love every single tear you cry
I just love the way you're losing your life

Ohohohohoh my Baby, how beautiful you are
Ohohohohoh my Darling, completely torn apart
You're gone with the sin my Baby and beautiful you are
So gone with the sin my Darling

I adore the dispair in your eyes
I worship your lips once red as wine
And I crave for your scent sending shivers down my spine
I just love the way you're running out of life

Ohohohohoh my Baby, how beautiful you are
Ohohohohoh my Darling, completely torn apart
You're gone with the sin my Baby and beautiful you are
So gone with the sin my Darling

Η ποδηλάτισσα

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μιχάλης Τρανουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Αφροδίτη Μάνου

Το δρόμο πλάι στη θάλασσα
περπάτησα που 'κανε κάθε
μέρα η ποδηλάτισσα.

Βρήκα τα φρούτα που 'χε
στο πανέρι της, το δαχτυλίδι
που 'πεσε απ' το χέρι της.

Βρήκα το κουδουνάκι και το
σάλι της, τις ρόδες,
το τιμόνι, το πεντάλι της.

Βρήκα τη ζώνη της, βρήκα σε
μιαν άκρη, μια πέτρα διάφανη
που 'μοιαζε με δάκρυ.

Τα μάζεψα ένα ένα και τα
κράτησα κι έλεγα πού 'ναι
πού 'ναι η ποδηλάτισσα.

Την είδα να περνά πάνω
απ' τα κύματα, την άλλη μέρα
πάνω από τα μνήματα.

Την τρίτη νύχτωσ' έχασα
τ' αχνάρια της, στους ουρανούς
άναψαν τα φανάρια της.

Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Ερμηνεία: Άλκηστις

Είναι παλιό το λιμάνι

Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ
δεν μπορώ πια να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια
ούτε το φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά

Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά
να ζωντανέψει
να ζωντανέψει το κορμί μου και ν' αποφασίσει
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια

Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ
δεν μπορώ πια να περιμένω
Τ' άστρα της νύχτας με γυρίζουν στην προσδοκία
του Οδυσσέα για τους νεκρούς μες στ' ασφοδίλια
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα

Είναι παλιό το λιμάνι
δεν μπορώ πια να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια
Τα καραβόπανα δίνουν μόνο τη μυρωδιά
του αλατιού της άλλης τρικυμίας
ούτε το φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά
Μες στ' ασφοδίλια σαν αράξαμε εδώ πέρα θέλαμε να βρούμε
τη λαγκαδιά που είδε τον Άδωνη λαβωμένο

Αν το θέλησα να μείνω μόνος
γύρεψα τη μοναξιά
δε γύρεψα μια τέτοια απαντοχή
Αν το θέλησα να μείνω μόνος
γύρεψα τη μοναξιά
δε γύρεψα το κομμάτιασμα της ψυχής μου στον ορίζοντα
Αν το θέλησα να μείνω μόνος
γύρεψα τη μοναξιά
δε γύρεψα αυτές τις γραμμές, αυτά τα χρώματα, αυτή τη σιγή

Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά
να ζωντανέψει
να ζωντανέψει το κορμί μου και ν' αποφασίσει
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια

Είναι παλιό το λιμάνι
δεν μπορώ
δεν μπορώ πια να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια
ούτε το φίλο που έφυγε για τ' ανοιχτά

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος



Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου 'χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.

Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο σάμπως
να 'πεφτε η νυχτιά

Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη..

Τι τραγούδι να σου πω

Μουσική/στίχοι. ενδελέχεια

Τι τραγούδι να σου πω που να σε ξέρει
Να ' ναι εκεί όταν γελάς κι όταν φοβάσαι
Να ' ναι εκεί όταν μεθάς κι όταν λυπάσαι
Κι όταν κρύβεσαι στης μοναξιάς τα μέρη

Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας
να μη μοιάζει με κανένα


Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας
μα να μοιάζει μ ' όλα όσα αγαπάς


Τι τραγούδι να σου πω που να ' χει αέρα
Σαν κι αυτά μες τις κασέτες που ' χουν λιώσει
Γιατί πατήσαν το χρόνο όσοι έχουν νιώσει
Πήραν σήκωσαν το φως κι εδώ το φέραν


Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας
να μη μοιάζει με κανένα


Τι τραγούδι να σου πω εκεί που πας
μα να μοιάζει μ ' όλα όσα αγαπάς


Τι τραγούδι να σου πω χωρίς ουσία
Να το φτύνουν οι σοφοί κι οι μπερδεμένοι
Να γεννιέται στα ρηχά κι εκεί να μένει
Να μην έχει ούτε λάμψη ούτε αξία
Μα να φέγγει στη δική σου καταχνιά