Διαβάζοντας όλο το topic, θα ήθελα αρχικά να απαντήσω στο πρώτο ερώτημα που τέθηκε: Όταν δεν πιστεύουμε σε κάτι γιατί το πολεμάμε τόσο πολύ;
Αυτό βέβαια δεν είναι και απόλυτα σωστό γιατί υπάρχουν ένα σωρό πράγματα στα οποία δεν πιστεύουμε, αλλά δεν τα πολεμάμε όλα με την ίδια ένταση ενώ με κάποια από αυτά δεν ασχολούμαστε καν. Αυτά φυσικά ισχύουν στην περίπτωση που όντως πρόκειται για "πόλεμο", γιατί πολλές φορές ακόμη και μια απλή διατύπωση αντίρρησης θεωρείται πόλεμος (υποκινούμενος από "σκοτεινές δυνάμεις" τις περισσότερες φορές).
Όταν κάποιος φτάσει σε σημείο να πολεμάει κάτι στο οποίο δεν πιστεύει το κάνει προφανώς γιατί το θεωρεί βλαβερό και θέλει να συμβάλει στην εξάλειψή του. Έτσι είναι περίπου σωστό αυτό που αναφέρει ο noizreduction, ότι δηλαδή «το να παλεύεις κάτι που στην ουσία δεν πιστεύεις, είναι ένας έμμεσος τρόπος για να δείξεις πως το υπολογίζεις τόσο σαν ύπαρξη, όσο και σαν δύναμη». (Εδώ να σημειώσω πως κάτι το οποίο έχει ύπαρξη και δύναμη δεν είναι κατ’ ανάγκην καλό).Το σωστότερο όμως είναι ότι το να παλεύεις κάτι δεν είναι ένας «έμμεσος τρόπος», αλλά αντίθετα προϋποθέτει πως αυτό που αντιπαλεύεις το «υπολογίζεις τόσο σαν ύπαρξη, όσο και σαν δύναμη», γιατί χωρίς αυτήν την προϋπόθεση δεν υπάρχει τελικά κανένας λόγος για να το πολεμήσεις.
Ας έρθω και στο πιο συγκεκριμένο ερώτημα: Γιατί κάποιοι ενώ δεν πιστεύουν στον Χριστό τον πολεμούν τόσο πολύ;
Σίγουρα όχι για λόγους «εγωισμού, απιστίας, υπεροψίας και ανυπαρξίας ταπείνωσης»! Αυτή η απάντηση δίνεται με μόνο σκοπό να συκοφαντηθούν προκαταβολικά τα επιχειρήματα που μπορεί να παραθέσει ένας άθεος, ως εγωιστικά, υπεροπτικά, κλπ., αφού προέρχονται από τα παραπάνω ελαττώματα τα οποία αναγκαστικά διαθέτει ο κάθε άθεος (σύμφωνα με την άποψη αυτή).
Στην Ελλάδα, όπου κατά τύχη ζούμε, έχουμε κατά κύριο λόγο να αντιπαρατεθούμε με τους χριστιανούς (και κατ’ επέκταση με το Χριστό τους), αφού αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία. Αυτό όμως δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η μάχη εναντίον του ουρανού στρέφεται αποκλειστικά και μόνο εναντίον του χριστιανισμού, αλλά εναντίον κάθε μορφής θρησκείας. Η απάντηση τώρα στο γιατί πρέπει να πολεμήσουμε τη θρησκεία υπάρχει συνοπτικά στο παρακάτω απόσπασμα:
«Η θρησκεία είναι μια από τις μορφές πνευματικής καταπίεσης, που παντού και πάντοτε βάραινε τις λαϊκές μάζες, τις τσακισμένες από την αιώνια δουλειά για τους άλλους, την ανέχεια και τη μοναξιά. Η αδυναμία των τάξεων που υφίστανται την εκμετάλλευση στην πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές γεννάει αναπόφευκτα την πίστη για μια καλύτερη μετά θάνατον ζωή, όπως ακριβώς και η αδυναμία του αγρίου στην πάλη με τη φύση γεννάει την πίστη στους θεούς, στους διαβόλους, στα θαύματα κτλ. Σ' αυτόν που σ' όλη του τη ζωή δουλεύει και στερείται, η θρησκεία διδάσκει ταπεινοφροσύνη και υπομονή στην επίγεια ζωή, παρηγορώντας τον με την ελπίδα της επουράνιας ανταμοιβής. Και σ' εκείνους που ζουν από ξένη εργασία η θρησκεία διδάσκει την αγαθοεργία στην επίγεια ζωή, προσφέροντάς τους μια πολύ φτηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη και πουλώντας τους σε συμφέρουσα τιμή εισιτήρια για την επουράνια μακαριότητα. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Η θρησκεία είναι ένα είδος πνευματικού αλκοόλ, μέσα στο οποίο οι σκλάβοι του κεφαλαίου πνίγουν την ανθρώπινη μορφή τους, τις διεκδικήσεις τους για μια κάπως ανθρώπινη ζωή.» (Β. Ι. Λένιν, Σοσιαλισμός και θρησκεία).
, θα δούμε τι και αν υπάρχει "μετά"....! Ως τότε, "επιχειρήματα" του τύπου "ο Θεός υπάρχει επειδή πιστεύω ότι/έχω ανάγκη να υπάρχει", "ο Θεός υπάρχει επειδή πολλοί πιστεύουν ότι/έχουν ανάγκη να υπάρχει" "ο Θεός υπάρχει γιατί σε ένα βιβλίο λέει ότι υπάρχει (και μάλιστα με "όνομα και διεύθυνση"...), απλά δεν είναι επιχειρήματα, είναι εικασίες. Ομοίως και για τα περί της μη ύπαρξης του Θεού......
